mariel

mariel: nieuw hier en gebroken

hallo, ik ben mariel. Ben twintig jaar gehuwd geweest met een redelijk goede man (die wel altijd op zakenreis was waardoor we uit elkaar gegroeid zijn), huwelijk met kinderen. Ben gescheiden om dan twee opeenvolgende totaal destructieve relaties te hebben met mannen die emotioneel beschadigd waren. Ik werd in beide relaties psychisch en zwaar fysiek mishandeld en financieel gepluimd. Ik was de "redster", nooit grenzen leren stellen, ik liet alles toe uit angst om alleen te zijn, ik voelde me minderwaardig en van een sterke vrouw veranderde ik in een zwak hulpeloos afhankelijk ding. Ik walg van mezelf nu en zit vol schuldgevoelens en ook woede dat ik mezelf dit heb laten aandoen. Die mannen voelen ook totaal geen berouw en het lijkt wel alsof ze gewetenloos handelen. Nu ben ik voor de eerste keer alleen in mijn leven, en ik kan het niet aan. Ik lig hele dagen te huilen, op mijn zetel en zelf me aankleden is me te veel. Ik weet niet hoe ik verder moet in dit leven. Ik voel me zo verlaten, alleen, hulpeloos en zit ook vol woede over zoveel onrecht. Ik weet echt niet meer hoe ik verder moet. Al mn energie gaat uit in gedachten naar die mannen, het lijkt wel een obsessie. Ik heb echt het gevoel gek te worden van verdriet en pijn. Ik sluit me helemaal op, en de wereld gaat aan me voorbij, zonder dat ik er deel van uitmaak. Hoe geraak ik hier in godsnaam uit, ik heb echt geen plezier meer in dingen. Met de beste wil van de wereld. De pijn is te groot. Ik voel me ook ontzettend eenzaam, en toch heb ik geen zin om mensen lastig te vallen met mn verhaal. Heb ook geen vrienden meer, want heb die laten vallen door mijn destructieve relaties. Mensen met een depressie of posttraumatische stress mogen me altijd raad geven, want ik moet ergens een houvast hebben, het lijkt wel alsof ik al dood ben vanbinnen.
kelly78

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Hallo Mariel,

Ik begrijp hoe je je voelt en ik leef met je mee. Ik zou graag je vriendin willen zijn en je willen helpen. Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt als jij. Niet precies hetzelfde en mijn situatie was minder erg dan die van jou. Ik was bij mijn vriend weggegaan en ging toen op mezelf wonen. Ik stond er ook helemaal alleen voor zonder familie of vrienden. Uiteindelijk ben ik weer samen gaan wonen met mijn vriend. Twee keer zelfs. Mijn vriend mishandeld gelukkig niet. Ik heb het er alleen moeilijk mee dat hij verslaafd is aan wiet. Slik je al antidepressiva? En heb je een baan?
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

dank voor je begrip kelly. Je verhaal raakt me. Al twee keer teruggegaan bij je vriend die verslaafd is aan wiet. Ik ken dat, want mijn twee destructieve relaties waren ook met mannen die verslaafd waren aan alcohol én wiet. Toch ken ik mannen die veel wiet gebruiken en toch heel lief zijn met hun partner, dus ik weet niet wat wiet eigenlijk met een mens doet. Komt het door de wiet dat jullie relatie zo moeilijk was (of nog steeds is?).
Ik slik al ongeveer drie jaar nu sipralexa. Ik had een baan als onderwijzeres, maar ben die enkele maanden geleden verloren doordat ik in het ziekenhuis werd geslagen en ik me daarna zo depressief voelde dat ik het niet meer kon opbrengen om voor een klas te staan.

Ik heb dus geen relatie meer, geen vrienden meer, geen baan, slik al drie jaar sipralexa. Het enige dat ik nog heb is woede, wanhoop en pijn. Ik kan niet uit het leven stappen, want ik heb kinderen. Het lijkt misschien alsof ik wanhopig ben, maar zo voelt het ook.

