IK ben een 35jarige met haar eigen appartementje in de stad. IK ben echter een natuurmens en kan niet goed aarden in een stad en een blok met medebewoners waar je niets onafhankelijks kan beslissen.
Nu kwam mijn moeder vandaag met een voorstel:
IK verkoop mijn appartement en met dit geld+ nog wat bijleg van hen kopen we een vakantiehuis in de Ardennen 'op mijn naam', en de lopende lening veranderen we van adres naar dat van het vakantiehuis via de notaris. Allemaal goed en wel, maar dit houdt in dat ik terug bij mijn ouders in het ouderlijk huis zou gaan wonen!
Wil ik dit wel, terug mijn eigen stekje, mijn eigenheid opgeven. Terug onder de vleugels van mijn ouders als zelfstandige volwassene! Gebonden zijn an de huisregels van m'n ouders!
IK krijg er wel wat voor terug natuurlijk: de tuin die ik zo mis, een vakantiehuis waar je naartoe kan wanneer ik wil
Ik heb 'bij je ouders terug intrekken' altijd in mijn hoofd geassocieerd als "falen" in je leven. Dat je "gedwongen" wordt door keuzes in je leven van deze beslissing als noodoplossing te nemen, maar dit is in deze niet aan de orde. Toch krijg ik deze gedachte er niet uit! Ik heb me ook steeds willen losmaken van mijn ouders net omdat we altijd zoveel samen deden.
Ik kom er niet uit!
Ideetjes, meningen, visies om mijn somber beeld wat op te klaren zijn welkom
