Wel of niet?

[Carretje]

Ik zit een beetje in een dilema.

Mijn vriend en ik zijn echt katten mensen. Beide opgeroeid met katten.
Me vriend is ook heel erg gek met de de katten van zijn ouders. Hij gaat altijd lekker met ze kroelen als we daar zijn.

Nu wil graag zelf een kat. Maar mijn vriend niet... in zo verre. Eigenlijk wilt hij wel. Maar het is een "verandering"
en hij is daar nogal bang voor. En hij weet dat ik dit echt heeeeeeeeel graag wil. Dat echt iets is wat ik nog echt "Mis" in mijn leven. Van wegen zijn problemen wil hij al nooit kinderen. En daar heb ik me dan bij neer gelegd. Maar moet ik me overal bij neer leggen?

En het erge vind ik is dat ik weet dat hij ook dol is op de beestjes. Maar dat zijn Autisme/dwang nu in de weg staat.
Ik wil hem ook niet de schik van zijn leven geven door zo maar 1 op te halen. Maar ben er wel toe instaat. Omdat ik zelf wel een maatje kan gebruiken.
Wat te doen..... hoe pakken we dit aan. Wat is jullie advies.

[Leeuwtjuh]

Hem tot de keuze stellen: hij eruit, kat erin. Als hij ook al geen kinderen wil, moet hij niet zeuren. Wedden dat hij bijdraait? Neem een kitten, onweerstaanbaar!

[Carretje]

Is dat niet een beetje hard bedoel ik weet zijn reactie al...
Ga zelf maar weg.. als je zo nodig een kat moet....
Nee zo gaan we er niet komen

Indd kittens zijn wel om op te vreten!

[Leeuwtjuh]

Nou dan beteken je lekker veel voor hem, als hij je zonder pardon de deur wijst
Zeg gewoon dat jij een kat wil, en dat er geen discussie over mogelijk is.
Je houdt al genoeg rekening met hem, word eens tijd dat het andersom ook zo gaat.

[momo]

Een week heel hard zeuren dat je een kind wil.

Daarna gaat kat of hond piece of cake zijn

[Wolf]

Een week heel hard zeuren dat je een kind wil.

Daarna gaat kat of hond piece of cake zijn

[Carretje]

HAHA! nou denk als ik nu tegen hem ga zeggen dat ik kind wil, dat hij me regelrecht voor gek verklaard!
Maar indd het is een methode.

Is er ook nog een autist vriendelijke manier? Zonder dat ik een hoop heisa ga maken?
Bedoel. Ja me vriend kan kei hard zijn. Puur omdat hij zich niet in mij kan plaatsen.
In zijn ogen kies de kat boven hem. Omdat hij het niet aan kan en ik geen rekening hou met zijn gevoelens.
Ik kan hem 10 keer vertellen dat het niks met hem te maken heeft. Maar dat gaat er niet in bij hem. Maar dat is nu een maal een Autistisch trekje.

[Zoeza]

Tip: neem 2 kittens. Met 2 heb je minder werk dan met 1. Ze houden elkaar gezelschap, spelen met elkaar in plaats van jouw bank en gordijnen te slopen etc.

Ga met hem naar katten kijken, laat hem aan het idee wennen en spreek een datum af wanneer ze komen. Zet alvast een mandje, voerbakjes, kattenbak en wat speeltjes in huis. Geleidelijk aan kan hij zo aan het idee wennen. En anders gewoon de Momo methode!

[Carretje]

Oke, dat gaan we proberen. 2 kittens, weet ik nog niet of dat gaat lukken.
Maar inderdaad een afspraak maken wanneer we echt een kat nemen.
De spullen halen. Langzaam op bouwen.

Soms is antwoord veel meer voor de hand liggend dan dat je denkt.

[Magneet]

Kat(ten) van zijn ouders op logé nemen. Hij kan wennen en gaat niet paniekeren omdat het niet definitief is, hij kan terug naar voorheen. Leg uit dat het is om te proberen of het zou lukken, dat jij heel graag een (meerdere) kat(ten) wilt, dat hij er ook heel erg goed mee overweg kan, enz ...
Wees vooral heel erg voorspelbaar en geef hem tijd om te wennen aan de idee voor je doorzet. Leg ook uit dat je je kinderwens al opzij moest schuiven en dat je nood hebt om die onderdrukte moedergevoelens te uiten op één of andere manier.
Zeg dat je wel rekening houdt met hem omdat je op die manier probeert en hem niet voor een voldongen feit zet, dat je hem laat wennen aan de idee en laat proberen of het lukt. Dat er een weg terug is mocht blijken dat het voor hem écht te zwaar / lastig is.

Momo's manier gaat bij ASS helaas niet werken

[Carretje]

Weet niet of ik me schoon ouders zo ver krijg dat ze hun kat uit logeren geven .
Maar ik zal proberen om voor spelbaar te zijn. Hem tijd te gunnen.
Ben benieuwd hoe hij er op gaat reageren.

Ik kom er nog op terug.

Momo's manier gaat bij ons thuis de grootse bonje geven
Maar als laatste red middel he dan haal ik er wel gewoon 1 op en zet hem gewoon in huis
Maar dan wel klein beetje bang wat hij met beestje zou doen. Ik zou niet willen dat hij beestje misschien iets aan doet.

[Thundersheep*]

In mijn ervaring is wanneer hetgene waar je dol op bent, voor een verandering zorgt, niet per definitie een slechte verandering.
Bereid hem erop voor dat je een poesje voor jezelf wilt, samen eentje halen.
Als je dan een dag afspreekt dat jullie dat gaan doen, kan hij zich hierop voor bereiden.
En inderdaad, neem een kitten.
Dan kan hij zelf met eigen ogen de veranderingen van zo'n klein beestje meemaken.

