Whimsicott

Meerdere malen per week depressief

Hallo iedereen,

Ik had me al voor gesteld bij het Forum onderdeel 'Voorstellen'. Maar omdat het nogal een lang verhaal is het beter is als ik het hier plaats. Ik heb vandaag weer ik bui dat ik depressief ben, ik zit constant te huilen en heb overgeef neigingen. Ik weet écht niet wat ik moet doen op zo'n moment. Een dagboek bijhouden werkt niet bij mij, ik vergeet het constant of heb geen zin om het te doen. Ik zit wel bij een psycholoog, ik weet alleen niet of dat wel werkt.

Hier is een stuk over mijn verleden tot heden, ik hoop dat het niet te lang is:

Het begon allemaal toen mijn ouders uit elkaar gingen, ik was toen 9 jaar. Ik ging samenwonen met mijn zus en met mijn moeder. Mijn zus ging aan de drugs op 17 jarige leeftijd en mijn moeder werd zo erg depressief dat ze een zware alcoholist werd. Ik werd toen die tijd ook erg gepest op school (Schelden, schoppen, slaan etc.) En thuis moest ik wakker blijven (van mezelf) totdat mijn moeder sliep. Mijn moeder had namelijk bijna elke avond een zelfmoord poging gedaan, medicijnen innemen of zichzelf snijden, waardoor ik eigenlijk op die leeftijd mijn moeder moest verzorgen. Ik belde mijn vader vaak in paniek op om langs te komen om naar het ziekenhuis te gaan.

Mijn zus en mijn moeder waren vaak aan het schelden tegen elkaar, ze wilde elkaar dood hebben en mijn zus heeft vaak genoeg mijn moeder expres laten struikelen. Na een hevig gevecht is mijn zus op 18 jarige leeftijd het huis uit gegaan met haar vriend, waarmee ze nu nog steeds heeft.

Na 4 jaar kwamen mijn ouders weer bij elkaar, eerder omdat mijn vader het zielig voor mij vond omdat ik alles alleen moest doen. Ik kreeg mijn eerste 'vriend' toen ik 14 jaar was, ik heb hem maar 5 keer gezien in die 6 maanden relatie, maar er waren vaak pogingen van wurging of verkrachting.. Ik had toen de moed verzameld om het via MSN toen die tijd uit te maken. Daarna had ik nog 3 vriendjes gehad, maar dat was eerder omdat ik niet alleen wilde zijn in plaats van echt houden van. Mijn laatste ex had het vorig jaar uit gemaakt omdat hij vreemd was gegaan met een ander. Dat was precies de periode dat het weer slechter ging met mijn moeder, ze vergat steeds meer dingen en na enkele testen zeiden ze dat het misschien korsakof kon zijn.

Toen sloeg het helemaal door met mij, ik was in 1 maand 8 kilo afgevallen en ik had meerdere pogingen gedaan tot zelfmoord. Op school gingen mijn cijfers flink achteruit en dat kon ik ook niet meer aan. Ik wil namelijk alles perfectionistisch doen, dan pas voelde ik me goed.

Nu heb ik sinds 25 februari een nieuwe vriend, waar ik echt van hou, maar omdat al mijn andere relaties flop zijn, weet ik soms niet goed hoe ik me moet gedragen. Ik ben erg snel jaloers en vraag veel aandacht. Ik ben bang dat hij vreemd gaat omdat al mijn vorige vriendjes het ook hadden gedaan, terwijl ik zélf weet dat hij het niet doet. Dit is ook erg lastig voor hem en kan het soms ook niet aan dat ik zo vaak depressief ben. We krijgen vaak meningsverschillen hierdoor en ik krijg sinds 3 á 4 maanden ook paniekaanvallen. Mijn vriend heeft nu ook problemen thuis met zijn moeder, waardoor hij sneller chagrijnig is. Ik vind het erg lastig ook om uit mezelf mijn problemen te vertellen, ik heb dat nooit gedaan in mijn leven, omdat ik bang ben dat ze boos worden. Mijn vriend kan er niet tegen als ik constant "niks" zeg op de vraag "is er wat?". Ik heb gewoon heel veel moeite om het te kunnen zeggen, gewoon omdat ik soms zelf niet eens weet wat er aan de hand is of hoe ik mezelf daarbij voel. Ik hou echt veel van hem en ik wil hem zeker ook niet kwijt, toch ben ik bang om hoe ik nu ben, dat het wel gaat gebeuren.

