Sociale fobie

[veewee]

Hallo allemaal,

Ik weet nu sinds een paar maanden dat ik last heb van een sociale fobie. En ik heb er behoorlijk last van. Ik ben zo langzaam maar zeker zo'n beetje alle mogelijke sociale situaties gaan vermijden en dat heeft me best eenzaam gemaakt. Ik heb ooit wel vrienden gehad, maar de laatste jaren heb ik ze niet meer en hier schaam ik me voor en ja verder voel ik me daardoor af en toe wel erg alleen. Ik heb altijd het gevoel dat alle andere "normale" mensen wel gewoon vrienden hebben en ik een van de weinige mensen ben zonder vrienden ook al schijnt dat niet zo te zijn. Dus als hier nog mensen zijn die ook geen vrienden hebben en wel graag vrienden willen hebben dan stel ik me bij deze beschikbaar. Want ja ik weet wel dat ik sociale situaties op moet gaan zoeken en niet moet vermijden, maar toch is dat samen leuker dan alleen.

Nou ja als je ook last hebt van een sociale fobie en je hebt nog goede tips over hoe je hiermee om bent gegaan dan zijn die tips altijd welkom!

[Liezel]

Hoi Veewee,

Ik heb geen last van een echte fobie maar kan wel last hebben van sociale angst. Bij mij is dat vooral wanneer ik denk dat er iets van mij verwacht wordt. Voor de klas staan is geen enkel probleem, maar een verhaal vertellen voor een groep ouders vind ik erg moeilijk.
Op vakantie gaan met een single reis is geen probleem, maar een teamtraining is erg moeilijk.

Wat mij op dit moment helpt is de afspraak die ik met mijn psych heb om alle uitnodigingen te accepteren en niets af te zeggen. Hoe moeilijk het ook is, ik moet gewoon gaan. Door de angst heen. Want als ik er eenmaal ben, dan valt het heel erg mee en is het juist gezellig.

Misschien heb je nog mensen in je omgeving bij wie je je iets veiliger voelt. Probeer daar dan eerst mee af te spreken. En dan steeds een stapje verder.

Succes.

[veewee]

Hoi Veewee,

Ik heb geen last van een echte fobie maar kan wel last hebben van sociale angst. Bij mij is dat vooral wanneer ik denk dat er iets van mij verwacht wordt. Voor de klas staan is geen enkel probleem, maar een verhaal vertellen voor een groep ouders vind ik erg moeilijk.
Op vakantie gaan met een single reis is geen probleem, maar een teamtraining is erg moeilijk.

Wat mij op dit moment helpt is de afspraak die ik met mijn psych heb om alle uitnodigingen te accepteren en niets af te zeggen. Hoe moeilijk het ook is, ik moet gewoon gaan. Door de angst heen. Want als ik er eenmaal ben, dan valt het heel erg mee en is het juist gezellig.

Misschien heb je nog mensen in je omgeving bij wie je je iets veiliger voelt. Probeer daar dan eerst mee af te spreken. En dan steeds een stapje verder.

Succes.

Hoi Liezel,

Ik weet eerlijk gezegd niet of wat ik heb officieel een fobie is of meer sociale angst. En voor mij is alles in een team ook best moeilijk. En ja uitnodigingen accepteren is wel een goed plan natuurlijk, maar ik zit nu ook op een punt dat ik niet veel uitnodigingen meer krijg. En ik weet uit ervaring ook dat als je ergens zo tegenop ziet het uiteindelijk alleen maar mee kan vallen.

Nou ja ik hoop dat het ooit beter zal gaan en met minder stress, want dat vind ik maar niks.

Dankjewel!

[JulianC]

Je post is op zich wel herkenbaar, ik heb jaren geleden ook meegemaakt dat ik echt geen vrienden meer over had. Het kan soms best moeilijk zijn om een vriendengroep vanuit nul op te bouwen. Dat is een beetje hetzelfde als dat je opeens naar de andere kant van het land verhuist en niemand kent.

Want ja ik weet wel dat ik sociale situaties op moet gaan zoeken en niet moet vermijden, maar toch is dat samen leuker dan alleen.

Je kan inderdaad moeilijk in je eentje gaan stappen of zo, dan voel je je ongemakkelijk en staan anderen je aan te kijken van 'oke waarom is die persoon hier in zijn eentje?' dus tja.
Maar andere dingen, zoals sport of zo? Er zijn zat verenigingen die speciaal voor nieuwe leden die niemand kennen activiteiten organiseren.

