Hallo
Ik heb de laatste 2 jaar doorgebracht met een wondermooi meisje, waarvan ik stapel liep, en nog steeds van stapel loop. Even erbij zeggen dat we in die 2 jaar wel een tijdje uit mekaar zijn gegaan, omdat het niet meer ging, dit ga ik nu uitleggen:
Ze zat nog met haar vorige vriendje in haar hoofd, soms kwam alles nog naar boven. Dat vorige vriendje had haar bedrogen, en aan seks aangezet terwijl zij lag te wenen, deed hij gewoon verder! Ik ben daarna een goede vriend geworden, en heb haar steeds laten merken dat ik haar nooit zoiets zou aandoen. Iets later zijn we dan een koppel geworden, alles liep nog wat stroef, het werd beter en beter, tot op een moment dat we opeens steeds in discussies vielen met mekaar. Ik geef toe dat ik hier wel veel de aanleiding van was, meer uit frustratie van 'waarom lukt het niet zoals het hoort te lukken'. Uiteindelijk zjn we uit mekaar gegroeid, maar bleek toch dat we niet zonder mekaar konden. Ik heb haar gezegd dat als zij zeker is om terug iets te beginnen, dat ik er zou zijn. Dit is dus gebeurd, ze heeft zelf die beslissing genomen, en alles ging zoals het hoorde. Buiten enkele kleine discussies (die iedereen wel eens heeft). Vroeger kon ze (door haar verleden met die andere) nooit zeggen: 'wij blijven voor altijd samen', omdat dat toen bij die vorige gelogen was, ondertussen kon ze dit zeggen, een maand geleden was ik alles nog voor haar, en was er niks mis met onze relatie. 2 weken voor wij uit mekaar waren zei ze nog dingen als: love you superhard, je bent onvervangbaar, de beste! En ja, 2 weken later maakte zij het gedaan. Ze zat zelf ervan in de put, te wenen, verward, niet meer weten wat doen. Ze zei dat ze mij enorm hard miste, mij niet zou loslaten als ze mij zou kunnen knuffelen, dat ze wel honderden keren haar mobiel vastnam om een sms te sturen naar mij, en ze stelde zelfs in vraag of ik haar nog wel terug wou. Enkele dagen later werd ze opeens harder naar mij toe, haar besluit stond vast, ze zag mij nog wel graag en ik zou altijd de beste blijven die ze had, maar haar besluit stond vast, we maakten volgens haar teveel ruzie (waar ik toch vragen bij heb). Ondertussen ben ik gisteren te weten gekomen dat ze al met iemand anders heeft afgesproken (dus enkele dagen nadat ze verward was, mij miste, etc...), ze heeft met deze persoon ook gekust.. Vroeger vond ze hem trouwens nooit iets speciaals van uiterlijk, plus hij woont 40min rijden van haar (en dat zonder de file bijgerekend op de autostrade). Ze heeft hierover dagen gelogen, terwijl ik meermaals had gevraagd of er meer achter zat, wat ze altijd ontkende, tot gisteren dan.
De jongen waar ze nu iets met zou beginnen, is iemand die ze al 4-5 jaar kent, maar nooit met had afgesproken, buiten enkele keren, maar zij zag hem niet zitten. Ze heeft toen ze mij leren kennen ook voor mij gekozen, toen we uiteen waren wou hij weer afspreken, maar dat had ze toen niet gedaan (hij had toen zelf een vriendin). Hij zou ook tegen haar toen gezegd hebben dat, omdat ze toen alleen was, dat ze wel eens konden afspreken voor seks. Toen zei zij zelf nog tegen mij dat ze zijn gedrag vies vond, en ze moest van zo'n soort mensen niets hebben. Uiteindelijk heeft ze er dus nooit met afgesproken, en zijn wij voor de 2de keer, uit haar eigen keuze een koppel geworden.
Nu zou ze dus met hem afgesproken hebben enkele dagen nadat ze haar zo slecht voelden dat we uit mekaar waren, en opeens voelt ze haar wél goed bij die jongen. Ze verdedigd hem, ze zegt dat ze haar inderdaad verliefd voelt (?).
Ze was zelf van mening dat zoiets niet kon, na zo'n lange relatie meteen in een nieuwe relatie stappen, nu doet ze het toch. Zo ken ik haar niet, en ik kan niet aanvaarden dat ze op 2 weken tijd zo hard is veranderd, 2 weken terug was ik alles nog voor haar, en nu laat ze mij links liggen voor iemand waar ze vroeger afschuw voor had. Dus 1x afgesproken, en ze hadden al gekust. Ik vermoed dus dat het inderdaad een moment van zwakte was, waarop die jongen heeft ingespeeld, en dat zij dat heeft aanvaard omdat het de pijn wegnam.
Vanaf ik dit wist heb ik toen alle contact verbroken (dit was gisteren avond). k heb deze ochtend gezien dat ze opeens netlog (...?) heeft aangemaakt, waar kindertjes op zitten, en daar haar burgerlijke staat heeft gewijzigd naar 'Verliefd'. Terwijl op facebook staan nog onze oude foto's van vroeger, en is ze gewoon vrijgezel.
Ik heb haar daarnet nog een sms gestuurd waarin staat: ik wil nog 1 poging wagen om er met jou in persoon over te praten, ik zie je nog veel te graag en je bent de enige op de wereld dat telt voor mij, mijn reactie gisteren was puur uit ongeloof.
Hier nog geen antwoord op gehad.
Zijn haar gevoelens echt? kan dit op 2 weken?
Even erbij zeggen dat ze altijd heeft gezegd dat ik het beste vriendje ooit was voor haar en haar behandelde zoals het moest, en die andere vond ze dus maar niks, en qua uiterlijk ook niet.
Haar moeder heeft bevestigd dat ze idd veel thuis zat te wenen en er van in de put zat...
Ik kan dus niet aanvaarden dat haar gevoelens voor mij weg zijn, en dat ze opeens een toekomst ziet met die andere jongen, want dat is wat ze wil, een toekomst, ze wil verder...
Komt het nog goed tussen ons? Dat is een vraag dat ik mij nu niet meteen stel, ik wil gewoon weten of het wel kan dat zij haar écht verliefd voelt op die jongen, ondanks ze hem nooit speciaal vond, en het op zo'n korte tijd is gekomen (door 1x af te spreken). Ik denk gewoon dat hij heeft ingespeeld op haar zwak moment, haar heeft doen lachen en dan zijn "move" heeft gemaakt, waardoor ze nu de pijn even vergeet. Denken jullie dat dit klopt? Ik wil enkel weten of ik wel wat heb betekend de voorbije 2 jaar, want dit komt heel pijnlijk over, ik voel mij leeg en stort dieper en dieper in mekaar...
Alvast bedankt,
Mvg,
Tim