Lieve mensen,
Ik praat bijna nooit over dit onderwerp en post eigenlijk ook nooit iets op een forum. Bijna 20 jaar geleden kreeg ik Seroxat voorgeschreven tegen angsten die ik toen had en heb in die periode veel aan zelfverwonding gedaan. Dit bleek later een bijwerking te zijn van Seroxat, maar dat terzijde. Ik heb nu wel een arm vol littekens en het ziet eruit alsof ik het nog vorig jaar gedaan heb. Ik krijg er nog wel eens vervelende reacties op. Mensen schrikken ervan of kijken me vies aan. Meestal zeggen ze niets, soms scannen ze me van top tot teen of zeggen met een afkeurende toon dat ze wel weten dat ik dat zelf heb gedaan. Ik trok het me vroeger zelfs zo aan dat ik niet eens meeging naar het strand/zwembad omdat mensen dan de littekens zouden zien, of niet ging solliciteren op een functie als het uniform korte mouwen had, of me kapot zweette in de sportschool met lange mouwen, etc. Met dit mooie weer wil ik natuurlijk het liefst gewoon in jurkjes rondlopen zonder mouwen en dat niemand ergens een oordeel over heeft, maar ik weet helaas dat dat onrealistisch is. Het is dus de vraag of ik de rest van mijn leven mijn armen ga bedekken om maar niet veroordeeld te worden, of dat ik er toch schijt aan ga hebben en ga leren om hier op een slimme manier mee om te gaan. Ik hoop eerlijk gezegd op het laatste. Daarom vroeg ik me af of jullie misschien ideeën hebben om hiermee om te gaan. Ik heb eigenlijk twee vragen: wat voel/denk jij als jij iemand ziet met een arm vol littekens? Het kan namelijk ook zijn dat ik denk dat het erger is dan het is. En wat zou je een goede reactie vinden om het uit te leggen/te laten merken dat het niet iets van nu is, zonder dat het een zwaar gesprek wordt? Of gewoon negeren en het er niet over hebben?
Ik hoop op reacties, alle tips zijn welkom!
Liefs,
Susannah