Ik heb een (moeizame) relatie achter de rug van ruim 17 jaar! Vanaf het begin had hij 'hoofdpijn' en kreeg ik nauwelijks een aai over mijn bol. Altijd heb ik geroepen: als ik het thuis niet krijg ga ik het elders zoeken. Want ik snackte naar aandacht, liefkozing en sex! Hij had geen drang naar seks, noch naar romantiek! Alleen als ik het initiatief nam maar dan nog werd het 9 van de 10 x afgerafeld. Hij had/heeft voor iedereen tijd behalve voor mij. Alleen in de vakanties hadden wij het leuk want dan had ik zijn aandacht!
Toen heb ik inderdaad twee jaar geleden daad bij woord gevoegd! Ik vond de aandacht bij een 13 jaar oudere man! Een geweldige man, die heel veel van mij houd en mij alle aandacht geeft die ik zo tekort ben gekomen! En deze man wil voor mij gaan, hij wil de rest van zijn leven met mij delen!
Mijn ex-partner heeft een zoon (toen 4 jaar) die ik grotendeels heb opgevoed omdat hij dan op de voetbal zat of een wedstrijd ging bekijken! Financieel kwam ik niets tekort (nog steeds niet) maar lichamelijk heel veel! Alle jaren heb ik daarover geklaagd, zowel mondeling, mooie kaarten, gedichtjes en zelfs boeken over: red uw relatie ect ect ect... En relatietherapie! Altijd beloofden hij beterschap om toch echt meer aandacht aan mij te besteden! Ik heb in al die jaren de relatie wel 88 x willen verbreken, maar hij smeekte en huilden dan om het alsjeblieft niet te doen! Dus begonnen we weer van voor af aan om wederom weer in herhaling te vervallen!
Al stond ik (bijv.) in een gifgroene bikini, rode naaldhakken en paars hoog haar voor de t.v. dan nog zei hij: schat ga ff op zij want ik zie het voetbal niet! Hij is ook nooit verliefd op mij geweest.
15 jaar heb ik het volgehouden om hem en zijn zoon te vertroetelen in alle opzichten. (zelfs toen ik 12 jaar geleden een psychiatrische aandoening kreeg.) En toen was ik op! Iedere avond masseerde ik zijn voeten, knipten zijn nagels ect ect ect.. Ik haalde om het weekend zijn zoon uit school en ging (bijv.) naar zwemles! Ik kleed het kind, ging naar de kapper ect ect ect… Zij kwamen beiden nooit iets te kort! Ik paste voor zijn zoon zelfs mijn werktijden en vakanties aan!
Half november barste de bom! Mijn ex-partner wist al heel lang van mijn buitenechtelijke escapades maar deed er eigenlijk niet zoveel mee! Hij gaf te kennen dat hij vier weken weg wilden! Toen ben ik met mijn (buitenechtelijke) vriend op vakantie gegaan (hij wist dat) zodat hij thuis kon nadenken over de stand van zaken. Na 10 dagen kreeg ik het Spaans benauwd en wilden z.s.m. terug naar huis. Terug naar mijn vaste (nu ex-partner) Bij thuiskomst bleek het halve huis leeg te zijn en ik ben mij kapot geschrokken! Sinds 26 november doe ik er van alles aan om hem terug te krijgen! Hij is van het ene moment op het ander bij een vrouw ingetrokken die hij net 48 uur kenden (van de voetbal) Hij woont daar nu vanaf 26 november 2012. Ik ben gaan bellen, aan de deur gestaan ect ect ect hem gaan zoeken ik raakte volledig in paniek! Hij heeft mij ruim 3 weken aan het lijntje gehouden en gezegd dat hij na moest denken! Maar hij wilden mij straffen! Zijn zoon is heel boos! Hij woont nu 1 hoog achter met een vrouwelijke tokkie, tussen allerlei andere tokkies! Hoewel wij zelf absoluut geen tokkies zijn! De schaarse momenten dat ik hem spreek kan ik alleen maar huilen, huilen en hem smeken dat hij terugkomt! Hij weigert mij een nieuwe kans te geven! Ik word onderhand gek van de eenzaamheid en het gemis! Ik stuur kaarten, brieven, gedichten en complete liefdesverklaringen. Laatst zei hij door de telefoon zij is een heel anders soort vrouw zo lekker rustig! Nu kan ik eens vergelijken, vergelijken zei ik?? 4 weken met ruim 17 jaar??? Dat kan toch niet? Ik weet dat ik fout ben geweest absoluut! Maar ik heb gesmeekt, ben op mijn knieën gegaan en om vergeving gevraagd maar hij weigert terug te komen! Hij zegt nog steeds: ik moet nadenken! Maar dat kan toch niet bij een andere vrouw in huis of ben ik helemaal achterlijk? Hij blijft maar roepen: het is je eigen schuld had je maar niet vreemd moeten gaan! Hij geeft mij nu overal de schuld van! En zegt standaard: dat komt door je bordeline. Bordeliners gaan allemaal vreemd! De afgelopen 4 weken heeft hij ook alles aan elkaar gelogen! Want hij had mij wijs gemaakt dat hij bij een vriend in huis zat! Maar vanaf dag 1 zat hij bij haar. Ik vertel hem steeds weer maar jij heb ook zo vaak bij mij gesmeekt, gehuild en dan gaf ik ook toe, maar hij weigert nog steeds!
Mis ik mijn ex-partner? Of mis ik de geborgenheid, de gewoontes en de zekerheden? Het rare is dat ik hem vreselijk mis maar ik de laatste 2 jaar geen seks meer met hem wilden! Eigenlijk vond ik hem zelfs heel vaak irritant! Hij handelt altijd met zijn verstand en nooit en te nimmer met zijn hart! Nooit! Iemand zei tegenmij: wat er niet in zit komt er ook niet uit met de beste wil van de wereld niet!
Ik heb de meest vreselijk december maand achter de rug die een mens zich maar kan voorstellen!
Groetjes, een verdrietige Queenie2002
P.s. mijn gewezen buitenechtelijk vriend wacht geduldig op mij… hoe bizar is dat!