Hoi,
sinds maart is mijn stiefzusje (16) fulltime bij ons in huis komen wonen. Ik had in het begin helemaal niets met haar, ze zei geen woord tegen me (achteraf was dat gewoon verlegenheid) en ze zat altijd maar wat voor zich uit te staren. Ook had ze áltijd een grote bek tegen haar vader en haar eigen zusje, die hier binnenkort ook fulltime komt wonen.
Na een tijdje kregen wij natuurlijk meer contact met elkaar, het leeftijdsverschil is niet zo groot (ik ben 18) dus op een gegeven moment werden we echt vriendinnen en 'zusjes'.
Toen kwam ik erachter dat het dus best een lief kind is, die gewoon de puber uithangt.
Ze is nu dus een tijdje bij ons, maar ik ga me steeds meer aan haar ergeren. Ze schreeuwt nog steeds tegen haar ouders/zusje, gaat met foute mensen om (denk aan types tussen de 15 en 25 jaar die nog niet puber-af zijn, blowen, roken, drinken, rondhangen, vandaliseren, etc etc etc), gedraagt zich als een hoer, is ieder weekend lam, etc....
In het begin vond ik het wel een uitdaging. Ik doe de opleiding SAW (sociaal agogisch werk) en loop stage op een speciale basisschool. Ik kom daar ook dagelijks kinderen tegen met bijv. ADHD, agressiestoornissen en andere dingen. De moeder van mijn zusje schijnt ook zo'n ongecontroleerd projectiel te zijn (zomaar vreemde kerels in huis halen, schelden, vechten, dronken zijn) en ik dacht dat dit het gedrag van mijn zusje ook verklaarde. Ik ben deels nog steeds van mening dat dit zo is, maar ik begin nu ook te twijfelen aan het karakter van mijn zusje.
Ik zag mijn zusje als mijn 'project', ik wilde haar helpen, manieren bijleren, met andere mensen om laten gaan enz. Eerst ging dit heel goed, ze luisterde beter naar mij dan naar haar ouders, nam het advies dat ik haar gaf serieus en sprak mij met respect aan, iets wat ze nog steeds niet naar de rest van het gezin doet.
Nu mevrouw helemaal gewend is in haar nieuwe woonplaats, begint ze ook tegen mij te veranderen. Ze is altijd blut, en we roken allebei, maar mevrouw kan nu geen sigaretten meer betalen. Af en toe krijgt ze er eentje van mij. Gisteren kwam ik binnen, en ging het direct: ''DOE MIJ EVEN EEN PEUK! (denk hierbij aan een hoge, hese krijsstem). Ik keek haar aan met een blik van 'hoe vraag je dat?' Vervolgens zei ze ''TOE NOU EVEN''. Ik weiger haar dan een sigaret te geven, omdat ze weet dat ik me niet zo laat behandelen en al helemaal niet door haar. Kon ze niet waarderen, begon met deuren te slaan, te schelden etc etc..
We zijn nu net thuis van de plaatselijke kroeg, en de druppel die de emmer doet overlopen is inmiddels gevallen. Ik nam afscheid van een jongen voor het huis, en zij kwam iets later thuis.
''AHHHH hij is kankerlelijk, doe eem normaal, jaaa ik heb hem gesnaaid, jaaa maar die andere is ook wel lekker bla bla bla''... Pubergepraat dus.
Wat mij wel zorgen baart is dat mevrouw inmiddels met 10 jongens het bed heeft gedeeld, en niet snapt dat dat niet normaal is. Ik zal niet zeggen dat ik zelf de heilige maagd maria was toen ik 16 was, maar ik wist wel dat ik een gebrek aan zelfrespect had en dat het eigenlijk totaal onverstandig was. Mijn zusje vind het volkomen normaal en denkt dat deze jongens zich aangetrokken voelen tot haar. Dat zal ook wel het geval zijn, maar zij denkt dat ze haar écht leuk vinden, terwijl het overduidelijk is dat haar alleen voor de seks nodig hebben. Vijf van de tien keer heeft de jongen in kwestie ook gewoon een relatie met een heel ander meisje.
Ik weet nu niet meer wat ik moet. Ze trekt zich steeds minder van me aan, heeft vanavond getwijfeld of ze zou gaan blowen, de mensen met fatsoen en zelfrespect kotsen haar uit en de mensen met wie ze omgaat slepen haar steeds dieper de shit in. Mijn ouders zijn eigenlijk ten einde raad, en dat begin ik nu ook te worden...
Mijn moeder heeft iets gelezen over ODD, en mijn zusje vertoont daar veel kenmerken van. Ik heb een paar keer geprobeerd te zorgen dat ze met een prof ging praten, maar dat weigert ze.
Ze zegt ook dingen als, jaaa en als ik niet met make up de deur uit kan ben ik liever dood, dan ben ik niet mooi, ik ben leuk, ik ben alleen leuk met make up.. Allemaal hersenloze praatjes, alleen meent zij die dingen serieus. Daar maak ik me zorgen over.
Iemand met een soortgelijke situatie? Of die in ieder geval een beetje weet wat ik nu moet? Het blijft tenslotte wel een beetje mijn kleine zusje op wie ik moet passen, maar de laatste tijd geneer ik me dood voor haar. Ik denk ook niet dat ze een toekomst heeft, als ze zich zo blijft gedragen. Ze heeft er zelf geen idee van waarmee ze mee bezig is...
x