Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Minerva Counseling is vrij gevestigd als praktijk in Breda en werkt ook via internet (Skype) of chatcontact. Je kan hier terecht met moeilijke situaties of nare gevoelens die je hebt, waarin je graag ondersteuning en begeleiding wilt. Er is een mogelijkheid tot coaching, counseling en mediation.

Coaching maakt dat je om moeilijke situaties leert te overwinnen. Het gaat om het aanleren van vaardigheden die je kan gebruiken om een situatie goed te kunnen aanpakken of een bestaande situatie waarin het niet lekker gaat, te verbeteren. Dit kan gaan om relatie problemen, problemen op het werk, thuis of bij een studie.

Counseling helpt je om problemen op te lossen zoals stress, onzekerheid, somberheid, onrust of angstgevoelens waardoor vermoeidheid en spanning verminderen. Counseling helpt je op weg naar een betere toekomst. Een toekomst waar je de regie over het eigen leven terug krijgt, waarin je je sterker voelt en minder tot geen klachten meer ervaart. Ervaar dat psychische hulp en begeleiding ook anders kan en echt helpend kan zijn!

Mediation is een gespreksmethodiek waarbij beide partijen met elkaar in gesprek gaan onder leiding van een mediator om gezamenlijk een goede oplossing te vinden voor het conflict zodat een langdurige en kostbare gang naar de rechter met advocaten kan worden voorkomen. Er kan ook gekeken worden naar verbetering van de relatie.

Voor deze vormen van dienstverlening kan men bij Minerva Counseling terecht. Zowel coaching, counseling en mediation kunnen via internet of telefonisch aangevraagd worden. Minerva Counseling heeft tevens de mogelijkheid tot het organiseren van (spel)workshops, trainingen, gastlessen of een presentatie op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, groepswerk of teambuilding.

Maak gebruik van het gratis kennismakingsgesprek. Het kennismakingsgesprek is individueel en kan per internet (Skype) of telefoon.

Email: minervacounseling@gmail.com
Tel. 06-81354307
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Voor meer info: kijk ook op de website: http://www.minervacounseling.nl
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Counseling .. het alternatief wat wel werkt

Er is een discussie gaande over "evidence based" therapie. Welke therapie werkt nu het beste en welke niet. Wat is effectief en kan relatief snel gedaan worden en wat kost meer moeite. Ziektekostenverzekeringen willen het liefst zo min mogelijk geld kwijt zijn aan dure therapiesoorten en dat is logisch. Men kijkt daarom graag naar therapie wat kortdurend is en goed werkt. Waar iemand baat bij heeft op korte termijn. En dat is prima want dat is in het belang van de cliënt en in het belang van de kosten vermindering. Niets mis mee.

Waar wel wat mis mee is, is dat hierdoor het risico ontstaat op symptoombestrijding. Liever een pil nemen om angst te onderdrukken dan een wat langer durende therapie volgen om het onderliggende probleem van de angst (bijvoorbeeld het seksueel misbruik of de pestproblematiek van vroeger) aan te pakken. In de haast en drang naar kostenbesparing wordt daarom niet altijd gekozen voor het best werkende "middel" op de lange termijn maar lijkt men zich maar al te gemakkelijk te verliezen in korte termijn denken. De cliënt die lijdend is, wil maar al te graag snel van de klachten af en zal zich al snel laten verleiden tot een medicijn waar de eerstkomende tijd verbetering van te verwachten valt. Dat daarna de werking kan verminderen, er gewenning optreedt of nare bijwerkingen zoals vermindering van sexueel libido, depressieve gevoelens of andere nare verschijnselen dat is op het moment van keuze niet relevant. Het is immers goedkoop, het werkt en is snel.

Helaas gaat dat ten koste van de lange termijn. De oorzaak van de angst blijft vaak onaangeroerd of nog erger, wordt niet bekend. De angst sluimert en speelt nog steeds een rol maar wordt onderdrukt door medicatie waar men afhankelijk van wordt zonder ooit echt te genezen. Vaak ziet men dan andere uitingsvormen van angst die niet meer te herleiden zijn naar de werkelijke oorzaak. Fysieke klachten zoals hoofdpijn, slecht slapen, pijn in spieren, gewrichten of hartkloppingen met paniek of onrustgevoelens kunnen de kop opsteken. Het onbewuste roert zich bij triggerende situaties maar men heeft absoluut geen idee meer waar het vandaan komt.

Het counselen van cliënten die deze achtergrond hebben en jarenlang afhankelijk zijn gemaakt van medicatie is nog een heel traject. Soms ben je als counselor hun laatste strohalm. Al het andere heeft niet echt geholpen. Ze hebben al jarenlang binnen de GGZ rondgelopen maar zijn nooit echt geholpen. Ik heb als counselor regelmatig gehoord: "ik heb hier aan een paar gesprekken al meer aan gehad dan in de afgelopen twee jaar in de reguliere hulpverlening waarin ik enkel pillen kreeg en nauwelijks gehoord werd. Nooit gedacht dat dit echt zou helpen!"

Kijk voor meer informatie op Minerva Counseling.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Afbeelding

Dit is een van de hoofdredenen waarom we ons beroerd kunnen voelen (of juist gelukkig en blij). Het zijn je gedachten die bepalen hoe je ergens mee om gaat. Je bent niet je gedachten.. wat veel mensen denken. Dat is een denkfout. Je hebt gedachten. Als je ze namelijk was, dan was je er niet meer, als de gedachte voorbij was. Gedachten komen en gaan en jij bent er nog steeds. Je kan zelfs kiezen over hoe je over iets wilt denken, hoe je over iets kan denken en die keuze is bepalend voor hoe je met iets om gaat.. of dat nou een relatie, een baan of een conflict is. Je hebt altijd een keuze in hoe je er over denkt, hoe je er op reageert en daarmee zijn je gevoelens te beïnvloeden.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Minerva schreef:
Dit is een van de hoofdredenen waarom we ons beroerd kunnen voelen (of juist gelukkig en blij). Het zijn je gedachten die bepalen hoe je ergens mee om gaat.
Ik begrijp goed dat je natuurlijk niet je gedachten bent. Dat lijkt mij een logische conclusie.
Maar ik zat mij te bedenken: het zijn je gedachten die bepalen hoe je ergens mee omgaat. Hoe ga jij om met berichten over mishandeling, geweld, misbruik en dat soort zaken?
Ga jij ermee om als zodanig dat je gedachten werkelijk neutraal blijven? (En ga je daarna verder met de orde van de dag, hoe ernstig ook.) Of vind je het echt verschrikkelijk en enorm naar en blijf je er toch bij stilstaan? Je kan toch ook negatieve gedachten of gebeurtenissen en situaties hebben, verdriet en woede voelen over iets wat er gaande is en toch nog wel ermee om kunnen gaan? Ik bedoel: Het lijkt mij vanzelfsprekend dat je daar nare gevoelens bij krijgt. Het lijkt mij dat je erover nadenkt en tot een conclusie komt dat het heel erg is en dat het niet kan. Anders is dat tocfh best onmenselijk. (Of je moet gevoelens blokken, dat is weer iets anders.)

