spd123

Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t niemeer

Hey medeforummers

Ik heb de laatste tijd (jaren eigenlijk) heel veel last gehad van depressieve/neerslachtige buien, met de laatste maanden als hoogtepunt. Omdat ik van nature in mezelf gekeerd ben, ben ik een beetje gaan lezen om te weten wat er met me scheelde en ik herken me wel in volgende 'begrippen': introversie, syndroom van Asperger en low-grade depression.

Als ik de wiki van Asperger lees, komen er veel dingen me bekend voor, behalve het helemaal geïsoleerd zijn als kind. Dat deed ik niet. Ik speelde altijd wel samen met andere kinderen. Autisme is misschien wel wat overdreven, maar toch herken ik vele dingen van het syndroom v Asperger. Wat ik wel deed is direct na school naar huis en in de weekends niet buitenkomen. En ik vond dat heel natuurlijk. Soms voelde ik me wel eenzaam/er niet bij horend, maar over het algemeen vond ik het de normaalste zaak van de wereld en stelde ik me er geen vragen bij. Mede door het facebooktijdperk (en het besef dat mensen best wel veel doen) ben ik de laatste jaren, en de laatste maanden in het bijzonder, meer en meer beginnen weggaan en nu wil ik zelfs graag op stap.

Met introversie heb ik hetzelfde, maar ik vraag me af of dat niet allemaal één vicieuze cirkel is. Volgens mij ben ik zo omdat ik me de voorbije 2/3 jaar constant slecht voelde en op zoek naar mezelf was. Ik had constant een enorm laag zelfbeeld en twijfelde aan alles (nu nog vaak trouwens).

Vier maanden geleden ben ik van school verwisseld, waardoor ik m'n vrienden tijdens de week heel weinig zie/hoor. Ik heb wat vaag contact met mensen hier in de buurt, maar ik mis close vrienden tijdens weekdagen. Ik zie mensen altijd zo makkelijk vrienden maken, vele vrienden hebben, constant sms'en, ... Dan vraag me af wat er mis is met mij. (Ik denk dat het komt omdat ik stil ben, waardoor ik saai lijk, zie later.)

Momenteel wordt dit gevoel een beetje onderdrukt omdat ik een leuk meisje heb leren kennen en ik de laatste tijd vaak ben weggeweest. Maar dat kan niet blijven duren en die gevoelens komen sowieso weer terug, want die zitten diep in mij geworteld. Tot 2 weken geleden dacht ik vaak aan dat ik dringend hulp nodig had en soms zelfs aan het z-woord (niet dat ik dit ooit zou doen, maar de gedachte was soms geruststellend).

Daarnaast ben ik een heel slechte prater. Hoe hard ik ook nadenk soms, ik kan gewoon niet vlot praten. Ik weet niet waarover ik moet praten. Eerst dacht ik dat dit was omdat ik minder meemaak dan andere mensen, maar als ik meeluister bij andere mensen hoor ik ze vaak over niets eigenlijk praten, small talk. Het probleem is dat ik dit gewoon niet kan. Nu denk ik vaak dat het gewoon door alles wat ik hier schrijf komt en dat ik vroeger mijn social skills niet goed ontwikkeld heb, doordat ik toen vaak thuis was. Echt een mission impossible voor mij. Als ik wat gedronken heb, gaat het redelijk, maar nog steeds niet geweldig. Ik kan me gewoon totaal niet verbaal uitdrukken. Het is alsof er iets blokkeert in mijn hoofd. :( Hierdoor denken andere mensen dat ik saai ben, terwijl ik dat (in mijn hoofd en via chat/sms) helemaal niet ben. Ik herinner me nog hoe ik (voor het hoger onderwijs) op school altijd bij de plezanterikken van de klas was. Door dat stil zijn heb ik het ook enorm moeilijk om snel vrienden te maken. Voor mij is het daarom een echte hel om 'one on one'-gesprekken te houden. Samen met iemand op de trein zitten of een date met een meisje jagen me kleine doodsangsten aan.

Nu ja, volgens mij hangt het allemaal samen en is vooruitgang op het ene gebied meteen ook vooruitgang op een ander gebied...

