Leven na de dood

[volhoudertje]

voor mij is het vooral belangrijk dat iemand ervoor openstaat

Het lijkt me belangrijker om met je partner een aangenaam leven vóór de dood te hebben.
En dat hangt van veel meer en wezenlijker dingen af dan beiden van mening te zijn dat er een hiernamaals is.

[Memories]

voor mij is het vooral belangrijk dat iemand ervoor openstaat en geen dingen gaat uitsluiten op basis van wiskundige formules, maar denk sowieso dat overrationele nerds en spirituele gevoelsmensen niet langdurig samengaan.

Ik denk dat het wel zou kunnen, als je elkaar maar in waarde laat. Of er nu verschil inzit of niet. Wie weet zijn nerds waar jij het over hebt ook wel gevoelig.

[FlowerPower2020]

Ik denk dat het wel zou kunnen, als je elkaar maar in waarde laat.

Een waarheid die inslaat als een bom, memories. Als je elkaar maar in de waarde laat. Dat bedoelde ik ook te zeggen, maar ik ging er vanuit dat de ander het licht heeft gezien en dat hij/zij denkt dat ze de absolute waarheid in petto hebben. En dat wat ik denk (of niet denk) niet zo is. Ik wil zo'n iemand wel geloven, maar ik mis een deel van mijn overtuiging "want ik was er niet bij". Ik denk dat erkenning de enige punt is wat zo'n iemand dan mist en om schreeuwt. Het is ook niet niks. Doet mij een beetje denken aan de mythe van Cassandra, die kon in de toekomst kon kijken dankzij Apollo en zag dat Troje werd veroverd, maar niemand wou haar geloven.

[Memories]

Ik denk dat het wel zou kunnen, als je elkaar maar in waarde laat.

Een waarheid die inslaat als een bom, memories. Als je elkaar maar in de waarde laat. Dat bedoelde ik ook te zeggen, maar ik ging er vanuit dat de ander het licht heeft gezien en dat hij/zij denkt dat ze de absolute waarheid in petto hebben. En dat wat ik denk (of niet denk) niet zo is. Ik wil zo'n iemand wel geloven, maar ik mis een deel van mijn overtuiging "want ik was er niet bij". Ik denk dat erkenning de enige punt is wat zo'n iemand dan mist en om schreeuwt. Het is ook niet niks. Doet mij een beetje denken aan de mythe van Cassandra, die kon in de toekomst kon kijken dankzij Apollo en zag dat Troje werd veroverd, maar niemand wou haar geloven.

Je moet niet zo gauw ergens vanuit gaan, Koen. Dat is toch zonde?
Dat beperkt jezelf.

[TheEmperor85]

Ik denk dat het wel zou kunnen, als je elkaar maar in waarde laat. Of er nu verschil inzit of niet. Wie weet zijn nerds waar jij het over hebt ook wel gevoelig.

Ik geloof niet dat je mensen die hier op religieuze gronden in geloven in hun waarde moet laten.
Ik ben nog nooit zo iemand tegengekomen die mij in mijn waarde liet, toen ik kenbaar maakte dat ik er niet in geloof. Ten eerste komt daar de evangelisatiedrang op de proppen: ik moet geloven wat hij/zij ook geloofd, en als blijkt dat dat echt niet gaat lukken, zal ik volgens zijn/haar geloof in de hel terecht komen en eeuwig branden. Nou, dat noem ik niet erg respectvol jegens mijn geloof, of gebrek aan geloof, wat mij verteld dat er niets is na de dood.

Afgezien van dat heeft elke religie ten diepste de grondslag, het innige verlangen, om de hele wereld en alles wat daar op leeft, volledig uit te roeien. De christenen en joden noemen het Armageddon, andere religies geven het een andere naam maar het komt op exact hetzelfde neer.
Te verbranden, te vermorzelen, te verdrinken en te vierendelen.
Daar hoef ik, is mijn opvatting, geen enkel respect voor op te brengen.
Het is onnozel, het is wreed, en het is uiterst laakbaar.

[Memories]

Ik ben nog nooit zo iemand tegengekomen die mij in mijn waarde liet, toen ik kenbaar maakte dat ik er niet in geloof. Ten eerste komt daar de evangelisatiedrang op de proppen: ik moet geloven wat hij/zij ook geloofd, en als blijkt dat dat echt niet gaat lukken, zal ik volgens zijn/haar geloof in de hel terecht komen en eeuwig branden. Nou, dat noem ik niet erg respectvol jegens mijn geloof, of gebrek aan geloof, wat mij verteld dat er niets is na de dood.

