Verlatingsangst - burn out partner

[Onzekermeisje]

Dag iedereen,

Sinds jaren lijdt ik aan diverse angststoornissen. Hypochondrie, faalangst, verlatingsangst, PTSD,...
Door afstand te nemen van mijn vader en mijn ex-partner sta ik veel gelukkiger in het leven. Ook van job veranderen heeft voor mij een positieve invloed gehad. Ik heb als kers op de taaart een gouden partner gevonden, door wie ik oprecht terug in ware liefde geloof. Iemand die voor mij echt alles betekend. We zijn intussen 1,5 jaar samen, en helaas heeft door zijn werksituatie een burn-out hem nu in de greep. Hij is heel vaak heel moe, we babbelen hier vaak over, ik bleef ook altijd bevestiging krijgen, we bellen vaak (wonen nog niet samen), we doen vaak samen dingen, het intieme is toen wel wat afgezwakt naar 1 keer per week of per 2 weken, maar ik ben gezien mijn verleden hier vol begrip voor.

Intussen probeert hij ook de koe bij de horens te vatten, en aan de burn-out te werken. Echter merk ik nu dat het bij mij angst te weeg begint te brengen. Het intieme is helaas intussen afgeremd naar 1 keer per maand, of zelfs minder, en voor mij voelt het soms alsof hij iets afstandelijker is. Ik heb soms het gevoel dat we als koppel wat van elkaar wegdrijven, gewoon omdat hij de energie niet kan opbrengen momenteel. Als ik er iets over zeg probeert hij me ook wel gerust te stellen, en geeft hij aan dat het zeker niet aan mij ligt, en dat hij ook hoopt dat hij zich snel beter voelt. Toch blijft het door mijn hoofd spelen; de angst dat we uiteen zouden groeien, dat hij plots iemand anders zou leren kennen die hem wél terug vol leven doet voelen, dat na zijn burn-out we nooit terug 'zoals vroeger' gaan worden. En ook de intieme 'afwijzing'. Een relatie draait niet om seks, maar ik mis de intieme momentjes, zowel de liefde bedrijven, als de intieme knuffels nadien.

Ik ben echt bang, en ik weet ook dat mijn angstverleden het gevoel sterker maakt, en ik omdenduur spoken zie. Ik weet dat je moet babbelen in een relatie, maar ik wil ook niet hem nog extra eindeloos gaan belasten met mijn angsten, lijkt me averechts te werken voor iemand die zich al vooruit dient te slepen... Ik wil gewoon mijn beste vriend, mijn grote liefde, niet kwijt. En ik voel me machteloos, dat ik niet weet hoe ik hem kan helpen.

Heeft er iemand ervaring hierin/tips? Binnenkort gaan we alvast samen op reis...

[volhoudertje]

Ik ben echt bang, en ik weet ook dat mijn angstverleden het gevoel sterker maakt, en ik omdenduur spoken zie. Ik weet dat je moet babbelen in een relatie, maar ik wil ook niet hem nog extra eindeloos gaan belasten met mijn angsten, lijkt me averechts te werken voor iemand die zich al vooruit dient te slepen... Ik wil gewoon mijn beste vriend, mijn grote liefde, niet kwijt. En ik voel me machteloos, dat ik niet weet hoe ik hem kan helpen.

Heeft er iemand ervaring hierin/tips? Binnenkort gaan we alvast samen op reis...

Angst werkt verlammend. Het vertroebelt je kijk op de werkelijkheid, waardoor je alleen nog maar oog hebt voor wat er mis kan gaan. Je beseft je gelukkig ook dat jouw ansgtverleden het gevoel alleen maar sterker maakt. Je kunt vanuit dat besef proberen je gedachten in positieve zin om te buigen. Richt je aandacht niet op wat er eventueel mis kan gaan, maar op datgene wat jullie beiden hebben. Je hebt een relate waarin dingen besproken kunnen worden.Jullie gaan binnenkort ook samenop reis, wat bij uistek een gelegenhed is om wat nader tot elkaar te komen.

Het klinkt heel nobel en zorgzaam dat jij je partner niet extra wilt belasten met je angsten, maar dit is eigenlijk wegkruipen en jezelf wegcijferen. Vertrouw meer op jezelf en ook op je partner, het is een cliché.maar samen staan jullie sterker en kunnen jullie elkaar ook steun bieden.

Ik wins jullie alvast een fijne reis samen. Maak er iets moois van.