Samen met mijn schoolwissel is die niet-spraakzaamheid de grootste reden van mijn depressief voelen... Maar ik heb nog wel wat twijfels... Binnen enkele jaren heb ik gedaan met school en ik ben altijd heel ambitieus geweest op gebied van werk (ik ben al vanop heel jonge leeftijd bezig met wat ik later wil doen, al van m'n 14e of 15e). Het probleem is echter dat ik nog altijd niet mijn passie heb gevonden of een idee heb wat ik ga doen... En vrije momenten altijd zie als een (gemiste) kans om iets nuttig te doen. Zelfs dat maakt me ongelukkig. Het gedacht dat ik eigenlijk nog niks gepresteerd heb in het leven en totaal geen idee heb hoe ik iets ga maken van m'n leven. (Ik wil graag een eigen bedrijf, ik ben gemaakt om te ondernemen, maar dat is allemaal niet zo vanzelfsprekend en ik weet nog helemaal niet welk soort bedrijf. Nu ja, dat is bijzaak, maar toch iets waar ik vaak mee bezig ben. Ik ben echt gek :D)

Nu ja, hele boterham...

Elke tip/hulp is welkom en heel erg geapprecieerd.
quodpersortem

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Welkom op het forum!

Allereerst wil ik dat je weet dat het forum je ook niet zal kunnen helpen met je diagnose. Dat moet een specialist vaststellen, net zoals een specialist de enige persoon is die jou helemaal goed zal kunnen helpen. Op het forum kunnen we alleen tips geven. Een diagnose (zeker de precieze definitie van Asperger's) kan voor een specialist zelfs moeilijk zijn om je toe te schrijven, en veel mensen herkennen wel iets uit wat voor diagnose dan ook. Dus als je echt specifieke hulp wilt, en/of een diagnose, zul je naar een psycholoog moeten gaan.

Mag ik vragen of je een jongen of een meisje bent? En hoe oud ben je op dit moment?

En kun je misschien iets meer vertellen over de problemen waar je mee zit? Ik vind namelijk dat aangeven dat je nadenkt over wat jij "het z-woord" noemt (op het forum wordt eerder over "zm" gesproken) als "geruststellende gedachte" vrij normaal is onder jeugd en dus niet echt een goede impressie van je problemen weergeeft. Ik ken in ieder geval mensen die niet depressief waren maar er WEL zo over dachten (volgens de psychologen waar ik bij heb gelopen wordt het pas 'echt' gevaarlijk wanneer je plannen gaat maken en/of weet wanneer je het gaat doen; anders loop je namelijk niet zoveel risico en word je hulpvraag dus als minder 'dringend' gezien). En tja... Sociale vaardigheden kun je ontwikkelen, het zij met oefening.

Je zegt ook dat je zelfstandig ondernemer wilt worden. Hoezo? Wat lijkt je daar zo leuk aan? (Vrijwel iedereen met welke vorm van autisme dan ook heeft namelijk een HEKEL aan verandering en zou dat helemaal niks vinden... Net zoals de meeste introverte mensen!)
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Hey spd123,
welkom op het forum...! Mij vielen deze 2 stukjes tekst op:
spd123 schreef: Mede door het facebooktijdperk (en het besef dat mensen best wel veel doen) ben ik de laatste jaren, en de laatste maanden in het bijzonder, meer en meer beginnen weggaan en nu wil ik zelfs graag op stap.

