Mijn zoon van 18 is altijd al een moeilijk kind geweest. Hij is een binnenvetter en onzeker van aard. Ook heeft hij altijd een grote mond en problemen met autoriteit. Hij kan het nooit goed vinden met leraren en is behoorlijk tegendraads... Hij heeft een hekel aan verplichtingen zoals huiswerk en dat doet hij dan ook nooit. Hij is van VWO naar VMBO afgezakt. Zijn VMBO diploma heeft hij gehaald, maar in HAVO 4 is hij blijven zitten. Puur en alleen doordat hij zijn werkstukken niet wilde maken. Als hij die wel had gemaakt, was hij gewoon over gegaan.... Nu zit hij sinds september op het MBO.
Tegelijkertijd had hij verkering met een meisje dat steeds andere jongens leuk vond. Ze heeft nu verkering met iemand anders, maar gaat juist nog meer met onze zoon om.... Dit brengt hem in verwarring en hij wil wel weer verkering met haar.... Hij is daar erg mee bezig en dat begrijp ik wel.
Sinds zijn verkering uit is en de weken ervoor toen dat dus niet lekker liep, begon onze zoon slecht te eten. Hij kon niet meer slapen. Hij zag er verschrikkelijk uit. We hebben hem naar de huisarts gestuurd en die dacht (net als wij) aan depressiviteit. Ze heeft hem doorgestuurd naar de psycholoog.
Nu weigert hij naar de psycholoog te gaan. Ik vraag me af of hij de situatie niet een beetje heeft aangedikt om medelijden en sympathie van zijn ex vriendinnetje te krijgen. Sinds zijn "depressiviteit" heeft hij veel meer contact met haar als daarvoor.... Hij speelt gewoon zijn computerspelletjes, gaat naar vrienden, ontvangt hier vrienden, eet wel slecht (alleen wat hij lekker vindt - broodbeleg zonder brood, chips, pasta), slaapt slecht (tegen de ochtend in slaap- 's morgens te moe voor school)... Hij gaat dus niet naar school en volgens mij vindt hij dat helemaal prachtig! Hij is heel onverschillig over zijn bijbaantje. Komt vaak te laat of helemaal niet. Maar die houding had hij hiervoor ook al wel regelmatig. Hij heeft een enorm grote mond. Als wij wat tegen hem zeggen, zegt hij dat we dood kunnen vallen. Er is echt geen land met hem te bezeilen... Ik vraag me af of hij nou echt depressief is. Als hij zit te chatten of gamen met zijn vrienden, hoor ik hem steeds lachen. Hij zit ook constant actief achter zijn computer als hij uiteindelijk rond de middag is opgestaan... Ik denk dat hij wel slaapproblemen heeft en liefdesverdriet, maar dat hij de zogenaamde depressiviteit uitbuit om niet naar school te hoeven.... De kantjes er af te lopen. In bed te kunnen blijven liggen... En zielig te doen om aandacht te krijgen van zijn ex vriendinnetje (wat dus werkt!).
Heeft iemand hier een mening over? Ik weet echt niet meer wat ik er mee aan moet!!!
Ik ben echt bezorgd. Hoe dring ik nou toch tot hem door?