Asperger of een andere vorm binnen het spectrum?

[King_Oni]

Afgaande van de zelfdiagnose die ik stel op grond van literatuur die ik erop nageslagen heb, denk ik dat ik hier best op de goede plek zit qua subforum. Wellicht dat mijn post wat warrig overkomt, maar mocht het nodig geacht worden, wil ik best even ingaan op de dsm-IV criteria op grond waarvan ik denk dat het wel of niet kan.

Wellicht zou ik eerst naar het voorsteldraadje kunnen gaan, maar iets vertelt mij dat ik daar dan mijn hele verhaal al ga doen en hier verder een nog onsamenhangender verhaal van ga maken omdat ik liever niet een forum volspam met verschillende posts van dezelfde informatie.

Even kort de intro, 27, man, relatie, werkeloos én studieloos. For the record, mijn studieverleden bestond uit Mavo (afgemaakt), 3 jaar mbo (respectievelijk; Elektrotechniek, IT, SPW), 3 jaar havo (afgemaakt), 2 jaar hbo (respectievelijk; Journalistiek en Informatica)

Waar verder te gaan?

Ik merk binnen mijn relatie (die amper 8 maandjes oud is) dat het stroef loopt. Ik ben van mezelf een vrij excentrieke persoonlijkheid... ik ga graag uit, wil daar graag in het middelpunt staan en ik heb in tegenstelling tot veel mensen met asperger (of een andere variant in het spectrum) weinig problemen met drukte. Maar ik wijk even af, excuus (ik excuseer me nu gelijk al een 2e keer, want het gaat vast nog vaker voorkomen in deze post). M'n relatie is aanvankelijk op grond van uiterlijk in contact met me gekomen. Kortzichtig, misschien... maar de 1e indruk is toch echt de visuele zo denk ik. We zijn meer in contact gekomen en ook mijn karakter sprak haar erg aan. Ik ben niet van de sociale en maatschappelijke conventies, ik doe een beetje waar ik zin in heb, zoals het me uitkomt. Het "ik heb overal schijt aan" imago is natuurlijk prima, zolang je een jaar of 20 bent en je een dergelijke jongeman weet te veroveren. Echter, lijkt het steeds meer dat het allemaal steeds stroever loopt omdat zij wellicht denkt dat ik een façade voor hou. Ze dacht wellicht in de tijd dat we nog aan het daten waren, dat het vooral iets was om me interessant voor te doen.. .wellicht interessanter dan ik ben, maar ik ben toch echt zoals ik ben. Voor haar werkt dat niet helemaal. Voor mijn vorige relatie werkte dat na 8,5 jaar ook niet meer.

Ook; ik ben een nachtmens... wellicht deels omdat ik geen "nuttige" dagindeling heb en ook deels omdat zo gegroeid is. Van jongs af aan m'n eerste bijbaantje waren vooral baantjes die 's avonds en 's nachts plaatsvonden. Denk aan een bijbaantje als een krantenwijk. Ik voelde me ook fijn bij zo'n baan, ik kon 's nachts de straat op terwijl het rustig was. Ik kon monologen met mezelf voeren over het een en ander. Als ik dat reflecteer naar nu, is het ook zo dat ik vooral 's nachts ga wandelen, omdat dat fijner vind. Om 3 's nachts trek ik m'n schoenen aan en ben ik er even tussenuit. Toen ik m'n huidige vriendin leerde kennen, werkte ze ook 's avonds en 's nachts. Dus wat dat betreft was het voor mij een win-win omdat het prima aansloot op mijn huidige schema. Uiteraard kan niks blijven zoals het is en ze krijgt een nieuwe baan. In de middag- en vroege avonduurtjes. Inmiddels begint ze binnenkort d'r nieuwe baan van 9 tot 5. Niks mis mee, ware het niet dat ze vooral iemand is van het "vroeg in bed liggen en "lekker" slapen". terwijl ik altijd heb geroepen dat slaap een compleet zinloos concept is en hooguit noodzakelijk omdat je lichaam er vroeg of laat de brui aan geeft als je het niet doet. Zulk soort uitspraak ziet ze vervolgens dan een beetje als een "grappige" uitspraak, terwijl ik er doodserieus mee ben. Ik sla m'n uurtjes slaap soms bewust over omdat ik betere en/of andere dingen te doen heb. Daarbij voel ik me in de loop van de jaren steeds ongemakkelijker in de ochtend en middag en steeds meer op m'n gemak naarmate de dag op de avond aan gaat. Voor haar is dat een beetje lastig en hadden we onlangs nog de discussie dat ze vond dat ze t nakijken had op deze manier puur omdat het mij beter uitkomt. Misschien wel, maar laten we even eerlijk zijn... ik leef vooral m'n leven met mezelf, en dan komt m'n relatie pas.