Met introversie heb ik hetzelfde, maar ik vraag me af of dat niet allemaal één vicieuze cirkel is. Volgens mij ben ik zo omdat ik me de voorbije 2/3 jaar constant slecht voelde en op zoek naar mezelf was. Ik had constant een enorm laag zelfbeeld en twijfelde aan alles (nu nog vaak trouwens).
Het zou natuurlijk zo kunnen zijn, dat je introvert bent. Dat kan - en daar kun je heel gelukig bij zijn. ("Met een boekske in een hoekske" - helemaal prima voor sommigen.)
Maar je slecht voelen, op zoek zijn naar jezelf en een laag zelfbeeld zijn van een andere orde. Introvert of extrovert, asperger of niet, dit kan maar beter de wereld uit.
Twijfelen aan alles is veel en zwaar, maar twijfel zelf kan erg nuttig zijn. (Maar het beste is een goed zelfbeeld en dan twijfelen: dat houd je sprankelend en creatief. Twijfel die constant aanhaakt aan je lage zelfbeeld, daar word je down en verdrietig van.)
spd123 schreef:Momenteel wordt dit gevoel een beetje onderdrukt omdat ik een leuk meisje heb leren kennen en ik de laatste tijd vaak ben weggeweest. Maar dat kan niet blijven duren en die gevoelens komen sowieso weer terug, want die zitten diep in mij geworteld.
Rationeel bekeken kun je hier vragen:"Waarom kan dat niet blijven duren...?!"
Het antwoord heeft waarschijnlijk een boel te maken met je lage zelfbeeld (en wat daar dan mogelijk weer achter zit.)
spd123 schreef:Daarnaast ben ik een heel slechte prater. Hoe hard ik ook nadenk soms, ik kan gewoon niet vlot praten. Ik weet niet waarover ik moet praten. Eerst dacht ik dat dit was omdat ik minder meemaak dan andere mensen, maar als ik meeluister bij andere mensen hoor ik ze vaak over niets eigenlijk praten, small talk. Het probleem is dat ik dit gewoon niet kan.
De optimist zegt, dat dat vaak wel te leren valt. (Om mensen aan de praat te krijgen doe je, wat FB ook doet. Vraag "Hoe gaat het met je" en "wat heb je vandaag gedaan" en meestal komt er dan wel iets. Toon dan enige elementaire belngstelling "Oh, wat leuk...!" of "Zo, da's vet balen" en als het verhaal min of meer op is, vertel je iets, wat er zijdelings mee te maken heeft.) Uiteraard geldt: jong geleerd is oud gedaan.
spd123 schreef:Nu denk ik vaak dat het gewoon door alles wat ik hier schrijf komt en dat ik vroeger mijn social skills niet goed ontwikkeld heb, doordat ik toen vaak thuis was. (...) Als ik wat gedronken heb, gaat het redelijk, maar nog steeds niet geweldig.
Alcohol is een angstdemper en het remt zelfkritiek. Ik bedoel dat nadrukkelijk niet als een een pleidooi om te drinken - maar het experiment toont wel aan, in welke hoek het probleem (mede) zit. En daar zijn goede kruiden tegen gewassen, tegen angst en zelfkritiek.
spd123 schreef:Nu ja, volgens mij hangt het allemaal samen en is vooruitgang op het ene gebied meteen ook vooruitgang op een ander gebied...
KLopt: draai je je angst de nek om (daar zijn anno 2013 goede therapieen tegen) dan geeft dat een boost in je zelfwaardering.
En anderen pakken eerst hun zefbeeld aan, en merken dan dat ze minder bang zijn - etc.
spd123 schreef:En vrije momenten altijd zie als een (gemiste) kans om iets nuttig te doen. Zelfs dat maakt me ongelukkig. Het gedacht dat ik eigenlijk nog niks gepresteerd heb in het leven en totaal geen idee heb hoe ik iets ga maken van m'n leven.
Je klinkt als een zuideling, maar dit is toch wel erg onversneden calvinistisch. In principe kun je ieder moment iets 'goed' doen - maar de valkuil is dan vaak, jezelf te vergeten, tot rust komen, de schoonheid van de natuur in je op te nemen, valt ook allemaal onder ;) goed. :nod:
En je kunt je vrije momenten gebruiken, om aan jezelf te werken en om je af te vragen, wat precies je passie is.
En als je die niet vindt: geen nood. Je passie zal jou heus wel vinden, als jij gewoon datgene aanpakt, wat "je hand nu vindt om te doen".
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Het valt me op dat je erg hard en veroordelend bent naar jezelf toe. Je vergelijkt jezelf heel erg met anderen en jouw oordeel over jezelf valt dan vrijwel altijd negatief uit. Jij bent minder...(vul hier in wat jij minder vindt aan jezelf op welk vlak dan ook). Dat betekent dat je zelfbeeld laag is en het is bekend dat mensen met een laag zelfbeeld moeite hebben met de sociale omgang omdat ze zich constant de mindere voelen. Dit blokkeert een gelijkwaardige relatie, je gelijkwaardig voelen en je de mindere voelen maakt ook dat je de hele tijd bang bent om iets te zeggen, verkeerd te doen of om je te uiten want dan zou pas echt blijken hoe minderwaardig je bent (dat denk je dan).

