vreselijk gevoel

[domnic39]

hoi ik ben erachter volgens de zelftest en de huisdokter ben ik depressief pfff ik heb dus echt nergens zin in ik heb in mijn leven teveel meegemaakt en daar heb ik dus nu last van pfff ik kan helemaal niet genieten van mijn 2 meiden heb het hele huis in chaotische stijl ruim het aan de ene kant op en aan de andere kant ligt het weer ik ben normaal een heel vrolijk en optimistisch mens maar dat lukt me nu niet meer hoe goed ik het ook probeer aan mijn vriend heb ik ook niet veel die denkt alleen aan zichzelf ja of ik zie dat misschien verkeerd maar zo voelt het wel loop de hele dag te ijsberen en heb constant een opgejaagd gevoel en dan krijg ik weer een paniekaanval daar wordt je zo moe van vroeger had ik medicatie maar daar ben ik 2 jaar terug mee gestopt omdat het goed ging met me maar sinds december na een vervelend telefoontje van mijn broer ben ik weer gaan afglijden en heb het deze keer niet zien aankomen en het ergste vind ik nog dat ik alleen maar verder wegglij en kan het niet tegenhouden ik heb die energie er niet meer voor ben op dit moment wederom aan het overleven misschien heb ik ook nog wel niet anders gedaan maar zo voelde het vorig jaar niet toen was ik echt tevreden met alles maar nu ben ik op batterij is bijna leeg herkent iemand dit en hoe zorg ik ervoor dat ik niet verder glij mijn verleden is een heel verhaal en als ik dat allemaal moet gaan noemen ben ik morgen nog bezig en wil jullie er ook niet mee lastig vallen ik ben allang blij als iemand me raad kan geven van hoe mensen er voor zorgen dat je niet verder glijd sorry als het verhaal wat chaotisch is maar dat ben ik op dit moment ook

grt ikke

[Janneke]

hoi ik ben erachter volgens de zelftest en de huisdokter ben ik depressief pfff ik heb dus echt nergens zin in ik heb in mijn leven teveel meegemaakt en daar heb ik dus nu last van

Hoi Dominic,
welkom op het forum...!
En geloof de zelftest nou maar niet: als het zo is, dat je er nu last van hebt, dat je te veel hebt meegemaakt: dat heet geen depressie, dat heet trauma. Die 2 kunnen tegelijkertijd samen optreden - maar zou je alleen maar een depressietherapie krijgen, dan wordt het trauma niet behandeld (en daar schiet je weinig mee op).

pfff ik kan helemaal niet genieten van mijn 2 meiden heb het hele huis in chaotische stijl ruim het aan de ene kant op en aan de andere kant ligt het weer

Ja, ik riep in mijn ergste periode "ik kan niet denken, mijn hersens staan stil".
En van opruimen en ordenen komt het dan ook niet. (Dat is sowieso vermoeiend en dat kan er vaak niet meer bij.)

En nee - van genieten komt het al helemaal niet meer.

ik ben normaal een heel vrolijk en optimistisch mens maar dat lukt me nu niet meer hoe goed ik het ook probeer

Ja, dat is ook zo gemeen aan deze aandoening!

aan mijn vriend heb ik ook niet veel die denkt alleen aan zichzelf ja of ik zie dat misschien verkeerd maar zo voelt het wel

Ik hoop, dat je een lieve vriend hebt - en dat jij momenteel meer steun nodig hebt, dan hij kan geven. Dat kan heel goed zo zijn, als dit soort nare zaken de kop opsteken.
(En het kan zijn, dat je met een egoist samenleeft - dat is heel naar!!)

loop de hele dag te ijsberen en heb constant een opgejaagd gevoel en dan krijg ik weer een paniekaanval daar wordt je zo moe van

ja, je lichaam besluit, dat je in gevaar bent en onderneemt buiten je wil om een serie acties. je hart gaat bonken, je spieren staan strak gespannen, (je bent bij wijze van spreken klaar om de race van je leven te hollen)
je zintuigen gaan wagenwijd open,
je spijsvertering ligt plat -
en al die acties gaan over "dat er NU gevaar is en dat je NU iets moet doen".
(Jezelf sparen, omdat je nog een hele verdere dag mee moet, daar gaat dit niet over. En dat maakt het ook zo slopend.)

Weet je dingen, die je kunt doen, als de paniek/ stress/ angstaanvallen toeslaan..?

vroeger had ik medicatie maar daar ben ik 2 jaar terug mee gestopt omdat het goed ging met me maar sinds december na een vervelend telefoontje van mijn broer ben ik weer gaan afglijden en heb het deze keer niet zien aankomen en het ergste vind ik nog dat ik alleen maar verder wegglij en kan het niet tegenhouden ik heb die energie er niet meer voor

Rot hoor!!

hoe zorg ik ervoor dat ik niet verder glij

Probeer eerst in het hier en nu tot rust te komen.
Een tip uit het boek van Peter Levine: leg een kussen voor je stoel, en als je je rot voelt, trappel je daar op. Alsof je hard wegloopt. (Zodat je lichaam denkt:"Aha, er is gevaar, ik loop hard weg, probleem opgelost".)
Er zijn ook bijv. kruidentheeen die kunnen kalmeren: kamille, vrouwenmantel, valeriaanwortel.