Zelfs een arts, een psycholoog, een maatschappelijk werker, een kinderarts en ga zo maar door kunnen die gevoelens hebben. Dat heeft ook te maken met medemenselijkheid.
Maar dat wil niet zeggen dat die mensen die dan die gevoens hebben, het vak niet meer kunnen uitoefenen. Er zijn genoeg die dat wel kunnen.
Ik denk dat je deels dat moet hebben, juist om iets te kunnen betekenen. Je hoeft niet helemaal uit je plaat te gaan als er iets ergs is, maar het lijkt mij vanzelfsprekend dat je er iets bij moet voelen. Je moet er gedachten bij hebben ergens over. Ook als die gedachten rondom een gebeurtenis niet prettig zijn. Het wil niet zeggen dat je je vak dan niet meer kan uitoefenen.

(Het is waar, sommigen moeten stoppen op den duur omdat het voor hen te heftig is geworden. Maar dat het altijd zo is dat je gedachten bepalen hoe je ergens mee omgaat, dat vind ik niet kloppen.)

Als ik mezelf neem: Ik kan ook hele nare gedachten hebben, balen, boos zijn, verdriet ervaren en toch kan ik ondanks dat, goed met een situatie omgaan. Goed met een situatie omgaan, betekent niet dat je niet verdrietig of boos mag zijn. Natuurlijk kan het uit de hand lopen en kan het dan zo zijn dat je er niet meer goed mee overweg kan, maar dat ia niet altijd zo.
Natuurlijk zijn er momenten dat je met iets even niet goed kan omgaan, maar over het algemeen, zelfs als ik die gevoelens en gedachten ervaar kan ik er wel mee omgaan en wel mee overweg. Laat ik het er zijn, maar ga ik wel verder en door. Laat ik het er zijn maar weet ik dat het is zoals het is. Dus die uitspraak, gaat echt niet altijd op. Weleens natuurlijk, maar niet altijd.

Nog een voorbeeld: Je voelt verdriet om de dood van iemand. Je voelt je er helemaal niet prettig bij. Je hebt gedachten die niet leuk zijn. Je mist de persoon.
Toch kan je ondanks dat, accepteren dat iemand is overleden. Omgaan met het feit dat iemand is heengegaan. Weten dat het beter is zo.
Het is dus niet altijd zo dat je gedachten bepalen hoe je ergens mee omgaat. Dat gevoelens bepalen hoe je ergens mee omgaat.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Tja, als je (om een voorbeeld te noemen) op een maandag middag de tv aanzet en de Twin Towers in elkaar ziet storten
vraag ik me af of de stelling wel volledig op gaat dat het niet de dingen, maar onze gedachten zijn die ons van slag brengen ...

Maar waarschijnlijk gaat de stelling eerder op voor de mate waarop een extreme gebeurtenis je verontrust, of kan blijven verontrusten.
Daar kun je inderdaad een keuze in maken.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Memories schreef:Minerva schreef:
Dit is een van de hoofdredenen waarom we ons beroerd kunnen voelen (of juist gelukkig en blij). Het zijn je gedachten die bepalen hoe je ergens mee om gaat.
Ik begrijp goed dat je natuurlijk niet je gedachten bent. Dat lijkt mij een logische conclusie.
Maar ik zat mij te bedenken: het zijn je gedachten die bepalen hoe je ergens mee omgaat. Hoe ga jij om met berichten over mishandeling, geweld, misbruik en dat soort zaken? Ga jij ermee om als zodanig dat je gedachten werkelijk neutraal blijven?
Zoveel mogelijk dien ik in een cliënt/counselor relatie neutraal te blijven. Ik moet onbevooroordeeld naar mijn cliënt kunnen luisteren en er neutraal op kunnen reageren. Juist en vooral als de cliënt hele nare of pijnlijke of moeilijke dingen vertelt. Ik kan dan niet van de kaart raken bij heftige verhalen wil ik iemand goed kunnen counselen. Dat gaat niet. Daarbij zou ik de cliënt afschrikken als ik heel geschokt ga reageren. Het zou oordelend over kunnen komen en dat is niet de bedoeling. De cliënt moet zich vrij voelen om alles te kunnen delen.. ook de nare en moeilijke dingen.
(En ga je daarna verder met de orde van de dag, hoe ernstig ook.) Of vind je het echt verschrikkelijk en enorm naar en blijf je er toch bij stilstaan?
Ja ik ga meestal inderdaad gewoon verder met de orde van de dag. Inmiddels heb ik al veel voorbij zien komen en kijk ik niet zo zeer meer van iets op en het raakt me niet verschrikkelijk. Soms blijft iets nog wel even hangen en dan denk ik er nog wel over na. Vooral als ik iets moeilijk vind om te behandelen of twijfels heb of ik de juiste persoon voor deze cliënt ben en misschien moet doorverwijzen. Als er iets echt bij mij blijft hangen dan kan ik dit in brengen bij intervisie bijeenkomsten met collega’s. Dit gebeurt als casus en met volledige anonimiteit van de cliënt natuurlijk. Dan kan ik het voor mezelf gaan onderzoeken waardoor het komt dat het mij zo raakt of blijft hangen.
Je kan toch ook negatieve gedachten of gebeurtenissen en situaties hebben, verdriet en woede voelen over iets wat er gaande is en toch nog wel ermee om kunnen gaan? Ik bedoel: Het lijkt mij vanzelfsprekend dat je daar nare gevoelens bij krijgt. Het lijkt mij dat je erover nadenkt en tot een conclusie komt dat het heel erg is en dat het niet kan. Anders is dat toch best onmenselijk. (Of je moet gevoelens blokken, dat is weer iets anders.)
Ik ben net als jij ook een mens en als ik iets naars zie of mee maak dan blijf ik daar niet neutraal over. Wat maakt dat je denkt dat ik altijd neutraal zal blijven? Als er iets met mijn kinderen gebeurt dan ben ik daar ongerust of verdrietig over, net als elke andere moeder. Het zou ongezond zijn als ik geen gevoelens meer zou kunnen voelen bij schokkende of nare situaties.