Verder; Ik heb beperkte interesses, die vervolgens wel, gespiegeld tegenover m'n omgeving en mensen met gelijke interesses, beduidend dieper en soms op het obsessieve af erop in gaan. Ik maak graag muziek, ik kijk graag een filmpje, soms een serie, kan uren rond blijven hangen op Wikipedia en pagina's aan informatie verslinden. Ik maak en luister graag muziek, maar ben van mening dat iemand muziek gaat maken zodra de wereld deze muziek ook echt nodig heeft. 13 in een dozijn muziek vind ik altijd zonde. Idem voor films... Deel 4 van een filmreeks moet iets nieuws bij te dragen hebben aan de serie, geen herhaling worden met een stel nieuwe koppen. En zo kan ik wellicht nog even doorgaan over de zin in onzin. Ik heb verder weinig problemen om iets nieuws op te pikken. Echter moet mijn persoonlijke motivatie er wel heen zijn. Ik herinner met een aantal jaar terug toen ik bezig was met een bandje, dat ik me door een aantal boeken om flash te leren heen worstelde om zo zelf een degelijke website op te kunnen zetten die goed oogde. Motivatie is er... en al m'n sociale contacten en bezigheden moesten er ook voor wijken. Ik was bezig met studeren of met muziek en/of teksten schrijven, voor andere dingen was totaal geen tijd.

Verder ben ik wel iemand die vrij veel Magic: the gathering speelt. (voor onbekenden; een kaartspel waar ook wereldwijd toernooien voor zijn). Dat laatste doe ik de laatste tijd vooral op internet, omdat het 1. goedkoper is en 2. ik daar meer variatie zie in mn tegenspelers 3. ik de onnodige discussies over regels kan vermijden. Soms speel ik het spel in de lokale spellenwinkel op een toernooi. Vaak zat dat er iemand aan te pas moet komen die toevallig scheids is op grotere nationale toernooien omdat mijn tegenspeler de regels niet voldoende beheerst.
Uiteraard is er meer dan dat, maar dat zijn de dingen die me echt actief bezigen. Er is een andere interesse maar die vergt echt een aparte alinea.

Ook ben ik vrij breed geïnteresseerd in porno en de porno-industrie. Ben altijd geïnteresseerd in welke films er in aanmerking komen voor filmprijzen en uiteraard waarom dat is. Ik ervaar dat ik zonder problemen zo'n film vrij objectief kan bekijken, zonder dat ik er meer bij denk in de zin van opwinding. Buiten dat zijn ook weinig gebieden onbegaanbaar in m'n eigen leven op dat gebied (uiteraard ze zijn er wel, maar do's en don'ts zijn echt niet van belang, lijkt me). Uiteraard voel je em al aankomen. M'n vorige relatie was niet gecharmeerd van de experimenteerlust en m'n huidige, wel meer, maar ook niet zo heel erg. En daarbij is ook dit een kwestie van "ik dacht dat je sommige dingen alleen deed om interessanter te lijken voor mij".

In het kader van interesses. De discussie en frustratie die voorkomt nadat je keer op keer nietszeggende sms-jes, chatgesprekken of zelfs persoonlijke gesprekken hebt met je partner (of zelfs met een gewone vriend/contact), die worden niet begrepen. Vertel me pas iets, als je iets te melden hebt... en als je van mening bent dat je dan 2 weken niet communiceert, realiseer je dan ook dat je zo leeg bent en dus blijkbaar niks te melden hebt. En vervolgens dan boos reageren omdat ik je beledig... rationaliteit word afgestraft, zo blijkt.

De vrienden die ik heb, die weten me altijd te vinden als ze interesse hebben een gesprek dat je met niemand anders kunt hebben. Ik hoor vaker van anderen of via anderen dat men met mij de interessantste gesprekken in je hele leven voert. En voor mij is het natuurlijk geen enkele inspanning. Ik geef enkel antwoord en visie op de onderwerpen die me voor de voeten komen.

Terugkomend op excentriek. Ik heb in m'n leven 20+ gezichtspiercings gehad (momenteel staat de teller op 2 zichtbaar en 2 minder zichtbaar; onzichtbaar zijn ze nooit), ben op de meest onmogelijke plekken geweigerd op grond van uiterlijk (school, uitgaan, werk, bij potentiële schoonouders oa.), en zie ook niet bepaald de zin van conformeren. Het levert me praktisch gezien meer voordeel op natuurlijk, maar als het ten koste gaat m'n geestelijke gezondheid dan wil ik best de beurt doorgeven. Daarover dadelijk meer.

Een paar jaar terug besloot ik in het kader van "nooit geschoten is altijd mis" me aan te passen zoals men het verwacht binnen de arbeidsmarkt. Ik besloot m'n piercings vooralsnog even uit te doen en te zoeken voor een baan. Snel gevonden, maar na nog geen jaar begon er toch echt een spreekwoordelijk klein gefrustreerd mannetje steeds onrustiger te worden in z'n kooi... gestationeerd tussen m'n oren. Dus doorverwijzing therapeut. Dat waren vooral gesprekken over het een en ander, maar nooit over een mogelijke vorm van autisme. Sterker nog... psychisch was ik wel in orde, ik had alleen even een zware tijd gehad. Toen ik uit behandeling was, was ik inmiddels ook weer werkeloos en zat ik in de bijstand. Dan ben ik blijkbaar geestelijk een stuk stabieler.

