Dag Molecule,
Inderdaad, het kan zijn dat er een rode draad door je leven loopt die op verschillende vlakken actief is.
Het goede is dat je dat hebt ingezien en dat je er nu wat aan zou kunnen doen.
Het feit dat je met pesterijen werd geconfronteerd is voor mij ook bekend terrein. Bij mij was het ook omdat ik mijn grenzen niet stelde in het verleden en ook niet voor mezelf opkwam.
Dat is nu al geruime tijd helemaal anders, gelukkig.
Ik kan mij dus wel inbeelden dat je blij bent dat dat nu anders is.
Ben je bereid om voor jezelf op te komen, je grenzen te stellen, te gaan staan voor wat jij belangrijk vindt ?
Mensen kunnen heel moeilijk om met veranderingen van hun partner bijvoorbeeld. Ze zijn het zo gewend dat het gaat zoals het gaat dat een breuk in bepaalde handelingen hen bang en onzeker maakt.
Het is mogelijk dat hun omgeving, mensen mee evolueren of blijven staan.
Mensen hebben recht op respect, vrijheid. Als je de ander beknot in zijn vrijheid kan dat wel eens verkeerd aflopen.
Zolang jij blijft doen wat je altijd deed, dus bv. niet voor jezelf opkomen, niet gaan staan voor hetgeen jij belangrijk vindt, zolang zal je echtgenote voort blijven doen. Haar reactie, ik weet natuurlijk niet wat de oorzaak is en ik wil haar ook niet veroordelen of beoordelen maar indien het niet medisch is, kan het zijn dat ze alles naar haar hand wil zetten en geen tegenspraak duldt.
De kunst is rustig te blijven en haar duidelijk maken wat belangrijk is voor jou. En indien dit niet mogelijk is dat daar problemen van kunnen komen, of dat het erger wordt en of ze bereid is die consequenties te aanvaarden.
Kijk, het is niet omdat je gehuwd bent of een relatie hebt dat je met handen en voeten gebonden of gevangen moet zijn. Je bent nog altijd een vrij mens en je hebt rechten en niet alleen plichten.
Het kan best zijn dat je zo'n personen aantrekt en dit omdat je iets te leren hebt, over jezelf in de eerste plaats. Zodoende dat je zal inzien en gaat nadenken over hetgeen waarover ik in de topic begonnen ben.
En zolang je dat niet inziet, hoe zwaarder de lessen. Tot je het inziet. Daarna krijg je natuurlijk nog andere lessen.
Ook jouw echtgenote heeft wat te leren. Wat ik ook belangrijk vind is dat je jezelf afvraagt of ze jouw spiegel is en dat jij net hetzelfde doet als zij of dat jullie compleet anders reageren in soortgelijke situaties.
Ja, ik begrijp heel goed dat je vanalles wil doen, ik heb dat ook en ja, de dag bestaat maar uit 24 u, dus ja, keuzes maken. Maar vooral doen wat je echt graag wil doen. Je bent een vrij mens, weet je wel. Je hebt het recht om aan je zelfontwikkeling te werken. Niemand kan jou verbieden om je dromen na te jagen, te gaan staan voor hetgeen jij wilt.
Er moet wel engagement zijn naar je thuissituatie want waarom heb je anders voor deze situatie gekozen maar je hebt recht om aan je zelfontwikkeling te werken, hoe kun je anders gelukkig zijn ?
Als ik niet mocht doen wat ik graag zou willen doen, zou ik denkelijk wegkwijnen.
Het is niet door je partner gevangen te houden dat ie bij je blijft. Het is natuurlijk ook niet gezegd dat ie bij je blijft als je hem de ruimte geeft maar ieder mens is vrij, heeft rechten, en ik denk toch dat de kans er meer inzit dat je partner bij je blijft als ie ruimte krijgt om te "ademen".
Naar mijn mening maar ik hoor maar één kant is jou gevangen houden niet de juiste methode.
Maar misschien hebben jullie juist deze les nodig om tot bepaalde inzichten te komen en ik hoop dat jullie eruit zullen geraken en weer naar elkaar zullen toegroeien, mét de nieuwe inzichten.
Hoe deelt zij haar vrije tijd in ?
