Wolfje schreef:Weet je, ik ben de laatste dagen weer flink aan het denken. Daar speelt verdriet ook een rol in. Ik blijf terug komen op het begrip onrechtvaardigheid. Dat doet mij verdriet. Als iemand onrechtvaardig reageert tegenover mij en tegenover mijn geliefden.
Mensen waarmee je 2 jaar lang meeleeft, leef en leed samen deelt, een topband hebt, altijd s'avonds tot diep in de nacht (ook nog es hele zinnige!) gesprekken hebt, en dan vervolgens je zonder opgaaf van reden ontlopen. Joah goa maar snel offline. En vervolgens morgenochtend als ik op offline sta lafjes zeggen: " ik zag je niet!" Ga een ander in de maling nemen. Alleen omdat ik na 2 jaar stilstand aan de slag ga met mijn leven, moet je niet denken dat ik je in de steek laat. Je laat jezelf in de steek, om zo te blijven zitten. Verdraaid. Kun je me wel negeren en het me kwalijk nemen de komende 3 jaar als ik druk met school bezig ben, maar ik buig en barst voor niemand.
Leeuwtjuh schreef:... heeft verzonden 2-10-2008 8:20:
sorry, had krantenwijk om 5 uur
Precies zoals ik verwacht had, offline bericht op mn msn. Grrrr. Ik ken em te goed.
Tof! Negeer maar een end weg dan.
Ga vooral zo door Toe maar, nog een stukje harder dan? Als je lef had gehad, had je me uit je msn gelazerd.
Leeuwtjuh [troest]
Het maakt mij verdrietig als ik zie dat iemand zich niet goed voelt. Het maakt mij verdrietiger als iemand geen hulp van mij wilt aannemen als ik zie dat iets niet goed gaat. Toch zit er ook een andere kant aan. Sommige dingen moet iemand gewoon zelf leren. Het accepteren en vragen van hulp in dit geval.
Wat mij enorm veel verdriet doet is als bepaalde mensen andere mensen pijn doen. Dan gaat er een steek door mijn hart. Zoals Mystica ook al zei eigenlijk. Op 1 of andere manier kan ik daar slechter tegen dan wanneer mensen mij pijn doen.
Ik kan ook heel slecht tegen dierenleed, dat doet mij ook enorm veel verdriet. Dieren kunnen zelf niks zeggen en maar weinig terugdoen.
Wat mij soms ook enorm verdriet doet zijn de verhalen op dit forum. Ik wou dat ik jullie allemaal kon helpen. Maar ik troost me altijd met de gedachte dat jullie echt wat hebben aan dit forum. Net als ik!
Als er iets met mijn familie of vrienden aan de hand is of als iemand onrechtvaardig behandelt wordt.
Verder kan ik echt diep verdrietig worden van de toestand in de wereld, bijvoorbeeld het westen die ontwikkelingslanden uitbuit. Daar kan ik soms bijna tot tranen toe door geraakt worden.
Mijn ex, als ze zegt dat ik er lekker uit zie.
Net nu ik dacht alles afgesloten te hebben komt alles deze week weer terug, misschien niet gek gezien het nu exact een jaar geleden is dat ik in crisis zat en wss alleen al het vallen van de blaadjes de associatie heeft met die periode.
Verdomme net het gevoel tot een gezonde emotionele afstand van mijn ex gekomen te zin, moet ze net nu dit weer doen; ik haat haar...
Epi schreef:Mijn ex, als ze zegt dat ik er lekker uit zie.
Net nu ik dacht alles afgesloten te hebben komt alles deze week weer terug, misschien niet gek gezien het nu exact een jaar geleden is dat ik in crisis zat en wss alleen al het vallen van de blaadjes de associatie heeft met die periode.
Verdomme net het gevoel tot een gezonde emotionele afstand van mijn ex gekomen te zin, moet ze net nu dit weer doen; ik haat haar...
Haat en liefde liggen dicht bij elkaar lieverd.... ze zou beter zwijgen.... beseft ze wat ze jou daarmee aandoet ?
