Psycholoog.net/forum

Ik zit weer een periode dat ik weer veel moeite heb met mijzelf en weinig energie heb. Sinds een aantal jaar al bekend met depressies, ene keer heftiger dan de ander. maar ze komen altijd terug helaas.. Het vervelende is dat het er langzaam insluimert en dat ik gaandeweg precies weer weet hoe laat het is. Ik probeer wat op tijd in te grijpen met dingen die voorheen altijd werkten, maar de
gevoelens blijven altijd op de achtergrond. Vaak een schuldgevoel hebben, je waardeloos voelen, het idee dat je anderen tot last bent, niet goed genoeg etc. Het voelt soms alsof ik sukkel op mn voorhoofd heb staan en iedereen die het kan zien
Ik probeer mij altijd uit die slachtoffer-rol te vissen en gedachten om te buigen maar dit is soms zo verdomd zwaar..
In die tussentijd al verschillende psychologen en psychotherapeuten in combi met medicatie gehad, maar ik wil het zelf doen, ik wil het zelf
helemaal verslaan.

Vorig jaar rond deze tijd ben ik na 16 weken zwangerschap bevallen van een dochtertje, levenloos. Ze was zo ongepland, maar o zo welkom.. wij tweetjes tegen de rest van de wereld, ik was er gevoelsmatig helemaal klaar voor en voelde me oersterk. Na die bevalling heb ik mijn emoties weggestopt en keihard aan het werk gegaan, maar dit komt dubbel en dwars weer terug met als gevolg dat ik met gevoelens zit van schuld en het idee dat ik gestraft ben somehow. alsof het mij niet gegund was of dat ik iets verkeerds heb gedaan..

Ik weet niet zo goed wat ik met mijn verhaal wil, alleen mijn gedachten even afschrijven kan misschien al helpen [zucht]

Jane-doe schreef: ↑20 jun 2017 19:44 Vorig jaar rond deze tijd ben ik na 16 weken zwangerschap bevallen van een dochtertje, levenloos. Ze was zo ongepland, maar o zo welkom..

Dat is vreselijk om zoiets mee te maken. Bij dit verlies hoort een rouwverwekingsproces, maar je hebt, zoals je zelf zegt, de emoties weggestopt.
Ik wens je veel sterkte met het verwerken, ik vind het zeker niet vreemd dat je door de recente gebeurtenis wat uit je evenwicht bent.

Ja het is soms nog steeds onwerkelijk en ik wilde er helemaal niet mee omgaan.. maar ik had kunnen weten dat dat niet de manier was

Het is een grote uitdaging om die cirkel te doorbreken. Des te meer als je geplaagd wordt door verlies en je niet echt begrepen wordt door degenen die je willen helpen. Ook al is je strijd eenzaam, je bent niet alleen. Ik wens je veel sterkte en succes.