Vanuit mijn verleden ben ik erg onzeker over mijn lengte. Ik ben een man van 32 die eigenlijk zijn hele te horen krijgt dat ik TE lang ben. Te lang om mee te praten daardoor TE sloom en daardoor ANDERS ben dan de meeste mensen.
Al deze opmerkingen hebben mij erg onzeker gemaakt in het huidige leven. Een opmerking ligt altijd op de loer.
Zoals vandaag ( dit gebeurt vaker) zegt een kind te mij: “je bent TE lang voor mij”. En kijkt weg. Ze staat in een groepje en in dat groepje zijn er andere kinderen dit dat weleens tegen mij gezegd hebben.
Ik voel mij er heel naar bij. Gekleineerd en uitgesloten.
Hoe hier mee om te gaan? Negeren, ombuigen, reactie geven?
Re: Uiterlijk
Ik zou het niet negeren als je er naar bij voelt, dan blijf je ermee zitten. Het is vooral je onzekerheid dat je denk ik parten speelt. ik ben zelf ook vaak onzeker in grote groepen en weet me dan niet zo goed een houding te geven. Ik denk dat kinderen het meteen opmerken als zoiets gebeurt. Het lijkt me goed om je onzekerheid aan te pakken, maar hoe je dat het beste kan doen weet ik niet zo goed. Daar ben ik zelf ook zoekende in. Wellicht dat praten met een psycholoog zou helpen?