nog slechter..

[famke87]

Ik dacht dat het goed ging met me... Maar sinds vorige week voel ik me alweer slecht, de zoveelste keer in deze tijd... Daarvoor ging het erg goed, ik ging leuke dingen doen en ging vaak weg door mijn angst heen...
Maar nu lijkt het alsof me niks meer lukt... Sinds vorige week een beetje een licht gevoel in hoofd....en ben alleen nog maar banger geworden... alsof niemand me begrijpt... gisteren een ruzie gehad met mijn beste vriendin om een klein dingetje, ja omdat we elkaar toevallig even niet veel zien, vorige week nog een keer, tja dat moet kunnen vind ik...

Maar ik voel me de laatste tijd gewoon slecht en waar het door komt ik weet het niet... Ik heb wel het gevoel dat ik iedereen maar tevreden moet stellen..... en weinig aan mezelf denk..... Ik was van plan om dit jaar naar school te gaan, maar ik ben er achter gekomen dat ik helemaal niet naar school wil, alleen maar omdat ik wou laten zien dat ik het wel kan, alleen maar om mijn ouders een dienst te bewijzen.. ja ik ben weer met anderen bezig.... vooral de laatse tijd om iedereen maar een dienst te bewijzen... En nu voel ik me slecht, heel erg moe, en nog meer angsten, niet meer naar buiten durven, nergens zin meer in hebben, huilbuien... En dan vraag ik me af, het ging toch goed? waarom moet het mij weer overkomen?

Ik zit wel onder behandeling van een psycholoog, maar voor mijn angsten en nu ga ik daar een tijd niet meer heen pas in september en dat is helaas ook de laatste keer, omdat het dan niet meer wordt vergoed... Ik zie het gewoon even niet meer zitten, het gevoel dat me nu niks meer lukt, het gevoel weer te hebben gefaald, en zie soms het zin van het leven niet meer... het gevoel dat ik teveel verplichtingen heb... en altijd maar het gevoel krijg dat ik alles voor anderen moet doen, en weer voor de zoveelste keer, zit ik er door heen, niemand die me begrijpt, met mijn ouders kan ik niet goed overweg, want ze vinden dat ik me aanstel, ze hadden verwacht dat ik naar school enzo zou gaan, maar heb het nog niet eens verteld...

Daarbij voel ik me zo onwerkelijk, als of ik mezelf niet meer ben... mijn lichaam voelt anders, mijn handen alles...

Pff ik weet het echt niet meer..... ik zit er weer door heen en heb weer geen energie...

[Janneke]

Sinds vorige week een beetje een licht gevoel in hoofd....en ben alleen nog maar banger geworden...

Ja, ik herken dat gevoel en het is heel naar.
Doorgaans stopt het, als je wat draait met je schouders - en ze daarna een keer heel hoog optrekt en dan laat vallen. Of een paar keer je schouderbladen tegen elkaar aan drukken.

Maar ik voel me de laatste tijd gewoon slecht en waar het door komt ik weet het niet... Ik heb wel het gevoel dat ik iedereen maar tevreden moet stellen..... en weinig aan mezelf denk...

Misschien sla je hier de spijker op zijn kop!
Dat je je akelig voelt, omdat je jezelf verwaarloost.

dat ik helemaal niet naar school wil, alleen maar omdat ik wou laten zien dat ik het wel kan, alleen maar om mijn ouders een dienst te bewijzen.

Nuttig inzicht!
(J eschreef van de week nog, dat je bang was om naar school te gaan. De vraag isdan, wat was er eerst: "je ouders een dienst bewijzen" - en als reactie ik wil dit niet, hoei, dat wordt een confrontatie - dus angst.
Of dat het was "angst voor die school" en daarna ojojoj zouden mijn ouders dat begrijpen...??)

En nu voel ik me slecht, heel erg moe, en nog meer angsten, niet meer naar buiten durven, nergens zin meer in hebben, huilbuien... En dan vraag ik me af, het ging toch goed? waarom moet het mij weer overkomen?

