Danisha schreef:bedankt Janneke, maakt een hoop duidelijk.
Danisha schreef:Na jaren zou het fijn zijn om mijn eigen gedachtes te kunnen sturen en afscheid te nemen van deze stem.
...en dat kan heel goed!
Danisha schreef:Ik ben nog thuiswonend, en mijn ouders hebben ook wel in de gaten dat mijn gedrag anders is dan andere 19-jarigen, en met een omweg proberen ze dingen los te krijgen. maar wederom uit schaamte heb ik er nooit wat over gezegd. (...) Alleen wil niet dat mijn ouders denken dat ik een of andere gestoorde gek ben.
Ja, groot gelijk dat je dat niet wilt..! Je hoeft ze wellicht niet te vertellen, dat je die stem hebt, als je zegt, dat je naar ee sycholoog wilt, zijn ze waarschijnlijk opgelucht. (Ze gaan dan van "...er
is iets met haar...!" naar "Okee, ze doet er iets tegen".)
Danisha schreef:Ik weet dat de huisarts een geheimhoudingsplicht heeft, maar ik wil niet dat mensen denken dat ik gek ben. De reden waarom ik het jaren heb volgehouden is omdat ik er op een gegeven moment mee heb leren leven, toen het nog wat onschuldig was. Maar hoe verder dit zich ontwikkeld, hoe meer ik bang ben dat het uit de hand gaat lopen.
...maar je zult in elk geval de psycholoog moeten vertellen, dat je die stem hoort - en de huisarts moeten vertellen, dat er dingen niet lekker lopen. Ook de huisarts hoeft net niet per se alles te weten: maar beschrijf iets van je gedrag, zeg dat er dingen zijn, waar je je erg voor schaamt en zeg, dat je graag naar een psycholoog wilt.