mijn verleden is een heel verhaal en als ik dat allemaal moet gaan noemen ben ik morgen nog bezig

Niet doen!
Of nu ja - als het jou oplucht om over de rotte dingen te praten, te schrijven, vooral doen!
Maar als je zit, waar je nu zit, zijn dingen die rust geven belangijker dan "koste wat het kost het rotverhaal vertellen". Verwerken (..traumatherapie...) is ook zo opgebouwd (als alles goed is!!) eerst een fase van rust, stabilisatie, dat je zogezged stopt met aflijden, weer stevigheid gaat ervaren, steun krijgt, erkenning, tips om beter en dieper te slapen, paniek afbouwen, dat soort dingen. (En een aantal algemene dingen, zoals hoe macht werkt, hoe je je nare mensen van het lijf kunt houden, wat te doen met triggers, hoe goede relaties in elkaar steken, etc.etc.)
Pas als dat op orde is, komt het "echte" verwerken, het "praten over" wat er aan narigheid gebeurde. (Ik zet het tussen aanhalingstekens - mijn favoriete techniek hier heet emdr en daarin is het niet zo, dat je ellenlange verhalen moet vertellen.)

Houd je haaks!

[Radius]

Het lijkt me een goed idee een therapie te overwegen. Het wordt hoog tijd dat je je verleden een plaats geeft en daar kunnen anderen je bij helpen. Of je nu kiest voor een reguliere therapeut of voor een alternatief genezer, je zal denk ik toch de stap moeten zetten om hulp te vragen. Dat is overigens niets om je voor te schamen. Sterker nog, het vereist behoorlijk wat moed. Sterkte en succes!

[domnic39]

hoihoi

ik heb al het traject doorlopen van trauma cursus en ze wilden met mij eerst niet aan de slag omdat ze zoals ze dat zo mooi in het nederlands vertalen het dekseltje van de put niet openen. Heb traumacursus gedaan om mezelf te leren kennen en hoe ermee om te gaan is overigens allemaal perfect verlopen voelde me goed en vond het ook een leerzame cursus. maar nu na een aangifte tegen mij vader (ben vroeger sexueel en lichaamelijk misbruikt) zak ik steeds verder weg ben al bij de huisdokter geweest en die heeft me doorgestuurd naar ggz psyq maar daar kan ik pas eind november terecht en het is helaas niet alleen de aangifte die me dwars zit ben door mijn eerste ex lichamelijk mishandeld door mijn 2de geestelijk en lichamelijk mijn dochtertje ontvoerd die gelukkig weer bij mij is was geen ontvoering naar het buitenland maar toch het is me niet in de koude kleren gaan zitten en zo kan ik nog wel ff doorgaan dus mijn batterij is echt bijna op en ik weet ik kan niets want mijn kindjes hebben mij nodig maar het kost me zoveel energie dat er weinig voor mezelf overblijft en eerder kon ik dat allemaal wel aan maar nu ik weet het niet meer kan bij niemand terecht vriendinnen heb ik niet meer nou ja heb ze wel maar zijn er niet voor me dus ja dan sta je daar alleen terwijl ik er wel voor iedereen ben maar nu ik moeilijk zit zie je niemand daar wordt ik echt boos om terwijl ik dat nooit had pfff dat was ff genoeg ben nu echt kapot pfffff sorry

[blijfsterk]

ik kan me in veel dingen van jou herkennen. ook ik heb een nogal bewogen verleden. en nu ik dacht alles is goed, krijg ik op mijn werk een paniekaanval. dokter stelt depressie vast, en hier zit ik aan de citolopram. ik kan het moeilijk verkroppen want het voelt als weggegooide jaren.
wat mij helpt is schrijven, schilderen, en smorgens mijzelf de deur uit trappen en een stukje lopen. dat helpt mij. misschien heb jij ook iets waar je in op kunt gaan, waardoor je alles kwijt kan. het is erg belangrijk op alle nare dingen te verwerken. er over praten schijven lucht echt op. schrijf alles op tot morgenvroeg, er zullen zoveel mensen zijn die zich herkennen in jou, je bent nooit alleen. !!!

[Janneke]

hoihoi

ik heb al het traject doorlopen van trauma cursus en ze wilden met mij eerst niet aan de slag omdat ze zoals ze dat zo mooi in het nederlands vertalen het dekseltje van de put niet openen. Heb traumacursus gedaan om mezelf te leren kennen en hoe ermee om te gaan is overigens allemaal perfect verlopen voelde me goed en vond het ook een leerzame cursus.

