geluid!!

[steef35]

Beste mensen,

Ik ben steef, 35 en heb Asperger.

Ik zal me hierbij maar vast ook meteen voorstellen ook al is dat ergens anders de bedoeling, maar goed.

Na mijn hele leven al het gevoel te hebben gehad anders te zijn dan anderen, maar hier toch net aan mee kon komen met "de rest", waren er een aantal gebeurtenissen die de bom liet barsten in 2003.
Ik ben toen echt een aantal weken flink van slag geweest (paniek, angstaanvallen maar dat wist ik toen nog niet), en dat heeft eigenlijk een paar jaar nagedreund. In 2005, toen voor de zoveelste keer een relatie uitging om dezelfde reden, ben ik eindelijk gediagnosticeerd. Er viel een hoop op zijn plaats. Wat ook opvallend was, was de enorme mate van verchillende klachten die Aspergers kunnen ervaren. Sociaal bijvoorbeeld: had ik altijd veel vrienden, nu nog steeds. In nieuwe groepen heb ik het wel moeilijk. Meisjes zijn bij mij nooit een probleem geweest maar het behouden van de relatie wel. Ik wil het hebben over mijn meest specifieke probleem. Geluid!

Sinds 2007 woon ik eindelijk echt op mezelf. Dicht bij mijn ouders en in een bekende buurt. Typisch autistisch: een andere buurt had ik natuurlijk maar niks gevonden, teveel veranderingen . Ik woon onder twee eensgezinswoningen, maar beide echtparen waren de kinderen al de deur uit. Een vitaal echtpaar van 55 en een paar van 59-60. rust dus boven mijn hoofd. 2 x in de week ongeveer komen de kleinkinderen van een van mijn bovenburen en dat is zeker superirritant. Ik kan me er niet voor afsluiten, maaaar, het is 2 x per week een paar uur dus die pokkeherrie bied ik wel het hoofd. Helaas, na relatief een paar jaar heerlijk wonen is de vrouw van de een van de twee echtparen (die zonder die kleinkinderen) ziek geworden en nu woont er een gezin MET een kind. In het begin leek het mee te vallen en het zijn vriendelijke mensen, maar het is voor mij een ware hel. Het probleem is: ik kan niet klagen of iets vragen omdat OBJECTIEF die kinderen (dus kleinkinderen van de een en het individuele kind van de ander) natuurlijk geen ECHTE overlast veroorzaken. Is er voor iemand herkenning? Of heeft iemand tips, ik leef hier gewoon totaal niet fijn meer. Alvast bedankt.....

[TheEmperor85]

.

Sorry, lach je niet uit hoor, het is herkenbaar.
Ik hoor s'zomers op een mooie avond in de tuin nog vleermuizen piepen dus ik begrijp wat je bedoeld met 'geluidsoverlast dat geen geluidsoverlast is'.
Mijn buurtjes rechts hebben 3 (aller-aller-allerhoogst irritante) kinderen, mijn remedie tot nu toe is de muur aan die kant dubbel isoleren en s'avonds/s'nachts standaard een ventilator blazertje aan. Is een monotoon en constant geluid wat alle Neanderthaler achtige oerklanken van hiernaast overstemt.

En verder is het een kwestie van je er zo weinig mogelijk van proberen aan te trekken, en je af en toe danig te verwonderen hoe een paar mensen samen zóveel geluid kunnen maken.

[steef35]

Je lacht maar, je hebt nog gelijk ook.

Tsja, inderdaad, het meest belangrijk zal zijn: proberen afstand te nemen. Hoe moeilijk dat voor mij (sommigen van ons) ook is.

Isolatie van mijn plafond heeft geen nut, is beton. En het oh zo bekende, en door mijn ex-vriendinnen gehate "molentje" (de ventilator) die draait al sinds mn 15e 365 dagen per jaar 24 uur per dag. Ik heb een grote in de slaapkamer en 1 in de woonkamer. Ook al is het -10 buiten, dat ding staat aan (inderdaad monotoom geluid creeren tegen andere geluiden) Ik zet m in de winter gewoon de andere kant op...

Ik heb t trouwens ook hoor, zelfs het geluid van mijn koelkast kan ik me als ik slecht in mn vel zit aan irriteren, maar goed....

[Caio]

Bij ons staat ook altijd de ventilator aan, als het koud is gewoon de andere kant uit. En zeg maar tegen je volgende vriendin dat het de propeller is van een vliegtuig waarmee jullie naar dromenland reizen.
@Steef, ik herken ook de rest helemaal en ik vraag me nog vaak af hoe mijn moeder daar in ons gezin van 12 kinderen tegen kon.
Op het werk kan ik trouwens ook niet goed tegen 'smekkende' toetsenborden van computers en als je te lang in het kopje thee roerde zag ik mijn vader zich al ongemakkelijk opwinden.

[steef35]

Hai Ciao,

ja ongelooflijk he!? Hoe doen sommigen het. Die van dat dromenland is een goeie....

Het erge is, je (ik) zit vast he? Ik kan niet verhuizen, zelfs met een urgentie, waar moet ik heen? En dan nog, daar op die andere plek kunnen ook opeens geluiden of kinderen komen. 1 oplossing: aanpassen en van je af laten glijden, maarja, dat is nu juist zo moeilijk als je geen filtertje hebt.....

[momo]

zeer erg lastig en zo herkenbaar.