Als mijn vriend er in het weekend is, eten we vaak lekkere dingen. Dit verergert alleen de situatie door de weeks, ik voel mijzelf er dan zo slecht door, dat ik bijna niks meer eet. Ik let met alles op de calorieën en ik mag van mezelf niet boven de 1000 calorieën per dag komen, daarnaast sport ik minimaal 1x per week erg intensief. Ook loop ik naast mijn school post, dat is ongeveer 4 á 5 uur totaal aan intensief lopen.

Ik heb ook een beste vriendin, die ik al bijna 8 jaar ken.. Zij heeft bijna dezelfde problemen als mij en ik vind het soms lastig om haar te helpen, zij heeft een eetstoornis en is ook vaak erg depressief.

Ik zit hier heel erg mee, ik kan op dit moment niet alles op een rijtje zetten. :unsure:
Caio

Re: Meerdere malen per week depressief

@Whimmsicott,
Je zegt dat je bij een psycholoog zit maar niet weet of dat werkt. Ik denk eigenlijk dat die opmerking vaststelt dat het niet werkt.
Mijn zus ging aan de drugs op 17 jarige leeftijd en mijn moeder werd zo erg depressief dat ze een zware alcoholist werd
Dat zijn belangrijke gegevens, alcohol is ook gewoon een drug misschien zijn jullie vatbaarder voor drugs dan veel anderen. Dat komt erg vaak voor.
Ook bij bepaalde stoornissen is het niet ongewoon dat men regelmatig teveel drinkt, drugs gebruikt of pillen inneemt.
Heb je geen kans om eens naar een psychiater te gaan om te zien wat er nu allemaal aan de hand kan zijn? Ook de vorm waarop je met eten omgaat kan een vervelende waarschuwing zijn.
En maatschappelijk werk, hebben jullie daar toegang toe? Het ziet er allemaal erg ontspoord uit, en zo moet het niet. Jij hebt ook recht op rust en geluk!
Whimsicott

Re: Meerdere malen per week depressief

Caio schreef:@Whimmsicott,
Je zegt dat je bij een psycholoog zit maar niet weet of dat werkt. Ik denk eigenlijk dat die opmerking vaststelt dat het niet werkt.
Mijn zus ging aan de drugs op 17 jarige leeftijd en mijn moeder werd zo erg depressief dat ze een zware alcoholist werd
Dat zijn belangrijke gegevens, alcohol is ook gewoon een drug misschien zijn jullie vatbaarder voor drugs dan veel anderen. Dat komt erg vaak voor.
Ook bij bepaalde stoornissen is het niet ongewoon dat men regelmatig teveel drinkt, drugs gebruikt of pillen inneemt.
Heb je geen kans om eens naar een psychiater te gaan om te zien wat er nu allemaal aan de hand kan zijn? Ook de vorm waarop je met eten omgaat kan een vervelende waarschuwing zijn.
En maatschappelijk werk, hebben jullie daar toegang toe? Het ziet er allemaal erg ontspoord uit, en zo moet het niet. Jij hebt ook recht op rust en geluk!

Heel lief dat je reageert op mijn bericht. :)

Mijn moeder zegt dat ze niets weet van de situatie toen, mijn moeder en mijn zus hebben nog steeds ruzie met elkaar en beide weigeren contact met elkaar op te nemen. Ze wilt het er ook niet verder over hebben.

Ik zit gelukkig zelf niet aan de alcohol, drugs of sigaretten, maar ik heb, zoals je al zei, problemen met mijn eetpatroon.

