DIP...

[Sjoerd]

Even kort mijn verhaal:
Ik heb een halve wervel teveel waardoor al mijn andere wervels scheef gaan staan waardoor er spieren en zenuwen knel komen te zitten.
Ik heb altijd pijn maar over het algemeen in zo'n mate dat het mijn directe functioneren niet beïnvloed.
Dit door een regelmatige behandeling van een cranio sacraal therapeut.

Het probleem wat ik nu heb is dat een keer in de zoveel tijd een soort van aanval op komt zetten waarbij de pijn in zo'n mate toeneemt dat ik niet meer normaal kan functioneren.
Op dit moment heb ik dat ook weer en ik kan pas maandag bij de therapeut terecht. (ik loop nu vier dagen met deze pijn.)
Mijn functioneren word dermate beïnvloed dat ik niet normaal kan zitten, liggen, lopen of staan.
De pijn is zeer vermoeiend of misschien is het meer omdat mijn spieren niet goed kunnen bewegen omdat ze knel zitten.

Ik heb in het begin van mijn klachten anderhalf jaar thuis gezeten omdat ik niks meer normaal kon.
Ik kon niet slapen van de pijn. ik kon niet werken, ik kon niet stappen en ga zo maar door.
Op mijn kamer zat ik met de gordijnen dicht achter mijn computer films te kijken en te gamen omdat dat voor mij het beste leek.
Omdat ik niet kon slapen van de pijn sloeg ik nachten over. Ik zat dus om het maar even simpel te zeggen 12 uur lang achter mijn pc en dan viel ik letterlijk om van de slaap en dan ging ik naar bed en sliep ik ook weer het klokje rond.
De combinatie van slaaptekort, pijn en een overdaad aan pijnstillers resulteerde er in dat ik vrijwel niet meer at, niemand in mijn buurt wilde hebben (als mijn moeder de was kwam brengen schold ik haar uit, het ergste wat ik in mijn leven gedaan heb!)
en mijn gezondheid ging snel achteruit.
Na een periode op de revalidatie afdeling van het ziekenhuis gelopen te hebben -wat niet hielp- kwam ik via via terecht bij een cranio sacraal therapeut.
Ik snap nog steeds niet hoe die het voor elkaar krijgt maar op de meest simpele manier weet die mijn rug weer 'goed' te krijgen.
(nu vergeet ik te melden dat op foto en MRI niets te zien is aan mijn rug behalve dat ik een halve wervel teveel heb)

Maar goed, even waar het mij nu om gaat voordat ik drie pagina's vol heb geschreven.
Op het moment dat ik geen aanval heb gaat het dus eigenlijk gewoon goed met mij, ik heb dan niks te klagen.
Toch loop ik dan constant met de gedachten dat die aanval er komt met als gevolg dat ik veel dingen laat voor wat ze zijn.
Om een voorbeeld te noemen, ik heb het nummer van een leuke meid maar ik doe er niks mee omdat ik toch wel weer een aanval krijg en ik dan niet te genieten ben en ze dan toch geen contact wil en ik wil het haar ook niet 'aandoen'.
Terwijl ik toch wel graag sociaal contact houd ik altijd afstand van mensen. Ik maak dus moeilijk vrienden en dat heeft weer het gevolg dat ik vaak 'niks' te doen heb.
Dat en nog veel soortgelijke situaties komen dus voor als ik geen aanval heb.

Als ik wel een aanval heb heb ik moeite met alles.
Ik slaap slecht dus ik ben erg moe. Ook maakt het niet uit in welke houding ik zit, welke oefeningen ik doe of hoeveel ik mijn rug ook kraak, niks wil.
Dit heeft als gevolg dat de sombere gedachten die ik heb als het goed gaat harder groeien dan onkruid.
Ik ga nadenken over de verkeerde dingen zoals "waar doe ik het voor" tot "wat is de zin van het leven".

