Roady schreef:
Nee beste Niek, wat ik probeer te zeggen is dat jij met je wil en je verstand bepaalt hoe je met dingen om kunt gaan. In mijn leven ben ik de baas over mijn gedachten, niet andersom.
Sterker nog: ik kies bewust mijn gedachten en luister daarbij naar mijn emoties en lichamelijke signalen. Zodoende kan ik elke (!) negatieve en afbrekende gedachte stoppen.
Dit vind ik oprecht knap van je! Kan ik erg jaloers op zijn. Zulke mensen als jij (goed bedoeld
) had ik ook in mijn therapie destijds. De uitwerking die het had op mij was, en is nog steeds dat ik nog meer van mezelf walg. Anders kan ik het niet omschrijven.
Waarom walg ik dan van mezelf?? ..dit wat jij beschrijft heb ik al vele jaren kraakhelder hoe dat in z'n werk gaat, en me volkomen bewust ben dat ik ook voor zoiets kan kiezen. Maf hè?
Waarom kies ik daar dan niet voor?? Het is zo dat ik met een reden kwaad/bedroeft/teleurgesteld in/op mezelf word. -dit gebeurd by the way als sinds m'n vroege jeugd! Da's een flinke stapel aan gepruts tot nu- Als dat een goede reden is klopt het, en is kwaad worden een logisch en geoorloofd/verdiend gevolg. Dit heb ik al vaak geanalyseerd, en voor m'n gevoel klopt het als een bus. Hoe vaker zulke stommiteiten voorkomen, hoe meer het geoorloofd/verdiend is dat ik kwaad word op mezelf. Nu zou ik gewoonweg heel stom de andere (positieve) kant op kunnen kijken en er gewoon overheen leven (iets wat ik ALTIJD) probeer! Daarom loop ik er nog steeds denk ik. Maar dat terzijde.
Gewoon wegkijken zou alleen kunnen als ik mega positief zou zijn, maar ook erg naïef zou zijn. Want dan zou ik de "stommiteit" minder belangrijk maken, en dat vind ik nou juist zo belangrijk! Mezelf er goed met de neus op drukken hoe stom ik wéér geweest ben. Heb ik dan zeer zeker verdiend!
Daarom Wil ik ook zo over mezelf denken, en dat maakt het gelijk zogoed als onmogelijk anders te denken. De enige reden zou dan zijn; minder gepruts. En dat probeer ik dan maar.
Roady schreef:
Misschien ontdek je het leven Niek. Daarom wellicht?
Nee Roady, zo werkt dat niet. Dit is ook precies waarom ik zo lastig ben, ik wil meetbare feiten en echt niks anders. Bijna elk psychologisch stuk en/of gesprek met therapeuten, zo ook enkele reacties hier worden vaak geneveld in dit soort uitspraken. Ze zijn heel algemeen, word in grijze gebieden getrokken en bijna filosofisch van aard. Je kunt er geen touw aan vastknopen, het is een zienswijze.
Dit is niet wat ik nodig heb. Ik heb dingen nodig die ik kan controleren en als ik het ff kwijt ben dat ik het logisch kan beredeneren,.. en dat kan niet met een zienswijze waarvoor je echt eerst het juiste gevoel moet hebben. Je moet het zo 'willen' zien, zo zit het in elkaar met dat type antwoorden, ik kijk naar 'hoe zit het in elkaar'
Als ik een vraag stel over het (blijkbaar) feit dat ik anders naar mijn naakte lijf kan kijken, dan wil ik precieze aanwijzingen wat dan goed/mooi of aantrekkelijk is aan mijn lijf? Het omgekeerde kan ik je namelijk exact aanwijzen en sterker nog. Precies uittekenen (kan redelijk tekenen
) En zolang ik dat niet met volle overtuiging en goede onderbouwing van iemand hoor, of dat niet bemerk in het dagelijks leven klopt mijn overtuiging.
Maar goed,.. jij leeft ook met een iets andere overtuiging dan ik
Ik wil toch nog graag een paar redenen laten horen waarom ik nog meer zo kijk naar mijn lijf.
-Vergelijking: Ja ik weet dat iedereen zegt dat je je niet moet vergelijken, maar daar klopt echt niets van (niet negatief bedoeld overigens) Iedereen vergelijk zich met andere mensen in zo'n beetje alles. Da's gewoon onderzocht, en klopt.
Vergelijk ik mijzelf met andere wél aantrekkelijke mannen in deze maatschappij dan steek ik er erg bleekjes bij af. Typisch gevalletje van de mindere zijn. Ik kan gewoon heel simpel kijken naar mannen die ik er "aantrekkelijk" uit vind zien, kijken waarom ik dat vind en mijzelf daarmee vergelijken. Ik heb gewoonweg totaaaal geen echt mannelijk lichaam. Kun je gewoon zien en opmeten. Net zoals (omgekeerd) een vrouwelijk lichaam niet echt een smal lichaam is zonder heupen en borsten.
