ik weet niet wat ik heb

[angeliquexx]

hallo allemaal, ik ben angelique en ben 21 jaar.

Ik heb problemen, maar weet niet echt wat ik heb.
ik ben iemand waar mensen naar toe gaan om mee te praten, voor advies of als ze problemen hebben. heb goede banden met vrienden en familie en ben zorgzaam.

het probleem nu, ik vertel leugens, en dan geen kleine leugens maar leugens waar je eigenlijk niet om zou moeten liegen. bijvoorbeeld dat ik een ex heb die mij sexueel en fysiek heeft mishandeld. dat ik ben verkracht, dat ik een hartziekte heb, dat mijn beste vriend is overleden, dat ik seksverslaafde ben. ik snap niet waarom ik deze dingen zeg, niemand twijfelt ook aan of ik lieg of niet, want mijn verhalen kloppen tot aan detail. alles klopt, verhaallijn etc. deze verhalen heb ik verzonnen op het moment dat ik op een nieuwe school kwam, niet om aandacht te trekken of etc want ik ben meteen goed met mensen. naderhand leer je mensen kennen. je vertrouwd ze en toen begon ik dingen te verzinnen; de leugens die ik op heb genoemd. daarna van school af gegaan, je ontmoet nieuwe mensen en dezelfde leugens nam ik mee van begin tot eind. onderhand ben ik met een psycholoog aan het praten, over de dingen die ik heb ''meegemaakt'' in mijn leven, ookal heb ik ze niet meegemaakt! maar mijn vriendinnen hadden aangegeven om wel te praten met iemand omdat ik er nog steeds mee ''zit'', en om het nog steeds geloofwaardig te houden ben ik dit ook gaan doen. nu vraag ik me af waarom ik dit doe..

ik zal nog wat meer over mezelf vertellen: mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader heeft me een lange tijd mishandeld (dit is echt gebeurt). de leugens van mijn ex en de verkrachting waren al bekend bij mijn vriendinnen, en toen overkwam me iets,ook weer echt gebeurt; ik werd aangerand door een familie lid. dit heeft mij niet veel gedaan, naar politie geweest aanklacht ingedient, met vriendinnen over gepraat en toch deed het me niet veel. ookal is het wel echt iets. mijn vriendinnen vonden het heel erg voor me, en ik zei dat het me niet zoveel uitmaakte omdat ik dat met mijn ex en verkrachting al had meegemaakt en dit zou niks zijn vergeleken met dat. dat klopt tochniet? iets wat echt gebeurt is boeit me niet terwijl dat wel zo hoort!

nu ben ik ook heel perfectionistisch met dingen, alles moet op mijn manier of op een bepaalde manier anders kan het en mag het niet. ik hou niet van veranderingen in mijn leven en als het om jongens gaat hou ik afstand van liefde. ik wil geen relaties alleen seks. nu praat ik met vriendinnen alsof ik 6x per week seks heb terwijl dat 2 of 3 keer per maand is.
ik ben iemand die met iedereen bevriend is. de een meer dan de ander. ik weet welke mensen ik kan vertrouwen en welke niet. ik ben goed in de omgang en mensen mogen mij heel gauw.

hebben jullie hier ooit van gehoord of ervaring mee? ik hoop niet dat ik negatieve reacties krijg met dat ik niet spoor of iets wat daar op lijkt. want ik zet dit hier niet voor niets op. ik weet dat er wat mis is en dat wat ik doe niet goed is. maar ik wil graag weten of je dit vast kan koppelen aan een psychsiche stoornis.
alvast bedankt!

[volhoudertje]

onderhand ben ik met een psycholoog aan het praten, over de dingen die ik heb ''meegemaakt'' in mijn leven, ook al heb ik ze niet meegemaakt! maar mijn vriendinnen hadden aangegeven om wel te praten met iemand omdat ik er nog steeds mee ''zit'', en om het nog steeds geloofwaardig te houden ben ik dit ook gaan doen. nu vraag ik me af waarom ik dit doe.. !