Als jij zegt dat je niet in bepaalde dingen gelooft vind ik dat helemaal prima. Dat is ieder voor zich. Geen enkel probleem. Als jij in iets anders meer ziet of je prettiger erbij voelt, ga alsjeblieft je gang, geen enkel probleem, alles behalve dat. (En dan heb ik het over bovennatuurlijke onderwerpen, al houd ik als het kan spiritualiteit en paranormaliteit uit elkaar.) Wat andere geloven betreft: er zijn gezinnen waarin het samen kan gaan. Het ligt er maar net aan hoe men ermee omgaat. Als er iemand is die regelmatig een kerk wil bezoeken of soms graag in de Bijbel leest en de ander is niet gelovig en heeft er voorderest ook niets mee, ligt het ook aan de opstelling van die personen. Je hoeft niet mee te geloven (ik ga nu even weer naar leven na de dood) aan wat een ander gelooft, het is in veel gevallen leven en laten leven. Je hoeft er niet mee eens te zijn, je kan er als je wilt iets over kwijt, maar zo gelooft ieder iets. (Of niets.)
Respect en in waarde laten van, zijn in mijn ogen twee verschillende dingen. Als iemand tegen mij zou zeggen, jij gelooft dat, het strookt niet, je zal branden in de hel als je daar niet mee stopt, dan probeer ik te denken van: oke, dat is wat diegene heeft meegekregen, in meegaat, zo voelt. Ik geloof en voel iets anders. Je hoeft niet persee iets met die uitspraak te doen. Je incasseert hem, doet er iets mee als je wilt en anders niet. Ik voel mij in ieder geval niet gauw "aangevallen" als een ander er compleet anders over denkt. Het is dus maar net hoe je ermee omgaat in je binnenste. (Laat ik mij rasken door de opmerking of kan ik ook kijken of het mij lukt om te zien hoe het komt dat iemand zo denkt.)

Afgezien van dat heeft elke religie ten diepste de grondslag, het innige verlangen, om de hele wereld en alles wat daar op leeft, volledig uit te roeien. De christenen en joden noemen het Armageddon, andere religies geven het een andere naam maar het komt op exact hetzelfde neer.
Te verbranden, te vermorzelen, te verdrinken en te vierendelen.
Daar hoef ik, is mijn opvatting, geen enkel respect voor op te brengen.
Het is onnozel, het is wreed, en het is uiterst laakbaar.

Ik ben het met je eens dat op bepaalde gronden wreedheid te grondslag ligt maar niet met alles. Ergens respect voor hebben hoeft ook niet. Maar het is wel aan jezelf of je je er helemaal in mee laat gaan en daar een discussie met diegene over wilt gaan voeren of niet.
Daarbij: om even terug te komen op leven na de dood, je hoeft niet gelovig te zijn in een God, om te geloven in leven na de dood. Wat dat betreft staat dat er weer los van.
En om nog even het positieve te benadrukken: ik zeg wel eens dat bepaalde religies / geloven / best samen kunnen gaan. Bepaalde religies zijn met elkaar verweven. En dan in positieve zin. Bijvoorbeeld met bepaalde uitspraken. Ik gebruik om het verweven aan te duidden regelmatig Boeddhistische uitspraken en kom vervolgens met een uitspraak uit het Jodendom wat ik ook wel eens samen op een kaaret schrijf bijvoorbeeld of op een vel papier of samentrek als onderschrift, dat heb ik ook al weleens gedaan. Het is maar net hoe je het ziet en hoe je er dan zelf mee om wilt gaan.

Daar komt nog bij dat vriendschappen prima kunnen lukken tussen gelovigen en niet gelovigen en ik heb daar ook bewijzen van. Zonder enig negatief punt.

[Memories]

Overigens heeft het Boeddhisme geen God. Dat is weer een ander verhaal.

[FlowerPower2020]

Ik denk dat het wel zou kunnen, als je elkaar maar in waarde laat.

Een waarheid die inslaat als een bom, memories. Als je elkaar maar in de waarde laat. Dat bedoelde ik ook te zeggen, maar ik ging er vanuit dat de ander het licht heeft gezien en dat hij/zij denkt dat ze de absolute waarheid in petto hebben. En dat wat ik denk (of niet denk) niet zo is. Ik wil zo'n iemand wel geloven, maar ik mis een deel van mijn overtuiging "want ik was er niet bij". Ik denk dat erkenning de enige punt is wat zo'n iemand dan mist en om schreeuwt. Het is ook niet niks. Doet mij een beetje denken aan de mythe van Cassandra, die kon in de toekomst kon kijken dankzij Apollo en zag dat Troje werd veroverd, maar niemand wou haar geloven.