Wat Liezel noemt is op zich ook wel een goeie, een singles-reis. Zo'n reis is (volgens mij) niet alleen voor singles die op zoek zijn naar een nieuwe partner, maar ook gewoon voor mensen die nieuwe mensen vriendschappelijk willen leren kennen. Een vriendin van me is vorig jaar gegaan, simpelweg omdat al haar vriendinnen al een partner hebben en ze liever met hun partner dan met haar op vakantie gaan zeg maar.

Overigens is het zo dat er ontiegelijk veel mensen zijn met weinig vrienden, en die hebben altijd het idee dat hun hele omgeving meer vrienden hebben dan zij. Vaak is dat alleen van de buitenkant zo.
Maar goed, je zegt dat je een fobie hebt. Ben je echt bang als een onbekende dichtbij komt oid? Val je dan helemaal stil, of hoe moet ik me dat voorstellen?

[veewee]

Je post is op zich wel herkenbaar, ik heb jaren geleden ook meegemaakt dat ik echt geen vrienden meer over had. Het kan soms best moeilijk zijn om een vriendengroep vanuit nul op te bouwen. Dat is een beetje hetzelfde als dat je opeens naar de andere kant van het land verhuist en niemand kent.

Want ja ik weet wel dat ik sociale situaties op moet gaan zoeken en niet moet vermijden, maar toch is dat samen leuker dan alleen.

Je kan inderdaad moeilijk in je eentje gaan stappen of zo, dan voel je je ongemakkelijk en staan anderen je aan te kijken van 'oke waarom is die persoon hier in zijn eentje?' dus tja.
Maar andere dingen, zoals sport of zo? Er zijn zat verenigingen die speciaal voor nieuwe leden die niemand kennen activiteiten organiseren.

Wat Liezel noemt is op zich ook wel een goeie, een singles-reis. Zo'n reis is (volgens mij) niet alleen voor singles die op zoek zijn naar een nieuwe partner, maar ook gewoon voor mensen die nieuwe mensen vriendschappelijk willen leren kennen. Een vriendin van me is vorig jaar gegaan, simpelweg omdat al haar vriendinnen al een partner hebben en ze liever met hun partner dan met haar op vakantie gaan zeg maar.

Overigens is het zo dat er ontiegelijk veel mensen zijn met weinig vrienden, en die hebben altijd het idee dat hun hele omgeving meer vrienden hebben dan zij. Vaak is dat alleen van de buitenkant zo.
Maar goed, je zegt dat je een fobie hebt. Ben je echt bang als een onbekende dichtbij komt oid? Val je dan helemaal stil, of hoe moet ik me dat voorstellen?

En hoe heb je dan wel weer nieuwe vrienden kunnen maken? Of kwam het bij jou door een verhuizing en heb je verder geen moeite met het maken van vrienden?

Sport heb ik vroeger ook wel gedaan, maar daar heb ik nooit vrienden aan overgehouden. Nu doe ik wel weer aan sport omdat ik me daardoor nu ook beter ga voelen, maar dat doe ik gewoon thuis ook om geen excuses te hebben om niet te gaan.

En ja zo'n singles-reis vind ik op het moment nog wel een grote stap eigenlijk, maar zou misschien als alles wat beter gaat wel een optie zijn.

En ja ik geloof best dat er veel mensen zijn met weinig vrienden, maar toch beter weinig vrienden dan geen vrienden. En ik ben niet bang voor alle onbekenden. Ik ben vooral bang van bepaalde krachtige persoonlijkheden en ook van groepjes jongeren die op straat dreigend op me overkomen bijvoorbeeld. En verder praat ik gewoon niet heel makkelijk met mensen, dus dat helpt dan weer niet bij het maken van vrienden.

[JulianC]

En hoe heb je dan wel weer nieuwe vrienden kunnen maken? Of kwam het bij jou door een verhuizing en heb je verder geen moeite met het maken van vrienden?

Sport heb ik vroeger ook wel gedaan, maar daar heb ik nooit vrienden aan overgehouden. Nu doe ik wel weer aan sport omdat ik me daardoor nu ook beter ga voelen, maar dat doe ik gewoon thuis ook om geen excuses te hebben om niet te gaan.

En ja zo'n singles-reis vind ik op het moment nog wel een grote stap eigenlijk, maar zou misschien als alles wat beter gaat wel een optie zijn.

