gabjj8

De strijd die een eetstoornis heet.

Hallo lieve allemaal,

Al sinds mijn 8e heb ik een eetstoornis..
Nu ben ik 18 en zit ik er nog steeds middenin.

Ik ben aangemeld geweest bij de Ursula, maar daar heb ik de therapie stop gezet, omdat ik zelf nog niet genoeg motivatie had om mijn eetstoornis te overwinnen.
Ook ben ik aangemeld geweest bij het Curium op unit H, maar ook daar ben ik niet heengegaan.

Nu heb ik wel intensieve behandeling wat betreft mijn depressie, autisme, borderline en suicidaliteit, en er komt de laatste tijd wel steeds meer bij qua eetstoornisproblematiek.

Er is op mijn 13e anorexia nervosa geconstateerd, maar dat is na 2jaar omgezet in boulimia nervosa, want de eetbuien namen de overhand.

Het is niet meer te houden zo, voor mij is het leven geen leven meer zonder eetstoornis.
Het spugen, laxeren, compenseren is niet meer te doen.

Mijn laagste gewicht is 46kg geweest, maar ik zit nu tegen de 67kg aan.

Ook ben ik actief op een pro-ana forum waar ik veel steun uithaal.
Dit is niet om jullie over te halen om op pro-ana te gaan, want het is en blijft een slechte site.

Het is moeilijk, mijn strijd blijft, ik hoop wel dat jullie ervan kunnen genezen!
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: De strijd die een eetstoornis heet.

Hopelijk vind je op een dag de kracht om te stoppen met deze destructieve gewoonte. Eetlust is niet zonder reden ontstaan door evolutie. Het onderdrukken van zo'n essentieel radertje van het levensuurwerk leidt tot pijn en niet tot een gelukkig leven. Het geeft misschien een tijdelijk machtsgevoel, maar na verloop van tijd alleen maar tranen. Veel sterkte voor jou en alle andere mensen die deze strijd met zichzelf voeren!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Erik

Re: De strijd die een eetstoornis heet.

Het is niet niks wat er momenteel bij jou speelt. Wat zou jij nou het liefst willen?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: De strijd die een eetstoornis heet.

Hoi Gabjj8,
nou, zo mag je dat idd wel zeggen: de strijd.
Lieve help nog aan toe: depressie, autisme, borderline en suicidaliteit en ook nog eetstoornis. gedoe.

Ik heb oeroude info over de Ursula, waar ik niet vrolijk van werd. (Je moest van alles en nog wat, anders ''was je niet gemotiveerd''.)
Wat ik veel meer denk (ik ben een troost.eetster) eerst is er een of andere rotemotie, of je bent bang of gespannen - en dat vertaal ik nogal eens naar "ik wil NU eten!!!".
(En als ik op dieet ga, in ik wil afvallen! NU!! Ik ben hier de baas!!!)

In beide gevallen vind ik, dat "eten" in wezen onbelangrijk is, de hoofdmoot is de emotie.
En jouw autisme levert je denk ik ook nog eens bakken aan stress op, dus ''dat helpt ook niet'', dat is eerder een grote last.

Voor mij is dus de oplosing, om gewoon maar dei boterham of die hap donkere chocolade te nemen,
..en dan te kijken:"waar ben ik boos over..?" (of verdrietig, en noem maar op allemaal.)
"Wat zou ik er in real life aan willen doen...? Kan ik dat...? Zo nee, welke hulp, steun, info, etc. heb ik dan eerst nodig?"
En om ''gewoon'' (ja,ja) elke dag goed voor mezelf te zorgen, inclusief alle voedingsstoffen binnenkrijgen.

Mijn ervaring is dan, dat het eetgedoe vanzelf stopt.

En bespreek je met je hulpverleners, dat "het spugen, laxeren, compenseren niet meer te doen is"...?

En intensieve therapie gaat helaas niet altijd "over rozen" of "over een gladde zee" - j ekomt per definitie moeilijkheden tegen.
Dat kan pittig zijn - en denkbaar is jouw reactie daarop eetgedoe.
Dat geeft op zich niets - pittige confrontaties kunne erbij horen. (Zou je te allen tijde alle confrontaties ontlopen, dan herstel je ook nauwelijks.)
Maar: het is wel belangrijk, dat je behandelaar weet heeft, van je eetgedoe.
Dan kunnen ze dat "meenemen" in de therapie.
Ten eerste: te veel eetgedoe, kan betekenen, dat ze te veel van je vragen, dat het te snel gaat, of dat ze op de een of andere manier iets over het hoofd zien - en dat moet niet!!!!
En 2e: aangezien eetgedoe vaak een reactie is op emoties, is het gewoon ook belangrijk, om daar over te praten. Over de cirkel van emotie, eten en daar weer emoties over hebben.

En van mij mag je heus op "pro-ana", hoor!!!
Maar andermaal: praat er over!!
(Okee, bij de ursula mocht dat anno 1995 niet eens!!)

