Dag,
Levensloop :
- Ik ben opgegroeid als enig kind ;
- Verlegen kind – moeilijk op school ;
- Op school, geen sport daar ik op 6 jarige leeftijd een schedelbreuk enz.. heb gehad ;
- Op school bij spreekbeurten en mondelinge examen bang (buikpijn tot bijna flauwvallen – niet kunnen eten), toch een graduaat diploma (boekhouden-informatica) ;
- Als tiener kon ik me niet vinden in het gedrag van de jongens (stoer, drinken, voetbal, …) ;
- Na enkele jeugdvriendinnen heb ik op 20 jarige leeftijd mijn vrouw ontmoet (stil meisje) ;
- 1 jaar gewerkt ministerie te Brussel (saai, was geen werk voor me – politieke zet) ;
- Legerdienst vrij goed verlopen (als barman officieren in Luik) ;
- 10 jaar gewerkt in een bouwbedrijf als hoofdboekhouder (zinkend schip – failliet), ondertussen huis gebouwd en jaarlijks minstens 2 keer op vakantie (soms bijna 5 weken aaneen stuk), ski en azurenkust vooral, ja zelfs een motorfiets gehad (zelfs naar oostenrijk gereden, weggedaan bij mijn eerste inzinking = geen kracht meer) ;
- Het faillissement van het bouwbedrijf bracht me in een eerste depressie (+/- 34 jaar toen), het was in mei/juni, met medicijnen is dit na een maand gebeterd ;
- Van zodra ik gebouwd heb zijn de enkele jeugdvrienden snel weggevallen, ze hebben kinderen gekregen. Wij, vooral ik heb altijd bang gehad van kinderen (verantwoordelijkheid, onzeker), vandaar ook kinderloos gebleven. Mijn vrouw heeft ook geen vriendinnen.
- Bizar was ook dat vanaf mijn 34 jaar ik zeer moeilijk op bezoek kon gaan bij bv buren, als we bv een avond op bezoek moesten en in het salon zaten kreeg ik een soort van angstaanval (buikpijn en hartkloppingen, zoals op mondeling examen), dus deze sociale contacten ging ik niet meer opzoeken ;
- Tot mijn 39 heb ik gewerkt bij Infrax (oa programmeren, dossierbeheer, ..) en bij VCST (boekhouden) ;
- Vervolgens 1 jaar thuis (zwembad, tuinhuis, terras, … laten bouwen) ;
- Tot eind 2011 (ik 47 jaar) was ik productie-assistent bij Bosch (vooral programmeren en calculeren), deze job was deeltijds (full-time kon ik niet meer aan, zwaar hoofd), de laatste 2 jaar werd ik daar buiten gepest door een nieuwe vrouwelijke collega, ik ben te stil, vermijd discussies, kon immers nooit een gesprek voeren, heb dan ook in die periode een zware en langdurige depressie gehad ;
- Geen vertrouwen in de maatschappij (ervaringen van bedrog, ...)
- Vakanties, ja dat was een van de doelen van’t leven, maar ze werden van jaar tot jaar moeilijker, 2 keer op skivakantie (busreis) ganse week angstaanvallen en niets kunnen eten van de buffetten in ’t hotel, ook vorig jaar op ski (auto) hele tijd niet goed gevoeld (veel geweend, vrouw kijkt immers ook uit naar een mooie vakantie), vroeger naar huis.