En het verschil tussen een psychiater of een psycholoog is toch, dat een psychiater medicijnen mag uitschrijven?
TheEmperor85

Re: Meerdere malen per week depressief

Whimsicott schreef: En het verschil tussen een psychiater of een psycholoog is toch, dat een psychiater medicijnen mag uitschrijven?
Een psychiater is naast psycholoog ook nog (huis)arts.
De lieden die 14 jaar studeren om de rest van hun leven op een stoel te zitten en meds uitschrijven op aanraden van psychologen,die de helft van de tijd aan hun studie hebben moeten besteden.
Caio

Re: Meerdere malen per week depressief

En het verschil tussen een psychiater of een psycholoog is toch, dat een psychiater medicijnen mag uitschrijven?
Whimsicott,
De psychiater is een gespecialiseerde arts in de psychiatrie. Hij mag inderdaad medicijnen voorschrijven, maar doet dat niet altijd, en soms schrijft hij medicijnen én therapie voor en anders ook alleen maar therapie. Het belangrijke is dat hij uitgebreide kennis heeft van het mogelijke biologische gedeelte van de psychiatrische stoornissen, maar ook van de psychologische therapie. En vanuit die kennis is hij of zij de aangewezen persoon om de beste behandeling vast te stellen. Er zijn psychiaters die zelf therapie geven, anderen sturen de patiënt voor psychotherapie door naar een therapeut.
TheEmperor85

Re: Meerdere malen per week depressief

Caio schreef:
En het verschil tussen een psychiater of een psycholoog is toch, dat een psychiater medicijnen mag uitschrijven?
Whimsicott,
De psychiater is een gespecialiseerde arts in de psychiatrie. Hij mag inderdaad medicijnen voorschrijven, maar doet dat niet altijd, en soms schrijft hij medicijnen én therapie voor en anders ook alleen maar therapie. Het belangrijke is dat hij uitgebreide kennis heeft van het mogelijke biologische gedeelte van de psychiatrische stoornissen, maar ook van de psychologische therapie. En vanuit die kennis is hij of zij de aangewezen persoon om de beste behandeling vast te stellen. Er zijn psychiaters die zelf therapie geven, anderen sturen de patiënt voor psychotherapie door naar een therapeut.

..Dat zeg ik
Caio

Re: Meerdere malen per week depressief

Een psychiater is naast psycholoog ook nog (huis)arts.
De lieden die 14 jaar studeren om de rest van hun leven op een stoel te zitten en meds uitschrijven op aanraden van psychologen,die de helft van de tijd aan hun studie hebben moeten besteden.
Sorry Emperor ik begreep gewoon niet wat je zei, nu bovenstaande nog niet hoor.Ik wil na de vorige keer in de topic van Johan niet meer te ver afdwalen maar ik dacht niet dat psychiaters op aanraden van psychologen medicijnen uitschrijven.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Meerdere malen per week depressief

Whimsicott schreef:Hallo iedereen,

Ik had me al voor gesteld bij het Forum onderdeel 'Voorstellen'. Maar omdat het nogal een lang verhaal is het beter is als ik het hier plaats. Ik heb vandaag weer ik bui dat ik depressief ben, ik zit constant te huilen en heb overgeef neigingen. Ik weet écht niet wat ik moet doen op zo'n moment. Een dagboek bijhouden werkt niet bij mij, ik vergeet het constant of heb geen zin om het te doen. Ik zit wel bij een psycholoog, ik weet alleen niet of dat wel werkt.
Hoi Whimsicot,
afgaande op je heftige verhaal, waarin heel erg veel is misgegaan, zou ik zeggen, dat je getraumatiseerd bent. (In plaatselijk jargon heeft dat complex post traumatische stress. ;) Hierna praat ik weer hollands, hoor.)
Nou is trauma heel goed te behandelen, maar dat gaat in een aantal fases.
Het zou kunnen, dat je behandelaar uiterst gewetensvol en deskundig bezig is met fase 1, en dat jij je afvraagt "gaat dit over trauma?" en ook de volstrekt terechte vraag "helpt dit wel?" stelt. Dat de therapeut echt werkt, 'merk' je pas nadat de eerste fase goed op streek is, en wellicht is die fase voor jou niet echt interessant (maar wel noodzakelijk!) en merk je dus pas halverwege de 2e fase echt resultaat...