Joepie - "kennis is macht" - en goed, dat je hebt doorgezet!!!

maar nu na een aangifte tegen mij vader (ben vroeger sexueel en lichaamelijk misbruikt) zak ik steeds verder weg

Ja, dat kan ik me levendig voorstellen!!
First things first: GOED dat je aangifte hebt gedaan!!!
Maar het IS een zwaar traject: alles wat je nog weet, moet in de aangifte komen en een goede recercheuse stelt allereli vragen, om te voorkomen dat zijn advocaat kan gaan rpeoen van "ze wilde het zelf" en dat soort ellende.
Dus ja, "dat dat er in hakt"....

ben al bij de huisdokter geweest en die heeft me doorgestuurd naar ggz psyq maar daar kan ik pas eind november terecht

Verschrikkelijk. Er zijn er verder geen plannen om die tijd te overbruggen...? (Bijv. steunende gespreken bij maatschappelijk werk, met iemand die echt benul heeft van sexueel geweld...?)

en het is helaas niet alleen de aangifte die me dwars zit ben door mijn eerste ex lichamelijk mishandeld door mijn 2de geestelijk en lichamelijk mijn dochtertje ontvoerd die gelukkig weer bij mij is was geen ontvoering naar het buitenland maar toch het is me niet in de koude kleren gaan zitten en zo kan ik nog wel ff doorgaan dus mijn batterij is echt bijna op

Ja.


Mensenkinders, wat een loei- en loeizware rugzak heb jij al die jaren rondgezeuld!!!

en ik weet ik kan niets want mijn kindjes hebben mij nodig maar het kost me zoveel energie dat er weinig voor mezelf overblijft en eerder kon ik dat allemaal wel aan maar nu ik weet het niet meer kan bij niemand terecht

Ja, de vloek van de overleefster. (Zo hebben we dat ooit in een vrouwengroep waar ik in zat, genoemd.)
Altijd sterk geweest (''overleven''), iedereen krijgt/ kreeg altijd alles - en als je dan zelf toe bent aan ontvangen, dan valt dat vaak tegen.
Heel erg bitter!!

vriendinnen heb ik niet meer nou ja heb ze wel maar zijn er niet voor me dus ja dan sta je daar alleen terwijl ik er wel voor iedereen ben maar nu ik moeilijk zit zie je niemand daar wordt ik echt boos om terwijl ik dat nooit had pfff dat was ff genoeg ben nu echt kapot pfffff sorry

Nix te sorry: jij bent Dominic en je voelt je zo. Dat is al rot genoeg. (Of nee: te rot, maar nu ja, je begrijpt met hopelijk wel.) En op deze plek mag je lekker zo veel spuien als je wilt, daar IS het forum voor!!!!

[domnic39]

ja hoi moet ff mijn dingetje kwijt ben afgelopen weekend naar tilburg geweest waar mijn hele familie woont en mijn moeder lijdt helaas aan aldzheimer dus dacht goh laat me eens bij mijn moeder op bezoek gaan maar hellaas de vriend van mijn moeder zei dat het dit weekend niet uit kwam nu woon ik zelf in drenthe dus echt naast de deur woon ik niet dus vrijdagavond de hele avond van slag zaterdag zijn we toch naar tilburg gegaan maar dan naar mijn broer daarna in hotel zodat we zondag naar mijn zusje haar nieuwe huisje konden gaan kijken maar al met al niet naar mijn mama terwijl ik weet dat ze niet veel meer kan zeggen als alleen ja en nee want een gesprek zit er niet meer in en ik weet antwoorden op vragen van vroeger krijg ik niet meer van haar maar toch wilde graag naar haar toe maar dat zo,n man dat kan verpesten pffff zit er echt mee mis mijn mama en wil graag afscheid van haar nemen zoals ze me nu kent en ziet en ik haar shit wat doet dat zeer en niet bevorderlijk van hoe ik me nu voel moest het ff kwijt misschien wat warrig opgeschreven maar komt ook omdat mijn radartjes overuren draaien pfff

[Janneke]

Hoi Domnic,
pijnlijk hoor!! Die hele reis, maar haar niet kunnen zien. Naar, dat die man dat dan blokkeert. En je moeder zien aftakelen aan Alzheimer, dat is op zichzelf ook al geen feestje.

Heb je op trauma cursus dngen geleerd, om je emoties nog min of meer dragelijk te houden...?

Wat ik regelatig doe is mijn 5 zintuigen gebruiken:"Wat wil ik nu ruiken...?" (Doe parfum op, of aftershave, brandt wierook, steek een geurlampje aan met een bepaalde geur etc.)
Dan: "welke thee wil ik nu drinken...?" ("When in trouble, put the kettle on" zeggen de britten. Je kunt je voorbereiden door naar een echte drogist te gaan en aan allerlei kruiden te ruiken, Vrouwenmantel, kamille, valeriaanwortel werken kalmerend, zoethout is "gewoon lekker en troostend" (voor hen die er van houden) etc.
Welke kleur wil ik nu zien...? (Ik heb truien en Tshirts in alle kleuren van de regenboog.)
Welke muziek wil ik nu horen...? (Bach geeft ordening, de Rolling stones helpen met woedend zijn, harpmuziek kalmeert, etc.)
En ga dan op de bank zitten, met een knuffelbeest, een lekkere warme shawl om je heen, je kunt je handen insmeren met plantenolie (daar worden ze heerlijk zacht van en "het kost niets": voor 5 euro heb je een halve liter bij de natuurvoedingswinkel).