- Wij hebben niets te kort, maar kunnen het niet benutten. Mooi reizen, maar durf niet in vliegtuig en bang dat ik weer panisch ben en een week niet kan eten op hotel, frustrerend ;
- Door deze toenemende angst wordt alles zo saai, ook voor mijn vrouw (gelukkig hebben we nog onze kat) ;
- Door de medicijnen is mijn libido ook heel laag (al 10 jaar) ;
- Mijn ouders leven nog, maar ook zij zijn een vorm van angst voor me, oud en versleten, en ja mijn moeder kamt ook al 20 jaar met angstaanvallen ;
- Nu ben ik een half jaar thuis, hoef eigenlijk niet meer te werken, niet dat ik dat goed vind, maar ik ben niet sociaal genoeg en als bediende moet je goed kunnen spreken, ik kan geen gesprekken voeren, dus ;
- Het gaat nu weer naar verlof toe, mijn vrouw hunkert naar wat ontspanning, maar ik wordt bang, ik zit gevangen in die angst, zo stel ik mijn vrouw keer op keer teleur als man ;
- Deze week heb ik het weer moeilijk. Als ik wakker wordt en denk nog maar aan eten krijg ik hartkloppingen. Geen goesting in iets of om iets te doen. Wanneer en hoe kan ik verbeteren ? We zijn nu juist op een punt gekomen om te kunnen profiteren van’t leven maar …
- Gelukkig heb ik een zeer goede vrouw (nu al bang dat ze er ooit niet meer zou zijn)
Oplossingen volgens psychiater en dokter :
- Onder de mensen komen en ervaringen en toekomstvisie delen = in feite bang voor dit, ook kan ik geen gesprekken voeren ;
- Doe de dingen die je graag doet = juist die dingen geven me angst (reizen, op restaurant, koken)
- Zoek een hobby = ja vond ik maar iets (moeilijk op een passie te krijgen)
Als medicijn neem ik sipralexa.
Bestaan en zelfhulpgroepen ?
Hopelijk is mijn verhaal niet te saai. Een hulpje, tip, .. , zou ik appreciëren.
groetjes
Re: Steeds meer bang van alles ...
Hoi Frin,
zo te lezen wrd je in feite j hele leven al geplaagd door angst. En heeft de arts en de psychiater daar ook weinig tot niets tegen gedaan. (Sipralexa kan soms iets verlichting geven, maar meer ook niet.)
Enige info, als je angst en angstaanvallen hebt over de amygdala kan zin hebben:
Je amygdala zit plm. in het midden van je hoofd - het is een deel van je hersenen dat je niet met bewust denken kunt besturen. Je amygdala werkt zo'n 100 keer sneller dan je bewuste denken, dus je amygdala kan een duizelingwekkend tempo zetten. En dat is maar "goed" ook: via de amygdala hebben we al die eeuwen overleefd, dat er op mensen werd gejaagd door leeuwen, beren, tijgers, etc.
Alle prikkels die binnenkomen, ofwel alles wat je hoort, ziet, proeft etc. gaat als informatie eerst langs de amygdala en daarna pas naar de plek brein waar je die info verwerkt. Het visuele brein (de 17 stukken cortex die dat doen) dat is waar je 'echt ziet wat je ziet'.
En daarna kun je gaan nadenken over wat je precies ziet.
(Idem dito voor wat je hoort, gaat eerst langs de amygdala en dan pas naar de zogeheten auditieve cortex en dan pas 'besef je pas wat je hoort'. En daarna kun je gaan nadenken over wat je precies hoort. Etc.)
In de amygdala wordt aan de hand van op zich een vrij grof beeld als het ware de beslissing genomen:"kan dit gevaarlijk zijn of niet."
En als de amygdala vindt dat het gevaarlijk kan zijn, zet ze een x aantal zaken in je lichaam in werking en je springt bijv. in een reflex opzij. Of als dingen tegenzitten: je krijgt een angstaanval. Het wezenlijke doel is, dat je bij echt gevaar (...en tijger, etc.) hard kunt weghollen, kunt vechten of in een boom klimmen. (Bonkend hart, gespannen spieren, spijsvertering die 'plat' gaat, etc.)
Dit hele programma (het in een reflex opzij springen en wat er aan vooraf gaat) kan al hoog en breed in werking zijn, nog voor bijv. je visuele cortex echt duidelijk heeft, wat je nu precies ziet. "Oh, nee, het is geen echte slang, het is maar een tuinslang".