Ter zake! De eerste fase heet officieel 'stabiliseren". Ik zeg meestal 'poot'n stevig op de grond'. Het gaat om zaken als 'rust in de tent en veiligheid' - inventariseren wat er op dit moment in je leven speelt en wat je er met een scala aan maatregelen aan zou kunnen doen. Informatie is belangrijk en cognitieve therapie kunnen goede diensten bewijzen.
Goed voor jezelf (leren) zorgen is belangrijk.
Zoeken naar 'hulpbronnen' van harte aanbevolen. (Bijv.: bij muziek kom ik tot rust. Wandelen maakt mijn hoofd leeg. "Ik maak een plank vrij voor mijn lievelingsboeken, lekker onder handbereik". Etc.)
Ontspanningsoefeningen zijn ook belangrijk, onderzoeken hoe je je stress kunt "afbouwen". Of kunt voorkomen, dat het te hoog oploopt.
Het kan ook expliciet gaan om "hoe bouw ik een beetje een sociaal netwerk op" (liefst een heel stevig netwerk, maar dat kan even duren).
Of: hoe werkt macht, wat is manipulatie en hoe kan ik me dat van het lijf leren houden.
Zaken als rottige huisvesting, geldproblemen etc. ook liefst oplossen of in elk geval al een goed begin mee maken. Sommige rotpatronen gaan pas echt weg, als je ten minste fase 2 achter de rug hebt, maar in fase 1 maak je de zaken "hanteerbaar".

De functie van de 1ste fase is, dat je een 'fundament' krijgt.
En: rotverhalen vertellen met "poot'n die in het moeras staan" was wat men tijdenlang deed - en dat heeft geen zin. (Dat maakt 'verwerken' juist loei en loeizwaar!)
Een stevig 'fundament', poot'n die op de grond staan (en niet in het moeras) is geen luxe.
Ingewikkeld punt: soms heeft iemand heel veel pijn op "ik mag niet goed voor mezelf zorgen (want die nare meneer die mij het leven zuur maakt, wil dat niet)". Beter in fase 1 uitgebreid aandacht aan besteden, dan er verderop over struikelen!

In de 2e fase duik je het oude rotverhaal in. Het eigenlijke verwerken. Let op: verwerken is WERK. Goed voor jezelf zorgen is "verplicht": je werkt stevig aan jezelf, dus voldoende rust, goede voeding, goed slapen, steun in je omgeving - het is allemaal geen luxe.
Ook heel belangrijk: je (evt. nieuwe) sociale omgeving "moet" jou kunnen blijven steunen. (Je vrienden zijn niet je therapeuten, maar ze moeten ook niet weglopen.)

Mijn favoriete methode heet emdr.
De oude methode kwam neer op het verhaal 10 keer vertellen, huilen en boos zijn en steun en erkenning krijgen van je therapeut of evt. groepsleden. Bij emdr gaat het meestal sneller, 10 keer is niet nodig. Erkenning en steun is wel heel belangrijk, ook bij emdr.
Aandacht voor je lichaam en aandacht voor positieve, sterke kanten van jezelf komen ook aan bod.
En "het echte werk" bij emdr doe je in de kamer van de therapeut, niet thuis na de sessie.
En: cognitieve therapie heeft charmes, maar doet in feite niets in deze fase: de emoties ZIJN nu eenmaal niet cognitief en "ze cognitief willen beheersen" werkt heel vaak niet. Heel veel "symptomen" van post traumatische stress zitten in je autonome zenuwstel en dat kun je nauwelijks met cognitieve therapie beinvloeden (en wel heel goed met emdr).

In de 3e fase komt een soort omkering van zaken..
In fase 1 en 2 ging het over "wat jou is aangedaan" (Taalkundig: dat is passief. Uiteraard had jij je reacties op het gebeurde, maar re-ageren is zogezegd iets "secundairs" - een re-actie op een actie, niet iets wat je uit vrije wil en vrije keus deed. Het initiatief lag niet bij jou, en de verantwoording ook niet.)
In fase 3 gaat het om "Hoe wil ik, dat MIJN leven er uit gaat zien?" Zogezegd "actie ipv. re-actie". Wat vind ik belangrijk? Wat wil ik graag voor mezelf? Voor wie me dierbaar is? Wat geeft mij energie? Welke kwaliteiten heb ik, die ik wil gaan ontwikkelen?

