Gebruikersavatar
alleeuvelmank
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 jun 2016 16:43

tja

Beste mensen,

intro
Al een tijd lees ik dit forum, al erg vaak heb ik hier mijn verhaal willen vertellen maar nooit heb ik het geplaatst omdat ik niet goed weet wat ik hier nu neer moet zetten. Op dit moment heb ik wat bier op en typ ik alles maar van me af. Ik ben een man en 24 jaar oud.

Het komt erop neer dat ik mijn leven niet meer trek. Ik heb 2 dingen in mijn leven. Het eerste is mijn werk, ik ben altijd erg fanatiek geweest met mijn werk maar ik merk dat het de laatste maanden steeds minder wordt. En het andere wat ik heb is niks.

Wanneer ik thuis ben doe ik niks, ik zit achter mijn pc, trek mezelf af en surf wat op internet. Iedere avond doe ik dat 4 uur, in het weekend 15 uur. Meer heb ik niet. Ik heb geen vrienden of kennissen en geen hobby's, wel familie en die zie ik zo nu en dan. Alles doe ik alleen, vroeger vond ik dat wel best, lekker rustig dacht ik, geen onverwachte dingen en geen emoties die ik niet kan plaatsen.

Vaak denk ik aan zelfmoord, het is als het gevoel van honger of als een ex-junk die nog steeds naar zijn drugs hunkert. Hoe relaxt zou het wel niet zijn als ik er gewoon een eind aan maak en nergens meer last van heb gewoon klaar. Het zou een mooi einde zijn, ik hoef niet mee te maken hoe mijn leven verder afglijd. Soms denk ik aan mijn ouders hoe ze zouden reageren als ze het nieuws zouden horen, dan gaan die gedachten vaak weg, ik wil het hen zoiets niet aandoen omdat ik bang ben dat ze eraan onder doorgaan .

Verder ben ik totaal de kluts kwijt. De jongen die ik 4 jaar geleden was ‘’zie’’ ik eigenlijk nooit meer, ik heb mezelf opgesloten in een cocon om maar nergens aan te denken. dat heeft me afgestompt. Ik maak me nog steeds druk, net als vroeger, maar de emotie lijkt erbij verdwenen. Ik weet niet meer wat ik denk, ik doe mijn ding wat werk betreft en wacht tot ik het niet meer aankan en er een eind aan maak. Dat is belachelijk en dat weet ik ook, maar het interesseert me echt geen bal meer.

Er zijn nog wel 100 dingen die ik kwijt wil, maar ik heb geen idee waar ik naartoe wil. Als ik mijn verhaal terug lees dan zie ik ook wel dat het een kut verhaaltje is maar zoals gezegd heb ik wat bier op en ik wil het gewoon kwijt.

Wat ik ook heel erg aan mezelf merk, en wat mij heeft weerhouden om mijn verhaal eerder te vertellen is dat ik het moeilijk vind een vorm aan te nemen. ik lees mijn verhaal terug en ik denk dat ik op een bepaalde manier over kom. wat ik erg moeilijk vind.

Groeten
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: tja

alleeuvelmank schreef:Wat ik ook heel erg aan mezelf merk, en wat mij heeft weerhouden om mijn verhaal eerder te vertellen is dat ik het moeilijk vind een vorm aan te nemen. ik lees mijn verhaal terug en ik denk dat ik op een bepaalde manier over kom. wat ik erg moeilijk vind.
Je hebt uiteindelijk toch een poging gedaan, daar gaat het om. Ik zou me er niet zo heel erg druk om maken 'hoe je overkomt' op mensen. Dat is op dit forum helemaal niet belangrijk.

Je schetst het verhaal van een jongen die bijna niets leuk meer vindt in het leven, alleen het werk geeft je nog een beetje houvast. Wat zou je allemaal willen veranderen aan je leven? Zet het eens voor jezelf op een rijtje. Daarna kies je uit die lijst datgene waar je het eenvoudigst verandering in kunt aanbrengen.
Dat kan van alles zijn. Wat meer naar buiten gaan en niet de hele tijd achter je pc hangen lijkt me in ieder geval al een goed begin. Je moet ergens beginnen, toch?
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: tja

Hoi Alleeuvelmank,
Het eerste is mijn werk, ik ben altijd erg fanatiek geweest met mijn werk maar ik merk dat het de laatste maanden steeds minder wordt.
Ik herken dat wel. Dat werk heel erg belangrijk is en dat dit leven overschaduwd. Heb je ook nog wel eens dat als je niet werkt dat je aan werk denkt? Aan momenten, aan gezichten?

