Was eerst even aan het twijfelen om te schrijven, maar gewoon doen zoals Katleen schreef
Enerzijds wel nood & zin om nog wat te delen, anderzijds moeite om alles te ordenen in mijn gedachten zodanig dat het niet te chaotisch overkomt voor de eventuele lezers.
Hiermee is al beschreven hoe het er momenteel aan toe gaat in mijn hoofd, dus dat was het ...
lol
Nee, niet duidelijk. Te weinig informatie dus toch even schudden met dat brein en een volgorde proberen te creëren.
Dus even terugspoelen, wanneer is alles opnieuw chaotisch beginnen te worden en waardoor.
Moeilijk precies te bepalen...
Onrust i.v.m. de pijn in mijn vrouwtje haar been & bil, gevonden dat dit het piriformisch syndroom zou zijn en de vraag hoe lossen we dat op?
Briefje voor de kiné is binnen, maar wat doen we : "hey, hallo kinesist de dokter schreef wel een briefje maar in feite stemmen haar klachten eerder overéén met iets anders waar we de dokter niet willen mee confronteren daar gevonden op het internet. Kan u het behandelen?".
Internet??? Daar moet je het zeker niet gaan zoeken, daar schrijven ze vanalles!
Ook al vonden we er verschillende zaken over? Ook al weet de dokter zelf niet meer wat voor te stellen?
Momenteel wenst ze ook geen kiné en vond verschillende oefeningen (waarvan een deel overéénstemmen met sommige die ze van de kiné aanleerde) die ze dagelijks toepast en er toch een verbetering merkbaar is.
Even iets slechter na gisteren naar Sluis geweest te zijn, maar nog niet terug tot het punt dat ze amper de trap afkan.
Dat was al een heikel punt : nadat mijn moeder zelf voorstelde om naar Sluis te gaan samen wel/niet doen?
Maar mijn vriendin was daar begin deze week al snel aan uit : is het beu dat ze weinig kan doen enerzijds door het slechte weer, anderzijds door haar pijn. Dus die uitstap zou doorgaan.
Oké, zal even onze gedachten verzetten...
Aangezien mijn moeders auto binnen was voor onderhoud zou ik dus rijden.
Anderhalf uur héén, anderhalf terug??? Autostrade??? Vrachtwagens??? Heeeeeeeelp
Weggeveegd ; als ik steeds toegeef verslecht het enkel nog + ik had 2 medepassagiers in geval van nood.
Aangezien mijn vriendin's pijn verergert door langdurig in de auto te zitten heeft ze haar vorig traagschuim hoofdkussen in de auto gelegd en zat ze zacht
De winkels sluiten om 18u00, er was 1 omleiding, ik moet minstens om het uur plassen ; dus deze keer toch 120 proberen (durven) rijden op de autostrade.
Lukte wel, gaf soms wel enige adrenaline maar alles wat monnikskapspier betreft was al versteend bij het aankomen.
Buiten bepaalde blikken waar ik terug onzeker van neigde te worden viel het nog mee in Sluis.
Even toch nagevraagd bij mijn vriendin of er iets raars was aan mij (blijft er blijkbaar in zitten dat gevoel
), verder redelijk van mij kunnen af zetten.
In het slechtste geval staarden sommige mensen omwille van iets zichtbaar raars aan mij, en mijn gedacht erover was deze keer : "Is het zo is het hun probleem, laat dat zo wezen en niet mijn eigen dag verpesten."
Daarenboven begin ik ook hoe langer hoe meer er eerder niet te willen uitzien als de massa, want ik wil toch ook niet bij de massa horen
Toen we terug kwamen kon ik het bijna niet uithouden van de pijn, door de spanning in het verkeer, maar we brachten magnesiumolie mee uit Sluis waarmee mijn vriendin m'n spieren insmeerde en het bleek wel wat te helpen.
De dag voordien hadden we twee mensen aangesproken die hier -afwisselend- in verschillende huizen werken uitvoeren.
Buitenlanders die bleken Frans te spreken (voor mij geen probleem), doch het ook niet al te goed begrepen.