Bedankt voor je vriendschap. Weet dat ik een sterke evenwichte gezonde lachende vrouw was, en die wil ik ooit terugvinden, maar nu voel ik me een dweil en dat duurt al jaren. Ik ben echt mezelf kwijt.
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

hey Mariel ,
ik herken dat gevoel van alle eigenschappen die je had kwijt te geraken.
en ja , dat is moeilijk , rot , ellendig en zwaar.
maar door je verhaal hier te doen , heb je een eerste goede stap gezet denk ik.
een volgende stap zou zijn om toch professionele hulp te zoeken , eventueel via je huisarts. want om helemaal alleen uit zo`n diep dal te komen lijkt me heel erg moeilijk. vooral omdat je geestelijk en lichamelijk aan het einde van je krachten bent.
ik hoop voor je dat je dan ook die stap kan zetten , zodat je weer de weg naar de oude mariel kan aanvatten.
en hoewel die weg niet makkelijk zal zijn , is het wel mogelijk.
ik wens je dan ook heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijden.
Caio

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Ik walg van mezelf nu en zit vol schuldgevoelens
Hoi Mariel, dat zijn nou precies symptomen van depressie.
Volg je nergens een behandeling of therapie zodat je ergens naar uit kunt kijken? Zou je niet van medicijn kunnen veranderen? Je neemt de sipralexa nu al 3 jaar, misschien helpt het nu minder, maar dat zou ik niet weten.
Misschien ook, begin je in de overgang te komen en dat brengt je hele innerlijke huishouding ook uit balans. En de herfst valt die je ook niet lastig?
Blijf in ieder geval niet de hele dag binnenshuis, dwing je naar buiten te gaan omdat je dan even in een andere sfeer terecht komt. Kleed je iedere dag aan en maak je bed op en neem iedere dag een uitgebreid bad.
Je komt hier weer bovenop, zoek positieve methodes om je woede te kunnen uitleven.
Heel veel sterkte!
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Beste Kathleen en Caio, dank voor jullie reacties. Volgens jullie is het misschien toch beter een goede therapeut te zoeken om alles te kunnen verwerken. Ik denk dat ik daar morgen maandag dan ook werk van zal maken. Ik denk ook dat ik het niet alleen kan. Misschien ook eens vragen om te veranderen van anti depressiva, misschien werkt dit niet meer. En het is inderdaad een feit Caio, dat ik voorlopig precies tot niets meer in staat ben. Ik slaap een hele dag, en tussendoor drink ik koffie en sigaretten. Mijn huis is een puinhoop, ik kom niet meer buiten, sluit me op. Het is zo dat ik zoveel pijn voel dat ik gewoon onder mijn deken moet kruipen, want het is gewoon ondraaglijk. Ik voel een totale innerlijke pijn in mijn buik, mijn maag, een beklemmend gevoel. Elke dag zeg ik: "komaan mariel", en elke dag kruip ik toch weer in mijn zetel om gewoon weg te zijn. Dit is geen leven. Ik zit ook met een totale geobsedeerde woede en wrok naar die mannen toe. Ik kan daar nergens mee weg, want ik word door mijn ex volledig genegeerd, alsof ik niet besta. Zo moeilijk.
kelly78

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Mijn vriend is ook verslaafd aan alcohol en wiet. Mijn vriend had ook schulden. Ik ging me afvragen waarvoor ik eigenlijk werkte. We hadden veel ruzie. Gelukkig gaat het nu een stuk beter. Hij heeft minder schulden en we kunnen meer geld besteden aan andere dingen. Wat depressief zijn is weet ik zelf ook heel goed. Ik slik al 13 jaar Venlafaxine retard. Toen depressief was ging ik boeken lezen over mensen die ook een depressie hadden gehad. Dat hielp mij toen wel een beetje. Veel sterkte in deze moeilijke tijd!
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Hoi Mariël,

Laat ik mij richten op het gedeelte; moedeloosheid, verdriet, moeheid, depressie, door de omstandigheden. Want het is nu eenmaal zo dat het heftige reacties kan opleveren. Zowel geestelijk maar ook zeker lichamelijk. En geestelijke pijn, kan ook slaan op je lichaam op een gegeven moment. Wat ik je mee kan geven is dat het goed is...dat je jezelf toch telkens (al is het gigantische moeite momenteel) wel vooruit probeert te krijgen en jezelf toespreekt. Het is goed dat je dat doet. Dat laat ook zien dat je, ondanks moeheid toch heel, heel graag verder wil. Ondanks je eigen bedenkingen. Wat je doet, is in ieder geval jezelf op die manier toch dwingen verder te gaan.