Wellicht wordt het wat tijd om wat minder fanatiek te worden en wellicht wat vrije tijd op te nemen?
Wanneer ik thuis ben doe ik niks, ik zit achter mijn pc, trek mezelf af en surf wat op internet. Iedere avond doe ik dat 4 uur, in het weekend 15 uur. Meer heb ik niet. Ik heb geen vrienden of kennissen en geen hobby's, wel familie en die zie ik zo nu en dan. Alles doe ik alleen, vroeger vond ik dat wel best, lekker rustig dacht ik, geen onverwachte dingen en geen emoties die ik niet kan plaatsen.
Klinkt zeker als mij. Echter heb ik wel hobby's die grotendeels in mijn eentje uitvoer. Je zou eens kunnen gaan kijken op het internet bij verenigingen in de buurt of er wat bij zit zoals een sport vereniging. En als dat te heftig is zou je ook elke avond eens een rondje kunnen fietsen/lopen/hardlopen met wat energieke muziek om stoom af te blazen of zonder muziek. Als je dan toch bezig bent met sporten of bewegen dan kan je ook foto's maken en die aan mensen laten zien of op deviantart.com zetten. Of als je literair onderlegd bent of geïnteresseerd bent op wikipedia kunnen bijdragen. Ik zoek nog vrijwilligers voor portaal:Egyptologie :) En ga zo maar door. Je moet doen wat je leuk vind en waar je geïnteresseerd in bent. Maar kan mij wel voorstellen dat je na een lange werkdag ook even helemaal nergens in geïnteresseerd bent. Wellicht een goed boek?
Vaak denk ik aan zelfmoord..
Naast je ouders zullen wel veel meer mensen o.a. van je werk daar van slag van zijn. Ik zou dat zeker niet doen. Wellicht is dit een mooi meganiek maar de gedachte aan zelfmoord zou je kunnen opvatten dat er iets moet gaan veranderen in je leven. De methode van Volhoudertje lijkt mij prima hierin.
Er zijn nog wel 100 dingen die ik kwijt wil, maar ik heb geen idee waar ik naartoe wil. Als ik mijn verhaal terug lees dan zie ik ook wel dat het een kut verhaaltje is maar zoals gezegd heb ik wat bier op en ik wil het gewoon kwijt.
Deel die 100 dingen. Wat voor nut heeft het om die verhalen voor jezelf te houden? Als je het deelt kan je ook opvattingen en meningen van andere lezen waar je misschien zelf niet aan hebt gedacht. Dat brengt je hopelijk ook verder.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
alleeuvelmank
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 jun 2016 16:43

Re: tja

volhoudertje schreef:
Je schetst het verhaal van een jongen die bijna niets leuk meer vindt in het leven, alleen het werk geeft je nog een beetje houvast.
Wat zou je allemaal willen veranderen aan je leven? Zet het eens voor jezelf op een rijtje. Daarna kies je uit die lijst datgene waar je het eenvoudigst verandering in kunt aanbrengen.
Dat kan van alles zijn. Wat meer naar buiten gaan en niet de hele tijd achter je pc hangen lijkt me in ieder geval al een goed begin. Je moet ergens beginnen, toch?
Het klopt wel dat mijn werk het enige in mijn leven is wat mij nog wat te bieden heeft. Op mijn werk moet ik wel presteren en kan ik mezelf door ontwikkelen maar zodra ik thuis ben hoeft dat niet meer. Vaak ben ik moe, wil ik alles vergeten en in mijn eigen wereld kruipen. Al 4 jaar lang doe ik niks anders dan achter mijn pc zitten of gamen. Ik ben mezelf psychisch aan het slopen.

Het probleem is niet echt dat ik altijd achter mijn pc zit maar meer dat ik niks durf en niks moet van mezelf. Mijn pc is enkel een soort van vluchtweg.