En ja ik geloof best dat er veel mensen zijn met weinig vrienden, maar toch beter weinig vrienden dan geen vrienden. En ik ben niet bang voor alle onbekenden. Ik ben vooral bang van bepaalde krachtige persoonlijkheden en ook van groepjes jongeren die op straat dreigend op me overkomen bijvoorbeeld. En verder praat ik gewoon niet heel makkelijk met mensen, dus dat helpt dan weer niet bij het maken van vrienden.

Ik kwam net van de middelbare school af, en eigenlijk vanaf het moment dat ik mijn diploma had gekregen had ik zoiets van 'de mensen die ik heb leren kennen zijn geen echte vrienden'. Dat was ook zo, ik kende opeens niemand meer. Mijn beste, en misschien toen wel enige, vriend verhuisde naar een andere stad. Ik was toen alleen. Ik heb er toen in het begin ook een groot probleem van gemaakt, maar ik merkte na een tijdje dat dat em niet ging worden. Ik ben toen op de een of andere manier van instelling veranderd en ben het meer als een uitdaging gaan zien.

Ik moet wel even goed nadenken wat ik toen gedaan heb. Ik ben bijvoorbeeld heel moeilijk in een groep, dan zeg ik bijna niks, maar 1 op 1 activeren mijn praat-skills opeens. In't begin heb ik dus heel veel moed moeten verzamelen om sommige mensen te vragen of ze misschien een keer samen wat willen gaan doen, een keer ergens wat drinken of zo. Gewoon iets simpels. Als dat bevalt, kan er wel een vriendschap uit groeien, zo niet, dan is het jammer. Als je er op de een of andere manier geen druk achter kan zetten, dan is het een stuk makkelijker. Ik zei altijd eerst tien keer tegen mezelf 'wat heb je te verliezen' voordat ik zoiets voorstelde. Nee heb je, ja kun je krijgen, gewoon brutaal zijn.

Maar goed, dat is eigenlijk stap 2. Stap 1 is zelfkennis eigenlijk. Wat vind jij leuk om te doen? Wat voor sport doe je bijv? fitness, of iets socialers? Wat zijn je interesses? Een vriendschap opbouwen met iemand met dezelfde interesses is honderd keer makkelijker dan met iemand die heel anders denkt.

Een voorbeeldje van mij is dat ik lid werd bij een tennisclub. Na een tijdje meedoen op de achtergrond, viel mijn oog op iemand die ongeveer hetzelfde speelde als ik, en die heb ik toen een keer uitgedaagd. Nu, zeven jaar later, speel ik nog steeds tegen en met hem. Sterker nog, hij vroeg na een tijdje zelfs of ik een keer langskwam op een pokeravondje met twee andere vrienden van hem. Een van die twee vrienden van hem, spreek ik nu ook nog steeds, en door die persoon ook weer meerdere mensen leren kennen. Het kan hard gaan, maar ik weet het, alle begin is moeilijk.

Oh ja, in welke provincie woon je?

[veewee]

Als ik je verhaal zo lees denk ik dat het inderdaad belangrijk is om niet bang te zijn voor afwijzingen. En de sport die ik doe is fitness. Ik ben verder nooit echt goed in sporten en daarom vind ik het ook niet leuk, maar fitness gaat wel goed en daardoor voel ik me nu in ieder geval een stuk fitter wat natuurlijk prettig is. En ik barst ook niet echt van de interesses, maar ik ben nu wel van plan om gitaar te leren spelen omdat dat me echt leuk lijkt. En ik ben het niet alleen van plan ik ga het ook echt doen, maar ik ben me nu even goed aan het oriënteren op gitaren en lesmogelijkheden. En verder moet je soms ook een beetje geluk hebben met het maken van vrienden, maar je zal wel wat moeite moeten doen natuurlijk. Vroeger had ik ook altijd wel wat vrienden, maar doordat ik op een gegeven moment de contacten heb laten verwateren moet ik nu weer opnieuw beginnen. Dus is wel m'n eigen schuld natuurlijk.

Het doet me in ieder geval goed om te zien hoe je toch wel van geen vrienden naar weer nieuwe vrienden kan gaan. Dat geeft toch weer wat hoop.

En ik woon in Noord-Holland. En in welke provincie woon jij dan?

