angel12

kerstavond

Hallo,


Ik ben de ganse namiddag eigenlijk onderhuids gestresseerd geweest.
Ik zie het gewoon niet zitten om op kerstavond of eerlijk gezegd gelijk wanneer naar mijn echtgenoot zijn heftige zus in hun veel te drukke 'energie'huis te gaan. Haar echtgenoot is nog een rustige maar dat helpt niet echt als je er uren doorbrengt.

Je kan daar ook totaal niet ontspannen en ik zit daar meer voor spek en bonen bij (en mijn echtgenoot ook want de zussen en echtgenoten hebben een sterkere band onder elkaar dan zij met hem) dus ja, leuk is het alvast niet voor mij.

En eerst kwam ik hem dan nog tegemoet maar mijn gevoel zei nee.

Ik heb hem gezegd dat hij het misschien niet graag hoort en gekwetst kan zijn en zei hem dat ik liever zijn andere zus heb omdat zij rustig is, diepgaandere gesprekken kan voeren en dus geen heftige is.
Hij bevestigde het eerste maar hij vindt dat zijn zus die ons dus uitnodigd wat die gesprekken betreft dat wel kan. In ieder geval, dat heb ik in al die jaren nog nooit ervaren.

Ik vertelde hem ook dat ik zijn andere zus gisteren een mailtje vanuit mijn hart had verstuurd om hààr en en haar echtgenoot uit te nodigen (niet noodzakelijk op kerstavond) en hoe het met hen gaat.

Ik wil mijn echtgenoot natuurlijk niet kwetsen en ik wil niet egoïstisch zijn maar ik vind het toch ook belangrijk om eerlijk naar hem toe te zijn. Het moet toch kloppen, eerlijk uit het hart zijn.
Aangezien mijn innerlijke zich ook in mijn uiterlijke toont, weet je meteen hoe laat het is.

Ondanks het feit dat mijn echtgenoot in slachtoffergedrag kan gaan zitten wanneer het hem niet aanstaat en ik moet uitkijken om me daar niet aan te laten vangen, moet ik gewoon eerlijk zijn met mezelf.

Zo was dat ook met zijn dochter. Ik heb mij echt uit de naad gewerkt, mijn best gedaan naar hen toe maar na het zoveelste incident, op de duur speelde mijn innerlijke gevoel zo op dat ik het gewoon niet meer kon negeren en wil ik niets meer met haar te maken hebben.

Mijn echtgenoot zijn dochter is nog heftiger en wat ze gedaan heeft samen met de partner van zijn zoon en al hetgeen er gevolgd is, is zoals ik schreef wel dé reden om niets meer met haar te maken te willen hebben.

Ik weet wel dat hij naar mijn familie gaat maar zij doen zo niet en ik moet toch niets doen uit schuldgevoel of vanuit een verplichting zeker ? Ik moet mij toch ook geen schuldgevoel laten aanpraten.
Maar ik wil ook niet egoïstisch zijn of zo overkomen.

Trouwens, in zijn zus haar sms waarin ze VRAAGT of wij plannen hebben schrijft ze BIJVOORBEELD om bij hen te komen.
Mijn echtgenoot zei wel dat zij het eerst gevraagd had om bij hen te gaan maar dat wil niet zeggen dat ik daarmee akkoord moet gaan. Ik heb toch ook nog mijn recht op 'vrijheid', mening.

Ik zie hem graag en wil hem wel een plezier doen maar ik moet het ook leuk vinden. Enfin, dat is mijn mening.

Een dag later fantaseert mijn echtgenoot dat zijn zus mijn voorstel om tot bij ons te komen nooit zal aanvaarden enz... Alsof ik dan mààr moet toegeven.
Ik heb al vaker gemerkt dat hij niet voor zichzelf kan opkomen naar haar toe en als ik hem er niet op wees dat hij emotioneel gechanteerd wordt door zijn kinderen was hij daarin getrapt.

Ik heb ondertussen een mail naar zijn zussen verstuurd met het voorstel om tot bij ons te komen. Ben benieuwd hoe ze zullen reageren.

In ieder geval, ik ga niet naar zijn heftige zus, er zijn zoveel redenen waarom ik haar liever niet zie maar voor mijn echtgenoot wil ik nog wel een stap zetten maar het moet dan ook goed zijn voor mij. Een compromis waarin iedereen zich in kan vinden al is het niet 100% onze zin.
Maar alles voor de een en niets voor de ander dat gaat niet voor mij.

Mijn echtgenoot heeft wel de gewoonte als het hem niet aanstaat om in slachtoffergedrag te gaan zitten, geen woord of blik met mij te wisselen. Ik vind dat heel erg maar dat zal ik ook wel voor de zoveelste keer overleven. Ik vraag mij af of dat ook emotionele chantage is, alleen laat ik er mij niet aan vangen.

Groetjes,

Angel
TheEmperor85

Re: kerstavond

'

Er zei/schreef eens iemand " Kerst: die ene dag in het jaar waarin we met iedereen die wij ten diepste haten een hele dag verplicht zijn opgescheept.Ten faveure van 'gezelligheid'".

En dat geldt voor nagenoeg iedere familie. Achter bijna iedere voordeur is kerst een onderhuids drama. Alleen laat je dat op die ene dag niet merken :) Dat schijnt tegenwoordig de betekenis van kerst te zijn geworden. Triest maar waar.
Leeuwtjuh

Re: kerstavond

Gelukkig zijn er twee kerstdagen !

Man en vrouw dienen samen een team te vormen (dat is de kern van een relatie, in mijn ogen). Doe de ene kerstdag wat hij wil en de tweede kerstdag wat jij wilt. Zo hebben jullie beiden iets, en is er geen onnodige spanning - ook al vind jij het misschien niet leuk.

Bovendien is er inderdaad nog kerstavond en wat mij betreft (en dat geld voor wel meer mensen!) een derde kerstdag, waarop ook nog dingen ondernomen kunnen worden. Als jij naar die 'drukke' zus moet, sleep je hem de dag daarna gewoon mee naar de hel van Ikea of iets waar de meeste vrouwen gek op zijn en de meeste mannen nog niet dood willen worden gevonden. Vooral compromissen sluiten tijdens de kerstdagen and suck it up :nod:

Ik moet op kerstavond de deur uit, eerste kerstdag naar de opa van mijn vent, 's avonds naar vrienden van hem (en gelijk ook de maaltijd koken!!!) en op tweede kerstdag ook weer naar familie, en het enige waar ik zin in heb is thuis zitten nietsen. Niet alles is gegund :lol:
Gebruikersavatar
GeenPijn
Berichten: 5314
Lid geworden op: 18 feb 2011 00:51

Re: kerstavond

+1 met kerst zit je vaak met vervelende schoonfamilie opgescheept. Hoort erbij die ene keer per jaar, maak ervan wat je ervan kunt maken.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.

Dan hou je jezelf voor gek.

Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
angel12

Re: kerstavond

Merci voor jullie reacties maar ik kan niet doen alsof.

Mijn echtgenoot zit nu in slachtoffergedrag, tracht zijn wil op te dringen, kan niet voor zichzelf opkomen naar zijn zus toe.

Ik heb ondertussen voorgesteld om hen naar ons te laten komen, het is toch iets minder erg dan als we naar hen moeten gaan. Maar zelfs dat is niet goed genoeg. Hij wil dat ik voor zijn zus buig, zo voel ik dat aan maar dat doe ik dus niet.

Groetjes,

Angel

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”