Alcohol maakt dat je je wat losser voelt, minder angstig en minder je druk maakt om wat anderen denken. De remmingen gaan er af. Vandaar dat het dan wat soepeler gaat.

Het belangrijkste voor jou is werken aan je zelfvertrouwen, je zelfbeeld.. ik denk dat daar de kern van je probleem ligt. Dat negatieve zelfbeeld is ergens door ontstaan. Belangrijk is om te onderzoeken waardoor dit is gekomen en wat jij dan nu nodig heb om hier verbetering in te behalen.

Ondernemerschap maar niet weten welk bedrijf, je passie niet weten.. dat kan je dan gelijk meenemen in dat zelfonderzoek.
Inzicht als Uitweg..
spd123

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Allemaal heel hard bedankt voor de reacties.

Het is pijnlijk om te lezen, maar volgens mij zitten jullie er recht op. Sterk dat jullie dit zo snel kunnen afleiden.

@quodpersortem

Ik ben 18 (binnen 3 weken 19) en man. Ik denk niet dat ik autisme heb, want de extreme kantjes heb ik niet echt. Net die maken een autist een autist. Van introvert was ik wel vrij zeker, alleen niet zeker hoe introvert. Hoewel ik merk dat ik de laatste tijd altijd met energie terugkom van feestjes... Laat me nu hier ook niet aan twijfelen. :p De reden waarom ik er vanuit ga dat ik eerder introvert ben, kan ik illustreren met enkele voorbeeldjes, maar ik heb angst dat iemand me zou herkennen op dit forum, dus ik wil het je wel in een privé-bericht sturen. Het is heel moeilijk te weten of ik introvert of extrovert ben omdat ik al heel lang met dit depressieve gevoel zit en het dus niet echt duidelijk is of dit het gevolg is van depressie of introversie...

Dat ondernemen kan wel met m'n laag zelfbeeld te maken hebben. Om iets te willen presteren. Ondernemende mensen staan me ook altijd heel erg aan. Ze willen iets doen met hun leven, ze willen vooruit, ze willen niet enkel het hoogstnoodzakelijke doen om een inkomen/diploma te hebben (mentaliteit waar ik me aan erger :P). Mensen als Steve Jobs als ultieme voorbeeld. Ondanks alles wat ik hier schrijf heb ik wel wat leiderschapstrekjes in me. Bij ieder groepswerk op school ben ik leider (kan het niet laten). Maar het is ook dat werk later zo'n groot deel van je leven uitmaakt, dat ik iets wil doen waarvoor ik 's ochtends met plezier opsta en werk dat zinvol is. Dus niet bediende nummer 1 290 in multinational X zijn.

@Minerva en Janneke

Ik denk dat jullie er wel heel dicht bij zitten, beangstigend dicht zelfs. Alles wat jullie schrijven komt me heel bekend voor.

Het stemt me licht optimistisch om mogelijk de reden te hebben gevonden, maar de weg is nog lang... Hoe kan ik dit probleem oplossen? Jullie raden dus aan om eens na te denken over waarom ik zo'n laag zelfbeeld heb? Hebben jullie nog ander advies om dit probleem te verhelpen?

Nogmaals bedankt!
spd123

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Het is heel moeilijk te weten of ik introvert of extrovert ben omdat ik al heel lang met dit depressieve gevoel zit en het dus niet echt duidelijk is of dit het gevolg is van depressie of introversie...
Die zin klopt totaal niet. :D Maar ik heb geen idee hoe je hier berichten kan bewerken.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Er is hier geen editknop, je kan in een posting eronder zetten, hoe het wel moet zijn. Met wat geluk past een moderator het aan en anders blijft het zo staan.