Wat ik lees is dat je huis een puinhoop is. Dat is best zorgelijk. Juist omdat het niet netjes op orde is, kan je merken dat het geestelijk niet goed gaat. Want de spullen om je heen, kunnen staan voor het verdriet binnenin en de chaos die je momenteel ervaart. In alle eerlijkheid is het een rotsituatie natuurlijk, maar wat wel van belang is, is dat je probeert toch om je heen wat rust te bewaren door netheid en ruimte. (Ik herken het wel, problemen en stress en daardoor een puinhoop om je heen.) Ga eens proberen aan de slag te gaan met een schema. Vaste tijden waarin je dingen gaat doen. Dingen die nodig zijn om op de been te kunnen blijven. Regelmatig vroeg op staan. Een schoonmaakschema om op een bepaalt moment van de dag te beginnen met opruimen en schoonmaken, (Desnoods met hulp van derden. ;) ) En gelijk als je iets gedaan hebt, opruimen en weer inruimen. Zo blijft het veel netter. Een avondritueel. Dus op vaste tijden zorgen dat je dingten aanpakt en naar bed gaat. En ondanks dat het nu moeilijk is, toch voor jezelf dingen plannen om te ondernemen. Uitstapjes met bekenden, een televisieavondje, lekkere douche, op visite gaan, ondanks dat dat nu niet gemakkelijk is. Zo onderneem je dingen, houd je contacten en ben je even buiten je huis. Voor jezelf kiezen en zo op die manier weer beter voor jezelf zorgen.

En als je dat prettig vind, inderdaad eens kijken naar hulp erbij op proffesioneel vlak.

Sterkte. :knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Je voorgaande relaties zeggen over je dat je een goed mens bent. Je hebt klaargestaan voor en geïnvesteerd in mensen die op je parasiteerden, en bent daar zelf aan onderdoor gegaan. Besef wel dat je er zelf ook mag zijn. Alleen zijn is verre van gemakkelijk, want mensen zijn nu eenmaal sociale wezens. Je kan proberen wat oude contacten te herstellen, of lid te worden van een vereniging of cursus. Vermijd daarbij wel dat je weer dit soort destructieve relaties opbouwt. Wat betreft je onverwerkte leed zou je inderdaad misschien baat hebben bij professionele hulp, maar dan wel in een vorm die bij je past. Bij deze keuze kan bijvoorbeeld een psychotherapeut je helpen. Veel sterkte en succes.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Hoi Mariel,
ik ben grif bereid om te geloven, dat ook jij posttraumatische stress hebt...!
En denkbaar ben je aan het rouwen, om alles wat i is misgegaan... :knuffel:
En: rouwen IS rauw!!!

