Het blijft me in de greep houden, ik zie steeds weer mensen die mij aankijken of als ze een gesprek houden kijken ze me ineens aan.
Vandaag gebeld met het ziekenhuis waar ik in behandeling ga, ik wilde weten hoe ver ik op de wachtlijst sta, dat kon ze niet zien.
Wel kon ze zien dat ik er sinds augustus op sta en er dus MINIMAAL 8 maanden wachttijd is
Vandaag ben ik mijzelf eens af gaan vragen of ik nog wel zin heb in het leven althans in dit leven, en nee dat heb ik niet meer.
Ik vroeg aan de dame aan de telefoon wat ik moest doen omdat ik het dus niet meer lang ga volhouden zo.
Bel de huisarts en misschien kan die de crisisdienst benaderen.
Ik ben er helemaal klaar mee met dit leven, er moet wat gaan veranderen dit kan ik gewoon niet meer lang volhouden.
Vandaag begon ik mij af te vragen of een overdosis medicatie een oplossing zou wezen.
Het lijkt wel of ik geen andere uitweg meer kan zien.