Ik ben dus cobie een vrouw van 52 jaar
Ik ben in 1999 mijn oudste dochter en 2 kleinkinderen [kleinzoon 4 jaar en kleindochter 3 maanden oud]verloren en daar door 2 maal zelfmoord gepleegd
Mijn kleinzoon was 5 dagen in de week bij mij vanaf ..dat hij 2 maanden was..mijn dochter werkte..en ik paste op..wij hadden de zelfde humor..en heb heel veel van dat kleine ventje gehouden
Dacht dat ik alles was verloren..en kon alleen nog maar aan mijn eigen verdriet denken[hierdoor ben ik ook gescheiden]
Na de 2 de poging gingen mijn ogen eindelijk open ..na een lang gesprek met mijn jongste dochter
Die heel begripvol en met een hart vol liefde er was voor haar moeder[zij is nu 24]
Ik kijk nu alleen nog maar naar de toekomst en zie wel wat die mij brengt
Geniet van mijn nieuwe kleinkind..[kindje van mijn pleegdochter waar ik nu elke donderdag op mag passen]en denk maar niet te veel na ,wat er kan gebeuren