Werken aan een laag zelfbeeld en zoeken naar waar je werkelijk naar toe wilt is iets wat je via begeleiding van een psycholoog, of counselor kan doen. Het is belangrijk dat de oorsprong van het lage zelfbeeld boven water komt en dat je daar middels een stappenplan aan gaat werken. Zowel denken, voelen als doen dienen dan te veranderen zodat er ook echt ander gedrag voor in de plaats komt waardoor je leven ook anders gaat verlopen. Dat je meer grip krijgt en onbelemmerd door negatieve gedachten aan je doelen kan werken. Dat wat jij wilt bereiken en wat bij jou past. Wat haalbaar is.
Inzicht als Uitweg..
spd123

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Er is dus altijd een tweede persoon nodig of kan het ook alleen opgelost worden?

Ik ben namelijk niet zo'n voorstander om naar een psycholoog te gaan. Dat klinkt zo dramatisch en zou m'n zelfbeeld nog meer verlagen.
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Naar mijn mening kan je het zelf(veel) oplossen, mits de goeie litteratuur en zelfkennis. De valkuilen ontdekken, de oorzaak en het bevestigende gedrag proberen te doorbreken.

Met wat inzichten kom je zeker een heel eind, en als je er zelf uitraakt doet het al dadelijk wonderen voor het 'beeld' van je eigen kunnen.

Het is niet dat begeleiding erin slecht of niet aan te raden is, maar ik denk dat voor dit probleem je zelf ook al heel veel kan doen.De technieken die een psycholoogof counseler zou aanbieden zijn te vinden en het toepassen moet je toch zelf doen.

Succes in ieder geval, welke weg je ook kiest [045]
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
spd123

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

@momo

Ik ga straks eens een beetje zoeken dan. Heb je aanbevelingen?
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Je kan zoeken in de richting van ACT (acceptance and commitment therapie) om je negatieve beelden om te buigen naar realistische kijk op jezelf en je waarden te versterken of cognitieve gedragstherapie bij laag zelfbeeld.

Op internet en in bib kan je er voldoende info over vinden :nod:
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

spd123 schreef:Er is dus altijd een tweede persoon nodig of kan het ook alleen opgelost worden?

Ik ben namelijk niet zo'n voorstander om naar een psycholoog te gaan. Dat klinkt zo dramatisch en zou m'n zelfbeeld nog meer verlagen.

Wil je er geen eindeloos jaar-in-jaar-uit proces van maken dan is het aan te raden om het met begeleiding te doen. De blinde vlekken zien bij jezelf is namelijk onmogelijk. Je kan reflecteren op wat je moeilijk vindt etc. maar uiteindelijk is juist de reflectie, een andere visie van een ander, de kritische vragen over contradicties die je hebt in wat je zegt en wat je doet, het uitdagen van vastgeroeste en routine denkbeelden en gedrag, iets wat je niet echt zelf kan. Daar heb je op zijn minst een tweede persoon bij nodig. Dan kan je maar beter iemand hebben die een beetje weet wat hij/zij doet, vooral als je al niet zo lekker in je vel zit.

Deze uitspraak bijvoorbeeld:
Het is heel moeilijk te weten of ik introvert of extrovert ben omdat ik al heel lang met dit depressieve gevoel zit en het dus niet echt duidelijk is of dit het gevolg is van depressie of introversie...
Dit is lastig te beantwoorden als je alleen het gesprek met/in jezelf aan gaat. Je hebt een ander nodig om jezelf te toetsen, te sparren, te spiegelen en het er over te hebben waarbij een ander zich een beeld vormt over iets waar jij tegen aan loopt of mee zit en samen dan kijkt naar wat er werkelijk speelt.
Inzicht als Uitweg..
spd123

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Het probleem is dat wanneer ik professionele hulp ga zoeken, ik dat sowieso moet vertellen tegen familie/vrienden en daar ben ik echt geen voorstander van. Ik wil niet als depressieveling worden bekeken... Dat gaat sowieso ongelofelijk lang in mijn gedachten spelen en het probleem alleen maar erger maken.
quodpersortem

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Uhm, hoezo gaat dit het probleem groter maken? Depressiviteit is geen schande, dat weet je he? :-s

En als je boven de 18 bent, hoef je je familie in principe niet in te lichten. Alle artsen (en ook psychologen) hebben zwijgplicht. Tenzij wordt besloten dat jij jezelf dusdanige schade kunt toebrengen en niet in staat bent om voor jezelf te beslissen (en ik weet zeker dat jij hier niet onder valt), hoeft je familie hier niets over te weten.
TheEmperor85

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

spd123 schreef: Ik wil niet als depressieveling worden bekeken...