Je moet niet zo gauw ergens vanuit gaan, Koen. Dat is toch zonde?
Dat beperkt jezelf.

Ik begrijp 'm niet, en die smiley al helemaal niet. Wat probeer je hier te zeggen.

[Memories]

Jij schrijft dat je er vanuit ging dat de mensen die daarin geloven het licht hebben gezien. En/ of dat hij / zij denkt de absolute waarheid in petto te hebben.
Daarom schreef ik daarna dat je niet gelijk ergens vanuit moet gaan en dat het zonde is.
Daarmee zet je mensen waarschijnlijk onbedoeld en onbewust in het hoekje van: oh, dat zijn mensen die dat en dat denken en dat is voor hun de absolute waarheid. Het is beter dat niet te doen. Ook mensen die daarin geloven of bepaalde ervaringen hebben, kennen niet de absolute waarheid. Er zijn vast mensen die dat denken of beweren, maar of je daar in mee moet gaan betwijfel ik.

[Memories]

Daarbij zou ik graag nog even willen schrijven dat in de Oude Religie (meerdere Goden ook vrouwelijke) en in het Boeddhisme voor zover ik het heb gelezen dit niet voorkomt.

Afgezien van dat heeft elke religie ten diepste de grondslag, het innige verlangen, om de hele wereld en alles wat daar op leeft, volledig uit te roeien. De christenen en joden noemen het Armageddon, andere religies geven het een andere naam maar het komt op exact hetzelfde neer.
Te verbranden, te vermorzelen, te verdrinken en te vierendelen.
Daar hoef ik, is mijn opvatting, geen enkel respect voor op te brengen.
Het is onnozel, het is wreed, en het is uiterst laakbaar.

En ik het betwijfel of het wel helemaal klopt wat je hier zegt en je niet alles erg negatief plaatst nu Emp ... tenminste niet in het de volle 100 % en niet wat ik heb meegemaakt met gelovige mensen, maar ik weerhoud mij verder van een discussie erover omdat ik vermoed dat het een discussie zonder einde zal gaan worden.

[FlowerPower2020]

Jij schrijft dat je er vanuit ging dat de mensen die daarin geloven het licht hebben gezien. En/ of dat hij / zij denkt de absolute waarheid in petto te hebben.
Daarom schreef ik daarna dat je niet gelijk ergens vanuit moet gaan en dat het zonde is.
Daarmee zet je mensen waarschijnlijk onbedoeld en onbewust in het hoekje van: oh, dat zijn mensen die dat en dat denken en dat is voor hun de absolute waarheid. Het is beter dat niet te doen. Ook mensen die daarin geloven of bepaalde ervaringen hebben, kennen niet de absolute waarheid. Er zijn vast mensen die dat denken of beweren, maar of je daar in mee moet gaan betwijfel ik.

Ik vroeg even een verklaring wat je bedoelde omdat ik eingelijk niet zo goed snapte wat je nu bedoelde. Ik werd er een beetje kwaad van. Ik reageer op iets, ik doe moeite om iets te kunnen vinden en ik vind het op dat moment ook leuk. Maar blijkbaar mocht dat niet. Ik deed iets met moeten, terwijl ik niets wil moeten. Zo kwam het over. Maar gelukkig weet ik nu meer, over wat je nu bedoeld. En zo bedoelde je dat dus blijkbaar niet.

Ik bedoel niet te zeggen dat iedereen zo is, zoals ik beschreef. Ik heb het over één mogelijk geval. Ik mag toch wel een verbinding met iets leggen? Nee het hoeft niet zo te zijn. En nee alles kan ook anders zijn. Dat begrijp ik heel goed. Maar om nu gelijk onderstaande te zeggen vind ik wat ver gaan. Ik ben wel open-minded hoor!

Daarmee zet je mensen waarschijnlijk onbedoeld en onbewust in het hoekje van: oh, dat zijn mensen die dat en dat denken en dat is voor hun de absolute waarheid. Het is beter dat niet te doen. Ook mensen die daarin geloven of bepaalde ervaringen hebben, kennen niet de absolute waarheid. Er zijn vast mensen die dat denken of beweren, maar of je daar in mee moet gaan betwijfel ik.

Misschien kwam het zo over op jou. Niet mijn bedoeling.