Blijkbaar zit er ook manipulatie in haar gedrag naar jou toe, anders zou jij je niet schuldig voelen. Kijk, gooi dat schuldgevoel al maar buiten en laat je niet manipuleren want zolang je dat toelaat zal er ook niets veranderen. Weet dat je de kracht hebt om te veranderen, dat heb je op je werk al bewezen. Dus, ga voor hetgeen je ECHT gelukkig maakt.
Ik blijf erbij, je hebt recht op persoonlijke ruimte. Maar goed, dat is mijn mening.
Ik begrijp dat je het nu pas op de laatste moment vertelt. Hoe reageert ze daar dan op ?
Wat verschillen betreft. Heb je de boeken van Alfons Vansteenwegen al gelezen ? Liefde na verschil enz... ? Heel interessant.
Het is ook wel zo dat het al niet altijd gemakkelijk is om samen te leven met iemand anders maar als de fundamentele waarden al erg uit elkaar liggen is het zeker niet evident.
Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is om in jullie geval te communiceren en door te dringen.
Ieder heeft zijn wil, zij kan zich niet beheersen, wil blijkbaar alleen dat je naar haar luistert en doet wat zij vraagt/eist, naar haar hand zetten.
Nu, dat is mijn interpretatie en ik wil niet oordelen maar ik wil bepaalde dingen ook niet uit de weg gaan. Dus, het kan zijn dat ik er naast zit hé.
Wees eerlijk over jezelf, dus of zij jouw spiegel is of dat jullie waarden zo verschillen.
Het feit dat ze jou kwetst is dat omdat ze zich niet kan beheersen of jou niet naar haar hand kan zetten ?
In ieder geval, de voorbeelden die je opnoemt vind ik echt heel erg voor jou.
Emotionele chantage, eigenlijk vreselijk. Als ze daar niet mee ophoudt, als je daar zelf geen halte toe oproept zou ze wel eens met haar gezicht tegen de muur kunnen lopen.
Staat ze open om zichzelf in vraag te stellen ?
Er is een interessante site over emotionele chantage enz...:
http://www.heinpragt.com/menswerk/emoti ... antage.php
Hoe is ze zelf opgevoed ? Hoe zijn haar ouders ?
Je kan wel zeggen dat ze voordien een negatieve ervaring had maar de emotionele chantage/manipulatie zit veel vaster dan dat. Als elke negatieve gebeurtenis een reden is om een ander persoon te gaan chanteren, amai merci dan.
Nog een mooie tekst : misschien kan het je helpen, mij helpt het om dingen bij anderen te laten :
http://www.riakaashoek.nl/ik-beloof-mijzelf/
Zeg vooral niet tegen je echtgenote dat ze overdrijft, dat gaat het alleen maar erger maken.
Zij ziet het nl. anders. Waarom ?
Ja, dat is juist, als er spanningen zijn kan je zien hoe sterk de liefde is maar er zijn grenzen, je moet ook goed zijn voor jezelf en op tijd zeggen dat je ergens niet in meegaat.
Ik vind het zo erg voor je dat je huilend op je bed bent gaan liggen en inderdaad een verontschuldiging kan veel goed maken, doch je altijd verontschuldigen maar niets aan de oorzaak doen is het ook niet.
Heb je er haar daar ooit over gesproken ?
Heb je al eens contact opgenomen met een organisatie rond geweld op mannen. Want kijk, misschien kunnen die jou ook helpen. Het kan wel zijn dat ze jou fysiek niet meer aanvalt maar die emotionele chantages is ook geweld. Psychisch geweld.
Zie hier eens :
https://www.google.be/search?q=heinprag ... 80&bih=661
Ik begrijp maar al te goed dat je bang bent.
Heb je het boek : geweldloze communicatie van Rosenberg al gelezen ?
Tja, ik begrijp ook wel dat je vindt dat je vroeger had moeten ingrijpen, je krijgt als mens snel met de kleine signalen te maken maar ja...
Ook ik heb in een vorig leven de kleine signalen héééél goed opgemerkt maar toch ging ik verder met alle gevolgen vandien. Die les heb ik goed onthouden en dat ook is mijn "redding" geweest.
Het is niet omdat je toen niets met de beschikbare informatie hebt gedaan dat je er nu niets mee kan doen.
En nog een advies, dek niet teveel toe met de mantel der liefde. Je hebt als mens recht op respect, vrijheid enz...Ga na wat jouw fundamentele waarden zijn en ga geen compromis aan als je eronder lijdt.
Dikke knuffel,
Angel