Gebruikersavatar
milablock
Berichten: 1
Lid geworden op: 04 nov 2020 11:09

Moeder doet agressief

Dit is de eerste keer dat ik op een forum schrijf maar ik moet dit even kwijt. Ik heb een hele goede band met mijn moeder; we bespreken alles, doen alles samen en lachen veel met elkaar. Zelfs als ik een aantal dagen wegga of zo vind ik het altijd rot om weg te gaan omdat ik haar dan mis. Zo'n goede band hebben we dus.

Ik ben inmiddels 18 (bijna 19) dus ik heb niet echt meer pubergedrag of problemen en ik studeer gewoon. De laatste tijd is mijn moeder agressief. Wanneer haar iets niet uitkomt gaat ze schreeuwen en gedraagt ze zich heel erg aanvallend. In haar ogen kan zij niets fout doen, want elke keer dat ze boos is ligt het aan mij. Zoals ik al zei dacht ik dat dit de laatste tijd zo was, maar als ik eraan terug denk is ze eigenlijk altijd zo geweest.

Als ik als kind moest huilen zei ze altijd gelijk dat ik daarmee moest stoppen en dat ik geen slachtofferrol moest innemen. Maar dit zegt ze eigenlijk alleen als het gaat over iets wat zij heeft gedaan. Als ik moet huilen omdat ik me rot voel, dan kan ze me wel troosten. Maar als ik moet huilen om wat zij zegt of doet vind ze dat ik per direct moet kappen. Ze heeft dan echt daadwerkelijk 0 medelijden, hoeveel verdriet ik ook heb. Ze maakt zich eigenlijk ook nooit zorgen (ik heb een verleden met depressie en self harm). Ik begrijp niet hoe dit in haar hoofd werkt.

Het vreemdste vind ik gewoon dat ze denkt dat zij NOOIT, en dan ook echt nooooit, iets fout kan doen. Haar hersenen werken op een manier waardoor zij altijd goed zit en haar kinderen altijd fout. Als ik erover nadenk is mijn moeder extreem toxic. Ik kan me niet voorstellen dat je zó heftig tegen je eigen kind kan doen. Zeker aangezien ik meerdere keren heb aangegeven dat dit mij dwarszit als ze schreeuwt, en ze weet daarnaast ook dat ik hooggevoelig ben en dat ik heel erg met dingen kan zitten.

Vandaag hadden we weer ruzie waarvan ik niet eens wist dat die zou komen maar toen ik omdraaide was ze ineens alweer aan het schreeuwen. Ik zucht dan ook gelijk van 'here we go again'. Op een gegeven moment barstte ik in huilen uit en schreeuwde ik gewoon smekend of ze nou een keer wilde stoppen. Ik zei dat ze moet stoppen met schreeuwen en dat ik niet snap waarom ze zo doet tegen haar dochter. Ik zei dat ze nou een keer moet kappen met constant vitten op mij en gewoon rustig moet doen (ik kon ook niet stoppen met huilen). Toen liep ze naar boven, deed ze iets in de wasmachine of zo en vertrok ze naar haar werk. Ik zei niets toen ze wegging.

Mijn vader is van zichzelf een vrij rustig persoon, maar kan ook heel agressief zijn. Mijn vader is enorm streng opgevoed (slaan etc.) en bij ons thuis zou hij dat nooit doen. Hij schreeuwt wel snel, soms over erg onredelijke dingen, maar niet zoals mijn moeder. Mijn moeder is heel erg gemeen en gaat er dan nog een uur over door. Ze zijn agressief in verschillende manieren zeg maar. Wij zijn een paar weekjes geleden verhuist en toen schreeuwde mijn moeder ineens tegen mij dat ik niets deed en alles maar door anderen laat doen (note: ik was als eerste klaar met inpakken en heb alles meegesjouwd naar beneden). Ik kan er heel slecht tegen als mensen tegen mij schreeuwen dus ik rende naar boven, liep een kamer in en moest huilen. Mijn moeder kwam boven spullen halen en ik hoorde haar op de trap gemeen praten over mij. Echt dingen als: 'ja zij weer he, ze doet weer niks' terwijl ik haar ALTIJD help; ik zeg mijn vrienden af als zij 's avonds anders alleen is, ik laat altijd met haar samen de hond uit, ik dek elke dag de tafel en ruim deze af, ik ga naar de stad voor dingen die zij nodig heeft, ik regel altijd haar verjaardag en zorg voor het beste cadeau, noem maar op. Ze verdient het eigenlijk niet, want (sorry voor mijn taalgebruik) ze is eigenlijk gewoon een bitch.

Nu weet ik dat het veel erger kan; er zijn jongeren die fysiek of psychisch echt mishandeld worden. Ik vind mezelf ook niet zielig in deze situatie, ik heb een heerlijk huis in het centrum van de stad met een grote tuin en de liefste hond ooit. Ik kom niks tekort. Ik word gewoon gek van mijn moeder, haar mindgames, haar agressiviteit. Ik ben er écht klaar mee. Herkent iemand zich in deze situatie of weet iemand wat ik kan doen?

P.s ik heb al eerder verteld dat ze te snel schreeuwt en dat ik daar heel erg van schrik; toen zei ze dat ik me niet zo aan moet stellen, wat ik zeg is helemaal niet waar want ze schreeuwt nooit

Terug naar “Ouders & gezin”