Eh - wat bedoel je precies met slecht..? Ik snap, dat angst heel rot is om te voelen - maar "ik voel me slecht" kan ook betekenen "Ik vind mezefl maar een miezeig vrouwtje, ik kan niets, (etc.)".
En, een andere tip: schrap de "waarom vraag" uit je woordenboek. Punt 1: dit is nu, zoals jouw leven helaas is. Punt 2: wat nu te doen...?
Wat je hier beschrijft, zijn variaties op een thema - entotop zekere hoogte is het een spiraal.
Wie bang is, verzet fysiek veel werk (je hart bonkt, je slaapt slecht, je spieren zijnin saat van paraatheid, er komt heel veel info via je zintuigen binnen - daar word een mens simpelweg moe van).
En het heeft zin, om jezelf dan rust te gunnen. (Geen gezeur aan je eigen hoofd van "het ging toch goed...?!" Da gewoon vandaag maar een dagje niet naar buiten. En jezelf gewoon je huilbuie gunnen.
Wel kan hetzin hebeb, jezelf heel nuchter, informerend te vragen: "Gosh, tjonge - het ging een poos goed en toen opeens dit, hoe is dat nou zo gekomen...?"

Ik zit wel onder behandeling van een psycholoog, maar voor mijn angsten en nu ga ik daar een tijd niet meer heen pas in september en dat is helaas ook de laatste keer, omdat het dan niet meer wordt vergoed...

Brrrr.
Alsof het geld het laatste woord heeft.
En zo te lezenbenje niet eens klaar.
(Hier bestaan uiteraard oplossingen voor. Bijv. 2elijns psychologische zorg: vraag je huisarts.)

met mijn ouders kan ik niet goed overweg, want ze vinden dat ik me aanstel, ze hadden verwacht dat ik naar school enzo zou gaan

Ajajajajaj.
Misschien moest bij gelegenheid de huisarts je ouders eens goed toespreken...?

[Radius]

Wat rot dat je terwijl je dacht dat je vooruit ging in een nog slchtere situatie terecht bent gekomen. Het is erg frustrerend als dingen niet lukken of gaan zoals je ze gepland hebt. Misschien is het verstandig eens ruim de tijd voor jezelf te nemen, en te kiezen voor activiteiten waarvan je weet dat je ze succesvol kan volbrengen.

Dat laatste is denk ik belangrijk, want als je iets met je tijd doet kan dat je een voldaan gevoel geven, naar mijn idee essentieel voor het menselijk geluk. Wees ook duidelijk naar anderen en durf je grens aan te geven! Anderen zullen heus begrijpen dat je niet altijd tijd voor ze hebt, of dat je soms je hoofd naar anderen dingen hebt staan. Als ze dat niet begrijpen denken ze waarschijnlijk alleen aan zichzelf en zijn het toch niet de mensen die je om je heen wil hebben.

Probeer in te zien dat de strijd die je tot nu toe geleverd hebt een keer ten einde moet komen en dat het tijd wordt om balans op te maken zodat je een nieuwe start kan maken. Gun jezelf de tijd en ruimte daarvoor, en wees daarbij niet bang om je grenzen naar anderen aan te geven. Want er zijn veel mensen die hulp nodig hebben, en jij kan ze in je eentje niet allemaal helpen. Daar zou je zelf aan onderdoor gaan, en in die situatie kan je helemaal niets voor anderen doen.

Eerst moet je zelf aansterken, en vervolgens een nieuwe balans vinden tussen het nastreven van je eigen geluk en het helpen van anderen. Ik wens je veel sterkte en succes.

[famke87]

het gaat nu wel beter met mezelf:) KOm gelukkig weer buiten, miss was het een trugval om een extra stap terug te nemen.
Kom inmiddels ook weer buiten, leuke dingen doen, maar het lijkt wel alsof het weer het begin is, maar nu weet ik ook dat ik op tijd rust moet nemen en niet elke dag maar een druk schema plannen! Want soms wil ik op een dag veel doen en dan denk ik oh die wil me zien, oh en die verwacht dat van me...

[Janneke]

Ja, dat is maar de helft van het verhaal.
"Ik moet naar buiten, want dat is goed voor me" (je kunt stommere dingen doen - maar het is en blijft een 'opdracht' van iemand anders.

En - er is niets, maar dan ook niets tegen op leuke dingen doen, maar "alle dagen slagroom", dan ga je ook naar roggebrood verlangen.