Hallo,
Eerste keer dat ik iets post op dit forum maar hoop toch op begrip-en zinvolle reacties om mij verder te helpen.
Ex-vriendin (25) heeft anderhalve maand geleden, na een relatie van ongeveer 3 jaar, een punt gezet achter de relatie.
Zij woont sinds 2 jaar op zichzelf en ik (27) nog thuis, maar verbleven en sliepen bij elkaar wanneer we konden.
Beide hebben we drukke levens door ons werk (ploegen-regime).
Haar redenen voor de breuk waren dat we niet samenwoonden (voor haar dé bevestiging van onze liefde) en een gebrek aan affectie (sleur in de relatie/elkaar als vanzelfsprekend genomen).
Onze relatie was er één met de ups en downs die elke relatie wel kent.
Ze had het zwaar op het werk en ook complexen/ontevredenheid over zichzelf namen de bovenhand.
Deze omstandigheden hebben er voor gezorgd dat ze in een diepe put is beland en geen antwoorden of uitweg meer vond.
Ze zei me nog graag te zien, zich nog tot mij aangetrokken te voelen maar dat ze niet kon aangeven wanneer het allemaal zou beteren/duidelijk zou worden.
Het lijkt alsof ze wou vermijden mij mee te sleuren in haar problemen door deze relatie te blijven voortzetten.
Het werd haar té veel, ze heeft zich altijd vol gegeven en ik niet de volle 100% besef ik nu.
Ze was op en voelde zich leeg, het werd duidelijk dat ze rust nodig had en wou.
We hebben nu ongeveer een maand geen contact maar zie wel dat al onze foto's samen nog op haar FB staan.
Ik heb de afgelopen maand goed kunnen nadenken en heb mijn tekortkomingen ingezien, maar kan haar niet uit mijn hoofd zetten.
Mijn gevoel brengt me nog altijd bij haar en kan het dus niet afsluiten, integendeel, ik wil terug contact opzoeken om te kijken of we er opnieuw voor kunnen gaan.
Jammer genoeg heb ik totaal geen idee hoe zij hier tegenover staat.
Hoe pak ik dit best aan?
Bedankt,