Hartstikke goed, dat je een deel van de oorzaak weet: je hebt nooit geleerd, om grenzen te stellen. Balen!!!
Bedenk wel: grenzen stellen is nadrukkelijk iets, dat je moet leren - het komt je niet aanwaaien.
En als er ook nog allerlei andere dingen spelen (bijv, angst om alleen te zijn) is het driedubbel lastig!!! :knuffel:
Hartstikke goed, dat je momenteel, ondanks al je angsten, toch alleen bent!!
En: probeer met enige compassei naar jezelf te kijken: dit is niet iets, wat jij "gewoon maar" met je hebt laten doen!!
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Hoe lief Kelly, Memories, Radius en Janneke.. zo een houvast..
Kelly, ik ben blij dat het beter gaat met jou, dat jullie minder schulden hebben. Drinkt hij nog? Ik denk eraan om een al anon vergadering bij te wonen (en eens te zien hoe dat werkt). Dat zijn geliefden (of ex)partners of familie ofzo van alcoholisten die niet goed voor zichzelf kunnen zorgen. Ze werken net als de aa met het twaalfstappenplan, en ik heb daar veel goeds over gelezen om los te komen en de focus op jezelf beginnen te leggen.
Memories: het is een feit dat mijn huis mijn chaos in mn hoofd voorstelt, dat heb je heel goed gezien want zo voelt het ook. Ik zou me moeten forceren om vroeg op te staan, maar ik zit tot een stuk in de nacht te lezen, want ik kan niet slapen en dan lig ik overdag in mn zetel, zielig te wezen ja. Ik moet echt doen wat jij me aanraadt, want zo gaat het van kwaad naar erger.
Radius, zo lief dat je me een goed mens noemt. Te goed is half gek ook, maar het is waarschijnijk dat ik zo over me heen laat lopen omdat ik zo weinig op mezelf vertrouw en angst om alleen te zijn. Echte paniek, maar echte paniek voel ik.
Janneke, ook heel erg bedankt, je hebt er geen idee van hoe goed het doet hier zo mensen te lezen die ween waar ik het over heb. Ik heb hier nog zoveel jullie verhalen allemaal te lezen, en ik voel zéker mee als ik het lees, maar ik kan dat precies niet allemaal onthouden, ik zou dat moeten opschrijven.
Ik weet al een paar dingen zo, weet dat jullie me zo hard steunen en ik dat ook voor jullie wil doen.
Ik tracht nu minuut per minuut te leven, want dag per dag lukt me nog niet. Het vervelende aan heel de zaak is dat ik nu eigenlijk ook met een ongelofelijk liefdesverdriet zit, hoewel ik wéét dat die man me geestelijk (tja, zelfs lichamelijk!) kapot maakt, geraak ik er gevoelsmatig niet van los. Al die leuke dingen en zo intens vrijen (op de goede momenten), ik dacht dat hij de man van mn leven was. Hoe dom kan een mens zijn. Ik ben dan ook verschrikkelijk bang van mannen geworden, Darius, ik snap wat je bedoelt, ik mag echt niet meer in die val lopen. Ik heb ook geen zin in een relatie, ik hang nog veel te vast aan die man die ik dacht dat het voor het leven zou zijn, deze keer is het "echte liefde". oh my god..
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

mariel schreef: Ik denk eraan om een al anon vergadering bij te wonen (en eens te zien hoe dat werkt). Dat zijn geliefden (of ex)partners of familie ofzo van alcoholisten die niet goed voor zichzelf kunnen zorgen. Ze werken net als de aa met het twaalfstappenplan, en ik heb daar veel goeds over gelezen om los te komen en de focus op jezelf beginnen te leggen.
Goed idee...!
Wat mogelijk ook een zinnig boek kan zijn: "Woman who love too much" van Robin Norwood (vertaald als "als hij maar gelukkig is" - als je mazzel hebt zijn er ook zelfhulpgroepen)(Of je zou er zelf eenkunnen beginnen.)
En als je makkelijk engels leest: "Truth or Dare" van Starhawk, over 'bevrijdingspsychologie' - en de 12 stappen als een goede mogelijkheid.
mariel schreef:Te goed is half gek ook, maar het is waarschijnijk dat ik zo over me heen laat lopen omdat ik zo weinig op mezelf vertrouw en angst om alleen te zijn. (...)
Ik tracht nu minuut per minuut te leven, want dag per dag lukt me nog niet.
artstikke goed hoor!!
je gaat nu je grooste angsten aan - dat IS loei- en loeizwaar, maar wel HEEL dapper!!!
mariel schreef:Het vervelende aan heel de zaak is dat ik nu eigenlijk ook met een ongelofelijk liefdesverdriet zit, hoewel ik wéét dat die man me geestelijk (tja, zelfs lichamelijk!) kapot maakt, geraak ik er gevoelsmatig niet van los.
Ja, die 2 dingen gevoel en verstand gaan soms maar moeilijk samen.
(En als die man je "beschermde" tegen de angst die je nu voelt, nu je alleen bent, vind ik het vooral heel erg logisch.)
(Bescherming tussen aanhalingstekens, want als die bescherming je zo ontzettend veel kostte, was het uiteraard etc. etc. etc.)
mariel schreef:Al die leuke dingen en zo intens vrijen (op de goede momenten), ik dacht dat hij de man van mn leven was. Hoe dom kan een mens zijn.
En ;) niet harder op jezelf schelden dan strikt noodzakelijk!!
Sommige mannen ZIJN zo: heel innemend als ze hun zin willen hebben en op die momenten "oogverblindend".
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Hoi Mariël,