Ik vond het al benauwelijk om deze mensen toe te spreken en in huis te ontvangen
-niet omwille van hun origine, wel om het feit dat we dus geen idee hebben over hoe het zelf moet en ze ons kunnen wijs maken wat ze willen + krijg sowieso niet graag mensen over de vloer die ik niet ken- omwille van een platform in beton die zou moeten gelegd worden voor onder het tuinhuis die in de doe-het-zelf zaak op ons wacht.
Het liep wat stroef doordat ze me niet goed begrepen, en er niet duidelijk geantwoord werd op mijn vraag hoeveel ze vroegen per uur of deze vraag bewust ontweken.
We slikten even toen we hoorden dat 2x2m beton leggen van circa 8 cm dik, 270 euro zou kosten.
Dat hadden we niet verwacht en mijn moeder had er ook haar bedenkingen over.
Mja, als je weinig familie hebt en kennissen die je iemand kunnen aanraden om te vergelijken...
We hadden nog niets toegezegd, doch gisterenavond kwam die ene vrouw uit straat waar ze momenteel werken ons zeggen dat ze vandaag aan de slag konden.
Wat we afwezen daar we vandaag niet de hele dag thuis waren + bedenktijd wensten.
En beton gieten op een dag dat er buien voorspeld waren???
Beter naar mama luisteren dan? Hoewel zelf het gerief gaan halen, uitpakken, mengen, enz...leek me niet haalbaar.
Dus vandaag gingen we advies vragen bij onze naaste buurman en voor we aanbelden kwamen we toevallig een andere vrouw uit straat tegen bij wie ze ook nog moeten verder werken.
Och, die zou eens gaan praten met hen en voor we het wisten stond ze met één ervan aan ons deur.
Lichtjes geïrriteerd naar mijn gevoel dat we hem niet begrepen hadden/twijfelden aan zijn eerste (onduidelijk voorstel), haalde ik er na 10x vragen uit dat de werken 3u zouden duren.
Met 2 man : 200 euro voor het werk = ongeveer 35 euro/uur --> leek me flink betaald [blink]
Toen ik vroeg hoe ze de beton zouden laten uitdrogen in 12u met dit weer, moest hij eerst lachen en antwoordde : "geen probleem, dan span ik van hier tot daar een plastieken zeil erover en stijgt de prijs nog wat".
Achteraf beweerde hij dat de prijs daar niet zo voor stijgen, ik vond het in ieder geval niet grappig en het was me onduidelijk of ze hier op voorhand aan gedacht hadden.
Later toch bij onze buurman geraakt die we vertrouwen, en ondanks de andere mensen tevreden blijken over de huidige werken, hoorden we dat een terras (op hoogte) bij die ene (nog andere mensen uit straat) al begint water door te laten.
En nog zo van die andere toeren waaruit blijkt dat ze het niet zo nauw nemen qua afwerking.
Horen we dat er iets verder een betonfabriek is die deze vooraf klaar maakt en kunnen afhalen met aanhangwagen om dan zelf te doen.
Lijkt me haalbaar en morgen gaan we informeren naar de prijs.
Morgen ook naar de gyneacologe (die wil die cyste opvolgen), naar die fabriek, hopelijk geen aandringen meer van die werkmannen en nog een paar andere zaken regelen.
En dat is opnieuw genoeg om de molen zodanig over z'n toeren te krijgen dat ik bij het spreken woorden door mekaar haal, soms amper aan mijn zin kan beginnen daar het denken te snel verloopt om uit te spreken op een begrijpelijke manier.
En tuurlijk ook terug wat moeite met inslapen, rust vinden in het algemeen...
Och was ik nog vergeten : ik heb nooit durven thuis bankieren omwille van alles wat je hoort over hacken enz...
Bovendien wil ik ook niet afhankelijk zijn van mijn PC of internetverbinding om overschrijvingen te doen.
Dus ik deed alles met Phonebank, al jaren...
Daar gaan ze dus volledig mee stoppen in juli, mijn moeder was er ook niet tevreden mee we betalen jaarlijks genoeg aan kosten voor onze zichtrekening.
Maar er blijft weinig keuze...ik zie me niet elke keer naar stad lopen bij elke overschrijving en wordt dus verplicht om ook thuis te bankieren.
Alweer een deeltje veiligheidsgevoel die wegvalt. Zo ook voor mensen die over geen PC beschikken/niet kunnen mee werken...
Zo dat was het dus tot zover...een verward hoofd maar het staat nog steeds waar het moet