Let wel: dit is niet 1 afrondend gesprek, maar een fase.
Of het 3 gesprekken zijn of 30 - dat valt te bezien. Gesteld, dat je een "rommelige" jeugd hebt gehad, met ouders die compleet niet voor jou zorgden en waarbij jij dus constant moest "re-ageren" op de rommel die zich telkens opnieuw weer aandiende -dan kan dit een fase van 30 gesprekken zijn.

Whimsicott schreef:Nu heb ik sinds 25 februari een nieuwe vriend, waar ik echt van hou, maar omdat al mijn andere relaties flop zijn, weet ik soms niet goed hoe ik me moet gedragen. Ik ben erg snel jaloers en vraag veel aandacht. Ik ben bang dat hij vreemd gaat omdat al mijn vorige vriendjes het ook hadden gedaan, terwijl ik zélf weet dat hij het niet doet. Dit is ook erg lastig voor hem en kan het soms ook niet aan dat ik zo vaak depressief ben.
Fijn, dat je een lieve vriend hebt - en idd: jou oude trauma;s spreken helaas nu nog een woordje (..zeg maar gerust: een fiks aantal woorden!!) mee.
Dat is heel jamer - en dit soort dingen goed doorspreken hoort nadrukkelijk bij fase 1!!!
En wellicht is het zinnig, dat hij ook in therapie gaat voor zijn problemen: jij hebt - helaas - genoeg op jouw bordje gesmeten gekregen.
Wellicht kun je zijn ellende er best bij hebben (..overleefsters, zogezgd, zijn vaak loei- en loeisterk!!) maar in therapie zijn is nu juist breken met dat ''overleven''. (En ook in fase 1 geeft dat heel wat 'gewiebel'.)
Whimsicott schreef:We krijgen vaak meningsverschillen hierdoor en ik krijg sinds 3 á 4 maanden ook paniekaanvallen.
Gemene krengen zijn dat!!! Belangrijk is, dat je dus veel tips krijgt, om te voorkomen dat de spanning zo hoog oploopt.
Whimsicott schreef:(...)mezelf mijn problemen te vertellen, ik heb dat nooit gedaan in mijn leven, omdat ik bang ben dat ze boos worden.
Ja Dat gaat over macht. In gezinnen waar dingne niet ideaal loen, is het vaak erg belangrijk, dat het plaatje naar buiten er goed uitziet en ben je niet loyaal (en zijn er soms strenge straffen) op digen naar buiten brengen.
...en ng een stapje verder, is het zo, dat je als kind niet eens mag huilen of anderszins mag laten merken, dat het "niets aan is", hoe jij behandeld wordt.
je moet het allemaal maar slikken, alsof het de gewoonste zak van de wereld zou zijn.
(Sommige incestplegers liegen daar ook over:"Alle papa's doen dit" = het IS heel gewoon, omdat IK het zeg!!)
Whimsicott schreef:Mijn vriend kan er niet tegen als ik constant "niks" zeg op de vraag "is er wat?". Ik heb gewoon heel veel moeite om het te kunnen zeggen, gewoon omdat ik soms zelf niet eens weet wat er aan de hand is of hoe ik mezelf daarbij voel. Ik hou echt veel van hem en ik wil hem zeker ook niet kwijt, toch ben ik bang om hoe ik nu ben, dat het wel gaat gebeuren.
Mijn tip: bij het vermoeden, dat je partner zich niet lekker voelt: geen discussie, maar een aai of een lief woord.
(De uitnodiging "Gosh lief, is er wat...?" is prima, maar als het een debat gaat worden: "Er is iets!! Je moet het me zeggen!" gaan er dingen fout. Een liefdesrelatie gaat over uitnodigen en vertrouwen geven.)
Whimsicott schreef:Ik let met alles op de calorieën en ik mag van mezelf niet boven de 1000 calorieën per dag komen, daarnaast sport ik minimaal 1x per week erg intensief. Ook loop ik naast mijn school post, dat is ongeveer 4 á 5 uur totaal aan intensief lopen.
I am sorry, maar je pleegt roofbouw op jezelf. (In rust heb je als mens tussen de 2000 en 2500 calorieen per dag nodig. Om je immuunsysteem, je brein, etc. aan de praat te houden.)
Dat kan een techniek zijn, die jou helpt met overleven: als je hongert, voel je je emoties ook minder.
Het doel van therapie is, dat je al in fase andere manieren krijgt, om je emoties hanteerbaar te houden, ook als je die 2500 calorieen eet.


