Michiel

Diagnose Depressie

Hallo allemaal,

ik ben Michiel een dertiger die een redelijk heftige periode meemaakt in de afgelopen anderhalf jaar. ik heb geprobeerd er altijd het positieve van in te blijven zien. Helaas met weinig resultaat.

Het begon eind 2010, ik kreeg te horen dat vanwege achterblijvende positieve resultaten bij mijn werkgever mijn baan opgeheven werd. Niet meer nodig dus tabee. Dag vast contract en zekerheid! Per 2011 zat ik opeens thuis. In het begin ging ik er vanuit snel een andere baan te vinden, juist door mijn expertise en vele werkervaring (ruim 11 jaar in deze branche). Helaas kreeg ik afwijzing na afwijzing. Op hetzelfde moment kwam bij mij het dieptepunt van mijn angststoornis, OCD (obsessive compulsive disorder / dwangneurose) naar boven. Hiervoor ben ik direct hulp gaan zoeken.

Het jaar 2011 stond vooral in het teken van de OCD aanpakken en op zoek naar een nieuwe baan. Ik heb wat kortlopende vervang-baantjes voor anderen mogen opvullen maar veelal bij organisaties waar ik niet als volwaardig werd gezien omdat ik er toch maar tijdelijk zou zijn. Ik maakte wel deel uit van het team maar echt opgenomen werd ik niet. Begin 2012 kwam ik in een relatiecrisis terecht en mijn vriendin en ik na bijna 8 jaar besloten in het eerste kwartaal van 2012 uit elkaar te gaan. Zij was druk met haar carriere terwijl ik langzaamaan naar de afgrond gleed. Ik miste haar direct enorm maar kwam na 12 jaar terug bij mijn ouders wonen in een klein kamertje. In het koophuis van mijn ex en mij bleef zij wonen. Na enkele maanden was zij vertrokken en kon ik terug naar het huis, mits ik wel alle vaste lasten zou betalen. Dit doe ik tot nog toe, ook al heb ik nog steeds geen structurele baan. Het is een erg zware last maar ik voel me erg fijn met dit huis, ik heb er jaren voor gewerkt. Nu heb ik dus nog steeds geen baan en ik merkte dat ik sinds maanden niets meer in het huis doe, ik solliciteer op de automatische piloot en eet nauwelijks nog gezond. Ik besef dat er iets niet klopt en heb nergens meer plezier in. Steeds heb ik maar de gedachte om een ernstig ongeluk te krijgen en dan niet meer verder hoef te leven. Toch voel ik me daar erg schuldig over naar mijn familie en vrienden (die ik allemaal toch al minder zie omdat ik liever de hele dag geïsoleerd zit). Ik voel me enorm aan de kant gezet op het vlak van werk en relatie. Op korte termijn moet dan toch het huis verkocht worden net als de auto. Alles waar ik hard voor gewerkt heb is dan weg. Dat is qua materiaal niet zo erg als wel het gevoel aan de kant gezet te zijn en uiteindelijk naast werk en relatie ook nog je huis te verliezen is pijnlijk.

Ik weet dat ik er zelf wat aan moet doen maar krijg het niet voor elkaar. Vandaag dus naar de dokter geweest en hij wist mij na een lang gesprek te vertellen dat ik door de omstandigheden en de stoornis die ik heb in een depressie ben beland. Ik krijg nu AD voorgeschreven, iets wat ik altijd heb proberen te vermijden. Maar ik kan nu niet meer, ik ben op mijn jonge leeftijd op en hoop zo dat die AD gaan werken. Verder ga ik wederom met een therapeut praten. Kortom, momenteel hoop ik echt de bodem bereikt te hebben en nu weer een weg terug naar boven te vinden.

Ik wilde alleen even mijn verhaal kwijt, wellicht zijn er mensen die zich herkennen in dit verhaal en nog tips hebben? Alvast bedankt.