In mijn cliënt counselor relatie kan ik zeker verdriet of woede meevoelen vanuit mijn eigen ervaringen en gevoel. Soms pink ik ook wel eens een traantje uit mijn ooghoek weg als iemand heel veel verdriet heeft. Je voelt onbewust toch mee met je cliënt (doen je spiegelneuronen ;) ) Het is echter niet de bedoeling dat ik mee ga huilen.. dat zou niet goed zijn. Dat geldt voor meer beroepen denk aan ambulance personeel of politiemensen. Je kan niet tijdens een dodelijke aanrijding heel hard gaan zitten huilen en helemaal van de kaart raken.. dan kan je je beroep niet meer uitoefenen.
Zelfs een arts, een psycholoog, een maatschappelijk werker, een kinderarts en ga zo maar door kunnen die gevoelens hebben. Dat heeft ook te maken met medemenselijkheid. Maar dat wil niet zeggen dat die mensen die dan die gevoelens hebben, het vak niet meer kunnen uitoefenen. Er zijn genoeg die dat wel kunnen.

Ik denk dat je deels dat moet hebben, juist om iets te kunnen betekenen. Je hoeft niet helemaal uit je plaat te gaan als er iets ergs is, maar het lijkt mij vanzelfsprekend dat je er iets bij moet voelen. Je moet er gedachten bij hebben ergens over. Ook als die gedachten rondom een gebeurtenis niet prettig zijn. Het wil niet zeggen dat je je vak dan niet meer kan uitoefenen.
Mooi gezegd.. precies dat is het. Het uitoefenen van een vak als hulpverlener wil niet zeggen dat je gevoelloos moet zijn.. integendeel. Juist het herkennen en erkennen van je eigen gevoelens heb je nodig wil je een ander aan kunnen voelen en goed kunnen reflecteren op diens gevoel wat misschien nog onbewust is (eliciteren en reflecteren).

Er is echter wel een grote "maar" hier aan. Een goede hulpverlener weet zijn/haar eigen gevoelens en gedachten voor zichzelf te houden in een professionele situatie waarbij er cliënt contact is. Het is niet de bedoeling dat je je eigen gevoelens en gedachten op je cliënt gaat projecteren. Als je merkt dat je eigen gevoelens en gedachten op je cliënt gaat projecteren dan is het belangrijk dat je je dit gelijk bewust wordt en je zelf terug in de neutrale positie probeert te brengen van onbevooroordeeld luisteren.

Als je als hulpverlener uit je plaat gaat als er iets ergs is dan wordt het tijd om wellicht even te stoppen met hulpverlenen en supervisie aan te vragen. Dan is er iets in jezelf niet goed aan het gaan en dan dien je dat eerst uit te werken voordat je verder kan gaan met hulpverlenen. Ook hier geldt je kan een ander niet helpen als je er zelf niet professioneel en neutraler in kan staan. Je doet dan je cliënt en jezelf te kort en dat is niet goed.
(Het is waar, sommigen moeten stoppen op den duur omdat het voor hen te heftig is geworden. Maar dat het altijd zo is dat je gedachten bepalen hoe je ergens mee omgaat, dat vind ik niet kloppen.)
Je mag het gerust met mij oneens zijn ;)
Als ik mezelf neem: Ik kan ook hele nare gedachten hebben, balen, boos zijn, verdriet ervaren en toch kan ik ondanks dat, goed met een situatie omgaan. Goed met een situatie omgaan, betekent niet dat je niet verdrietig of boos mag zijn. Natuurlijk kan het uit de hand lopen en kan het dan zo zijn dat je er niet meer goed mee overweg kan, maar dat is niet altijd zo.

Natuurlijk zijn er momenten dat je met iets even niet goed kan omgaan, maar over het algemeen, zelfs als ik die gevoelens en gedachten ervaar kan ik er wel mee omgaan en wel mee overweg. Laat ik het er zijn, maar ga ik wel verder en door. Laat ik het er zijn maar weet ik dat het is zoals het is. Dus die uitspraak, gaat echt niet altijd op. Weleens natuurlijk, maar niet altijd.
Aan elke handeling gaat een gedachte vooraf of je moet uit reflex handelen, uit oerinstinct zeg maar. Al het andere vereist eerst een gedachte, een interpretatie van een situatie en een beoordeling van keuzen die je hebt over hoe je er mee om wilt gaan. Natuurlijk kan eerst iets je emotioneel raken maar naar verloop van tijd herpak je je als het goed is en worden je gedachten er anders over (denk aan rouwverwerking na een verlieservaring). Kies je er anders mee om te gaan. Als je ergens in blijft hangen wat een grote lijdensdruk veroorzaakt of je ernstig belemmert in je dagelijks functioneren dan wordt het tijd om daar hulp bij te vragen.
Nog een voorbeeld: Je voelt verdriet om de dood van iemand. Je voelt je er helemaal niet prettig bij. Je hebt gedachten die niet leuk zijn. Je mist de persoon. Toch kan je ondanks dat, accepteren dat iemand is overleden. Omgaan met het feit dat iemand is heengegaan. Weten dat het beter is zo.

Het is dus niet altijd zo dat je gedachten bepalen hoe je ergens mee omgaat. Dat gevoelens bepalen hoe je ergens mee omgaat.
Je zegt het al.. “je hebt gedachten die niet leuk zijn.. je mist die persoon” en “weten dat het beter is zo” is ook een gedachte. Die gedachten bepalen hoe je er mee omgaat met het verlies. Als je als maar heel negatief over het verlies blijft denken dan kom je er ook niet over heen, lukt het je wel om het verlies te accepteren en te bedenken dat je door moet met leven zonder die persoon, dat je bedenkt dat het beter zo is.

Google maar eens op de vier rouwtaken die volbracht moeten worden. Dat heeft alles met gevoel maar ook met denken te maken. Hoe sta je in de situatie, hoe denk je er over. Wat overstemt jouw “ik”? De gedachten die negatief zijn of ook positieve gedachten en herinneringen?