En mbt. pillen: er bestaan zowel pillen van de arts, als voedingssupplementen, die je emoties iets 'makkelijker' maken, iets minder scherp. Maar een trauma verwerken daar bestaan geen pillen voor. (Helaas!)
Anti depressiva (een depressie lijkt op een trauma EN een trauma kan depressie veroorzaken) kunnen het proces iets lichter maken, maar dat kan L-tryptofaan of L-glutamine ook.
Whimsicott

Re: Meerdere malen per week depressief

Dank jullie wel om hierop te reageren. Ik ben deze week erg ziek en kon daardoor niet eerder reageren. Ik merk dat ik, nadat ik mijn verhaal had geplaatst, nog minder ben gaan eten. Ik eet hooguit nu nog 600 cal. per dag. Het klopt dat ik mijzelf hierdoor minder depressief voel, hoe meer ik mijzelf zo voel, hoe minder ik ga eten.

Mijn vriend voelt zich de laatste tijd ook aangevallen door mij, terwijl ik dat helemaal zo niet bedoel of verwoord. Ik sluit dit ook heel erg op mijzelf. Ik heb gister avond niet geslapen en alleen maar zitten huilen, deze avond is het weer raak. Ik voel me erg alleen en ik weet gewoon niet meer naar wie ik toe moet om mijn verhaal te vertellen. Ik ben gewoon zo erg bang om fouten te maken in een relatie.

Over de psychiater, ik wil er liever niet naar toe, ik wil niet nu al aan de medicijnen zitten en al helemaal niet als ik zie hoe het nu met mijn moeder nu gaat en de medicijnen.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Meerdere malen per week depressief

Whimsicott schreef:Dank jullie wel om hierop te reageren. Ik ben deze week erg ziek en kon daardoor niet eerder reageren. Ik merk dat ik, nadat ik mijn verhaal had geplaatst, nog minder ben gaan eten. Ik eet hooguit nu nog 600 cal. per dag. Het klopt dat ik mijzelf hierdoor minder depressief voel, hoe meer ik mijzelf zo voel, hoe minder ik ga eten.
Ja - zogezegd een overlevingsstrategie.
Dwz.: ooit was "niet eten" het betse wat je in een ellendige situatie kon bedenken om het nog een beetje dragelijk voor jezelf te maken.
...en nu zou aan de orde *moeten* zijn, dat je andere strategieen bedenkt, waarbij je en de problemen aanpakt, en goed voor jezelf zorgt, ook in lichamelijk opzicht.
Whimsicott schreef:Mijn vriend voelt zich de laatste tijd ook aangevallen door mij, terwijl ik dat helemaal zo niet bedoel of verwoord. Ik sluit dit ook heel erg op mijzelf. Ik heb gister avond niet geslapen en alleen maar zitten huilen, deze avond is het weer raak.
Rot hoor!! :knuffel: :knuffel:
Whimsicott schreef:Ik voel me erg alleen en ik weet gewoon niet meer naar wie ik toe moet om mijn verhaal te vertellen. Ik ben gewoon zo erg bang om fouten te maken in een relatie.
:knuffel: Niet iedere relatie is alleen maar een warm bad, maar steun krijgen van je lief is toch veel beter dan dat jij constant het gevoel krijgt, dat je het fout doet.
(eel erg logisch en strikt genoen: als HIJ zich aangevallen voelt, is dat ZIJN probleem. Waar jij als liefhebbende partner best bij wil helpen, maar het is en bljft ZIJN pakkie an.)
Whimsicott schreef:Over de psychiater, ik wil er liever niet naar toe, ik wil niet nu al aan de medicijnen zitten en al helemaal niet als ik zie hoe het nu met mijn moeder nu gaat en de medicijnen.
Praten over dingen als een relatie, daar is een psycholoog beter in geschoold dan een psychiater.
(Een psychiater is arts leert alles over het lichaam, doet daarna een specialisatie "psychiatrie" en dat gaat in grote lijnen over pillen tegen depressie etc,; het herkennen van psychose en delier, etc. en daarnaast is er ok nog aandacht voor waar een psycholoog 5 volle jaren mee bezig is.)
Felix

