Helena210 schreef:Vanaf mijn kinderjaren was ik altijd al anders als andere kinderen. Ik was heel druk, slechte concentratie en ik kon niet rekenen. Tijdens de basisschool is er niemand geweest die verder wou uitzoeken of mijn gedrag misschien kon voortkomen uit andere problemen, zoals adhd.
Balen hoor, dat het niet gesignaleerd is en dat je er geen hulp voor hebt gekregen!! Tegen adhd is veel te doen, buiten de pillen om. De letters adhd worden toegekend op grond van gedrag, maar de grote vraag is, wat er "achter" dit gedrag zit. Vaak is het een lichamelijke kwestie, soms functioneert je lichaam/ je zenuwstel niet ideaal, omdat je moeite hebt met het opnemen van bijv. mangaan en zink. Dat is relatief makkelijk uit te zoeken, maar dan moet er wel een (orthomoleculaire) arts zijn die zo'n onderzoek uitvoert. Bij 1/3 van de kinderen met adhd bijkt een dieet prima te werken (
http://www.steunpuntadhd.nl/adhd-behand ... gen/diëten). En soms ligt het aan oa. je evenwicht: kijk eens hier:
http://www.novreflextherapie.nl/REAC/rb2012002.html of hier:
http://www.inpp.nl)
Helena210 schreef:Tijdens mijn deeltijd groepsbehandeling was ik ook een echte buitenstaander. Ik kwam niet mee met de groep en ik had ook "beperkingen" waar geen rekening mee werd gehouden.
Heel naar!!
Helena210 schreef:Zo vind ik het heel lastig om op een andere plek te zitten dan gewoonlijk, had ik totaal geen concentratie voor de verschillende therapiesessies en durfde ik niet met de groep mee te fietsen naar psychomotore therapie, wat in een ander gebouw gegeven werd.
Ja - mogelijk bn jij een adhd.ster met gedoe rond haar evenwicht - als je als mens geen ideaal evenwicht hebt, heb je dus enorme behoefte aan "vastigheid".
Helena210 schreef:Ook is het een keer voorgekomen dat ik mezelf volledig in paniek opgesloten had op het toilet en na een uur m'n moeder gebeld heeft of zij mij kon ophalen. In de tijd dat ik daar zat is er af en toe een therapeut langsgekomen die vroeg hoe het ging maar meer ook niet.
Zucht... Een mens zou geneigd zijn te denken, dat er een aantal dingen fiks mis gingen en dat dit het gevolg was. Daar eeft kennelijk niemand naar gevraagd...!
Helena210 schreef:Ook deels daardoor voelde ik me erg in de steek gelaten.
Ja!
Helena210 schreef:ik voelde mij in sommige opzichten juist meer in de steek gelaten dan geholpen, omdat ze ver over mijn grens heengingen met de bedoeling mij te helpen, maar geen hulp boden toen dat averechts uitpakte.
Brrr...! (Alsof ze braaf doen wat in het boekje stond en toen dat niet werkte, had jij pech.)
Helena210 schreef:Een ander punt zijn mannen en jongens. Ik ben opgegroeid met alleen maar vrouwen, en heb nooit echt een mannelijk rolmodel gehad. Ik had vroeger wel af en toe contact met m'n vader, maar niet in de maten dat ik hem echt als vader zag.
Jammer!!
Helena210 schreef:Mijn eerste echte relatie liep daarom ook heel anders dan ik gehoopt had, want ik durfde niet voor mezelf op te komen tegenover hem.
Dat lijken me een paar belangrijke punten voor een toekomstige therapie: hoe om te gaan met mannen, je grenzen leren stellen - en de schade opruimen, die deze relaties jou gebracht hebben.
Helena210 schreef:Toen hij weer vrij was is hij weer verder gegaan met drugs gebruiken en liegen en vreemdgaan, en toen heb ik het (veel te laat) uitgemaakt.
Helena210 schreef:Toen ik weer vrijgezel was merkte ik heel erg dat ik het miste om een vriend te hebben, dus toen heb ik me ook veel te vrij gedragen om liefde te krijgen van mannen, natuurlijk zonder resultaat.
...en ook dit kan een belangrijkk therapiedoel zijn: zo sterk worden, zo compleet in jezelf, dat je niet koste wat het kost een man naast je nodig hebt. (Dient zich een lieve man aan, of een lieve vrouw: prima! Welkom! Maar het is niet nodig, in de zin dat jij geen leuk leven zou hebben zonder.)
Helena210 schreef:Gelukkig heeft dat me ook laten inzien dat ik veel voorzichtiger moet zijn, en me echt anders moet gedragen tegenover mensen zodat dit me niet nog een keer zou overkomen.
Ja, prima voornemen! Maar let ok op de 'onderstroom', wek gevoel zat er 'achter' dit gedrag, en kun je op een andere manier jezelf een goed gevoel geven...?
Helena210 schreef:Op dit moment heb ik vrij veel contact met een andere jongen. Hij is heel lief, en we vinden elkaar echt leuk.(..) Alleen ik merk heel erg dat ik toch veel bescherming zoek bij hem en hem tegelijkertijd niet vertrouw dat hij oprecht is en geen bijbedoelingen heeft.
Dat je bescherming bij hem zoekt, is op zich niet verkeerd, maar hopelijkkun je ook jezelf veiligheid geven. En dat je hem wantrouwt, is niet romantisch, maar gezien je ervaringen ergens ook wel verstandig. (Als de pijn verwerkt is van de vorige keren, komt je wantrouwen in perspectief te staan: het wortd dan "een geleerde les" en word je waarschijnlijk alleen wantrouwens, als er echt iets mis is.)
Helena210 schreef:af en toe kan hij (waarschijnlijk onbedoeld) dus ook heel erg afstandelijk doen, en ik weet absoluut niet hoe ik daar mee om moet gaan. Ik probeer met hem te praten, maar dan is hij zo afwezig dat het niet opschiet. Dat triggert bij mij toch een vrij heftige emotie, alleen weet ik niet welke emotie.
Weten, oe het heet is niet het allerbelangrijkste - weten dat er iets getriggerd wordt is wel belangrijk Ook dat kun je gaandeweg een nieuwe therapie itzoeken. En momenteel kan het nuttig zijn te melden aan hem, dat er iets bij jou getriggerd wordt. (Dat het net niet zijn schud is, dat jij de boom in gaat, een trigger is per definitie iets kleins en de meest onschuldige dingen kunnen triggeren. Maar als hij het weet en jou kan troosten: "Okee, rot voor je, maar ik ben niet in een praatbui, maar maak je verder om mij niet te sappel, het is aleen een trigger" scheelt dat ook.)
Helena210 schreef:Ik ben ook bang dat hij op een gegeven moment het contact verbreekt.