[JulianC]

Als ik je verhaal zo lees denk ik dat het inderdaad belangrijk is om niet bang te zijn voor afwijzingen. En de sport die ik doe is fitness. Ik ben verder nooit echt goed in sporten en daarom vind ik het ook niet leuk, maar fitness gaat wel goed en daardoor voel ik me nu in ieder geval een stuk fitter wat natuurlijk prettig is. En ik barst ook niet echt van de interesses, maar ik ben nu wel van plan om gitaar te leren spelen omdat dat me echt leuk lijkt. En ik ben het niet alleen van plan ik ga het ook echt doen, maar ik ben me nu even goed aan het oriënteren op gitaren en lesmogelijkheden. En verder moet je soms ook een beetje geluk hebben met het maken van vrienden, maar je zal wel wat moeite moeten doen natuurlijk. Vroeger had ik ook altijd wel wat vrienden, maar doordat ik op een gegeven moment de contacten heb laten verwateren moet ik nu weer opnieuw beginnen. Dus is wel m'n eigen schuld natuurlijk.

Het doet me in ieder geval goed om te zien hoe je toch wel van geen vrienden naar weer nieuwe vrienden kan gaan. Dat geeft toch weer wat hoop.

En ik woon in Noord-Holland. En in welke provincie woon jij dan?

Precies, die angst voor afwijzing is vaak het hele probleem, daar komt die druk vandaan. Als het 1 keer goed gaat, krijg je echter wat zelfvertrouwen, en je snapt wel, hoe vaker het goed gaat, hoe beter je je voelt en hoe makkelijker het gaat. Dat is wel mooi natuurlijk, want op een gegeven moment ben je er zo aan gewend dat het je niet erg uitmaakt of iemand wel of niet wil afspreken of wat dan ook. Dan heb je eerder het idee dat de ander eigenlijk blij moet zijn dat jij zijn/haar vriend wil zijn! (oké dit gaat misschien wat ver, maar toch)

Wel mooi van dat fitness dan. Als je sport, maakt je lichaam ook een stofje aan waardoor je je gelukkiger voelt, dus dat is ook mooi. Overigens hoef je voor geen enkele sport uit te blinken natuurlijk, zo lang je het maar leuk vindt. Datzelfde geldt voor die gitaarlessen natuurlijk... Inschrijven! Niet geschoten is altijd mis. Oriënteren is goed natuurlijk, maar daar moet je niet te lang over doen, want van uitstel komt afstel natuurlijk. Overigens mag je het mij daarna leren, want ik kom niet verder dan Jingle Bells.

Maar inderdaad, dat is wel de manier. Ik heb me een half jaar spontaan ingeschreven bij een schrijfcursus, omdat ik het leuk vind om lange verhalen te schrijven. Er deden tien mensen mee aan die cursus, en met twee daarvan heb ik nu nog steeds contact, simpelweg omdat we eenzelfde interesse hebben. Zo makkelijk kan het soms zijn, maar je moet inderdaad geluk hebben soms ja.

Ik woon overigens in Zuid-Holland, dus er zijn potentiële mogelijkheden om ooit eens af te spreken (buiten dit topic, voordat de mods boos worden ^^). Oh of je moet in Amsterdam wonen, dan moet ik er als echte Rotterdammer nog even een nachtje over slapen

[veewee]

Ik begrijp wat je bedoelt. Dat lijkt me ook de enige goede manier.

Ik heb ook wel het gevoel dat fitness me goed doet, dus dat zou heel goed kunnen kloppen! Haha Nou op het moment kan ik zelfs nog geen jingle bells spelen, maar ik wil er echt voor gaan en dan moet ik op een gegeven moment toch wel een beetje redelijk wat kunnen spelen zou je denken.

Ik moet je zeggen dat ik ook wel heb gedacht aan het doen van een cursus van iets wat me interesseert. En mooi dat je daar nog contacten aan hebt overgehouden. Dat zou voor mij ook moeten kunnen nu ik daar veel meer voor open sta dan de afgelopen jaren. Nou dan ga ik gewoon een cursus uitzoeken en me inschrijven.

Ok, dat zou leuk zijn! En die mods zoeken het maar lekker uit. En ik woon niet in Amsterdam, maar ik denk wel dat ik m'n favoriete voetbalclub even voor me moet houden. Ben verder geen diehard-fan hoor, dus maak je niet druk. haha

[Leeuwtjuh]

Oh of je moet in Amsterdam wonen, dan moet ik er als echte Rotterdammer nog even een nachtje over slapen

JUUL! WIJ HEBBEN ANDERS NOG EEN AFSPRAAK DIE GEPLAND MOET WORDEN!

[JulianC]

veewee: ik stuur je na het weekend nog wel even een pb

JUUL! WIJ HEBBEN ANDERS NOG EEN AFSPRAAK DIE GEPLAND MOET WORDEN!

waar jij woont noem ik geen amsterdam

[veewee]

veewee: ik stuur je na het weekend nog wel even een pb

Ok, mooi!