Je hebt een keuze in hoe je over een situatie wilt denken.. je kan over een situatie op wel minstens 5 verschillende manieren denken als de emoties niet overheersen.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Zoveel mogelijk dien ik in een cliënt/counselor relatie neutraal te blijven. Ik moet onbevooroordeeld naar mijn cliënt kunnen luisteren en er neutraal op kunnen reageren. Juist en vooral als de cliënt hele nare of pijnlijke of moeilijke dingen vertelt. Ik kan dan niet van de kaart raken bij heftige verhalen wil ik iemand goed kunnen counselen. Dat gaat niet. Daarbij zou ik de cliënt afschrikken als ik heel geschokt ga reageren. Het zou oordelend over kunnen komen en dat is niet de bedoeling. De cliënt moet zich vrij voelen om alles te kunnen delen.. ook de nare en moeilijke dingen.
Dat je neutraal moet blijven is logisch. Maar ik doelde meer op berichten uit de media, kranten die je leest, berichten uit je naaste omgeving, zoals bij familie, vrienden, kennissen, in dit stukje.
Ja ik ga meestal inderdaad gewoon verder met de orde van de dag. Inmiddels heb ik al veel voorbij zien komen en kijk ik niet zo zeer meer van iets op en het raakt me niet verschrikkelijk. Soms blijft iets nog wel even hangen en dan denk ik er nog wel over na. Vooral als ik iets moeilijk vind om te behandelen of twijfels heb of ik de juiste persoon voor deze cliënt ben en misschien moet doorverwijzen. Als er iets echt bij mij blijft hangen dan kan ik dit in brengen bij intervisie bijeenkomsten met collega’s. Dit gebeurt als casus en met volledige anonimiteit van de cliënt natuurlijk. Dan kan ik het voor mezelf gaan onderzoeken waardoor het komt dat het mij zo raakt of blijft hangen.
Oke, dat is duidelijk. :) (En in zekere zin inderdaad goed, dat je daarin neutraal blijft is van belang. Dat je het doorhebt als het niet gaat, dat is ook van belang. Dat heb je dan ook door.)
Ik ben net als jij ook een mens en als ik iets naars zie of mee maak dan blijf ik daar niet neutraal over. Wat maakt dat je denkt dat ik altijd neutraal zal blijven? Als er iets met mijn kinderen gebeurt dan ben ik daar ongerust of verdrietig over, net als elke andere moeder. Het zou ongezond zijn als ik geen gevoelens meer zou kunnen voelen bij schokkende of nare situaties.
Sorry, dat kwam even zo over in je stukje. :knuffel: Ik dacht dat je ook doelde op familie en vrienden, maar jij doelde daarmee in het meerendeel op cliënten. Het is mij nu duidelijker.
Het zou anders inderdaad ongezond zijn. Ik wilde er graag even duidelijkheid over en er is nu wat meer duidelijkheid.
In mijn cliënt counselor relatie kan ik zeker verdriet of woede meevoelen vanuit mijn eigen ervaringen en gevoel. Soms pink ik ook wel eens een traantje uit mijn ooghoek weg als iemand heel veel verdriet heeft. Je voelt onbewust toch mee met je cliënt (doen je spiegelneuronen ;) ) Het is echter niet de bedoeling dat ik mee ga huilen.. dat zou niet goed zijn. Dat geldt voor meer beroepen denk aan ambulance personeel of politiemensen. Je kan niet tijdens een dodelijke aanrijding heel hard gaan zitten huilen en helemaal van de kaart raken.. dan kan je je beroep niet meer uitoefenen.
Daar heb je helemaal gelijk in. Er is een balans nodig. :) Mens zijn is van groot belang, maar je beroep tot behoren uitoefenen blijft ook een belangrijk punt. Er moet een evenwicht zijn.
Mee eens. (Net zoals moderators ook mens kunnen zijn, ja, daar moet ik ook even aan denken nu. ;) )
Mooi gezegd.. precies dat is het. Het uitoefenen van een vak als hulpverlener wil niet zeggen dat je gevoelloos moet zijn.. integendeel. Juist het herkennen en erkennen van je eigen gevoelens heb je nodig wil je een ander aan kunnen voelen en goed kunnen reflecteren op diens gevoel wat misschien nog onbewust is (eliciteren en reflecteren).
Daar zijn we het dus over eens. :)
Er is echter wel een grote "maar" hier aan. Een goede hulpverlener weet zijn/haar eigen gevoelens en gedachten voor zichzelf te houden in een professionele situatie waarbij er cliënt contact is. Het is niet de bedoeling dat je je eigen gevoelens en gedachten op je cliënt gaat projecteren. Als je merkt dat je eigen gevoelens en gedachten op je cliënt gaat projecteren dan is het belangrijk dat je je dit gelijk bewust wordt en je zelf terug in de neutrale positie probeert te brengen van onbevooroordeeld luisteren.
Mee eens. Je zou er ook nog in kunnen groeien overigens. Dat je merkt dat het steeds beter gaat. (Want het lijkt mij dat dat toch gebeurt, dat erin groeien.) Herken je dat?
Als je als hulpverlener uit je plaat gaat als er iets ergs is dan wordt het tijd om wellicht even te stoppen met hulpverlenen en supervisie aan te vragen. Dan is er iets in jezelf niet goed aan het gaan en dan dien je dat eerst uit te werken voordat je verder kan gaan met hulpverlenen. Ook hier geldt je kan een ander niet helpen als je er zelf niet professioneel en neutraler in kan staan. Je doet dan je cliënt en jezelf te kort en dat is niet goed.
Dat lijkt mij inderdaad meer dan logisch. :nod:
Je mag het gerust met mij oneens zijn ;)
Dat zal vast nog wel vaker gebeuren, maar dat is niet erg, verschil hoeft geen struikelblok te zijn. :)
Aan elke handeling gaat een gedachte vooraf of je moet uit reflex handelen, uit oerinstinct zeg maar. Al het andere vereist eerst een gedachte, een interpretatie van een situatie en een beoordeling van keuzen die je hebt over hoe je er mee om wilt gaan. Natuurlijk kan eerst iets je emotioneel raken maar naar verloop van tijd herpak je je als het goed is en worden je gedachten er anders over (denk aan rouwverwerking na een verlieservaring). Kies je er anders mee om te gaan. Als je ergens in blijft hangen wat een grote lijdensdruk veroorzaakt of je ernstig belemmert in je dagelijks functioneren dan wordt het tijd om daar hulp bij te vragen.
Oke, ja, dat is wat je dus bedoelde met: "Je bent niet je gedachten, je hebt ze". Net zoals je bent niet je gevoel, je hebt gevoel. (En gelukkig, ben je het beiden niet.)
En... wellicht komt er nog bij dat gebeurtenissen, dingen kunnen bepalen (ligt aan de situatie) in plaats van alleen je gedachten over een situatie, een ding.
Zou dat ook kunnen, inplaats van alleen dat gedachten kunnen bepalen hoe je ergens mee omgaat? Zou het samen kunnen?
Je zegt het al.. “je hebt gedachten die niet leuk zijn.. je mist die persoon” en “weten dat het beter is zo” is ook een gedachte. Die gedachten bepalen hoe je er mee omgaat met het verlies. Als je als maar heel negatief over het verlies blijft denken dan kom je er ook niet over heen, lukt het je wel om het verlies te accepteren en te bedenken dat je door moet met leven zonder die persoon, dat je bedenkt dat het beter zo is.
Klopt...
Je hebt een keuze in hoe je over een situatie wilt denken.. je kan over een situatie op wel minstens 5 verschillende manieren denken als de emoties niet overheersen.
Eh, ja klopt... dat kan trouwens ook met overheersende emoties, maar dan heeft iemand een probleem en raakt chaotisch, raakt nog meer in de war, dat moet je niet hebben.