[Memories]

Jij schrijft dat je er vanuit ging dat de mensen die daarin geloven het licht hebben gezien. En/ of dat hij / zij denkt de absolute waarheid in petto te hebben.
Daarom schreef ik daarna dat je niet gelijk ergens vanuit moet gaan en dat het zonde is.
Daarmee zet je mensen waarschijnlijk onbedoeld en onbewust in het hoekje van: oh, dat zijn mensen die dat en dat denken en dat is voor hun de absolute waarheid. Het is beter dat niet te doen. Ook mensen die daarin geloven of bepaalde ervaringen hebben, kennen niet de absolute waarheid. Er zijn vast mensen die dat denken of beweren, maar of je daar in mee moet gaan betwijfel ik.

Ik vroeg even een verklaring wat je bedoelde omdat ik eingelijk niet zo goed snapte wat je nu bedoelde. Ik werd er een beetje kwaad van. Ik reageer op iets, ik doe moeite om iets te kunnen vinden en ik vind het op dat moment ook leuk. Maar blijkbaar mocht dat niet. Ik deed iets met moeten, terwijl ik niets wil moeten. Zo kwam het over. Maar gelukkig weet ik nu meer, over wat je nu bedoeld. En zo bedoelde je dat dus blijkbaar niet.

Ik bedoel niet te zeggen dat iedereen zo is, zoals ik beschreef. Ik heb het over één mogelijk geval. Ik mag toch wel een verbinding met iets leggen? Nee het hoeft niet zo te zijn. En nee alles kan ook anders zijn. Dat begrijp ik heel goed. Maar om nu gelijk onderstaande te zeggen vind ik wat ver gaan. Ik ben wel open-minded hoor!

Daarmee zet je mensen waarschijnlijk onbedoeld en onbewust in het hoekje van: oh, dat zijn mensen die dat en dat denken en dat is voor hun de absolute waarheid. Het is beter dat niet te doen. Ook mensen die daarin geloven of bepaalde ervaringen hebben, kennen niet de absolute waarheid. Er zijn vast mensen die dat denken of beweren, maar of je daar in mee moet gaan betwijfel ik.

Misschien kwam het zo over op jou. Niet mijn bedoeling.

Het is al oke.

[sam]

Het antwoord op deze vraag is ja. Ook had ik kunnen zeggen het antwoord op deze vraag is nee. Het antwoord is dus niet éénduidig ja of nee, dit komt omdat mensen die geloven dat er een vorm van zijn bestaat na en voor de dood dit niet wetenschappelijk kunnen aantonen. En mensen die het tegendeel geloven dit niet wetenschappelijk kunnen aantonen. Uitersten zullen er altijd zijn, vaak ligt het antwoord ergens tussenin. Misschien is het beste antwoord nog wel dat ieder dat best voor zichzelf bepaalt.

Voor mij persoonlijk werd die vraag beantwoord rond mijn 22 levensjaar, door de dood van een geit die een giftige plant had geconsummeerd. Ze was mijn verantwoordelijkheid, ik was de geitenhoeder, maar ze was zoals men zegt zo koppig als een geit, dwaalde af in het bos en van het één kwam het ander. Hey 't lag niet aan mij ik liep achter je als een hond en jij wou niet begrijpen. Nu heb je vrede en rust en laat het me weten, dit is het mooiste cadeau dat je me kon geven.

Merci, j'oublieras jamais.

[tengeltje]

dit is zo'n typische,eeuwige discussie zonder einde,juist omdat er geen vast en correct antwoord op bestaat.

als ik nog maar eenvoudig naar mijn eigen antwoord kijk,is dat door de jaren heen erg geëvolueerd.

als jong kind(ik denk een jaar of 10),kreeg ik dromen dat,eens het leven hier stopte,je in een 'hoger' leven wakker werd en dat je leven hier zo de droom was van je 'hoger' leven,je daar dan een dag leefde en opnieuw droomde.(begrijpbaar hoop ik?)

vond ik zowiezo een leuke gedachte die bleef hangen.
nooit een slecht gevoel gehad rond of over de dood.

ettele jaren later een persoon die ik goed ken bij een ongeluk eigenlijk 'gestorven',maar hebben ze terug kunnen reanimeren.
die persoon is dus effectief minuten 'dood' geweest.
die zegt niets te hebben ervaren,niets te zien of te voelen,alles was zwart van dat moment.

vanaf toen geloof ik niet meer expleciet in 'iets' na de dood.

en sinds ik zelf mama ben geworden ben ik momenteel eerder 'bang' van de dood.
vooral 'bang' om te vroeg dood te gaan en zo dingen te missen rond de kinderen.

het is totaal niet iets die actief of frequent door mijn hoofd spookt,ook geen actieve angst ofzo,maar gewoon mijn gevoel op dit moment als er over 'leven na de dood' gesproken wordt.