Mijn vriend had 9 dagen vakantie. Dan belt hij met grote trots zijn moeder op; wow! Hij is deze week van plan om het HELE HELE huishouden te doen, omdat ik naar school moet. Heeftie in 9 dagen tijd, 3 eenvoudig simpele klusjes gedaan. En voor de rest alleen maar meer puinzooi gemaakt. (er moesten ineens dozen tevoorschijn komen die opgeslagen stonden, ze staan allemaal op de keukentafel) Dat ik met tranen in mn ogen van vermoeidheid thuiskom van school, boodschappen heb moet doen, thuiskomen omdat hij die drie hele kleine huishoudelijke klusjes niet VOLDOENDE heeft afgerond en ik nog 20% extra energie moet geven om alles af te maken... Dan doet hij net alsof hij MASTER van the freaking UNIVERSE is, omdat hij de afwas, voor een heeeel kwart!, gedaan heeft. Want ja, hij roeleert gewoon. Goed gedaan schatje! "Jaaa maar we hebben wel een afwasmachine nodig, want het is wel heel zwaar". Ja natuurlijk is het zwaar, ik doe het al 2 jaar en zeur al 2 jaar over een afwasmachine, maar als hij de afwas een keer moet doen, word het wel hoognodig tijd he?!
En als hij dan thuiskomt na zijn eerste werkdag na zijn vakantie en mij op de eerste dag van MIJN WEEKEND, mijn welverdiende oase aan rust in mijn eigen huis na een drukke week vol gezeur van alles en iedereen, en mij ziet staan poetsen en tienduizend dingen tegelijk ziet doen om het huis netjes te krijgen; en het enige wat hij kan zeggen is:
"Jaahaa, ieder huisje heeft zn kruisje."
En hij haalt zn schouders op, trekt zijn schoenen uit en pleurt zijn stinksokken weer midden in de kamer en gaat weer onderuit zitten klagen over dat hij helemaal naar de albert heijn moest lopen voor een gevulde koek, want hij voelde zich zo futloos. Terwijl zijn gesmeerde boterhammetjes nieteens op zijn, en gewoon in de hoek word geflikkerd want dat ruim ik dan vast wel weer eens op. (als het niet vanzelf wegloopt na een aantal dagen) Of hij gisteren asjeblieft even mee wou lopen naar beneden want ik moest even een paar vuilniszakken wegbrengen, en of hij dan meteen even wou helpen met de boxruimte, die iets beter ingedeeld moet worden, want hij wil persee in de slaapkamer slapen, dus moeten we de halve keet verbouwen. Maar owjee, zucht, kreun, steun. Dat is toch wel teveel zeg! Op de laatste dag van zn vakantie... Maar nee, leeuw moet het hele weekend poetsen. Want leeuw verdiend geen weekend, of relaxtijd, of een huis dat zich vanzelf eens opruimt. Gooi je zooitje maar weer neer... Ruim ik wel weer op? TOCH?
En maar klagen en zitten zeiken, en chagrijnen over dat we dit of dat moeten hebben en dit of dat persee moeten veranderen. Maar het komt er altijd op neer dat ik hoog en laag moet springen, en hij gewoon voor spek en bonen meedoet. Ik dacht dat we met zn tweeen waren, maar ergens voel ik me onbegrepen en moederziel wanhopig verloren bij de gedachte dat ik dalijk weer eten moet koken, terwijl ik net de keuken af heb.
Dat doet mij veel verdriet. Waar haal ik energie vandaan?
Kom op Leeuw, dat laat je toch zeker niet zo blijven gebeuren ? Spreek hem eens aan op dit gedrag en vertel hem wat jij van hem verwacht. Vertel hem wat je voelt, wat je er van vindt en wat ie moet doen om het allemaal te verbeteren..
Mystica schreef:Kom op Leeuw, dat laat je toch zeker niet zo blijven gebeuren ? Spreek hem eens aan op dit gedrag en vertel hem wat jij van hem verwacht. Vertel hem wat je voelt, wat je er van vindt en wat ie moet doen om het allemaal te verbeteren..
Laat je geen Assepoester maken.
Ben ik het helemaal mee eens Leeuwtjuh....komaan meiss, kom voor jezelf op, je kunt het !!!