Doe dit samen met hem, niet zonder hem.
Samen met hem kun je hem steunen, virtueel zijn hand vasthouden.
Wanneer je het zonder hem zou doen, werkt het alleen maar averechts.

[Carretje]

Nauw gister geprobeerd om er met hem er over te praten. Voor dat ik ook maar wat heb gezet zegt hij meteen "nee".
Hem geprobeerd uit te leggen dat ik een katje echt nodig hebt. Om indd mijn moedergevoel kwijt te kunnen en een extra maatje te hebben. Maar hij blijft maar roepen dat hij het niet aan kan. En dat hij geen afspraken kan maken want hij kan niks beloven. Ik werd echt [crying] verdrietig. Dus hij zij ja ooit misschien dat dan kan... Maar dat zegt hij over zo veel.... Ooit... en ik ken hem 10 jaar nu zo wat en er is geen moment geweest dat er iets is veranderd.

Sorry daar komt de frustratie weer....

[Magneet]

Wat je nog kan doen (hij moet er wel voor openstaan natuurlijk), is regelen dat je een kitten krijgt / koopt maar eventueel al iemand hebt die hem / haar wilt overnemen van je mocht het niet gaan. Dit dan met hem bespreken opdat hij niet het gevoel zou hebben in een situatie te worden gedwongen waar hij niet meer uit kan.
Probeer (en dàt is enorm moeilijk) hem duidelijk te maken dat het om gevoelens gaat, om jouw gevoelens. Dat je emotionele kant daar nood aan heeft. Dat het een soort van vervollediging van jullie relatie is aangezien hij geen kinderen wilt.
Koop een pluchen kat en laat hem wennen.
Praat erover zonder hem rechtstreeks aan te kijken, tijdens het koken of zo (ik zeg maar wat), dan komt het minder bedreigend over voor hem.
Doe het luchtig, als een dagdagelijks feit en niet als een zware beslissing waarbij een zwaard boven zijn hoofd hangt. Ga vooral niet dreigen met weggaan of zo. Hij moet zich veilig voelen.

[Carretje]

Dat hebben we inderdaad al besproken. Dat als het mis zou gaan dat het katje echt wel bij mijn schoon ouders welkom is. Ik zal het nog wat subtieler over praten. Maar voel me al zo verslagen als eerste wat hij zegt "nee" is.
Krijg altijd gevoel dat nooit het juiste moment is.

[Trout Mask Replica]

waarschijnlijk is hij verkocht zodra hij een jong katje in zijn handen en hangend aan zijn broekspijpen heeft gehad. Maar hoe creëer je die situatie...

[Magneet]

Via zijn ouders werken, Kitten samen kiezen, kitten eerst daar zetten en hem daar laten wennen aan de idee dat het JULLIE kitten is en dat die mee gaat naar jullie huis, samen plekje zoeken waar mandje / kattenbak komt enz ... ?

Eerst gaan kijken naar nestjes als gewenning ?

[Carretje]

Ja daar zit ik ook mee, Ik kan wel vragen of we naar een kitten gaan kijken. Maar daar zegt hij toch al nee tegen.
Omdat het toch geen nut heeft. Want hij wil helemaal nog geen kitten. Pas als hij er aan toe is....
Lijkt wel alsof er geen ander optie meer is dan maar weer te wachten.....tot ik een ons weeg denk ik...

[Magneet]

Lichtjes forceren dan.
Regel een afspraak om ergens te gaan kijken, zorg dat het voldoende tijd op voorhand is. Zeg hem dat je gewoon wilt kijken, dat je dat met hem wilt doen omdat jullie nu eenmaal samen horen. Vraag of hij dat voor jou wil doen omdat het belangrijk voor je is. Vertel erbij dat je het nodig hebt om die eerste stap samen met hem te zetten, dat je hem wilt helpen om dit te proberen voor jou. Zorg ervoor dat hij zich veilig en niet bedreigd voelt (dat klinkt erger dan het is) maar dwing het wel een klein beetje af. Dat moet ik met mijn kinderen ook doen (al is dat afdwingen bij hen makkelijker dan bij een partner natuurlijk) en vaak draait dat positief uit. Je mag gerust zeggen dat je begrijpt dat dat voor zijn routine een aanpassing is maar gaan kijken hoort daar niet bij, het is een afspraak als een ander. Van daaruit kan je verder bouwen.

[Magneet]

Oh, en ik zou er toch ook (wel vriendelijk) bij vertellen dat je met heel veel kan en wil rekening houden, dat je hem aanvaardt zoals hij is, met al zijn positieve en minder positieve kantjes maar dat hij af en toe ook naar jou moet kijken. Het is voor hem niet evident maar geloof me, hij kan dat. Hoe meer jij toelaat dat hij dat niet doet, hoe meer dat een "verworven recht" is. Af en toe op je strepen staan zonder daar ruzie om te maken. Je zal echt zien dat hij moeite gaat doen, dat het hem moeite kost en dat hij op ontploffen staat maar hij kan het. De kunst is om het niet te vaak te vragen want dan kàn hij ontploffen (en dan laat je hem, negeer je dat (gevoelsmatig dan) en kan je verder na de uitbarsting).

[Carretje]

@Magneet. Bedankt voor je berichtjes! je geeft me een beetje moet zo!
Ik zal inderdaad zeggen dat ik gewoon met hem wil kijken om hem een beetje gevoel te krijgen er bij. En niet om een katje te nemen. En langzaam aan de diertjes zo kunnen wennen.

En ik zal er minder om zeuren bij hem. vind reeal lijkt mij om te zeggen dat we dit jaar alleen nog kijken. En volgend jaar echt gaan kijken hoe de vork dan in de steel zit. En dan kijken wat er mogelijk is.