Mijn twee opvallende persoonlijkheidskenmerken zijn dat ik koppig en arrogant ben voor de duidelijkheid meteen. Ik heb ook erge competitieve gedrag... Ik wil áltijd de beste zijn met álles. School, sport, spelletjes (xbox, bordspellen, etc. etc. etc.) en andere wedstrijden... Ik neem alleen genoegen wanneer ik nummer 1 ben. Ik had het met mijn moeder hierover en ik zei ook tegen haar dat ik niet genoegen neem als nummer 2, ook al zijn er 100 deelnemers bijvoorbeeld. Zo competitief ben ik dus... Ik heb dit gewoon in me voel ik. Ik heb ook geen plezier als de tegenstanders niet goed genoeg zijn en het voor mij dus te makkelijk is, want ik vind het pas écht leuk als de tegenstanders erg goed zijn en dat het een ''moeilijke'' overwinning wordt. Soms speel ik spelletjes op mijn Xbox en dan zet ik het altijd op het moeilijkst, want alleen zo beleef ik echte plezier eraan. Volgend jaar ga ik naar 6 Vwo en op school sta ik boven de 8 gemiddeld en ik moet eerlijk zeggen dat ik me begin te vervelen, omdat ik het zo makkelijk vind. Ik leer voor mijn toetsen gemiddeld hetzelfde aantal uren als de meesten, dus niet dat ik 23 uur per dag leer. Natuurlijk ben ik blij dat ik het zo goed doe op school en ik zou dit ook niet tegen een docent op school zeggen, maar ik wil hier mijn gedachtes en gevoelens uiten over mijn persoonlijkheid.
Ik haat niks meer dan verliezen! Ik kan erg slecht tegen mijn verlies en ik wil hieraan werken, want dit is geen goede eigenschap... Ook op dit vlak is het bij mij nogal in extreme mate: maakt niet uit of het nou een officiële wedstrijd/sport, toets, gym of met vrienden, ik haat verliezen zo erg...
Mijn ouders en mijn vrienden zeggen ook dat ik arrogant ben in dit opzicht (competitief gedrag), maar het vervelendste is dat ik het zelf niet door heb op dat moment en er zo weinig aan kan doen.
Ik ben nu 18 jaar (jongen). Ik zou graag willen weten wat de voordelen en nadelen zijn van dit gedrag/deze persoonlijkheid van mij, waar ik later tegenaan kan lopen hiermee of juist in mijn voordeel kan werken.