Hm. Iemand met 1 been wil ook niet als gehandicapt gezien worden. Wat moet zo'n persoon dan doen? Eindeloos blijven rondhinkelen op 1 been? Of misschien een oplossing zoeken?

En zoals ons Quod al zei: het is geen schande. 1 op de 4 mensen loopt of liep bij een psycholoog. Dus van de 40 mensen die jij kent, zijn er 10 al eens bij een psych geweest. En dat is gewoon iemand die je helpt, net als een dokter, net als een tandarts, net als een EHBO'er.
Ik dacht dat we zolangzamerhand van dat taboe wel af waren.. :-(
quodpersortem

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

TheEmperor85 schreef:Ik dacht dat we zolangzamerhand van dat taboe wel af waren.. :-(
Dat dacht ik ook, ja.

Of laat ik de vraag anders stellen, Spd123, wat vind jij van mensen hier op het forum die depressief zijn (al dan niet met diagnose) en bij een psycholoog en/of psychiater (of ergens anders) lopen? Zijn wij 'depressievelingen'? Of gewoon mensen die een extra steuntje in de rug nodig hebben van iemand die precies weet waar hij/zij het over heeft--en er nota bene voor geleerd heeft?

En wat is er precies zwak aan een depressie? Want op mij komt het over alsof jij dat vindt. Depressie is iets wat iedereen kan treffen: jong/oud, knap/lelijk, populair/eenzaam, relatie/single, en ga zo maar door...
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

spd123 schreef:Het probleem is dat wanneer ik professionele hulp ga zoeken, ik dat sowieso moet vertellen tegen familie/vrienden en daar ben ik echt geen voorstander van. Ik wil niet als depressieveling worden bekeken... Dat gaat sowieso ongelofelijk lang in mijn gedachten spelen en het probleem alleen maar erger maken.
Hoe je ook bekeken wordt daar gaat het uiteindelijk niet om, je hoeft het ook niet van de daken te schreeuwen. Aan de andere kant is het goed als je je kwetsbaar durft op te stellen en je zal verbaast staan hoeveel mensen zich dan ook kwetsbaar durven op te stellen en jou vertellen dat ze zoiets ook wel eens hebben mee gemaakt. Daarbij kan je dan er over praten met anderen, wat op zich ook al helend werkt i.p.v. dat je je continu anders moet voor doen dan dat je je voelt. De hele dag met een sociaal wenselijk masker oplopen is iets wat doorgaans depressies alleen maar in de hand werken.

Het gaat er om wat je mankeert en dat daar adequate hulpverlening op komt. Zoals voorgaande posters al zeggen.. je kan het heel gaan lopen ontkennen dat je iets mankeert maar dan wordt de weg naar genezing nog een hele lange. Zonder dat je het probleem erkent komt er zeker geen oplossing. Je zult eerst dienen te erkennen dat je een (tijdelijk) probleem hebt.. vermoedelijk een depressie? Dat is niet erg.. totdat je besluit om je kop in het zand te steken en er niets aan te gaan doen. Dan wordt het een nog hele lange lijdensweg...
Je hebt niet voldoende permissies om de bijlagen van dit bericht te bekijken.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Depressie is geen fout in karakter, wel een fout in chemische stoffen balans.

;)
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
quodpersortem

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

momo schreef:Depressie is geen fout in karakter, wel een fout in chemische stoffen balans.

;)
Niet per se, het kan ook aan andere dingen liggen ;)
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Depressie is 98% van de gevallen geen chemisch stofjesprobleem. Dat is echt maar zeldzaam. Depressie is doorgaans een probleem van een vertekend negatief beeld van zichzelf en van de rest van de wereld. Het kan ontstaan door pesten, niet kunnen verwerken van een verlies van iets of iemand (persoon/overlijden/baan/relatie/studie), het kan ontstaan door het constant bekritiseerd zijn of doordat je in een relatie zit waarin je niet gelukkig bent of jezelf voortdurend moet inleveren, niet jezelf kan/mag zijn.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

momo schreef:Depressie is geen fout in karakter, wel een foutin chemische stoffen balans.1001 redenen.