Wie geen angststoornis heeft, lacht er om en voelt de adrenaline wegtrekken.
Wie wel een angststoornis heeft, blijft waarschijnlijk veel langer in diezelfde stress (en heeft wellicht ook emoties over "verd*mme, HET is me weer gebeurd...!") en kan als het tegenzit terechtkomen in een angstaanval.
Omdat het gaat om een zaak van leven en dood (= zo denkt de amygdala daar over, je rationele verstand kan iets anders vinden) is angst in feite het allerergste rotgevoel, dat "Moeder Natuur" maar kon verzinnen.
Met denken "Ik moet niet schrikken" maak je geen enkele indruk op je autonome zenuwstelsel (dus dat is in feite vergeefse moeite).
(Al kan het zin hebben, om te zeggen "Oh, verd*mme, het is weer zo laat - maar och, ik heb "alleen maar" een angstaanval. Rot genoeg, maar ik geloof niet dat ik echt in gevaar ben, mijn amygdala is overijverig.")
Via technieken zoals gespecialiseerde kinesiologie en emdr is die amygdala wel degelijk te beinvloeden en kan ze minder overijverig worden. Dus dat zou voor jou ook mijn tip zijn: ga eens googlen, of er therapeuten zijn in jouw omgeving, die dit doen.
Let wel: door als je naar bijv. een receptie moet, kun je jezelf idd wel gerust stellen, door te denken
"dat je alleen de jubilaris maar een handje hoeft te geven en dat je daarna eigenlijk wel weer weg mag".
Als dat je 'mind set' is, voel je je waarschijnlijk een stuk rustiger, dan als je van jezelf reuze sociaal moet zijn, iedereen moet groeten etc. etc.
(En is je mind set rustiger, dan is de kans op een amygdala die op dat moment overactief wordt ook kleiner.) En komt de angst weer opzetten, geef je lichaamdan he gevoel, dat je vecht of vlucht. Kickboksen in de ruimte kan helpen - of een kussen voor je stoel leggen en daar op ''trappelen''.
En als de angst door een of mer van die verschillende technieken 'de nek is omgedraaid', dan kunnen die adviezen van de arts en psych wel zin hebben. (Plus dat je de sipralexa kunt laten staan, dat scheelt ook weer met libido.)
Sucses!
zo te lezen wrd je in feite j hele leven al geplaagd door angst. En heeft de arts en de psychiater daar ook weinig tot niets tegen gedaan. (Sipralexa kan soms iets verlichting geven, maar meer ook niet.)
Enige info, als je angst en angstaanvallen hebt over de amygdala kan zin hebben:
Je amygdala zit plm. in het midden van je hoofd - het is een deel van je hersenen dat je niet met bewust denken kunt besturen. Je amygdala werkt zo'n 100 keer sneller dan je bewuste denken, dus je amygdala kan een duizelingwekkend tempo zetten. En dat is maar "goed" ook: via de amygdala hebben we al die eeuwen overleefd, dat er op mensen werd gejaagd door leeuwen, beren, tijgers, etc.
Alle prikkels die binnenkomen, ofwel alles wat je hoort, ziet, proeft etc. gaat als informatie eerst langs de amygdala en daarna pas naar de plek brein waar je die info verwerkt. Het visuele brein (de 17 stukken cortex die dat doen) dat is waar je 'echt ziet wat je ziet'.
En daarna kun je gaan nadenken over wat je precies ziet.
(Idem dito voor wat je hoort, gaat eerst langs de amygdala en dan pas naar de zogeheten auditieve cortex en dan pas 'besef je pas wat je hoort'. En daarna kun je gaan nadenken over wat je precies hoort. Etc.)
In de amygdala wordt aan de hand van op zich een vrij grof beeld als het ware de beslissing genomen:"kan dit gevaarlijk zijn of niet."
