He allemaal,
Ik moet even mijn verhaal kwijt en hoop dat jullie mij wellicht wat inzichten kunnen geven.
Allereerst schets ik even de verhouding; sinds 4 maanden heb ik een relatie met iemand die 2,5 jaar jonger is. Ik begin volgend jaar met werken en hij moet nog 2 jaar studeren. We hebben normaal gesproken buiten de vakanties om een lange afstandsrelatie waarin we elkaar soms 1x doordeweeks zien en verder het weekend sowieso. Nu in de vakanties wonen we in dezelfde (geboorte) stad.
Vrijwel sinds het begin is het zo dat ik ALLES analyseer. En ik ben nu op een punt dat ik dit gewoon niet meer wil want ik word hierdoor vaak teleurgesteld en het is best wel obsessief gedrag wat niet oké is.
Ik analyseer wanneer ik hem voor het laatst gezien heb, hoeveel dagen dat waren, hoeveel uren we elkaar niet gesproken hebben, wanneer hij voor het laatst een hartje heeft geappt, wanneer we echt wat leuks met z'n tweeën hebben gedaan een hele avond etc. etc. Ik word hier echt gek van en kan zo veel minder genieten van de relatie zoals je wel kan begrijpen!
Ik weet niet zo goed hoe ik hier vanaf kom of waar het vandaan komt. Bij mijn andere relaties had ik dit totaal niet... Hij is wel iets anders in de zin dat hij minder 'plakkerig' en romantisch is want in mijn vorige relaties liepen ze echt continu achter mij aan. Waar ik uiteindelijk zat van werd dus dat is ook niet iets wat ik wil. Hij is hiervoor altijd een enorme player geweest, bindingsangst dus dat was lastig voor mijn vertrouwen maar het gaat echt heel goed en we communiceren heel open naar elkaar. Dus ik weet niet zo goed waar dit vandaan komt...
Ben benieuwd naar jullie inzichten!