En nu weet ik heel goed dat op het moment dat ik vrienden maak (wat ik wel kan maar niet 'wil') ik veel vrolijker ben en leuke dingen doe.
En ik weet ook heel goed wat ik wel en niet moet denken en doen.
Maar toch doe ik het iedere keer fout.
Ik denk de verkeerde dingen, ik stoot mensen af en sluit mezelf af, etc..

Zijn er mensen die dit herkennen en zo ja heb je een manier om anders te denken of iets dergelijks.

Overigens heb ik al veel verschillende psychologen gehad en heel veel therapieën waar ik de namen niet eens meer van weet.
Maar ik heb geen behoefte aan praten met een 'professional' of een familielid o.i.d. omdat ik toch al weet wat er gezegd gaat worden.
Ik heb er gewoon geen behoefte aan op een of andere manier.

PS.: Ik had een verhaal van drie pagina's maar ben weer opnieuw begonnen omdat dat toch iets te lang is. Ik heb in dit verhaal ook weer steeds dingen weggehaald. Ik hoop dat het ondanks dat nog duidelijk is. zo niet dan hoor ik het graag.


Groet Sjoerd

[Janneke]

Even kort mijn verhaal:
Ik heb een halve wervel teveel waardoor al mijn andere wervels scheef gaan staan waardoor er spieren en zenuwen knel komen te zitten.
Ik heb altijd pijn maar over het algemeen in zo'n mate dat het mijn directe functioneren niet beïnvloed.
Dit door een regelmatige behandeling van een cranio sacraal therapeut.

Hoi Sjoerd,
ja, dit is je situatie "nu". Hiep hiep hoera voor de cranio sacraal therapeut!!!
Maar je bent helaas wel heel erg lelijk in de steek gelaten door de rest van de medische wereld (Oh, uw wervels staan scheef, leer er maar mee leven...) en je kon barsten met de pijn.
En ondanks de vakbekwaamheid van de cranio sacraal: de pijn is net niet helemala weg: van tijd tot tijd "is het weer zo laat".
...en dat trekt een zware wissel op je. (En nee, een zoveelste praattherapie, daar heb je weinig aan. Op gegven moment ken je idd de gespreksmodellen wel, je hebt ongetwijfeld je best gedaan en meer dan dat valt er niet te praten.)

Er zijn een aantal dingen waar ik aan zit te denken, die zin zouden kunnen hebben.
ten eerste: pijn kan iemand uitputten. Steek je licht eens op bij een orthomoleculaire arts: die heeft de kennis om via 'voedigssupplementen' mogelijke vermoeidheid echt op te ruimen, dat kan hetzij de intensiteit van de aanvallen verlichten, hetzij hun duurt verkorten.
Ook kan het helpen, om de negatieve gedachten rondom die aanvallen (en alles, wat je vanwege die krengen 'niet meer "wilt"'). ("Willen is idd net niet het goede woord vaak. Als het aan jou zou liggen, wilde je best, maar tja, er zijn ook nare dingen waarmee je rekening moet houden.)

Wat ook zou kunnen helpen, om de negatieve gedachten rondom de aanvallen in toom te houden, is emdr. Er zijn vrij veel eerstelijnspsychologen die dit in hun pakket hebben. Zaak is het allen wel, dat ze er weet van hebben, dat emdr niet alleen een prachtige therapie is bij/ tegen trauma - maar dat "emdr bij ziekten en lichamelijk aandoeningen" gewoon hoort tot de basis van de standaard emdr.
Standaard basis doel is dan:"de pijn is er, helaas, en emdr zelf is geen medicijn of pijnstiller, maar het zou prachtig zijn als jij zo nuchter mogelijk met de pijn kunt omgaan en "gewoon" je leven kunt leven. Dus op gegeven moment wel contact maken met mensen en dan ook gewoon plezier hebben."

En heel veel sterkte, tot je weer bij de therapeut terecht kan!!!!

[Radius]

Helaas kan ik weinig voor je betekenen, maar toch de wens: sterkte en kop op!