Ik voel me soms een controlfreak. Ik wil graag plannen maken en ben dan wellicht net zo naïef om ook te verwachten dat mensen ook over die streep lopen. De kleinste afwijking bezorgt me een hoop stress. Zo herinner ik me de onnodige en teveel voorkomende discussies over overwerk op mijn laatste baan. Overwerk zit er voor mij niet in, enkel vanwege het feit dat als iedereen gewoon doet wat ie moet doen, het niet nodig is. En als het dan wel nodig is, heb je onderbezetting.. en dan is het... eigenlijk ook niet mijn schuld. En ik ben iemand die meer is van veel vrije tijd hebben dan dat ik iemand ben van veel geld hebben.

Steeds meer merk ik echter wel, dat ik niet geaccepteerd word zoals ik ben. Sterker nog, ik realiseer me ook dat ik, op de manier zoals ik ben, niet kan integreren in de maatschappij. Mijn interesses, voorkeuren en mijn persoonlijke instelling zorgen er echt niet voor dat ik het mezelf gemakkelijk maak. Maar als ik het mezelf gemakkelijk maak zit ik vroeg of laat of aan de medicatie, bij de psycholoog of erger.

De reden waarom ik veel aan mijn huidige relatie link is puur omdat zij een van de weinigen is waardoor ik ook zie dat bepaalde dingen aan mij anders zijn. In mijn vorige relatie ook; terwijl ze wel dag en nacht verschil zijn. De een is een academicus en ander is een vmbo-er (en daar bedoel ik niks slechts mee) maar op grond van het niveau is het niet het probleem dat ze wel of geen hoogte van me krijgen. Daarmee gezegd ben ik iemand die zeker in z'n leven erg leunt op een "all-in" filosofie. Inleveren omdat het je minder conventies oplevert zit er niet in. Als het leven me niet accepteert zoals ik ben, dan is het feestje voor mij vroeg of laat ook over.

[Trout Mask Replica]

Welkom King Oni (is dat een karakter uit Magic the Gathering?)

Wat je beschrijft klinkt wel als Asperger. Bij mij (zelf ook asperger) komt de vraag op in hoeverre je in je situatie wil berusten of in hoeverre je er aan wil sleutelen. (misschien heb je dat wel geschreven en heb ik er overheen gelezen, daar ben ik heel handig in).

groetjes Trout Mask Replica

[Zoeza]

Hoi King Oni, welkom hier.

Afgaande van de zelfdiagnose die ik stel op grond van literatuur die ik erop nageslagen heb,

Zelfdiagnose ...ik vind dat altijd een beetje gevaarlijk.

[King_Oni]

Welkom King Oni (is dat een karakter uit Magic the Gathering?)

Wat je beschrijft klinkt wel als Asperger. Bij mij (zelf ook asperger) komt de vraag op in hoeverre je in je situatie wil berusten of in hoeverre je er aan wil sleutelen. (misschien heb je dat wel geschreven en heb ik er overheen gelezen, daar ben ik heel handig in).

groetjes Trout Mask Replica

Nope, geen karakter uit MtG

Betreft de situatie en het erop berusten of sleutelen; Ik merk dat de situatie zoals ie nu is, me niet bevalt, dus sleutelen is natuurlijk het voornaamste. IK ben halverwege het punt van sleutelen een beetje vast komen te zitten omwillen het stomme feit dat er nog steeds sociale en maatschappelijke conventies zijn. Oftewel; om mezelf te uiten en zijn moet er meer overboord.

Hoi King Oni, welkom hier.

Afgaande van de zelfdiagnose die ik stel op grond van literatuur die ik erop nageslagen heb,

Zelfdiagnose ...ik vind dat altijd een beetje gevaarlijk.

Met een zelfdiagnose kun je in ieder geval vooraf informatie inwinnen alvorens je de stap maakt om een stempel opgedrukt te krijgen. Het is voor mij de vraag of ik daar eigenlijk wel op zit te wachten, een concreet uitsluitsel, feit blijft dat het ook deuren voor je sluit.

[Sander1986]

Ik heb niet het hele topic gelezen, maar er bestaat een kans dat met de komst van de DSM-V (mei 2013) erg geen onderscheid meer wordt gemaakte tussen verschillende Autisme Spectrum Stoornissen.

http://www.dsm5.org/ProposedRevisions/P ... cence.aspx

In het lijstje daaronder staan de verschillende Autisme Spectrum Stoornissen met de 'Proposed Revisions'.