Dank je wel voor je heldere uitleg. Je hebt het duidelijker opgeschreven dan ik. (En er zitten dus wel raakvlakken in, ondanks dat we ook verschillend kunnen denken.)
Ondanks dat ik nog steeds van mening ben, dat je dus wel ergens goed mee om kan gaan, ook als je er negatieve gedachten over hebt.
Ik vind het in ieder geval fijn dat je de tijd hebt genomen om zo te antwoorden.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Dat je neutraal moet blijven is logisch. Maar ik doelde meer op berichten uit de media, kranten die je leest, berichten uit je naaste omgeving, zoals bij familie, vrienden, kennissen, in dit stukje.
Dingen uit de krant of op het nieuws kunnen me ook nog steeds raken hoor. Ik merk wel naarmate ik ouder wordt en je meer en meer gezien en gehoord hebt, dat er toch een beetje eelt op je ziel komt en dat je er aan "went". Of dat een goede of slechte zaak is, weet ik niet.. het maakt het voor jezelf wel wat makkelijker. Ik merk wel dat als ik stress hebt, je minder goed dingen kan hebben dan als ik lekker in mijn vel zit. In het eerste geval ben je toch sneller geraakt en prikkelbaar.
Je zou er ook nog in kunnen groeien overigens. Dat je merkt dat het steeds beter gaat. (Want het lijkt mij dat dat toch gebeurt, dat erin groeien.) Herken je dat?
Die neutrale professionele houding ontwikkelen is zeker een groei en ontwikkelproces. Dat is iets wat je echt aan moet leren althans ik heb het wel aan moeten leren om steeds meer en beter te luisteren, onbevooroordeeld te blijven, neutraal te blijven, mijn eigen gedachten en gevoelens over iets "in de ijskast te zetten waar het fris en fruitig blijft" zoals mijn mentor in de counselingsopleiding altijd zei. Gelukkig kan een mens leren en ontwikkelen ook al is het niet altijd makkelijk. Je kan zoiets wel aanleren door veel te oefenen en op jezelf te reflecteren en anderen jou feedback te laten geven of je niet gestuurd hebt op de inhoud van een gesprek etc.
Oke, ja, dat is wat je dus bedoelde met: "Je bent niet je gedachten, je hebt ze". Net zoals je bent niet je gevoel, je hebt gevoel. (En gelukkig, ben je het beiden niet.) En... wellicht komt er nog bij dat gebeurtenissen, dingen kunnen bepalen (ligt aan de situatie) in plaats van alleen je gedachten over een situatie, een ding.

Zou dat ook kunnen, inplaats van alleen dat gedachten kunnen bepalen hoe je ergens mee omgaat? Zou het samen kunnen?
Dat kan zeker.. sterker nog dat gebeurt heel vaak. Heel veel gedachten die we hebben komen uit het onbewuste. We denken maar voor 5% bewuste gedachten (dat heet actief denken) de rest is passief denken en komt voort uit onbewuste processen. In de psychologie noemen ze gebeurtenissen of situaties of dingen die een gedachte oproepen, een "prikkel".

Prikkels krijg je de hele dag door en tijdens je slaap neem je nog wel dingen waar. Al die prikkels worden doorgaans weggefilterd door je onbewuste. Je bent je gelukkig niet voortdurend bewust van hoe je voeten de grond raken of hoe je kleding over je huid heen beweegt. Een mens krijgt miljoenen prikkels per dag te verwerken en de meeste ben je je niet bewust. Je neemt ze onbewust waar.

Echter soms kunnen bepaalde situaties, geuren, voorwerpen, woorden, aanrakingen etc (wat je waarneemt) prikkelen zoals dat heet (duur woord = trigger). Dan roept het iets bij je op uit het verleden, een associatie, een leuke of nare herinnering, een emotie of bepaald gevoel. Vaak ben je je zelfs dat niet bewust. Mensen zeggen dan: ik voel me ineens verdrietig of ik voel me nu gelijk een stuk beter.. maar als je ze dan vraagt waardoor het komt dan duurt het vaak even voordat ze weten hoe het komt of ze weten het echt niet te achterhalen.

Prikkels (waarnemingen) roepen dus gedachten en gevoelens op. Die je je soms wel en soms niet eens bewust bent. Toch kan het daardoor zijn dat je je daarom op een manier gedraagt die je niet begrijpt van jezelf (mensen zeggen dan: ik was mezelf niet toen dat gebeurde of... ik weet dat ik niet bang hoef te zijn maar toch voel ik angst).