Moeheid is een gigantisch struikelblok voor een volgende dag. (Het liefst zou je vast dagen in bed willen blijven omdat jij je vaak lusteloos en moe voelt, misschien.) Maar juist door ritme te nemen, regelmatig met jezelf bezig te zijn, rustig afbouwen en opbouwen van de dag, bezigheden overdag, kan je er voor zorgen dat je uiteindelijk de klok in jezelf bijstelt. (En ja...als dat fijn is, kan lezen helpen bij het ritme, juist omdat jij, als je bezigheden hebt, vermoeiender bent dan nu, kan lezen je nog meer erbij helpen, om moe te raken.)
Want nu lijkt door een verstoord ritme, de biologische klok, tijdsbesef, niet helemaal goed te staan. En ja...dat heeft ook even tijd nodig om te herstellen. Misschien gaat het niet helemaal in één keer vanzelf. Maar dan moet je toch even doorzetten. Op de tanden bijten om het toch te bereiken.

Ik vind dat je open en eerlijk bent over de situatie. Je bind er geen doekjes om en dat is prettig. Ook voor jezelf.
Zo kan je blijven zien op een goede manier hoe het gaat en welke stappen je neemt en genomen hebt.

Dat vind ik best wel klasse. Durven kijken.

:knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Janneke, ja, ik heb de stap gezet naar al anon doordat ik net dat boek heb uitgelezen: "als hij maar gelukkig is". Heel herkenbaar en een heel goed boek. Ik zou dat andere boek van je ook wel willen lezen maar ik denk dat ik me teveel op dat engels (en die terminologie) ga moeten concentreren.

Memories, het is inderdaad zo dat mn ritme helemaal verstoord is. Ik neem de dag voor de nacht en omgekeerd en het is zelfs zo dat ik gewoon zoveel mogelijk in die zetel wil liggen omdat ik gewoon geen moed heb om dingen aan te pakken. Het verdriet en de pijn zijn niet leefbaar. Hoor me bezig, hoe zielig, maar het is zo. Toch ben ik blij met je raad, en ik ga die gewoon moeten opvolgen. Ik zit hier echt niet op het forum om even te klagen en te zagen en jullie raad in de wind te gooien, want dat zou me geen stap vooruit helpen. Ik ga morgen proberen een soort schema op te stellen, en me er proberen aan te houden. Hoewel ik te moe ben om me gewoon al aan te kleden. (maar dit kan natuurlijk geen moeheid zijn he, ik doe niets dan slapen, dat zal zeker wel een depressie zijn?). Ik vraag me soms en vaak af, mensen met een depressie, zeggen dat ze gewoon te moe zijn om ook maar iets te doen, dat ze gewoon niet kùnnen? Hoe zit dat dan? Is dat écht zo, of zit dat tussen hun hoofd en kunnen ze wel?

bedankt voor jullie steun, ik voel me nu al schuldig dat ik jullie niet kan helpen gewoon omdat ik mezelf nog niet kan helpen. Ik zocht geloof ik al naar jullie voorstel topic, maar vind het niet, misschien is het te lang geleden of heb ik niet goed genoeg gezocht.

mariel
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Hoi Mariël,

Eerlijk gezegd, vind ik je alles behalve zielig. Je bent eerlijk. Dat is wat anders.

Wat je opnoemde kan zeker wel degelijk bij een depressie horen. En tja- of werkelijk alles dan tussen de oren zit, die mening deel ik niet.
Er komt vaak veel lusteloosheid, moeheid en angst bij kijken. Dat vinden ze niet fijn en dat hebben ze natuurlijk liever niet. (Wie wel, zou je in dit geval haast zeggen.)