Geloof je werkelijk dat een goede psycholoog naar verloop van tijd niet door krijgt dat je de boel bij elkaar fantaseert?
Ik betwijfel het. Maar als je toch al gesprekken voert met een psycholoog lijkt het verstandiger om die façade tijdens die gesprekken te laten vallen. Je geeft in het verhaal dat je hier geplaatst hebt immers aan dat je ergens mee zit, dan zou ik de kans optimaal benutten hier aan te werken. Een psycholoog heeft zwijgplicht, dus wat je bespreekt blijft binnenskamers. Het is niet logisch om ook op die plek leugens te blijven vertellen. Speel open kaart bij de psycholoog, dat lijkt me een stuk verstandiger.

Ik vind het niet vreemd dat je er naar streeft een eigen werkelijkheid te creëren en bij mensen een gefantaseerd beeld over jezelf wilt achter laten. Je zegt dat je een perfectionist bent en dat alles alleen mag zo als jij het wilt. Tja, dan kun je ook niet toestaan dat mensen een beeld van je hebben waar je geen controle over hebt.

Geen relaties willen maar alleen seks is op zich een volledig legitieme keuze. Maar het misbruik uit je jeugd speelt bij die keuze uiteraard een grote rol. Liefde (of hoe je het ook wilt noemen) is natuurlijk een zeer onzekere factor waar je geen invloed op hebt. Het lijkt me logisch dat je die macht niet uit handen wilt geven.
Alleen lijkt het er verdacht veel op dat je het toch nodig hebt om die keuze voor jezelf te verantwoorden en plausibel te maken met een gefantaseerd verleden.

Maar de slotvraag is de volgende: als je toch al zo veel leugens bij elkaar sleept, waarom zouden mensen op dit forum je verhaal dan eigenlijk wèl moeten geloven? Een echte compulsieve leugenaar trekt ook bij een forum niet de grens.
Hoeveel van wat je hier vertelt is ook helemaal waar?

[Radius]

Vind je jezelf wel interessant genoeg? Als je niet tevreden bent met wie je bent en je kan je ideale zelf niet vinden, dan construeer je toch een fictief persoon? Dat is misschien even leuk, maar op langere termijn destructief. Kijk eens goed naar wat je hebt en kan, en hoe goed je het hebt. Je hebt kansen en talenten, onderdak en voedsel, vrienden, vrijheid, meer dan velen in deze wereld van durven dromen.

Maar dan is er nog sleur. Heb je niet genoeg spanning in je leven? Het overtuigend vertellen van leugens en er vervolgens mee wegkomen is als het verkopen van een onverkoopbaar huis door een makelaar, het kan een (misschien wat misplaatst) gevoel van voldoening geven. Gevoelens kunnen verslavend zijn, dus ondanks dat je denkt ermee klaar te zijn doe je het als vanzelf opnieuw. Probeer deze mechanismen in te zien en iets te vinden waar je zowel voldoening als identiteit uit kan halen. Als je je ware zelf eenmaal gevonden hebt wordt het leven een stuk eenvoudiger en aangenamer. Veel sterkte en succes.

[Janneke]

het probleem nu, ik vertel leugens, en dan geen kleine leugens maar leugens waar je eigenlijk niet om zou moeten liegen. bijvoorbeeld dat ik een ex heb die mij sexueel en fysiek heeft mishandeld. dat ik ben verkracht, dat ik een hartziekte heb, dat mijn beste vriend is overleden, dat ik seksverslaafde ben.

ik zal nog wat meer over mezelf vertellen: mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader heeft me een lange tijd mishandeld (dit is echt gebeurt).(...) en toen overkwam me iets,ook weer echt gebeurt; ik werd aangerand door een familie lid. dit heeft mij niet veel gedaan, naar politie geweest aanklacht ingedient, met vriendinnen over gepraat en toch deed het me niet veel.

ookal is het wel echt iets. mijn vriendinnen vonden het heel erg voor me, en ik zei dat het me niet zoveel uitmaakte omdat ik dat met mijn ex en verkrachting al had meegemaakt en dit zou niks zijn vergeleken met dat. dat klopt tochniet?

