Hoi allemaal,
Ik vroeg mij af wat jullie mening was. Is kcal tellen een helpende tool om af te vallen of een slecht iets? Het helpt mij dingen onder controle te houden maar is het gezond of niet?
Een ziekte willen lijkt mij geen goed idee. Maar gelukkig besef je dat ook. Dat al lijkt mij goed.Crocro schreef:Hoi,
Ik voel me zo afrijselijk. Ergens wil ik heel graag anorexia.
Want dan ben ik sterk, dan ben ik dun en dan krijg ik aandacht.
Vooral dat laatste vind ik walgelijk. Wie wil nu zo'n verschrikkelijke ziekte?
Ja, denk je dat werkelijk? Ik denk niet dat je daar veel mee opschiet, in tegendeel zelfs.Crocro schreef:Want dan ben ik sterk, dan ben ik dun en dan krijg ik aandacht.
Dat is juist het gevaarlijke van anorexia. Hoe dun je ook bent, je zal dat zelf nooit zo kunnen zien.Crocro schreef:Ergens wil ik heel graag anorexia.
Want dan ben ik sterk, dan ben ik dun en dan krijg ik aandacht.
Vooral dat laatste vind ik walgelijk. Wie wil nu zo'n verschrikkelijke ziekte?
Daar gaat het al de mist in...Crocro schreef:Jullie hebben vast gelijk. Maar ik kan het niet.
Ik heb een tijdje in de richting van een eetstoornis gezeten.
Echt een probleem was het niet alleen een beetje ongemakkelijk.
Het was er een tijd tussen uit. Tot ik op de weegschaal ging staan en zag hoeveel overgewicht ik had. Nu voel ik mij verschrikkelijk. Vandaag 1000 kcal gegeten en 500 verbrand. Maar in plaats van dat ik me trots voel voel ik mij rot.
Je begaat hier al een denkfout. Als je maar zo weinig eet, is dat helemaal niet iets om trots op te zijn.Crocro schreef:Vandaag 1000 kcal gegeten en 500 verbrand. Maar in plaats van dat ik me trots voel voel ik mij rot.
Het lijkt mij niet dat het verstandig is om een te grote hoeveelheid te nemen. Weet je ook hoe het komt dat het weer minder gaat en je eigenlijk weer wat vervalt in (destructieve) patronen?Crocro schreef:Heel erg bedankt voor jullie steun allemaal. Ik waardeer het zeer. Ik heb het op dit moment echt nodig.
Ik kan niet slapen maar ik ben moe en wil gewoon slapen om alles even te vergeten.
Ik heb me in tijden niet zo slecht gevoeld.
Ik zou willen dat ik bij de prozac kon. Een stuk of vijf van die pillen en je slaapt wel.
Misschien maar goed dat ik er niet bij kan...
Ik bedoel meer andere dingen Crocro, of is dat het enbige waardoor je weer terugvalt?Crocro schreef:Ja, ik ben op de weegschaal gaan staan. Had ik misschien nooit moeten doen. Maar blijven aankomen is ook niet goed.
Volgens mij heeft de medicatie geen directe invloed op het gewicht. Het kan er wel voor zorgen dat je meer eetlust krijgt en dan met name meer trek in vet en zoet eten. Als je daar herhaaldelijk aan toegeeft kom je aan, maar als je je houdt aan een normaal en gezond eetpatroon (en dat wil niet zeggen dat je dan helemaal geen vette en zoete dingen mag), dan gebeurt dat niet.momo schreef:klein detail: als je AD slikt is een nevenwerking (een van de ) gewichtstoename. Dan ligt het aan de medicatie en niet aan eetgedrag en is het daardoor ook niet op te lossen.
Wat maakt precies dat je daar zoveel stress bij voelt? Dat je het tot die tijd nog zonder therapeut moet doen? Of heb je angst voor wat er komen gaat als je eenmaal bij de nieuwe therapeut bent? Iets anders?Crocro schreef:Ik weet het niet. Misschien de stres van het feit dat ik straks een nieuwe therapeut krijg maar nog wel 3 weken moet wachten voor ik die ontmoet
Misschien is het enige wat je van je therapeut mag verwachten dat zij je gaat helpen met je problemen, dat je bepaalde technieken gaat leren om met bepaalde problemen beter om te gaan. Alle veranderingen zijn eng.Crocro schreef:Gewoon, ik weet niet wat ik van haar kan verwachten en dat is eng.
Onzekerheid is vaak ook wel eng. Ik herken dat zelf ook wel. Probeer rustig af te wachten en er met een open houding in te gaan. Het komt goedCrocro schreef:Gewoon, ik weet niet wat ik van haar kan verwachten en dat is eng.
Dat lijkt me een goed besluit. Maar waarom zet je die stap eigenlijk niet nu al?Crocro schreef:Voor nu heb ik besloten dat als ik dit probleem over een maand nog heb ik hulp ga zoeken bij mijn behandelaar.