Toe ik jong was ging ik zelfs vele haltes voor mijn afstap van de bus als er joelende kinderen op zaten

Liever lopen dan dat. Ik heb het ook in supermarkten en steden, probeer dan zoveel mogelijk er niet op te letten, maar s avonds staat je hoofd wel strak.Ik woon dan nu ook in the middle of nowhere om die reden en ga dagelijks als ik dan de stilte in bos opzoeken

En ik zie zo dadelijk geen oplossing voor je probleem als verhuizen er niet inzit. Ja isoleren kan helpen..

Wou enkel zeggen dat je niet de enige bent

[Janneke]

Hoi Steef,
ik ben een van de boffers, die lekker rustig woont (in het landelijke Drenthe) - maar ik herinner me mijn tijd in de Randstad nog goed. Brr - gekkenhuis!!

Maar het idiootste is wel, dat mijn laatste jaren in de Randstad relatief rustig waren: ik woonde op dezelfde plek, maar nadat mijn mororeflex was verdwenen (kijk eens op www.inpp.nl) ging het stukken beter. Tot die tijd kwamen allerlei prikkels ongefilterd en ongehinderd binnen.
Geen pretje!!!

Sterkte!!

[Trout Mask Replica]

herkenbaar; tikkende verwarmingsbuizen, voorbijrijdende auto's, blaffende honden, schreeuwende kinderen; verschrikkelijk

dan nog niet te spreken over die man die elke ochtend om zeven uur wegreed en nog even toeterde naar zijn vrouw.... volgens mij is hij inmiddels vermoord door zijn buren, ik heb hem al een tijdje niet meer gehoord


(ik ook asperger...)

[Black Rose]

Ik denk dat het moeilijk te bepalen is wanneer overlast als objectief kan beschouwd worden.
Soms kan je bepaalde geluiden heel goed verdragen, andere niet.

Zelf heb ik drie jaar gewoond in een huis waar er dag en nacht overlast was van luidruchtige buren : slaande deuren, in het midden van de nacht iemand de trap horen oplopen als een olifant, 's ochtends wakker geschud worden door de planché en bed die meeschudt door de kinderen die boven rond sprongen, huilen & tieren, roepende ouders, meermaals per week bezoek van een twintigtal familieleden/kennissen, kinderen die voetbalden in huis tegen de gemeenschappelijke muur,...
En die voordeur zal ik nooit vergeten, die paalde net aan onze living waar de zetel stond en werd wel 20x/dag zodanig toegeslagen dat de kader aan de muur mee daverde.
Zelfs de katten kropen ervan onder de zetel
Een huis verdient ook een thuis te zijn, anders is het een plaats waar je liever van wegvlucht en lijkt het of je hebt geen thuis meer.

Wij zijn daar letterlijk gevlucht, ondanks we in het begin heel vriendelijk communiceerden eindigde het met doodsbedreigingen.
Dat blijft je bij : één buurvrouw waar we nu wonen slaat ook haar voordeur heel hard toe maar dat gebeurt hoogstens 2x/dag.
Soms duurt het een minuut of twee voor ik besef dat ik toch wel verhuisd ben en het niet om dezelfde buren gaat + dat we qua geluidsoverlast in een luxe-situatie wonen t.o.v. vroeger.
In ons geval was het wel degelijk objectief denk ik, mensen die op bezoek kwamen begrepen ons maar al te goed.

Maar toen ik jou verhaal las dacht ik ook om eerlijk te zijn : ik zou me er ook aan storen, in opwinden, en misschien op lang termijn mijn thuisgevoel verliezen.
Als ik van jou was zou ik toch eens vriendelijk gaan praten met de buren : de kans is klein dat het mensen zijn zoals onze vroegere buren
Desnoods, als het mogelijk is, kan je zelfs voorstellen om in de kosten te delen.
Je weet nooit, mss zijn ze wel bereid om hun vloer extra te isoleren zodat jij er minder last van hebt...

[steef35]

Iedereen in ieder geval bedankt voor zijn / haar reactie. Het geeft het gevoel hier niet alleen in te staan en wellicht heb ik nog het een en ander aan sommige dingen. En voor degene met het laatste bericht: je hebt helemaal gelijk; natuurlijk zal ik op een gegeven moment wel een vriendelijk praatje maken en daarin tactvol mijn ongenoegen uiten. thx everybody

[katleen]

hey steef ,
ik ken (gelukkig) je probleem niet ; maar het lijkt me enorm vermoeiend om constant geluid `te horen`.
als je met je buren hierover gaat praten , denk ik wel dat het belangrijk is dat je goed probeert uit te leggen dat het niet zomaar wat `ongenoegen` is ; maar dat het veel meer is dan een beetje last van lawaai. want als de mensen niet begrijpen waardoor het zo`n probleem is , zal het inderdaad al snel bekeken worden als dat je onverdraagzaam of zo bent. terwijl dat totaal niet zo is.
veel sterkte hiermee.

[Caio]

Katleen, je bedoelt het goed maar met kinderen is er niets aan te doen, die maken nu eenmaal veel lawaai, rennen van de ene kant naar de andere, schreeuwen, huilen, ruziën, etc.

[TheEmperor85]

Katleen, je bedoelt het goed maar met kinderen is er niets aan te doen, die maken nu eenmaal veel lawaai, rennen van de ene kant naar de andere, schreeuwen, huilen, ruziën, etc.

Op het schoolplein, op het voetbalveld, in de speeltuin, in de gymzaal kun je gillen en schreeuwen wat je wilt als kind, maar in huis doe je dat gewoon niet. Zal misschien te maken hebben met een verschil van achtergrond ofzo, maar ik vind het echt bizar, schreeuwen in huis.

[momo]

+1

idem voor restaurants, treinen,dokterswachtzalen,bioscoopzalen, bus, supermarkten en andere openbare gelegenheden...