Overigens heb ik wel een voorsteltopic ergens op een pagina. Niet meer op de eerste pagina van het gedeelte voorstellen. En ook niet meer helemaal kloppend.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Ja Memories, die symptomen zullen zeker wel bij een depressie horen. Toch ben ik gisterenavond vroeger gaan slapen en ben ik nu al op. Er staan een aantal (hele kleine) dingen op mn lijstje, zoals je voorstelde en ik ga mn uiterste best doen om er me zo goed mogelijk aan te houden. (hoewel ik liever in mn zetel terug zou gaan liggen eerlijk gezegd). ik zoek je voorstel topic. Hoe gaat het met jou op dit ogenblik? Ik zie dat je zo vaak anderen helpt, maar hoe is het eigenlijk met jou? Lukt het leven zo een beetje?
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Het lukt me niet echt om kleine dingen te doen. Alles is me teveel. Gaat een depressie vanzelf over of moet men hier echt aan werken? Ben zo verschrikkelijk moe. Leeg. Totaal uitgeput. Nochthans, ik kan niet moe zijn want ik slaap enorm veel, van als ik maar even kan lig ik uren op mijn zetel, en droom dan de akeligste dingen. Het leven is zo zwaar om te dragen. Het lijkt wel alsof alles tegenwerkt, mijn puberende kinderen, mijn ex-man, mijn relatie die gedaan is, vrienden die ik niet meer heb, geen werk, geen geld, hoe geraak ik daar uit? Ik ga in therapie, maar vraag me af of dat helpt. Is er gewoon tijd nodig? Hoe doen jullie dat? ik neem ook sypralexa.
Drake

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Welkom op het forum mariel! :knuffel:

Je verhaal is heel erg herkenbaar!
In de winter van 2005 ben ik zelf ook heel erg depressief geweest.
Het heeft voor mij ook een tijd geduurd om eruit te komen maar het is wel iets waar je echt aan moet werken, al is het erg moeilijk, maar; stap voor stap, elke dag een beetje. :)

Als ik je wat tips mag geven die mij toendertijd mijn depressie door hebben geholpen;

Ik zeg altijd maar zo: Depressiviteit bestaat uit de "4 M's" (Malen Maakt Mentaal Moe)
Het is belangrijk om in plaats van in je negatieve gedachtes te blijven hangen afleiding te zoeken in hobbies, bezigheden al is het maar tekenen, schilderen, dingen van je af schrijven enzo.

Muziek is een goede stimulatie/mentale ondersteuning.
"Dan Gibson's Solitudes" vind ik zelf een goed merk voor positieve rustgevende muziek en natuurgeluiden.

"Life lists" (Levens lijstjes) / Positieve notities

Notities maken van de dingen die jou een prettig gevoel geven of het idee geven dat ze de moeite waard zijn om voor te leven.
Dat kan vanalles zijn, van hobbies, tot lekker eten, een leuke film of muziek.
Een wandeling in de natuur kan al deugd doen.
(Ik kan me herinneren dat ik tijdens mijn depressieve buien vaak in het park de eendjes ging voeren, wat me mentaal tot rust deed komen)

Weet dat ook met jou alles goed zal komen en dat je er nooit alleen voor staat.
Er zullen altijd mensen zijn die oprecht van je houden en bereid zijn je te willen helpen! :knuffel:
Op dit forum kun je sowieso op onze steun rekenen!
Heel veel sterkte en knuffels in ieder geval! :knuffel: :knuffel: :knuffel:
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Uit een depressie komen gaat helaas vaak niet vanzelf. De kunst is het vinden van een balans tussen in- en ontspanning. Wissel leuke of nuttige activiteiten af met momenten van meditatie, reflectie en rust. Probeer daarbij je conditie ook wat te verbeteren, door bijvoorbeeld met enige regelmaat een stukje te gaan joggen, fietsen of wandelen. Al is het om te beginnen maar een keer lopend naar de bakker in plaats van met de auto of fiets, alle kleine beetjes helpen.

Ook helpt het om een uitlaatklep te vinden als je die nog niet hebt. Voor sommigen is dat een intensieve sport waar ze al hun energie en emotie in kwijt kunnen, voor anderen is het schilderen, tekenen of schrijven. Een depressie ontstaat niet zomaar. Er zullen je vast veel emoties dwars zitten en een uitlaatklep kan een goed en zelfs essentieel hulpmiddel zijn om die te verwerken.