Misschien sla je ier wel de spijker op zijn kop.
Misschien is jouw "verzonnen" verhaal over mishandeling (en nog het een en ander) jouw manier, om je te wapenen tegen de pijnlijke realiteit, dat je vader je heeft mishandeld.

iets wat echt gebeurt is boeit me niet terwijl dat wel zo hoort!

In principe: ja, zo is dat.
Maar als die waarheid zo heftig is dat je het maar half aan kunt, wordt het wel ingewikkeld.

nu ben ik ook heel perfectionistisch met dingen, alles moet op mijn manier of op een bepaalde manier anders kan het en mag het niet.

Graag controle, svp.
Let wel: mensen die nooit zijn mishandeld, hebben doorgaans en heel ander idee over 'controle'. Voor de boffers van de mensheid geldt, dat ze nooit hebben meegemaakt, dat hun idee (...de mythe...) van een veilige, voorspelbare wereld in gruzelementen viel.
(Het spijt me, maar soms gaan nu eenmaal dingen mis. NL is een mooi land, met allerlei instanties die zich met water bezighouden - maar een nieuwe watersnoodramp uitsluiten, nee. Die controle hebben we uiteindelijk, ondanks alle voorzorg die we nemen, niet.)

Voor wie dit wel heeft meegemaakt geldt, dat je in het reine moet komen met de het trieste gegeven, dat dit soort dingen helaas af en toe gebeuren.
(En tot die tijd: svp controle!!)

als het om jongens gaat hou ik afstand van liefde. ik wil geen relaties alleen seks. nu praat ik met vriendinnen alsof ik 6x per week seks heb terwijl dat 2 of 3 keer per maand is.

Controle en controle.
(Geen binding, alleen sex. Dat is controle - "gepanserd hart".)
...en dan idd voorspiegelen, dat je lekker stoer bezig bent: 6x per week!
(Gosh, ja, - idd: hoe zou het voor je voelen, als je een vriendin zou vertellen, dat het "maar" 2 of 3x per maand is....?)

ik ben iemand die met iedereen bevriend is. de een meer dan de ander. ik weet welke mensen ik kan vertrouwen en welke niet. ik ben goed in de omgang en mensen mogen mij heel gauw.

...eh ja - en hoe is dat dan voor jou? Zijn al die mensen voor jou ook daadwerkelijk vrienden...? Zijn dat werkelijk mensen die zich om jou bekommeren, zch aan jou gelegen laten liggen, echt om je geven...?
Of ben je een kei in een andere vrouwelijke eigenschap: snel weten, wat een ander zoal wil - en dat dan geven..?
En wat doe je concreet, met mensen die je niet kunt vertrouwen...?

[angeliquexx]

ik denk dat mijn psycholoog het niet merkt nee omdat ik alles zo goed kan spelen. wat ik hier allemaal heb verteld is ook echt de waarheid, ik snap dat je er aan kunt gaan twijfelen aangezien ik alles toch bij elkaar lieg, maar dit is wel de waarheid en ik weet dat er iets mis is met mij en ik kan het niet stoppen. juist omdat dit anoniem is kan ik het allemaal vertellen, anders had ik dit niet gekund.

nog iets, de vriendinnen die ik heb dat zijn echte vriendinnen. zoals ik al aangaf komen mijn vriendinnen altijd naar mij toe voor hulp en gesprekken omdat ze niet weten wat ze moeten doen en ik sta ook dag en nacht voor ze klaar en zij ook voor mij, alleen is dat bij mij niet eerlijk met die leugens die ik vertel.

is er hier ook een naam voor want het is niet normaal dat weet ik. en ik wil wel geholpen worden maar dat lukt me niet op het moment dat ik niet weet of het iets echts is wat ik heb of niet.

