Hallo allemaal,
Ik hoop dat iemand dit nog leest en antwoord wil geven voor morgenmiddag...
Ik ben echt super stom geweest vandaag Ik heb al een tijdje (3/4 jaar) een bijbaantje in een winkel. Altijd super leuk en ga er altijd met plezier heen. Hoe stom ik vandaag ben geweest kan ik zelf daarom ook niet begrijpen. Het gaat niet zo super met mij op het moment, maar ik weet niet of het daaraan te verwijten valt.
Op school sprak ik een meisje en zij vertelde mij dat ze weleens een paar keer iets uit een winkel/supermarkt had gestolen en dat dit echt een enorme kick gaf. In eerste instantie kon ik het me niet voorstellen, ik had nog nooit iets gestolen en kreeg het al benauwd als ik eraan dacht iets mee te nemen zonder te betalen. Maar het meisje ging er steeds meer over door en vertelde ook hoe makkelijk het eigenlijk ging en ook dat het maar om kleine dingetjes gaat. Na een tijdje bedacht ik zelf dat het niet zoveel kwaad kon.. en ik wilde voor mezelf eigenlijk ook weleens kijken of ik ermee weg zou komen en wat voor kick je dan zou krijgen.
De afgelopen week heb ik een paar keer door een supermarkt gelopen en eraan gedacht iets te stelen. Soms had ik het zelfs al gepakt maar kreeg ik het zo benauwd dat ik me bij de kassa bedacht en het toch afrekende. (het gaat hier dus niet om grote dingen maar kleine dingetjes van 2/3 euro ofzo.. maar toch het is het idee).
Ik werk dus zelf in een winkel en daar moest ik vandaag weer werken. Het was na sluitingstijd (ik werk als vakkenvuller). Tijdens werktijd spookte het hele steel-plan steeds door mijn hoofd. Omdat ik nu veel langer in een winkel was dan normaal was de bedenktijd het toch niet te doen steeds voorbij en overtuigde ik mezelf ervan dat het toch niet zo'n kwaad kon. Uiteindelijk stopte ik wat in mijn zak. Ik ging achter in het magazijn naar de wc en toen bedacht ik me dat je de verpakking best kon zien zitten. Ik haalde het product dus uit de verpakking. Op dat moment realiseerde ik mij dat ik er helemaal geen kick van kreeg maar me juist super schuldig voelde. Ik raakte echt in paniek en wilde naar mijn afdelingsmanager toegaan om het te vertellen. Het product was immers al uit de verpakking dus kon ik het niet meer terughangen!
Maar ik raakte zo in paniek en was bang om mijn baan kwijt te raken (ik had het erg naar mijn zin daar en ik kon het geld ook goed gebruiken) daarbij schaamde ik me echt heel diep en durfde ik het niet eens te vertellen. Uit angst ontslagen te worden gooide ik de verpakking dus weg en ging verder met mijn werk. De hele tijd was ik superzenuwachtig en voelde ik me echt zeer schuldig.
Na werk gebeurde waar ik al bang voor was. Mijn manager had de verpakking gevonden, ze zei dat ze daar extra op controleerde omdat er blijkbaar vaker werd gestolen door werknemers! Ze vroeg dus wie het had gedaan en zei dat niemand weg mocht tot dat er iemand had bekend. Ik voelde me schuldig en ook tegenover mijn collega's, ik wilde ze niet ophouden door mijn domme fout. Daarom bekende ik meteen.
Iedereen mocht naar huis en ik moest natuurlijk blijven. Het hoofdkantoor werd gebeld en mij werd verteld dat ik geschorst was en moest wachten tot ze zouden bellen met de verdere consequenties. Maar die kan ik wel raden: ontslag en een geldboete natuurlijk. En daarbij kom ik waarschijnlijk op een zwarte lijst te staan zodat toekomstige werknemers weten dat ik een keer gestolen heb bij een werkgever.
Maar dat heb ik natuurlijk verdiend. Daar leg ik mij natuurlijk ook bij neer.. Maar ik voel me nu zo schuldig dat ik eigenlijk graag langs mijn werk wil gaan (morgen) om mijn excuses aan te bieden. En ook om te vertellen dat het de eerste keer was en de vorige keren dat er een lege verpakking gevonden was het niet door mij kwam!
Maar ik ben echt heel erg bang dat als ik morgen langs ga dat mijn baas verschrikkelijk boos is en mij natuurlijk ook niet wil geloven.. Heb daarom eigenlijk wat tips en steun nodig.. want ik wil toch mijn excuses aanbieden.
Daarnaast (omdat ik minderjarig ben) neem ik aan dat mijn werk ook contact op gaat nemen met mijn ouders. En ik wil het graag eerst zelf vertellen maar nu nog eventjes niet. Mijn ouders zien mij al als probleemkind en houden me vrij streng in de gaten En de laatste paar dagen leek het juist beter te gaan. Mijn ouders waren zelfs trots om mijn goede cijfers. Dat wil ik echt niet verpesten. Maar ik wil het toch eerder vertellen dan dat ze straks worden gebeld.
Ik wou eigenlijk even mijn verhaal kwijt en misschien wat tips ofzo waardoor ik morgen moed heb om mijn excuses aan te gaan bieden... wat mijn baas is niet bepaald een zacht ei dus zal ik waarschijnlijk wel de volle laag krijgen. Ik ben ook bang dat ze mij niet eens wil spreken en gelijk de winkel weer uitstuurt. Wat denken jullie? Hoe moet ik haar benaderen?
Bedankt voor het lezen, een enkele reactie zou al erg fijn zijn
X een erg dom meisje