IK ga je tip proberen om een lijstje te maken met dingen die ik graag wil, en daaraan werken. tot nu toe is er eigenlijk maar een ding dat ik kan bedenken en dat is een vriendin.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: tja

Vaak ben ik moe, wil ik alles vergeten en in mijn eigen wereld kruipen.
Welke dingen zou je dan graag willen vergeten?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
alleeuvelmank
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 jun 2016 16:43

Re: tja

koen0069 schreef: Ik herken dat wel. Dat werk heel erg belangrijk is en dat dit leven overschaduwd. Heb je ook nog wel eens dat als je niet werkt dat je aan werk denkt? Aan momenten, aan gezichten?
Soms wel, maar gelukkig steeds minder. ik ben heel onzeker over mezelf, soms kon ik hele nachten piekeren en mezelf gek maken terwijl het de volgende dag nergens voor nodig was. Dat is nu gelukkig zelden meer.
Wellicht wordt het wat tijd om wat minder fanatiek te worden en wellicht wat vrije tijd op te nemen?
Ik vind het moeilijk om mezelf onder controle te houden en er iets leuks van te maken. De laatste keer dat ik een vrije dag opnam was tijden de kerstvakantie, en dat was niet fijn. omdat het vakantie was wou ik iets ''leuks'' doen maar dat lukte niet. ik was alleen ook tijdens kerst en oud en nieuw. toen heb ik 2 weken alleen thuis gezeten en heb mezelf mentaal compleet uitgehold. verschillende middelen genomen, porno gekeken en thats it. ik kon wel janken toen mijn vakantie voorbij was.

Klinkt zeker als mij. Echter heb ik wel hobby's die grotendeels in mijn eentje uitvoer. Je zou eens kunnen gaan kijken op het internet bij verenigingen in de buurt of er wat bij zit zoals een sport vereniging. En als dat te heftig is zou je ook elke avond eens een rondje kunnen fietsen/lopen/hardlopen met wat energieke muziek om stoom af te blazen of zonder muziek. Als je dan toch bezig bent met sporten of bewegen dan kan je ook foto's maken en die aan mensen laten zien of op deviantart.com zetten. Of als je literair onderlegd bent of geïnteresseerd bent op wikipedia kunnen bijdragen. Ik zoek nog vrijwilligers voor portaal:Egyptologie :) En ga zo maar door. Je moet doen wat je leuk vind en waar je geïnteresseerd in bent. Maar kan mij wel voorstellen dat je na een lange werkdag ook even helemaal nergens in geïnteresseerd bent. Wellicht een goed boek?
Af en toe lees ik wel wat, dat vind ik ook wel leuk om te doen, en misschien moet ik ook eens gaan nadenken over een sport.

Deel die 100 dingen. Wat voor nut heeft het om die verhalen voor jezelf te houden? Als je het deelt kan je ook opvattingen en meningen van andere lezen waar je misschien zelf niet aan hebt gedacht. Dat brengt je hopelijk ook verder.
Als ik van de gelegenheid gebruik mag maken..
Er zijn nog 2 dingen waar ik ontzettend mee zit. Ik ben mezelf compleet kwijt, ik ben niet de jongen die ik altijd was er gaat niks meer in mijn hoofd om, ik pieker nog wel maar verder voel ik constant een soort van stress en leegte. een soort van gestreste waas. Het lijkt alsof ik daardoor niet meer helder kan nadenken, mijn verstand verloren heb alsof ik een soort van zombie ben. Niet dat andere het merken maar zo voelt het wel.

En het andere is dat ik mezelf ontzettend verafschuw. Ik ben iemand van alles of niks. aan of uit. dat vind ik in de sociale omgang erg moeilijk. of ik sta buiten de groep een beetje stom mee te lachen zonder een woord te zeggen of ik dender over alles en iedereen heen waarbij ik een enorme minachting voor een ander heb. en daar ben ik ontzettend bang voor geworden. ik vind mezelf ondanks mijn onzekerheid erg intelligent. terwijl dat eigenlijk nergens op gebaseerd is. Ik denk snel dat ik beter ben dan een ander. in het begin erg onderdanig en zodra ik op mijn gemak ben juist heel dominant. Ik kan daar niet mee omgaan. Ik probeer op het werk niet te dominant te zijn, niet alle aandacht op mezelf te vestigen maar ik weet niet of mij dat lukt. Ik ben bang dat andere mij toch als een soort van leider zien, dat ik met een bepaalde air over de werkvloer loop en dat collega's mij zien als iemand waar ze tegenop moeten kijken. die gedachten heeft mij denk ik ook in mijn isolement gebracht.