En als de amygdala vindt dat het gevaarlijk kan zijn, zet ze een x aantal zaken in je lichaam in werking en je springt bijv. in een reflex opzij. Of als dingen tegenzitten: je krijgt een angstaanval. Het wezenlijke doel is, dat je bij echt gevaar (...en tijger, etc.) hard kunt weghollen, kunt vechten of in een boom klimmen. (Bonkend hart, gespannen spieren, spijsvertering die 'plat' gaat, etc.)
Dit hele programma (het in een reflex opzij springen en wat er aan vooraf gaat) kan al hoog en breed in werking zijn, nog voor bijv. je visuele cortex echt duidelijk heeft, wat je nu precies ziet. "Oh, nee, het is geen echte slang, het is maar een tuinslang".
Wie geen angststoornis heeft, lacht er om en voelt de adrenaline wegtrekken.
Wie wel een angststoornis heeft, blijft waarschijnlijk veel langer in diezelfde stress (en heeft wellicht ook emoties over "verd*mme, HET is me weer gebeurd...!") en kan als het tegenzit terechtkomen in een angstaanval.
Omdat het gaat om een zaak van leven en dood (= zo denkt de amygdala daar over, je rationele verstand kan iets anders vinden) is angst in feite het allerergste rotgevoel, dat "Moeder Natuur" maar kon verzinnen.
Met denken "Ik moet niet schrikken" maak je geen enkele indruk op je autonome zenuwstelsel (dus dat is in feite vergeefse moeite).
(Al kan het zin hebben, om te zeggen "Oh, verd*mme, het is weer zo laat - maar och, ik heb "alleen maar" een angstaanval. Rot genoeg, maar ik geloof niet dat ik echt in gevaar ben, mijn amygdala is overijverig.")
Via technieken zoals gespecialiseerde kinesiologie en emdr is die amygdala wel degelijk te beinvloeden en kan ze minder overijverig worden. Dus dat zou voor jou ook mijn tip zijn: ga eens googlen, of er therapeuten zijn in jouw omgeving, die dit doen.
Let wel: door als je naar bijv. een receptie moet, kun je jezelf idd wel gerust stellen, door te denken
"dat je alleen de jubilaris maar een handje hoeft te geven en dat je daarna eigenlijk wel weer weg mag".
Als dat je 'mind set' is, voel je je waarschijnlijk een stuk rustiger, dan als je van jezelf reuze sociaal moet zijn, iedereen moet groeten etc. etc.
(En is je mind set rustiger, dan is de kans op een amygdala die op dat moment overactief wordt ook kleiner.) En komt de angst weer opzetten, geef je lichaamdan he gevoel, dat je vecht of vlucht. Kickboksen in de ruimte kan helpen - of een kussen voor je stoel leggen en daar op ''trappelen''.
En als de angst door een of mer van die verschillende technieken 'de nek is omgedraaid', dan kunnen die adviezen van de arts en psych wel zin hebben. (Plus dat je de sipralexa kunt laten staan, dat scheelt ook weer met libido.)
Sucses!
Re: Steeds meer bang van alles ...
Angstig zijn we allemaal weleens. Helaas zijn we niet allemaal even goed in staat hiermee om te gaan, en soms kan de hormoonbalans dermate verstoord zijn dat het een serieus probleem kan vormen. Vaak wordt dit echter getriggerd door velerlei associaties die je in je hoofd maakt, en het kan baten om die eens grondig te onderzoeken. Dit kan samen met anderen in een praatgroep of bij een groepstherapie. Het voordeel daarvan is dat je veel herkenning zal vinden, en dat anderen je een verfrissende nieuwe kijk op je probleem kunnen geven. Als je ervan overtuigd raakt dat je angsten ongegrond zijn ben je op de juiste weg met het oplossen van je probleem. Overtuigingen hebben namelijk invloed op zowel psychisch als lichamelijk welzijn. Sterkte en succes!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
-
frin
Re: Steeds meer bang van alles ...