Re: Meerdere malen per week depressief

Praten over dingen als een relatie, daar is een psycholoog beter in geschoold dan een psychiater.
(Een psychiater is arts leert alles over het lichaam, doet daarna een specialisatie "psychiatrie" en dat gaat in grote lijnen over pillen tegen depressie etc,; het herkennen van psychose en delier, etc. en daarnaast is er ok nog aandacht voor waar een psycholoog 5 volle jaren mee bezig is.)
Janneke, je gaat maar door met het verkondigen van deze leugen. Een psychiater is naast arts ook een bevoegd therapeut en heeft daar dan ook lang en diepgaand voor moeten studeren.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Meerdere malen per week depressief

Zelf heb ik ook meer aan een gesprek met mijn psychiater dan mijn (voor de moment nog) psychologe, ook al weet hij dat hij in mijn geval best niet afkomt met AD.
Het kan ook anders : toen ik in dagtherapie was had ik meer aan een gesprek met mijn psycholoog, de psychiater had daar geen tijd voor een lang gesprek.
Mijn vriendin is al jaren in behandeling bij een psychiater in de vorm van therapie, dus telkens een gesprek van 1uur.
Leeuwtjuh

Re: Meerdere malen per week depressief

Janneke heeft gelijk in deze. Psychiaters hebben vaak nog niet één cliënt gesproken nadat ze zijn afgestudeerd.
Leeuwtjuh

Re: Meerdere malen per week depressief

Felix schreef: Janneke, je gaat maar door met het verkondigen van deze leugen. Een psychiater is naast arts ook een bevoegd therapeut en heeft daar dan ook lang en diepgaand voor moeten studeren.
Welkom terug overigens, Ciao. Ik was van mening dat jij geen minuut langer op dit forum wilde blijven?
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Meerdere malen per week depressief

Ik denk dat je het vooral moet "treffen" bij de keuze tussen psychiater/psycholoog.
De psychiater van mijn vriendin doet er sinds kort ook relatietherapie bij.
Ervaring speelt misschien ook wel een rol.
Ik weet niet met hoeveel mensen mijn psychologe een gesprek gehad heeft voor ze aan de slag ging, maar ik heb er niet meer aan dan een gesprek met de eerste de beste persoon die je op straat zou tegen komen en een babbel zou mee slaan.
Felix

Re: Meerdere malen per week depressief

Leeuwtjuh, Janneke liegt er lustig op los en dat is bijzonder kwalijk en jij weet net zo goed als ik dat ze liegt. En inderdaad, ik bleef liever niet op een forum waar een figuur als Janneke vrij spel heeft, maar als ik dan later toch weer diezelfde leugen herhaald zie staan dan voel ik me verplicht weer te reageren.
Felix

Re: Meerdere malen per week depressief

Ik weet niet met hoeveel mensen mijn psychologe een gesprek gehad heeft voor ze aan de slag ging, maar ik heb er niet meer aan dan een gesprek met de eerste de beste persoon die je op straat zou tegen komen en een babbel zou mee slaan.
@Black Rose, bij een therapeut werkt het soms beter omdat je je als patiënt serieus genomen voelt en omdat er iemand echt naar je luistert (of lijkt te luisteren).
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Meerdere malen per week depressief

Felix schreef:Leeuwtjuh, Janneke liegt er lustig op los en dat is bijzonder kwalijk en jij weet net zo goed als ik dat ze liegt. En inderdaad, ik bleef liever niet op een forum waar een figuur als Janneke vrij spel heeft, maar als ik dan later toch weer diezelfde leugen herhaald zie staan dan voel ik me verplicht weer te reageren.
Tjonge jonge, zo hoor ik nog eens iets over mijzelf.....
...of lees ik nog eens iets over anderen. (Die wel schelden/ lasteren, maar geen bronnen noemen.)