Eh, ja klopt... dat kan trouwens ook met overheersende emoties, maar dan heeft iemand een probleem en raakt chaotisch, raakt nog meer in de war, dat moet je niet hebben.
Ja precies.. als iemand al veel op z'n bordje heeft en je er komen nog meer prikkels die triggeren op emotioneel vlak dan raakt iemand in de war en voelt chaos. Dat gebeurt ook als iemand veel stress ervaart.
Dank je wel voor je heldere uitleg. Je hebt het duidelijker opgeschreven dan ik. (En er zitten dus wel raakvlakken in, ondanks dat we ook verschillend kunnen denken.) Ondanks dat ik nog steeds van mening ben, dat je dus wel ergens goed mee om kan gaan, ook als je er negatieve gedachten over hebt.

Ik vind het in ieder geval fijn dat je de tijd hebt genomen om zo te antwoorden.
Graag gedaan. Ik vind het leuk om ergens dieper op in te gaan. Het daagt me uit om onder woorden te brengen wat ik weet en geleerd heb. Het te ordenen en te structureren. Daar leer ik zelf ook weer van.

Je kan ergens wel goed mee omgaan ook al heb je er negatieve gedachten over. Hoe je er uiteindelijk mee omgaat is een keuze, hoe je ergens ook over denkt.

Ik denk dat we niet zoveel van elkaar verschillen qua denken ;)
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

volhoudertje schreef:Tja, als je (om een voorbeeld te noemen) op een maandag middag de tv aanzet en de Twin Towers in elkaar ziet storten
vraag ik me af of de stelling wel volledig op gaat dat het niet de dingen, maar onze gedachten zijn die ons van slag brengen ...

Maar waarschijnlijk gaat de stelling eerder op voor de mate waarop een extreme gebeurtenis je verontrust, of kan blijven verontrusten.
Daar kun je inderdaad een keuze in maken.

Ik denk dat dat de Twin Towers 9/11 juist een goed voorbeeld is van hoe onze gedachten ons gevoelens en emoties veroorzaken.

We zien allemaal hetzelfde. Feit is: twee vliegtuigen vliegen om beurten de Twin Towers in. Ze storten brandend in elkaar.

Wat waren de gedachten en welke gevoelens kregen we daarvan?

Amerikanen en West Europeanen en andere bondgenoten van de USA keken geschokt toen. Onze gedachten waren: wat afschuwelijk, wie heeft dit gedaan, zoveel doden, wie doet zoiets.. we waren ontzet.. we voelden emoties/gevoelens als afschuw, ontzetting, verbazing, angst.

Veel moslim georienteerde personen reageerden echter met een ander denkpatroon. Zij zagen hetzelfde op het nieuws als wij. Hun denkbeelden en gedachten waren (als ik de diverse islam vriendelijke fora mocht geloven): tja they had it coming. Amerika heeft al te lang een grote mond in de wereld. Eigen schuld. Hun gevoelens waren anders. Schoorvoetend werd uiteindelijk afkeuring uitgesproken maar wel met begrip voor de terreurdaad. Ze vonden het vaak ook wel goed dat Amerika eens op de vingers getikt werd.

Fanatieke jihadisten en andere anti Amerikaanse landen hadden weer andere gedachten. Eindelijk eens iemand die Amerika aan durft te pakken. Dood aan de Amerikanen, het kunnen er niet genoeg zijn. Wat een helden daad van onze broeders .. dat zij eeuwige maagden mogen krijgen van Allah.. de martelaren. Ze verheugden zich en vierden feest. Ze waren trots op deze verzetsdaad. Ze voelden zich vreugdevol en blij.

En dat is wat er bedoeld wordt met dat onze gedachten ons van slag brengen en niet wat er feitelijk gebeurd. Wat er feitelijk gebeurd is een gebeurtenis. Die gebeurtenis (in dit geval de vernietiging van de Twin Towers) roept bij verschillende personen, verschillende gedachten op naar gelang zij pro of contra Amerikaans zijn. Die gedachten bevatten daarmee verschillende sentimenten, verschillende gevoelens en we geen ze verschillend betekenis. Het is niet de gebeurtenis die ons zozeer van slag brengt als wel de gedachten die we er over hebben en hoe zeer die ons raakt in ons gevoel. En zoals je ziet kan dat negatief (schrik, angst, woede) of positief zijn (vreugde, blijdschap, trots) of neutraal (het laat me koud) of verbazing oproepen.

En dat geldt eigenlijk voor alles in ons leven wat wij meemaken. Het is uiteindelijk welke betekenisgeving je aan de gebeurtenis verbindt, hoe je er tegen aan kijkt en wat je er voor waarde oordeel aan toekent. Dit neem je mee naar volgende gebeurtenissen. En zo bouw je een waarde en overtuigingssysteem op.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Ik ben voor de aardigheid even op zoek gegaan naar de oorsprong van de uitspraak
"Het zijn niet de dingen in de wereld die ons van slag brengen maar het zijn onze gedachten er over."
Het blijkt dat het een uitspraak is van de Griekse filosoof Epictetus die leefde van van 50 tot ca. 130 na Christus.
Het grappige is dat het, althans voor mij, veel verschil maakt om te weten dat het om een hele oude wijsheid gaat.
Ik vind het eigenlijk een beetje jammer dat de het citaat op de afbeelding vergezeld gaat van het onderschrift 'Minerva Counseling'.
Daarmee wek je onbedoeld de indruk dat deze uitspraak uit eigen koker komt, wat niet het geval is. Het is niet dat ik wil muggenziften over details,
(wat ik overigens heel goed kan [027] ) maar ik ben al zoekende verschillende varianten van de uitspraak van Epictetus tegen gekomen. Waarbij ik de neiging heb de toevoeging 'dingen in de wereld' uit jouw versie wat minder sterk en een
beetje verwarrend te vinden.

- Het zijn niet de dingen zelf die ons bang maken, het is de manier waarop we er naar kijken die ons bang maakt.
- Het zijn niet de dingen die we meemaken die ons van slag maken, maar de manier waarop we daar tegenaan kijken.
- Het zijn niet de dingen die gebeuren die ons verstoren, maar onze gedachten over de dingen die gebeuren.
- It's not what happens to you, but how you react to it that matters.
- People are not disturbed by things, but by the views they take of them.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Het onderschrift Minerva Counseling staat rechts onderin zoals het staat op alle spreukkaarten die ik maak. Ik heb ze zelf gemaakt. Het zijn mijn creatieve uitingen. Ik zet mijn onderschrift immers niet onder de spreuk.

