Soms ben ik een beetje zat van het leven omdat alles maar normaal moet zijn. Je moet het maar normaal vinden dat je moet werken. Je moet het maar normaal vinden dat je moet leren, eten, je kan hier heel ver in gaan. Iedereen doet maar dat alles normaal is, en dat alles gewoon zo hoort zoals het hoort. Terwijl ik er soms gewoon zat van ben om mezelf af te beulen dag in dag uit om dingen te doen die ik niet leuk vind, omdat het "normaal" is. Ik ben er bewust van dat het gewoon raar is dat ik nu op dit moment op dit plekje in het universum ben zonder enige reden en nut. En dat ik toch dingen "moet" doen, die ik niet leuk vind, maar het moet wel omdat het normaal is.
In mijn ogen is het leven een vaag raadsel wat NIET normaal is. Vraag me af of er meer mensen zijn die zo denken en wat ze met deze gedachtes doen, en het feit dat ze er zo bewust van zijn dat niks niet NORMAAL is.
Bij tijden ben ik er gewoon een beetje klaar mee dat iedereen maar doet dat alles normaal is en dat de meeste mensen niet kiezen voor wat ze doen en niet verder kunnen kijken "denken" dat hun neus lang is.
Erger me gewoon dood aan het feit dat mensen elkaar pijn doen, en egoïstisch zijn. Terwijl je maar 1 in ding in het leven "moet" en dat is genieten en het samen zo leuk mogelijk maken!. Dit alles maakt mij soms zo depressief.....