Veel sterkte en succes!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

bedankt drake en radius, voor alle jullie goede tips. Ik heb er veel aan. Het gevoel dat ik gesteund word en er mensen zijn die me begrijpen en me hier ook een duwtje in de rug geven. Ik raak inderdaad maar niet van die zetel af en ja inderdaad: malen maakt moe!!! Als ik jullie zo lees is het belangrijk om mijn gedrag te veranderen, eens naar buiten gaan, dingen die ik leuk vind enz... Ik ga nu een bad kleden en me aankleden en ik ga echt jullie raad opvolgen, zo goed als het lukt.
Misschien als ik mijn gedrag verander, zullen mijn gevoelens toch op een of andere manier meeveranderen. Ik ben nu het boek aan het lezen "als liefde pijn doet en je weet niet waarom" van susan forward. Ook heel erg goed, het lijkt, net als het boek van robin norwood "als hij maar gelukkig is" recht op mn lijf geschreven. Ik ben dus écht wel relatieverslaafd, ja, tot in het obsessieve. Door het feit dat ik "dood" ben voor hem, voel ik me vanbinnen ook dood. Ik besef dat ik mijn leven en mijn geluk dus helemaal laat afhangen van hem, die me zoveel pijn deed. Ik verwar mijn hunkering, verlangen naar hem waarschijnlijk met liefde. En nee, dit kan geen liefde zijn. Dank jullie x
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Hoi Mariël,

Ik vind het ontzettend knap dat je zo naar jezelf durf te kijken en ook kritisch naar jezelf durft te zijn.
Bedenk je eens wat je daarmnee kan bereiken? Sowieso meer inzicht in jezelf en de situatie. En daar gaat het om.
Eerlijkheid is belangrijk. Je streeft naar betere gevoelens. [applaus]

En... wat is het dan een fijne ervaring om tegen jezelf (en deels tegen ons) te kunnen zeggen; dat je er allemaal zoveel aan hebt en je hier op je gemak voelt. -Want ja...daar komt het eigenlijk op neer en dat is toch iets heel moois.

:knuffel:
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

Ja Memories, ik voel me hier op mijn gemak. En weet dat het door jou en de anderen hier is dat ik me gesteund voel en toch ook uit die zetel tracht te komen. En inderdaad, het gaat beter als ik mij een goed bad neem, me aankleed, wat muziek beluister, lijstjes maak met positieve dingen, eens te voet naar de bakker ga enz. Soms moet een mens inderdaad zijn gedrag aanpassen, zodat het gevoel automatisch mee verandert. In mijn zetel liggen doet me inderdaad nog zieliger voelen dan ik me al voel. Dat lijkt dus een vicieuse cirkel. En maar slapen slapen slapen in die zetel, en dan snachts nog eens een slaappil erbovenop, want als je hele dagen slaapt om te vluchten kan je uiteraard snachts niet meer slapen, en de wereld gaat aan je voorbij dan, en het lijkt alsof je gewoon een toeschouwer bent van die klotewereld. Ik denk dus dat alle tips hier ongelofelijk werken, alsook de steun. Het is aartsmoeilijk maar verdorie, het werkt. Het is goed om met mensen hier te lezen hoe zij het doen, of gedaan hebben. Al kan ik me echt geen raad permiteren om aan jullie te geven, want ik zou jullie nog meer in de put helpen denk ik, als ik mijn ongeloof in het leven voor dit ogenblik hier op jullie projecteer. Weet dat ik jullie heel veel lees. liefs mariel
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

hey ,
wat fijn dat je wat hebt aan de raadgevingen hier. en vooral : wat goed van je dat je er ook iets mee doet. , hoe moeilijk het soms ook is om je over die gevoelens van passiviteit , depressie , ... heen te zetten.
dat vind ik echt wel knap van je!! want dat wijst toch wel op een wil , een kracht en een doorzetting!!!
en daarvoor alleen al (naast als klein tekentje van steun) : :knuffel:
mariel

Re: mariel: nieuw hier en gebroken

dank je katleen, heel erg lief!! Ik las jouw verhaal, en ik vind dat jij het zo goed doet, als ik zie vanwaar je komt??? tja, dan geeft me dit ook heel erg veel moed katleen. Echt waar. bedankt. mariel en ook voor die lieve mannetjes!!! x mariel

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”