Ik heb inderdaad verzuimd de Epictetus onder de spreuk te vermelden. Waarschijnlijk omdat ik dat niet wist toen ik de spreukkaart maakte dat de uitspraak van hem afkomstig was. Normaliter zet het ik er wel onder als het mij bekend is. Ik wil geenszins de indruk wekken dat ik dingen zelf bedacht heb als dat niet zo is. Goed dat je me even er op wijst. Dank je wel.
Voor jou verdere informatie: RET en CGT maken ook gebruik van dit soort oude wijsheden in hun behandelmethodieken. Daar zeggen ze: Het zijn je disfunctionele gedachten die je ongelukkig maken.. een iets moderne variant van de quote van Epictetus.

Muggenzift gerust nog even lekker verder hoor VH als dat jou een goed gevoel geeft. ;)

Ik had het leuk gevonden als je op de inhoud van wat ik geschreven heb was doorgegaan dan hadden we meer een dialoog :D Verder vraag ik me nu af wat voor verschil het nu voor jou maakt nu je weet dat het om een "oude wijsheid" gaat?

De varianten die je er onder plaatst zijn even goed geldig in het licht van de spreuk.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Minerva schreef:Ik had het leuk gevonden als je op de inhoud van wat ik geschreven heb was doorgegaan dan hadden we meer een dialoog :D Verder vraag ik me nu af wat voor verschil het nu voor jou maakt nu je weet dat het om een "oude wijsheid" gaat?
Strikt genomen klopt het natuurlijk dat het niet de gebeurtenissen zijn in die ons van slag brengen, maar de gedachten die we er over hebben en 'hoe zeer die ons raakt in ons gevoel'.
Die laatste toevoeging over 'ons gevoel' is uiteraard heel belangrijk.
Als ik het vertaal naar de meest ingrijpende gebeurtenissen uit het leven van mijn ouders, krijg ik het niet voor elkaar om heel afstandelijk te constateren dat hun oorlogstrauma's enkel het gevolg waren van de betekenisgeving die ze er aan gegeven hebben. Daar krijg ik een beetje misselijk gevoel bij. Maar ik hoef die wijsheid van Epictetus ook niet in die zin naar mijn eigen leven te vertalen, dat heb ik ook niet nodig.

Oude- of nieuwe wijsheden, tja wat maakt het voor verschil? Misschien gaat het niet zo zeer om de ouderdom, maar meer om de persoon die een bepaalde uitspraak heeft gedaan. Als ik er bijvoorbeeld achter was gekomen dat het een uitspraak van Jan Foudraine was geweest dan had ik de grootste moeite om die uitspraak serieus te nemen.
Niets ten nadele van de beste man, maar een psychiater die zich ooit in rode kleren heeft gehuld en achter Bhagwan heeft aan gehuppeld heeft voor mij toch veel aan geloofwaardigheid verloren. [027]
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Oorlogstrauma's zijn hele heftige ervaringen die diep ingrijpen op iemands psyche. Dat hakt er in. Je ziet bij oorlogsslachtoffers ook grote verschillen in de beleving en hoe ze er naderhand over denken en mee om gaan. Waar de een volledig gebroken en teneergeslagen achter blijft, pakt een ander zijn boeltje bij elkaar en weet de draad van het leven weer op te pakken. Het is vaak de mindset waarmee men verder gaat na het trauma en of je het trauma verwerkt hebt.

Een trauma verwerken, het verleden een plaatsje geven of blijf je er last van houden met een hoge lijdensdruk? Vasthouden aan het verleden is begrijpelijk want hoe wankel ook het is wel je verleden, hoe je er nu mee omgaat en hoe je het mee neemt naar de toekomst is een ander verhaal. De een laat makkelijker los dan de ander en dat heeft ook weer te maken met genen, persoonlijkheid, cultuur en opvoeding. Deze optelsom bepaalt uiteindelijk hoe je als mens ergens mee om gaat: nu en in de toekomst.

Doorgaans kan je wel stellen dat vasthouden aan pijn, verdriet en woede, een mens niet beter maakt. Ik verwijs dan nog een keer terug naar de vier rouwtaken die mensen dienen te ondergaan na ernstige verlieservaringen. Als dat proces stokt (om welke reden dan ook) dan blijft het lijden bestaan. Dan blijven de gedachten in het verleden hangen en pijnlijk doorklinken in de toekomst.
Oude- of nieuwe wijsheden, tja wat maakt het voor verschil? Misschien gaat het niet zo zeer om de ouderdom, maar meer om de persoon die een bepaalde uitspraak heeft gedaan. Als ik er bijvoorbeeld achter was gekomen dat het een uitspraak van Jan Foudraine was geweest dan had ik de grootste moeite om die uitspraak serieus te nemen.
Niets ten nadele van de beste man, maar een psychiater die zich ooit in rode kleren heeft gehuld en achter Bhagwan heeft aan gehuppeld heeft voor mij toch veel aan geloofwaardigheid verloren. [027]
Mooi hoe je dat zegt dat het afhankelijk is van wie het zegt. Feitelijk geredeneerd zou het niet uit mogen maken wie het zegt. Het zou gaan om wat er gezegd is. Dat tegen het licht houden. Ook een in rode kleren gehulde psychiater die achter Bhagwan aan liep heeft vast nog wel heel zinnige dingen gezegd die waardevol zijn. Een mens is niet slecht of slechter omdat deze iets heeft gedaan wat onze goedkeuring niet kan wegdragen. Het is niet zwart/wit.. in mijn beleving. We hebben allemaal onze verschillende kanten, overtuigingen en levensfasen en we kunnen allemaal daar door heen groeien, ontwikkelen en veranderen, het maakt ons niet minder mens(elijk) of waardevol. Mensen doen dingen die op dat moment heel geldig waren maar waar je achteraf van kan zeggen: was dat nou zo slim? En zelfs dat is slechts een visie, een mening of een waarde oordeel geredeneerd vanuit een overtuiging die niet voor iedereen gelijk is.

