Beste lezers van dit forum,
De laatste tijd voel ik mij ontzettend gefrustreerd en weet ik gewoonweg niet wat ik het beste kan doen.
Ik ben al een paar jaar (4 jaar) aan het zorgen voor mijn moeder die al 4 jaar niet buiten de deur is geweest. Zij heeft een soort van straatangst en/of noemt gezondheidsredenen om niet naar buiten te gaan.
Zelf ben ik student: ik volg een HBO-studie en blijf steken in het laatste jaar (nu 5 jaar met de opleiding bezig). Nominaal duurt de studie 4 jaar. Het is een duale studie. Dat houdt in dat je de eerste 2 jaar voltijd studeert en dat je de laatste 2 jaar 1 dag naar school gaat en 4 dagen stage loopt. Deze stage duurt 80 weken.
Het probleem is dat ik graag zelfstandig wil wonen (dus zonder mijn moeder). Ik ben hoofdhuurder van een kleine sociale huurwoning en mijn moeder woont officieel bij mij in. In de ideale situatie zou ik de huur opzeggen en een kamer/appartement betrekken en mijn moeder hoofdhuurder maken van de huidige woning. Daar zit nu precies het probleem. De woningbouwcorporatie wil mijn moeder geen medehuurder dan wel hoofdhuurder maken (ook niet na overleg met het wijkteam). Dit is een vaste regel en is bedoelt om de doorstroom voor sociale huurwoningen te bevorderen. Dat houdt dus in dat als ik de huidige woning opzeg, en ik zelfstandig ergens anders ga wonen, mijn moeder op straat belandt. Ik heb al bekeken of het een mogelijkheid is dat mijn moeder eerst een andere woning regelt en ik dan ook iets voor mezelf zou uitzoeken. Dat blijkt ook lastig , omdat de wachtlijsten voor een sociale huurwoning heel lang zijn.
Aangezien ik degene ben die buitenkomt is het aan mij de taak om de dagelijkse boodschappen te doen. Ik heb aan deze activiteit nogal een hekel. Ik vind mezelf aardig voor schut lopen door iedere keer met een trolley (boodschappen wagentje) vol boodschappen naar huis te lopen. Verder regel ik alle financiën en met een beperkt inkomen (studielening van mij en bijstandsuitkering van mijn moeder) probeer ik de eindjes aan elkaar te knopen. Soms loop ik een maandje achter met de huur maar dat loop ik meestal snel weer in (na 3 maanden huurachterstand kan je immers het huis uitgezet worden). Overige schulden worden langzaam afbetaalt, maar mijn studieschuld wordt door het lenen steeds hoger. Gelukkig heb ik binnenkort een parttime baan naast mijn studie.
Mijn studie gaat niet de goede kant uit. Ik loop ontzettend achter. Mijn vrees is dat ik de studie niet afmaak en ik met een torenhoge studieschuld achterblijf (nu al EUR. 50.000 schuld). Ik kan er niet precies de vinger opleggen waarom het zo slecht gaat. Is het de mantelzorgtaak? Is het een gebrek aan inzet? Is het een gebrek aan talent of intellectueel vermogen? Komt het omdat ik me vaak ongelukkig voel en het leven soms haat? Is het een combinatie van dit alles? Soms zou ik het liefste willen dat ik niet had gekozen voor een moeilijke studie en gewoon lekker was gaan werken.
Ik voel me soms heel verdrietig en/of gefrustreerd om de situatie. Ik zou heel graag een relatie willen hebben, maar ik schaam me kapot dat ik niet zelfstandig woon en dat ik in een oud klein appartementje woon. Maak ik wel een kans op een leuke vriendin vraag ik me dan af. Ik voel me een ontzettende loser. Als man heb ik soms wel behoefte aan meer. Daarom bezoek ik soms een prostituee. Ik ben daar helemaal niet trots op, maar het voelt soms ontzettend fijn (hoe stom het ook klinkt).
Het enige wat mij op de been houdt is een positieve instelling en veel sporten en films en series kijken. Ik houd ervan om bijv. marathons te lopen. Ik was ooit 120 kilo en ben 30 kilo kwijt geraakt.
Terug naar de kern. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Moet ik de huur opzeggen en de consequentie aanvaarden dat mijn moeder op straat komt? Zal ik ermee kunnen leven dat ik mijn bloedeigen moeder op straat heb gegooid? Moet ik gewoon tot mijn 50e bij mijn moeder blijven wonen? Mijn vader heeft een bedrijf in het buitenland. Soms twijfel ik eraan om alle schepen achter mij te verbranden en te emigreren.
De schoolpsycholoog en het wijkteam zijn personen en.of instanties waarmee ik de problemen bespreek. Het lucht ontzettend op, maar het zet eerlijk gezegd weinig zoden aan de dijk.
Wat zouden jullie doen?