;)
Zo

De eerste zin was eigenlijk het belangrijst, maar zo zal het wel ok zijn.
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Wat jij wilt.. :lol:
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Minerva schreef:Depressie is 98% van de gevallen geen chemisch stofjesprobleem. Dat is echt maar zeldzaam. Depressie is doorgaans een probleem van een vertekend negatief beeld van zichzelf en van de rest van de wereld. Het kan ontstaan door pesten, niet kunnen verwerken van een verlies van iets of iemand (persoon/overlijden/baan/relatie/studie), het kan ontstaan door het constant bekritiseerd zijn of doordat je in een relatie zit waarin je niet gelukkig bent of jezelf voortdurend moet inleveren, niet jezelf kan/mag zijn.
Echt? Ik stel dat ernstig in twijfel... :nod:
De voorbeelden die je opnoemt kunnen inderdaad tot een depressie leiden, tot daar ben ik het volledig met je eens.
Maar waarom/waardoor leiden deze zaken bij de éne persoon wel tot een depressie en bij de andere persoon niet?
Omdat onverwerkte emoties tot disbalans leiden in het lichaam, of dat nu hormonaal is, stofjes in de hersenen, overbelasting van bepaalde organen,enz...
Spijtig genoeg is er nog veel ongeweten over al deze stofjes, hoe ze op mekaar inwerken, wanneer er echt een tekort/teveel is, enz...

Lichaam en geest zijn één geheel, het ene heeft altijd een gevolg op het andere.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Maar waarom/waardoor leiden deze zaken bij de éne persoon wel tot een depressie en bij de andere persoon niet?
Dat heeft te maken met wat je aangeboren aanleg/zwakte is. De een zal een angststoornis ontwikkelen, de ander schizofrenie, weer een ander zal een depressie krijgen of gaan dissociëren. Het is maar net wat bij jou in de hersenen het zwakste punt is. Een ketting is zo sterk als haar zwakste schakel. Als jouw DNA ketting een natuurlijke aanleg voor depressie heeft, die latent aanwezig is, dan zal deze zich ontwikkelen als de omstandigheden slecht zijn.

Net als dat een kind met aanleg voor pianospelen zich pas als piano virtuoos zal ontwikkelen als hij van jongsaf aan de beschikking heeft over een piano. Heeft hij die niet dan zal het aangeboren talent zich nooit volledig ontwikkelen tot een virtuoos.

Dat geldt ook andersom voor psychische problemen. Dit hoeven zich niet te ontwikkelen maar op het moment dat de omstandigheden voor de persoon erg ongunstig zijn dan zal de latente zwakke plek zich ontwikkelen tot een psychisch probleem. En ja dat is bij verschillende mensen dus verschillend.

Sterker nog .. bij broers, zussen.. van eenzelfde ouderpaar kan het zelfs zo zijn dat het ene kind depressief wordt en het andere een angststoornis ontwikkelt n.a.v. eenzelfde traumatische gebeurtenis.
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Introvert? Asperger? Low-grade depression? Ik weet t nie

Minerva schreef: Dat heeft te maken met wat je aangeboren aanleg/zwakte is. De een zal een angststoornis ontwikkelen, de ander schizofrenie, weer een ander zal een depressie krijgen of gaan dissociëren. Het is maar net wat bij jou in de hersenen het zwakste punt is. Een ketting is zo sterk als haar zwakste schakel. Als jouw DNA ketting een natuurlijke aanleg voor depressie heeft, die latent aanwezig is, dan zal deze zich ontwikkelen als de omstandigheden slecht zijn.
Het kan inderdaad komen vanuit een aangeboren iets of een zwakte die zich later ontwikkeld heeft.
Maar eigenlijk komt het er op neer dat door die zwakte er sneller een disbalans plaats vindt in de werking van bepaalde stoffen.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”