Uiteindelijk is voor mij belangrijk wat er staat, wat het zegt en in hoeverre het interessant is om het er eens over te hebben met een ander ;)
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Minerva schreef:
Een trauma verwerken, het verleden een plaatsje geven of blijf je er last van houden met een hoge lijdensdruk? Vasthouden aan het verleden is begrijpelijk want hoe wankel ook het is wel je verleden, hoe je er nu mee omgaat en hoe je het mee neemt naar de toekomst is een ander verhaal. De een laat makkelijker los dan de ander en dat heeft ook weer te maken met genen, persoonlijkheid, cultuur en opvoeding. Deze optelsom bepaalt uiteindelijk hoe je als mens ergens mee om gaat: nu en in de toekomst.
Ik ben van mening dat je een optie vergeet. Het heeft ook te maken met de ernst van de problematiek in relatief veel gevallen. Niet bij allemaal, maar soms is het trauma zo ernstig dat het niet of nauwelijks echt verwerkt kan worden. Wat overigens niet wil zeggen dat iemand dan niet door kan gaan met leven. Dat kan wel mogelijk zijn, maar dan blijft er een stuk onverwerkt.
Maar dat is ook weer verschillend bij personen.
Doorgaans kan je wel stellen dat vasthouden aan pijn, verdriet en woede, een mens niet beter maakt. Ik verwijs dan nog een keer terug naar de vier rouwtaken die mensen dienen te ondergaan na ernstige verlieservaringen. Als dat proces stokt (om welke reden dan ook) dan blijft het lijden bestaan. Dan blijven de gedachten in het verleden hangen en pijnlijk doorklinken in de toekomst.
Er zijn meer ervaringen die heel moeilijk kunnen zijn, ook naast verlieservaringen. Soms is bezig gaan met de vier rouwtaken niet genoeg.
Overigens kunnen mensen (niet allemaal maar het kan wel) doorgaan met het leven, erbij zijn in het heden, ook met onverwerkte pijn. Voor het grootste gedeelte toch erbij zijn in het heden en redelijk functioneren. Ondanks pijn, ondanks verdriet.

Het is natuurlijk zo dat elk mens anders is elk mens anders met situaties, gevoelens en gedachten omgaan.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

Minerva schreef:Oorlogstrauma's zijn hele heftige ervaringen die diep ingrijpen op iemands psyche. Dat hakt er in. Je ziet bij oorlogsslachtoffers ook grote verschillen in de beleving en hoe ze er naderhand over denken en mee om gaan.
Het kenmerkende van de generatie van mijn ouders is natuurlijk dat ze er bij die verwerking van oorlogstrauma’s helemaal alleen voor stonden. Het woord oorlogstrauma moest volgens mij zelfs nog uitgevonden worden.
Wat dat betreft profiteert mijn generatie natuurlijk heel erg veel van de toegenomen aandacht en belangstelling in de samenleving voor psychologie en aanverwante onderwerpen.
De moderne mens leeft duidelijk in een 'gepsychologiseerde samenleving' en kan daar de vruchten van plukken.
De generatie van mijn ouders zocht geen hulp van een therapeut of psychiater, dat hoorde immers niet, dat deden alleen zielepieten en zwaar gestoorde mensen.
Daarom vind ik het ontzettend knap hoe deze mensen toch hun weg gevonden hebben en hun leven na de oorlog weer hebben opgepikt.
Ik kan daar alleen maar bewondering en respect voor hebben.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Minerva Counseling, Coaching en Mediation

De moderne mens leeft duidelijk in een 'gepsychologiseerde samenleving' en kan daar de vruchten van plukken.
De generatie van mijn ouders zocht geen hulp van een therapeut of psychiater, dat hoorde immers niet, dat deden alleen zielepieten en zwaar gestoorde mensen.
Daarom vind ik het ontzettend knap hoe deze mensen toch hun weg gevonden hebben en hun leven na de oorlog weer hebben opgepikt.
Ik kan daar alleen maar bewondering en respect voor hebben.
Ik ben het met je eens dat mensen nu meer en laagdrempeliger toegang hebben tot kwalitatief steeds betere psychologische hulpverlening. Toch heerst er anno 2014 nog steeds een groot taboe en stigma op psychische ziekten. Mensen hebben er alle begrip voor als je kanker hebt, dat je je rot voelt, het niet meer zo zitten af en toe en dat je somber, verdrietig of boos bent. Als je zwaar of chronisch depressief bent.. is dat begrip er een stuk minder. Ook mensen met een dwangstoornis of een angststoornis zijn vaak enorm onbegrepen en worden voor zielepoot of zwaar gestoord uitgemaakt terwijl dat niet het geval is. Ze hebben enkel een angststoornis of dwangstoornis zoals een ander hartritme stoornissen heeft of gescheurde enkelbanden. Toch zie je nog steeds een vrij verwrongen beeld over psychisch ziek zijn.. veel mensen hebben zoiets van: die is gek.. of eens een gek altijd gek, aanstellerij, zielepootgedoe, zwak hoor of doe eens gewoon normaal. Dat zeg je niet tegen iemand die zijn been heeft gebroken en niet goed kan lopen maar tegen mensen met een psychische ziekte wordt het wel regelmatig gezegd.

Het is begrijpelijk dat je ouders de weg naar de hulpverlening niet hebben gevonden of gewild. Het is ook hier weer de gedachten die je over hulpverlening en psychische ziekten hebt, die erg bepalend zijn of/hoe je er mee omgaat. Wil je wel hulpverlening of denk je er over als zielig, zwaar gestoord (zijn gedachten) of wil je geen DSM etiketje opgeplakt krijgen (gedachte) of vind je jezelf niet ernstig genoeg, schaam je je er voor of zie je er geen noodzaak in (gedachten, gedachten, gedachten).

Tegenwoordig zie je dat mensen iets makkelijker naar psychische hulpverlening gaan maar het blijft nog steeds erg beladen, ze komen er niet graag voor uit in hun familie en kennissenkring uit angst voor stigma of "gek" gevonden te worden. Dit is een belemmering vaak om psychische hulp en begeleiding te zoeken/vinden.

Het is zeker knap van je ouders dat ze ondanks een gebrek aan hulp en begeleiding hierin toch hun weg hierin hebben kunnen vinden en na de oorlog de draad van leven weer hebben weten te op te pakken.

Sommigen mensen die door zoiets heen gaan en geen hulp kregen zeggen: we hadden geen keus, we wisten niet beter, je deed het gewoon.. en vaak gaat dat gepaard met vaak nog heftige naweeën zoals nachtmerries, agressie problematiek, stress gerelateerde problematieken (snel/licht ontvlambaar zijn), stemmingswisselingen (door triggers uit het onbewuste) en soms ook erg moeilijk kunnen omgaan met veranderingen en weinig flexibel zijn.
Inzicht als Uitweg..

Terug naar “Ervaringen met en 'reclame' voor hulpverlening”