Mbt. mijn gelieg, kan ik iedereen bijvoorbeeld de volgende link aanbevelenhttp://www.umcg.nl/nl/umcg/afdelingen/universi ... fault.aspx

(Mijn oog viel bijv. op de mogelijke keuzestage: ''Stage emotionele stoornissen. De stage is gericht op angststoornissen of stemmingsstoornissen met de mogelijkheid van verdieping in een bepaalde methodiek (psychotherapie, psychofarmacologie)''. )
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Meerdere malen per week depressief

verdorie , nu doen jullie het weer : over het hoofd van de topiceigenaar heen eindeloos discussieren over het psycholoog-psychiater gedoe. stop daar toch mee : daar is niemand mee geholpen!!
ik denk dat ieder toch wel bekwaam genoeg is om alle tips , raad , ... die jullie geven zelf te evalueren en eruit te halen wat voor hem/haar bruikbaar is.
ik sluit me aan bij Black Rose : ik denk dat het inderdaad ook moet `klikken` tussen de hulpverlener en de hulpvrager. als ik met sommige patienten (?) in de wachtzaal praatte over `mijn` psychiater waren de meningen daarover ook verdeeld. lijkt me ook logisch.
maar nogmaals ; ik vind dat heen- en weer verwijten zo jammer heh , vooral omdat jullie zo`n fijne hulp kunnen zijn voor `ons`.
lieve wimsicott ; ik wens je dan ook veel wijsheid en `nuchter verstand` toe om deze raad eruit te filteren waar jij mee verder kan!!
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Meerdere malen per week depressief

"ontopic"

Gebruik voor verdere verschillen van mening over psychiaters en psychologen het topic 'opleiding psychiater' zodat hier de TS weer centraal staat.

http://www.psycholoog.net/forum/viewtop ... =3&t=17982

Verdere offtopics in dit of een ander persoonlijk hoekje krijgen een waarschuwing.
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Whimsicott

Re: Meerdere malen per week depressief

Dankjewel momo. ;)

Vorige week was ik erachter gekomen dat mijn moeder vreemd ging met een andere man. Ik heb dit tegen mijn vader gezegd en zei dat ik er mij niet teveel zorgen om moet maken.
Ik had het al aan mijn broer en zus verteld en die werden ook aardig boos erop dat mijn vader zo normaal reageerde.

Mijn moeder was er gisteren achter gekomen dat ik het mijn broer verteld had en werd kwaad op mij. Mijn vader pikt alles en neemt dit zelfs voor haar op. Ik kan helaas het huis niet uit, maar ik heb niet zoveel vertrouwen meer in mijn moeder, omdat niet de eerste keer is dat ze zoiets doet. Ook kan ik er gewoon niet tegen dat mijn vader het goed vindt dat ze vreemd gaat, dat gaat bij mij door het verkeerde keelgat. Zo komt het over alsof ik de boeman ben.

Ik weet niet zo goed hoe ik me moet gedragen in zo'n situatie, vooral omdat ik wil dat ze gaan scheiden. Ze leven langs elkaar heen.
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Meerdere malen per week depressief

Een scheiding brengt veel papierwerk en andere ellende met zich mee. Vaak komt de rechter erbij aan te pas en ook advocaten die betaald moeten worden. Als je ouders hier beide geen zin in hebben en hun relatie puur praktisch zien, kan ik me voorstellen waarom ze de situatie zo laten als die is. Misschien is het inderdaad beter je er niet al te druk om te maken, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. In elk geval veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Meerdere malen per week depressief

Hoi Whimsicott,
je ""bemoeien"" met het huwelijk van je ouders werkt vaak niet goed - zo blijkt maar weer.
Dat kan heel oneerlijk zijn: jij leeft er tenslotte middenin.

En denkbaar, dat jij hartstikke boos bent op je moeder, omdat ze vreemd gaat.

En balen, dat je ondanks al deze dingen niet het huis uit kunt! (Waarom eigenlijk niet...?)

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”