Michiel
Leeuwtjuh

Re: Diagnose Depressie

Welkom op het forum, Michiel!
Michiel

Re: Diagnose Depressie

Dank je wel! ik zou me nog even bij het voorstelforumpje voorstellen..

gr, Michiel
onhappy

Re: Diagnose Depressie

Hallo Michiel, welkom op het forum. Ik wilde toch mijn zegje even doen, omdat ik net als jou zwaar onderin de put zit.

AD is iets wat inmoet werken, helaas, en niet iedereen merkt er iets van. Ga dus niet zitten wachten tot dit gaat helpen, maar ga er voor zorgen dat je structuur in je leven krijgt, dat wil zeggen goed slapen(desnoods met slaapmedicatie!!), op vaste tijden op bed en op vaste tijden er weer af(heel belangrijk merk ik zelf) ga sporten(beweging is goed, niet gelijk alles willen maar rustig opbouwen --> een stukje fietsen, wandelen of een rustig schema in de sportschool doen) zoek dingen die je leuk vindt, bij vrienden langsgaan/ boek lezen/ schilderen, noem het maar en doe dat in je dagbesteding.

Hou de structuur dus in je leventje, echt belangrijk. Verder, misschien is het handig om bij een GGZ een dagbehandeling te gaan doen. Daarin krijg je ook structuur en hulp aangeboden om je hoofd boven water te houden.

Alle beetjes helpen, ik wens je veel succes in je strijd, ik weet dat je het kunt want ik kan het ook, together we can do it!!
Michiel

Re: Diagnose Depressie

Hi Onhappy,

Wat een aardig berichtje! je hebt gelijk er moet weer structuur komen. Ik weet hoe belangrijk dit is.. Het is erg lastig om de structuur nu op te bouwen maar ik weet dat het veel kan helpen. Vandaag begin ik met de medicatie. Ik heb Valdoxan gekregen.. Ik weet dat het ff gaat duren...
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Diagnose Depressie

hey michiel ,
de eerste stap naar beterschap heb je al gezet : hulp gezocht!!
en met de combinatie van medicatie , gesprekken en eigen kracht zal je ook de andere stappen kunnen zetten. maar zoals je misschien al gelezen hebt in anderen hun verhaal is het een lange en moeilijke weg ; met de nodige ups en downs.
als ik je al een raad zou kunnen geven , is het de volgende : probeer van dag tot dag te bekijken en te werken ; en geef jezelf (en medicatie en psych) de tijd om hierdoor te geraken.
en hier op het forum kan je altijd terecht om je hart eens te luchten of wat steun te krijgen.
ik wens je dan ook heel veel moed , kracht en positiviteit toe!
Michiel

Re: Diagnose Depressie

Hi,

Dat is waar. Maar nu weer een dip. De zoveelste afwijzing op een sollicitatie. Ik vraag vaak aan het bedrijf wat de reden precies is. krijg altijd te horen dat het niet aan mijn brief en CV ligt maar aan het feit dat er zoveel anderen ook gesolliciteerd hebben. Een paar keer kan ik nog wel handelen, maar nu wordt het mij echt wat te gortig. Vooral als de functie mij op het lijf geschreven is. Ik haat vriendjespolitiek, wat in mijn branche erg aanwezig is!

Op deze manier zakt het zelfvertrouwen steeds wat verder weg. Alles wat ik dacht opgebouwd te hebben zakt steeds verder weg. Wat zuigt het leven toch ongelooflijk! En wat baal ik er ongelooflijk van dat die levenslust van vroeger niet meer te vinden is.

Michiel
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Diagnose Depressie

hey ,
wat rot voor je dat de sollicitaties zo verlopen. ik kan me goed voorstellen dat je zelfvertrouwen daar ferm onder lijdt.
ik hoop dan ook dat er snel een kentering komt en dat je weer wat levensvreugde vindt.
veel sterkte en goede moed! :knuffel:

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”