-Andere reden dat ik niet aantrekkelijk ben zoek ik in de vrouwelijke hoek. Ik ben in de afgelopen decennia (vanaf mijn 13e toen ik mij begon te interesseren in vrouwen) denk ik wel vele duizenden vrouwen tegengekomen op school, stad, werk, sportschool, strand, met uitgaan en ga zo maar door. Slechts een handjevol vond mij leuk, nog een klein handjevol was misschien geïnteresseerd in mij. Had ik wat oogcontact mee. Veder nul reacties of contact! Daaruit kun je toch redelijkerwijs wel uithalen dat ik nou niet echt aantrekkelijk ben. Zo ook omdat ik in al die jaren natuurlijk vrouwen ontmoete/tegenkwam in verschillende gemoedstoestanden. Dit om een goed beeld te krijgen dat de gemoedstoestand/uitstraling er niet zo heel veel toe doet.
Dusja, best een hele hoop dingen die ik zo na ga wanneer mensen mij anders proberen te overtuigen, dingen die voor mij zogoed als een bus kloppen. Daarom gaan bij mij alle alarmen af wanneer ik mijzelf anders moet gaan zien zonder goed onderbouwde redenen. Daarom ben ik zo koppig denk ik
Roady schreef:
Dit is een van je grootste problemen Niek. Realiseer je je dat?
Als je niet kunt liefhebben, ben je geestelijk al dood.
Enig idee waarom liefhebben het eerste en grootste gebod is van allemaal?
Realiseer je je ook dat dit een werkwoord is?
Weet je wat zo mooi is aan liefde? Dat hoef je niet te verdienen. Anders is het geen liefde.
Ik snap het Roady. Ik ben op een punt dat ik het wel moet verdienen, ik ben op een punt dat ik mijzelf moet bewijzen dat ik wat waard ben. Ik kan niet mijn hele leven verprutsen en tegelijkertijd denken van; goh, wat ben ik toch een goede kerel! Wat doe ik het toch goed!
Ik weet wel dat ik een aardige en behulpzame kerel ben die het hart op de goede plaats heeft zitten. Dat weet ik! .... ik koop er alleen niks voor. Ik kan geen rotsituatie bedenken, een situatie waarin ik rot denk over mezelf, en er bijvoorbeeld tegenover zet 'gelukkig ben ik een lieve jongen!' ...en dat het rotgevoel dan weg is. Is me nog nooit overkomen!
Zoals nu bijvoorbeeld, ik voel me zwaar belabberd na weer een klotennacht! ... nu kan ik ter plekke bedenken dat ik eergisteren de hele middag bij m'n bovenburen -die in de 70 zijn- geholpen heb met hun computer. Iets waar ze maar niet uitkwamen, en mij echt dankbaar voor zijn dat ik ze telkens help (doe ik vaker) Maar ga er niet van anders naar mezelf kijken. Ik heb overigens veel meer van dat soort dingen wat ik voor mensen doe. Dat maakt dat mijn goede dingen in z'n algemeen mij net zoveel waard zijn als de gemiddelde stoeptegel. Ik voel er niks bij. Tja...
Roady schreef:Tja Niek, of je ontdekt dat je ellende door "iets anders" komt.
Je ellende heeft een oorzaak. Vind de oorzaak en wellicht stopt het "ellendige" in je leven.
Veel mensen hier denken dat mijn ellende, mijn zienswijze naar mezelf een andere oorzaak heeft dan dat ik hier al vaak verteld heb. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik het niet weet. Het zou zomaar kunnen dat er nog wat anders is? Iets wat zich nog eerder afspeelde, iets wat nog dieper zit? Voor zover ben ik daar met therapeuten niet achter gekomen,.. en kom ik steeds weert uit bij mijn aangedragen en vrij goed onderbouwde (niet mijn woorden, van psychologen) onderwerpen.
De dingen waar ik me aan stoor, zo boos over ben kan ik nu eenmaal goed aanwijzen.
Maar kun jij zeggen daar ik nog meer aan zou kunnen denken?? ....waar doel jij op met "oorzaak"?
Roady schreef:Overtuigd als je bent, zal dit inderdaad niet gaan komen voor je.
Je kunt het ook minder stellig neerzetten. Zo van: hmmm ik weet niet of ik daar ooit ga komen, maar wie weet vind ik wel een mogelijkheid om.....
Verder sluit ik me aan bij wat Memories zegt: het is draaien in cirkels, en elk advies ketst af op een pantser van excuses en intelligente verdraaiingen.
Het is ZO jammer dat je niet een klein beetje van je eigen stijfkoppigheid wilt inleveren.
Je doet jezelf en je omgeving zo ontzettend tekort.
Ik weet dat ik het ook minder stellig kan neerzetten, dat is ook waarom ik hier ben, waarom ik de dingen doe (reïntegratie bijvoorbeeld) volgende week een intake heb bij een therapeut. Wat ik tegelijkertijd ook doe is evalueren of dingen zijn zoals ik denk/ervaar zoals ze zijn in mijn leven, en daar een conclusie uit trek. Welke is; is het écht zo zoals ik denk en ervaar,.. wat doe ik hier dan nog? Op dat punt zit ik nu. Is er nog kans, is er nog hoop..? Wie weet?
Voor wat betreft de genoemde "verdraaiingen en excuses" ... die worden telkens zo opgevat idd, iets wat het niet is. Het zijn geen excuses oid, het zijn redenen, het zijn ervaringen, een eigenwijs 'stom de andere -negatieve- kant op kijken. Ik hoop dat ik hierboven nu iets meer duidelijkheid in sommige dingen heb geschapen hierin.
Roady schreef:Ik zal voor je bidden Niek. Een gelovig gebed vermag namelijk veel.
Sterkte met alles.
Dankjewel Roady! Dank voor je vrijgevigheid!