ik zal me even voorstellen ik ben zan 27 jaar en gameverslaafd (uiteraard niet me echt naam).
ik wist niet echt waar ik dit moest plaatsen dus vandaar bij het overigen.
ik heb een aantal problemen wat ook heeft geleid tot de gameverslaving en wat er ook door komt en versterkt is.
het begint denk ik bij mijn jeugd, door een schedelafwijking en slechte oren ben ik vanaf me geboorte tot me 12de tussen de 20 - 30x geoppereerd en daarbij dus ook van anderen mensen een hoop onbegrip en een hoop pesterijen gehad, hierdoor is mijn zelfvertrouwen dus flink omlaag gegaan en vanaf de 1ste klas (mbo)dus ook echt vriendloos, mijn leven op school was dus een ramp en was ik er dus meer niet dan wel wat ook niet echt mee hielp.
rond me 16de verhuisd naar me oude woonplaats en werd ik bevriend met iemand die ik nog uit me jeugd kende, alles leuk en aardig van het een kwam het ander ik kreeg wat meer vrienden en zelfs een vriendin, toen ik die vriendin kreeg werd me beste vriend dus zwaar pissig dat ik niet zoals gewoonlijk elke avond rondhing met em en dus ja ruzie beste vriend weg en de rest volgde uiteraard, dus ik was weer vriendloos maar had een vriendin dus ik was nog nie zo heel droevig, totdat zij 2 maanden later ook weer weg ging en ik niemand meer had, een gelukje was dat een van de meiden van de oude vrienden groep me hulp nodig had, zij zou een gast ontmoeten maar was bang alleen te gaan dus ik ging mee, het klikte tussen hun niet maar tussen hem en mij wel en werden we dus vrij gauw beste vrienden, hij kreeg een vriendin, zijn vriendin vond mij leuk en hij ging vreemd dus heb ik geregeld dat we alle 3 bij elkaar kwamen en gesproken over de stand van zaken, wat er dus uitkwam dat ze mijn vriendin werd want hij had toch een ander, nja vriendschap weer naar de kloten maar ik had een vriendin, het leven was perfect, ik had een mooie meid, met werk ging het goed we waren gelukkig en bezig samen te gaan wonen.
na dus 3,5 jaar een relatie gehad te hebben en dus eindelijk een plek hadden gevonden om samen te gaan wonen ging het achteruit, ik kreeg lichamelijke klachten vanwege mijn werk en zij dook met andere in bed, in 1 maand tijd, was ik me vriendin, me toekomst in dat werk en omdat alles in drievoud komt ook nog is 30% van mijn gehoor kwijt.(en ik was al slechthorend)
oftewel ik was doof, werkeloos en compleet alleen, geen vrienden geen vriendin geen collega's niks dus.
een hoop gedaan om ander soort werk te vinden maar niks lukte.
na die tijd is het eigenlijk alleen maar achteruit gegaan, ik ging meer gamen en nog meer gamen, want ja gamen is nou eenmaal leuker dan de realiteit ik ben zeer goed in gamen en kan mezelf dus ook altijd een schouderklopje geven als ik weer is 'de man' ben.
en daarbij zit ik dus ook veilig op me eigen kamer.
mijn gametijd is dus ook gerust van 11 uur in de ochtend tot 4 - 5 uur snachts, op eten na dan, dit is lang ik weet het.
het probleem is nu dus ook dat ik gamen voor een hoop dingen als prioriteit stel en dus eigenlijk ook niet weet wat ik met het echte leven aan moet, ik weet niet wat voor werk ik moet gaan doen en of k het ook wel wil, ik weet niet hoe ik me moet vermaken buiten de computer, alles is saai en niks bied de spanning van het gamen, en ik weet niet hoe ik een gesprek moet voeren of hoe ik mensen moet aanspreken, ik kijk geen tv dus dagenlijkse dingen kan ik niet over meepraten, oftewel ik zit in een sociaal isolement, en heb ook het idee dat niemand me daar uit kan krijgen.
vertrouwen in vrienden heb ik niet meer, voor mij zijn het allemaal backstabbers die je laten vallen zodra je minder tijd voor ze hebt.
en daarbij werkt me persoonlijkheid ook niet mee dat ik het weiger dingen te doen die ik niet wil doen of waar ik gewoon echt geen zin in heb, die knop gaat bij mij om en je lult tegen een muur die niet neer te halen is met een atoombom, en daarbij is het bij mij ook met veel dingen het is alles of niets.
hoe kan ik mezelf hieruit redden? dat ik weer terug kan naar de gelukkig tijd die ik 3,5 jaar had , dat ik weer een leuke baan heb een leuke vriendin dat alles weer goed gaat en dat ik gewoon weer plezier kan hebben buiten de computer.
ik weet het het is een lang verhaal, maar toch hoop ik dat er iemand is die iets weet of iets kan zeggen wat me aan kan zetten tot verandering.