Hoi,
Er is een patroon in mijn contacten dat me nogal frustreert. In de 4 jaar dat ik op het internet zit heb ik allerlei mensen leren kennen, maar uiteindelijk zijn er maar een paar met wie ik echt iets ''kan'' en met wie het blijvend is. De rest van de mensen met wie ik in gesprek raak zijn ronduit een last voor me. Er zijn ook tijden dat ik niet meer online op chatmedia kom (zoals Skype enzo) alleen maar omdat er vermoeiende, vervelende zeikerds zitten en ik eigenlijk geen ''vrienden'' heb.
Ik heb een hele rij mensen gehad die een of meer van de volgende kenmerken hadden:
-Willen letterlijk alleen maar over zichzelf en hun problemen praten. Als ik een ander onderwerp te berde breng, ''trekken'' ze het onderwerp weer bijna agressief naar zich toe.
-Ze leunen zwaar op me. Ik ben een zeikpaal.
-Ze willen niks proberen om hun problemen op te lossen. Elke suggestie van een andere kijk/houding, f van een praktische oplossing, wuiven ze weg. Ze willen dat de psycholoog en het pilletje het voor hen oplost. En klagen. Heel veel klagen.
-Er komt niks ''uit'' ze. Met een iemand kreeg ik letterlijk lichte hoofdpijn.
-Ze zijn vaak te beroerd om me te begroeten en beginnen meteen over hun gezeur.
-Enorme desinteresse in mij, andere onderwerpen, enz.
-Willen dat je er altijd voor ze bent.
-Gebeurt er iets (redelijk) belangrijks of negatiefs in mijn leven: Kan ze geen barst schelen. En nee, ik ga ook niet uren zaniken. Het is genoeg voor mij om kort te vertellen dat iets is gebeurd en hoe ik me daarover voel. In een kwartiertje is dat er wel uit maar dat is ook teveel gevraagd.
Vaak lijken ze eerst ok, en daarna wordt duidelijk dat het een verschrikking is. Een paar dagen lang interessante(re) gesprekken, en dan begint het Grote Klagen. Ik verzin of overdrijf het niet, mensen komen als een magneet op me af en of:
-ik ontwaak hun Klaag-Aard,
-ze wachten even tot je denkt dat je ze mag en weten dan dat ze naar hartelust kunnen zaniken.
In het echt en op het internet gaat het te vaak zo. Ik heb een keer een heel pissige mail geschreven en het contact afgebroken, bij anderen toon ik me als offline of ik block ze, en in het echt ga ik ze gewoon uit de weg. Ik wil ''gelijkwaardige'' vriendschappen, contacten en relaties. Waarbij beiden ongeveer even emotioneel ontwikkeld zijn, niemand zwaar op de ander leunt, waar het contact de moeite waard is. Maar als een magneet trek ik mensen aan die zich wentelen in zelfbeklag en het gaat me meer dwarszitten. Ik heb een paar gebeurtenissen gehad de laatste tijd die elk normaal mens zou bespreken (uit belangstelling/gelijkwaardigheid, enz) maar waar ik ongelooflijk domme en tactloze reacties op kreeg. [zucht]
Ik heb aan eerlijke mensen gevraagd of in online en in het echt overkom als depro, zwak, negatief, enz. Ze zeiden van niet, dat ik in het echt vertrouwen en kalmte uitstraal, best spontaan ben en online ook.
Maar het feit blijft dat iets in mij die mensen aantrekt. Iemand enig idee hoe ik het kan veranderen?