Want wat ik vel in mijn dieet periodes, komt er op neer, "dat ik de baas wil zijn" en dat ik daar erkenning voor wil.
En dan kan het erg zinnig zijn, om te kijken, wat er verder zoal in je leven speelt.
Bijv. als allerlei andere dingen een chaos zijn, kan ana gedoe erg overzichtelijk zijn. Of jouw een gevoel van controle geven.
En maak vooral je eigen "vertaalslagen"...!!

En dat zijn nu krek de dingen, waar je in een goede therapie mee aan de gang kan:
"ik heb zo weinig overzicht - laten we iets doen, dat ik meer overzicht krijg!"
"Ik voel zo weinig contrle over mijn leven - kunnen we daar verandering in brengen...?"
"Ik krijg zo weinig erkenning voor al mijn gezwoeg!!!"

(Dat zet meer zoden aan de dijk, dan alsof je een kleuter bent, verbieden om op zo'n ana site te kijken!!)
Apologize

Re: De strijd die een eetstoornis heet.

Wat een lijstje heb je...ik wens je super veel sterkte! [AAI]
gabjj8

Re: De strijd die een eetstoornis heet.

Jullie zijn lief!

Het is inderdaad soms best moeilijk. Mijn arts weet ervan en heb om de week een weegmoment om te kijken of ik niet teveel aankom/afval.
Het is nogal wisselend bij mij namelijk.

Ik doe mijn stinkende best ervan af te komen, maar het zit heel diep vanbinnen en het is lastig ertegenin te gaan..

Wanneer ik weer op de 55kg zit denk ik dat ik best wel kan stoppen.
Dan zit ik op net ondergewicht en dat is voor mij te overzien.
Hoe ik nu ben met een 'gezond' gewicht voel ik me te vol, te dik en te lelijk.


:knuffel:
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: De strijd die een eetstoornis heet.

gabjj8 schreef:Jullie zijn lief!
Fijn om te horen, maar: dat is ook, wat jij verdient!
:nod:
gabjj8 schreef:Het is inderdaad soms best moeilijk. Mijn arts weet ervan
Gelukkig maar, dan kunne jullie zogezegd samen strijden. Dat werkt beter dan alleen. :knuffel:
gabjj8 schreef:en heb om de week een weegmoment om te kijken of ik niet teveel aankom/afval.
Het is nogal wisselend bij mij namelijk.
Ik hoop, dat het voor jou ook werkelijk een weegMOMENT is.
Ikken mensen, die als ze op woensdag hun weeg"moment" hadden op maandag al compleet in de zenuwen aten. (Dan zijn het dus 2 of 3 lange weegdagen.)
gabjj8 schreef:Ik doe mijn stinkende best ervan af te komen, maar het zit heel diep van binnen en het is lastig ertegenin te gaan..
Ja, werken in de diepte van je psyche IS lastig!!
Maar: niet onmogelijk en ook niet onlogisch. En je kunt er veel hulp bij krijgen. :knuffel:
gabjj8 schreef:Wanneer ik weer op de 55kg zit denk ik dat ik best wel kan stoppen.
Dan zit ik op net ondergewicht en dat is voor mij te overzien.
Hoe ik nu ben met een 'gezond' gewicht voel ik me te vol, te dik en te lelijk.
[/quote]
Zelfacceptatie houdt vaak in, dat je heel veel "boe-ouders" (een term uit transactionele analyse, in het engels: pig parent) de nek moet omdraaien.
(...of vermanend moet toespreken:"Jij? Kijk naar je eige!!!)

sucses!!!
:knuffel:
Apologize

Re: De strijd die een eetstoornis heet.

Fijn om te horen dat we lief zijn, jij bent ook een lief meisje! [AAI]

Wat rot dat je graag ondergewicht hebt. Maar onthoudt: beter teveel wegen, dan te weinig. Maar jij bent NIET te dik. Je zit nu echt prima op gewicht, en ik geloof erin dat niemand lelijk is. Dus jij ook niet. Ik hoop dat je dat een keer in gaat zien. En wens je super veel sterkte [AAI]
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: De strijd die een eetstoornis heet.

Hoi meis,

Ondanks alles, zie ik toch een enorme vechtlust bij je!! Want laten we eerlijk zijn- het is natuurlijk enorm rot dat dit allemaal zo gaande is. (Het komt ergens vandaan, iets pijnlijks, iets rots, iets heel vervelends en het is dan erg rot dat je dan zo met je gewicht stoeit, of beter met je gevoelens en gedachten erover.) Jij beseft je erg goed dat dit een situatie is waar je uit moet en daar werk je ook hard voor. -Daar hoort goede begeleiding voor de psych ook bij, want het is ergens begonnen. Je werkt met een begeleider hard aan een beter beeld.

"Je bent niet lelijk, je mag er zijn, jij bent het waard" is allemaal waar, maar zo standaard. -En het is niet dat ik dat nooit gebruik om iets aan te geven, maar het gaat erom of JIJ daar ook werkelijk iets aan hebt. (En ja, "we" weten ook dat er veel meer achter zit dan jezelf niets waard vinden of te min, jezelf te dik vinden, jezelf lelijk vinden.)

Wat fijn dat je ons lief vind... ;) En dat vind ik van jou ook!!! :knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~

Terug naar “Eetproblemen”