Bedankt voor de reacties so far. Het lucht op om te kunnen zeggen wat me dwars zit. Ik vind het moeilijk om te verwoorden wat ik voel, met de post van Koen ben ik bijna 2,5 uur bezig geweest maar het zorgt er op een bepaalde manier wel voor dat ik moet graven in wat ik nu echt vind wat toch voor een soort van helderheid zorgt. thnxs
Gebruikersavatar
alleeuvelmank
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 jun 2016 16:43

Re: tja

Memories schreef: Welke dingen zou je dan graag willen vergeten?
vooral mijn eenzaamheid denk ik. misschien ook het feit dat ik de volgende dag weer moet werken. Dat ik mijn draai in het leven niet kan vinden. alle huis tuin en keuken problemen schuif ik voor mezelf uit en ik probeer er vooral niet aan te denken.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: tja

alleeuvelmank schreef:Ik ga je tip proberen om een lijstje te maken met dingen die ik graag wil, en daaraan werken. Tot nu toe is er eigenlijk maar een ding dat ik kan bedenken en dat is een vriendin.
Ik snap best dat je een vriendin wilt, maar ik denk dat je er beter aan doet eerst aan jezelf te werken en je problemen op te lossen voordat je iemand een plaats in je leven geeft.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Mickey~
Berichten: 319
Lid geworden op: 16 mar 2016 17:57

Re: tja

Heb je wel eens hulp gehad? Bijvoorbeeld van een psycholoog? Dan heb je iemand die je kan helpen met een plannetje maken om weer andere dingen te gaan doen en je leven een andere wending te geven. Dan kun je samen kijken hoe je het het beste aan kan pakken enzo. Misschien wel fijn als steun in de rug. Het lijkt me ontzettend moeilijk er helemaal alleen aan te werken namelijk!

Van achter de computer zitten kun je trouwens ook ontzettend depri worden, als ik dat een dag of twee doe dan voel ik me ook zwaar ellendig... is ook echt bewezen dat het blauwe licht van je scherm dat oproept in je hersenen. Dus de eerste stap zou inderdaad zijn om dingen zonder computer te gaan doen. Ik vind de tips van Koen daarbij wel goed.

Een vriendin zou ik aan beginnen als je weer wat meer van jezelf houdt. Anders is het heel moeilijk om van een ander te houden. En als de relatie dan mis gaat zit je daar weer mee. Ik denk dat het het beste is eerst eens een paar 'gewone' vrienden te maken?
soms moet je doorgaan, tot je denkt dat je niet meer kunt, voordat het leven je weer een lichtpuntje gunt.
Gebruikersavatar
alleeuvelmank
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 jun 2016 16:43

Re: tja

volhoudertje schreef:
Ik snap best dat je een vriendin wilt, maar ik denk dat je er beter aan doet eerst aan jezelf te werken en je problemen op te lossen voordat je iemand een plaats in je leven geeft.
daar heb je denk ik gelijk in.
Gebruikersavatar
alleeuvelmank
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 jun 2016 16:43

Re: tja

Mickey~ schreef:Heb je wel eens hulp gehad? Bijvoorbeeld van een psycholoog? Dan heb je iemand die je kan helpen met een plannetje maken om weer andere dingen te gaan doen en je leven een andere wending te geven. Dan kun je samen kijken hoe je het het beste aan kan pakken enzo. Misschien wel fijn als steun in de rug. Het lijkt me ontzettend moeilijk er helemaal alleen aan te werken namelijk!
Dat zou misschien wel het beste zijn, heb er wel eens aangedacht, maar omdat ik totaal geen beeld van zo een psycholoog heb vind ik het lastig die stap te zetten. misschien dat die gesprekken ook veel tijd kosten, dan zal ik aan mijn werkgever moeten verantwoorden waarom ik die uren niet kan werken wat mijn kans op een vaste baan misschien ook verkleind. opsich zijn dat ook geen redenen om het niet te doen natuurlijk. maarja alles wat ik niet hoef te doen doe ik liever niet.
Gebruikersavatar
Mickey~
Berichten: 319
Lid geworden op: 16 mar 2016 17:57

Re: tja

Een afspraak duurt meestal drie kwartier. Dat is inderdaad soms lastig met werk. Maar je hebt ook vrijgevestigde psychologen die s avonds werken, kijk daar eens naar. Het lijkt me alleen maar fijn om ondersteuning te hebben. En ja, die stap maken is heel eng, dat had ik eerst ook.....
soms moet je doorgaan, tot je denkt dat je niet meer kunt, voordat het leven je weer een lichtpuntje gunt.
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: tja

Ja je kan in de avond afspreken. Dat heb ik ook vaak gedaan. Het gemakkelijkst is het als je het bezoek aan de psycholoog niet hoeft te verbergen maar er eerlijk voor uitkomt.