[quodpersortem]

is er hier ook een naam voor want het is niet normaal dat weet ik. en ik wil wel geholpen worden maar dat lukt me niet op het moment dat ik niet weet of het iets echts is wat ik heb of niet.

Ja, hier bestaat een naam voor: Pathologisch liegen.

Misschien kun je het verhaal wat je hier hebt neergezet uitprinten en aan je psycholoog laten zien?

[Radius]

Dit artikel http://www.tijdschriftvoorpsychiatrie.n ... 810pdf.pdf is misschien de moeite waard om te lezen. Als je je hierin herkent heb je denk ik de nodige gespreksstof voor je psycholoog. Het verschijnsel doet zich voor in combinatie met psychiatrische stoornissen, maar ook los daarvan. In dat laatste geval is het vinden van geschikte hulp niet minder belangrijk. Sterkte en succes.

[volhoudertje]

ik denk dat mijn psycholoog het niet merkt nee omdat ik alles zo goed kan spelen.

Onderschat de vaardigeheden van een kundig psycholoog niet te snel.
Maar als je toch met een serieus probleem naar een psycholoog stapt is het toch niet handig om
ook op die plek fantasie verhalen op te dissen?

[Black Rose]

Mijn mening is dat je niet zelf op zoek hoeft te gaan naar wat het zou kunnen zijn, of noemt.
Maar nu je bij een psycholoog gaat de knoop door te hakken en alles vertellen zoals het echt is.
Ik geef je 2 redenen om dat te doen :
De tijd die jij liegend doorbrengt bij de psycholoog kan hij beter investeren in mensen die met ware verhalen achter hulp zoeken EN zelf verspil je ook je tijd & geld & energie bij de psycholoog.
M.a.w. het is voor jou, psycholoog en andere mensen die hulp zoeken a big waste of time!
En hoe langer je ermee wacht des te moeilijker hij je later kan helpen, want hoe weet hij dan wat hij nog wel/niet kan geloven?

Heel dubbele gevoelens komen bij mij boven na het lezen van je topic, dat kan je best begrijpen en plaatsen denk ik aangezien je zelf bewust bent dat het zo niet verder kan.
Ik heb zelf ooit iemand zien instorten die zich na jaren in een web van leugens gewerkt had en zal dat moment nooit vergeten.
Het begon ook met kleine zaken die op het eerste zicht onschuldig leken, en groeide uit tot situaties waar ze zichzelf niet meer in kon terug vinden.
Een "dubbel" leven leiden heeft vaak een oorzaak, en geloof me het is met de beste bedoelingen dat ik je deze raad geef.
Denk er a.u.b. eens grondig over na...

[Janneke]

is er hier ook een naam voor want het is niet normaal dat weet ik. en ik wil wel geholpen worden maar dat lukt me niet op het moment dat ik niet weet of het iets echts is wat ik heb of niet.

...voor mijn geestesoog verschijnt een soort spiraal.
Wat ik hartstikke goed vind, is dat je doorhebt wat je aan het doen bent, en dat je weet "dat" het moet stoppen en dat je hulp wilt hebben.
(Okee - weten hoe te stoppen is de volgende stap.)

Dat je er een naam voor zou willen hebben, kan ik me nog voorstellen, "met woorden praat het makkelijker".
Maar het draaierige gevoel verschijnt, als je dan schrijft van "zonder dat er een woord voor is, weet ik niet of het echt is".

Je weet dat het echt is - want je weet dat je het doet. Punt, uit.

En een tip in het kader van "hoe hiermee te stoppen": bedenk, wat het jou zou "opleveren" (in economische termen ) aan winst (of negatieve winst) als je hier mee doorgaat.
En verzin dan iets, om op een andere, minder destructieve manier aandacht, controle, bescherming of wat het ook maar kan zijn te krijgen.