[Memories]

Tengeltje schreef:

en sinds ik zelf mama ben geworden ben ik momenteel eerder 'bang' van de dood.
vooral 'bang' om te vroeg dood te gaan en zo dingen te missen rond de kinderen.

Ik begrijp heel goed dat je bang bent dingen te missen rond je kinderen. Het is ook niet eerlijk als ouders vroeg overlijden. Net zo min is het eerlijk dat kinderen eerder doodgaan dan hun ouders. Maar in de meeste gevallen komt de dood altijd te vroeg zeggen ze. Of tenminste... vaak is er een gevoel dat meld en vind dat de dood te vroeg komt. Want in de meeste gevallen wil je je ouders niet missen. En je kinderen moeten missen is een vreselijke gedachte. Er gebeuren dingen die niet eerlijk zijn en waar we heel vaak verdrietig, wanhopig of boos over worden en dat is hartstikke normaal.
Er gebeuren dingen die voor ons mensen, niet goed te begrijpen zijn. En toch... de dood trekt zich daar niets van aan.

Wat ik weleens beschreef is dat de dood hoort bij het leven, voor mij is de dood een verlengde, of het valt in een cirkel samen, als in een soort cyclus. De dood kan niet zonder het leven en het leven kan niet zonder de dood. Het zijn metgezellen. Misschien zelfs bevriend. Als jong kind was ik er bang van. Ik begreep er niet zoveel van. Het was voor mij een onbekend eng fenomeen en alles wat ik wist, was dat we allemaal eens dood zouden gaan. Dat vond ik als jong kind een eng idee, nu is dat veranderd. Angst voor de dood heb ik niet meer en ik heb ook geen moeite om tussen zerken te lopen en meestal ook niet om erover te praten. Immers de dood is er altijd en staat overal om de hoek. Dan kan je er maar beter vriendelijk en zacht mee omgaan, want soms komt de dood keihard voorbij. Ook al denk ik dat de dood het niet hard bedoelt.

Wat ik geloof is dat mensen die overlijden, en zo ook kinderen, dat het hun tijd is. Ook denk ik als dat heel moeilijk te bevatten is en je het wilt verwerpen. Want ieder mens, ieder kind, ieder dier, iedere boom, iedere plant, ieder levend wezen heeft zo z'n tijd. De een vroeger dan de ander. En wellicht zijn ze nodig dan op een andere plek, of in een andere vorm op aarde, dat kan ook.

[volhoudertje]

Zelfs voor oude en al lang vergeten topics is blijkbaar nog een leven na dood mogelijk.

[Memories]

Zelfs voor oude en al lang vergeten topics is blijkbaar nog een leven na dood mogelijk.

Absoluut, het is nooit verkeerd ergens op in te haken.

[FlowerPower2020]

Zelfs voor oude en al lang vergeten topics is blijkbaar nog een leven na dood mogelijk.

Er is leven er is leven na de dood. Na de dood, na de dood, er is leven na de dood

[Memories]

Zelfs voor oude en al lang vergeten topics is blijkbaar nog een leven na dood mogelijk.

Er is leven er is leven na de dood. Na de dood, na de dood, er is leven na de dood

Dat denk ik wel.

[volhoudertje]

Er is leven er is leven na de dood.

Dat klopt. Na je dood gaat het leven van de anderen gewoon verder.

[elgebak]

Er is leven er is leven na de dood.

Dat klopt. Na je dood gaat het leven van de anderen gewoon verder.

[Blues]

Ik vind het belangrijker dat er wel een leven VOOR de dood is ...

[RozeRegenBoogOlifant]

Het leven in zich, speelt zich af als een levende poppenhuis waar twisten over andere zielen ten koste gaat van het eigen ziel.

Het leven is in mijn zelfhuis wonen: Na de dood bestaat er, op dit moment.

Er is geen toekomst te twisten of te beredeneren, elke stap is anders.

Elke dag bestaat niet en elke na de dag of over zoveel jaar idem.

Er is alleen maar een nu.

Eeuwig bewust leven, de dood kan plotseling zijn: Maar zegt mij hellemaal niets. Het is het zelfde als iets, iets.

Niets bestaat niet en alles is nu.

Er is geen dood. Leven is na het leven

[volhoudertje]

Er is alleen maar een nu.

Je kunt hier eindeloos over blijven filosoferen, maar als je goed nadenkt is de bewering dat er 'alleen maar een nu' is, bekeken vanuit verschillende disciplines, een volledig onhoudbare stelling.

Dat zeg ik niet alleen nu, daar was ik gisteren al van overtuigd en zal ik morgen opnieuw verkondigen.