Mijn bedrijf was er heel erg open in. Er zijn daar mwerdere personen voor naar toe geweest. Ik mocht dan in mijn agenda neer zetten "doktersbezoek" want een psy is ook een soort dokter. En dan ging ik gewoon. Als het daarna te heftig werd mocht ik thuisblijven die dag.

Als je een reden nodig hebt om je baas te overtuigen dan kan je aangeven dat je erg slecht in je vel zit (buiten om je werk) en dat je dmv een psycholoog in jezelf wilt investeren. Dat tussen haakjes is misschien nodig. Hangt af van de cultuur binnen je werkplaats.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
alleeuvelmank
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 jun 2016 16:43

Re: tja

Mickey~ schreef:Een afspraak duurt meestal drie kwartier. Dat is inderdaad soms lastig met werk. Maar je hebt ook vrijgevestigde psychologen die s avonds werken, kijk daar eens naar. Het lijkt me alleen maar fijn om ondersteuning te hebben. En ja, die stap maken is heel eng, dat had ik eerst ook.....
Bedankt voor de tip, misschien dat ik maar eens een afspraak moet maken.

Worden afspraken bij een psycholoog ook bijgehouden in een medisch dossier ofzo? ivm screening door werkgevers bij bepaalde beroepen.
koen0069 schreef:Ja je kan in de avond afspreken. Dat heb ik ook vaak gedaan. Het gemakkelijkst is het als je het bezoek aan de psycholoog niet hoeft te verbergen maar er eerlijk voor uitkomt.

Mijn bedrijf was er heel erg open in. Er zijn daar mwerdere personen voor naar toe geweest. Ik mocht dan in mijn agenda neer zetten "doktersbezoek" want een psy is ook een soort dokter. En dan ging ik gewoon. Als het daarna te heftig werd mocht ik thuisblijven die dag.

Als je een reden nodig hebt om je baas te overtuigen dan kan je aangeven dat je erg slecht in je vel zit (buiten om je werk) en dat je dmv een psycholoog in jezelf wilt investeren. Dat tussen haakjes is misschien nodig. Hangt af van de cultuur binnen je werkplaats.
[/quote]

Mijn werkgever zou mij er wel vrij voor geven denk ik. het klinkt stom maar ik ben bang dat het slecht is voor mijn imago.
Gebruikersavatar
Dromen1983
Berichten: 1137
Lid geworden op: 22 mar 2014 00:58

Re: tja

Hulp zoeken is een goed idee! Dat deed ik ook en ik ga nu, meer dan 2 jaar later nog steeds.
Een psycholoog is geen dokter dus komt niets van in een medisch dossier. Tenzij je bij een psychiater langs gaat. Maar dan nog kan je vragen om dat niet te doen.
Sometimes you've gotta fall before you can fly
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: tja

alleeuvelmank schreef:Het klinkt stom maar ik ben bang dat het slecht is voor mijn imago.
Dat is één van de eerste dingen die je naast je moet neerleggen. Hulp krijgen heeft niemand ooit
een slecht imago opgeleverd.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
alleeuvelmank
Berichten: 8
Lid geworden op: 19 jun 2016 16:43

Re: tja

Bedankt voor de reacties, Heb besloten om binnekort maar een afspraak te maken, moet je hiervoor langs je huisarts of kan dat via de psycholoog zelf?
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: tja

alleeuvelmank schreef:Bedankt voor de reacties, Heb besloten om binnekort maar een afspraak te maken, moet je hiervoor langs je huisarts of kan dat via de psycholoog zelf?
1. Afspraak bij de huisarts
2. Vraag om verwijzing naar psy
3. Je krijgt een briefje mee
4. Bel de psychologenpraktijk en maak afspraak
5. Leg uit waarvoor je komt en neem mee hwt briefje van de huisarts
6. Nadere instructies volgen.

Zo ging het bij mij.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
Dromen1983
Berichten: 1137
Lid geworden op: 22 mar 2014 00:58

Re: tja

Hier in België kan je gewoon een afspraak maken bij de psych van je keuze (kan je googlen).
Ben je jonger dan 25 dan ga je best via huisarts want dan zijn er x aantal sessies met terugbetaling.
Sometimes you've gotta fall before you can fly
Gebruikersavatar
Weeseerlijk
Berichten: 6
Lid geworden op: 15 aug 2016 01:41

Re: tja

Hoi,

Ik vind je verhaal alles behalve waardeloos. Ik ken je niet, maar ik ben oprecht trots op je omdat je het verteld. Blijf dit doen!

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”