Dank voor de reacties :
ik heb periodes dat ik zowel alles durf, bv 2 jaar geleden naar Garmisch-Partenkirchen geweest, en daar met de kabinelift 2000 meter omhoog tegen de rotsen, niet bang
nu, bv, het ging vrij goed, overkomt me die angst weer, deze keer gewoon thuis. Ik ben vrij gevoelig, nu hebben we 3 weken geleden een baby houtduifje gevonden (uit de nest gevallen), ik heb dit kunnen redden met een spuit-papje, echter een dilemma, vrijlaten ... we hebben een poes die duiven lust, natuur (jaarlijks worden er 50 000 door fanatieke jagers gedood - ook buizerds, ...), opsluiten (veilig maar zielig). Het klinkt raar maar deze gedachten werden me zondag teveel en ik ben beginnen te wenen (als man). De volgende dagen werden constant belemmerd door angst.
Zeer goede slaap nochtans, maar bij het wakker worden flitst de realiteit door het hoofd (gedachten zijn eten, eten maken, wat doen, oplossing duifje, binnenkort vrouw verlof, ...), ik voel mijn buik pompen en mijn hart. Ik sta dan ook op met een zwaar hoofd (onuitgeslapen, taai gevoel), zwakke benen als ik de trap afga, vaak naar toilet, eten is moeilijk, rare geuren, ... Alles blokkeert en kan moeilijk energie vinden om de dagelijkse dingen te doen in het huishouden, winkelen, enz..
Ik heb dit niet graag, zo komt alles vervelend en irriterend over. Hoe ga ik de volgende maanden en jaren kunnen invullen, hoe ga ik zo kunnen op reis gaan en ervan iets hebben (vooral om mijn vrouw dat te gunnen, ze verdient het echt) ? deze gedachten spelen dan door men hoofd
Spreken (schrijven) erover helpt al wat.
ik heb periodes dat ik zowel alles durf, bv 2 jaar geleden naar Garmisch-Partenkirchen geweest, en daar met de kabinelift 2000 meter omhoog tegen de rotsen, niet bang
nu, bv, het ging vrij goed, overkomt me die angst weer, deze keer gewoon thuis. Ik ben vrij gevoelig, nu hebben we 3 weken geleden een baby houtduifje gevonden (uit de nest gevallen), ik heb dit kunnen redden met een spuit-papje, echter een dilemma, vrijlaten ... we hebben een poes die duiven lust, natuur (jaarlijks worden er 50 000 door fanatieke jagers gedood - ook buizerds, ...), opsluiten (veilig maar zielig). Het klinkt raar maar deze gedachten werden me zondag teveel en ik ben beginnen te wenen (als man). De volgende dagen werden constant belemmerd door angst.
Zeer goede slaap nochtans, maar bij het wakker worden flitst de realiteit door het hoofd (gedachten zijn eten, eten maken, wat doen, oplossing duifje, binnenkort vrouw verlof, ...), ik voel mijn buik pompen en mijn hart. Ik sta dan ook op met een zwaar hoofd (onuitgeslapen, taai gevoel), zwakke benen als ik de trap afga, vaak naar toilet, eten is moeilijk, rare geuren, ... Alles blokkeert en kan moeilijk energie vinden om de dagelijkse dingen te doen in het huishouden, winkelen, enz..
Ik heb dit niet graag, zo komt alles vervelend en irriterend over. Hoe ga ik de volgende maanden en jaren kunnen invullen, hoe ga ik zo kunnen op reis gaan en ervan iets hebben (vooral om mijn vrouw dat te gunnen, ze verdient het echt) ? deze gedachten spelen dan door men hoofd
Spreken (schrijven) erover helpt al wat.
Re: Steeds meer bang van alles ...
Joepie...!!! Er zijn dus goed perioden, belangrijk!!!frin schreef:Dank voor de reacties :
ik heb periodes dat ik zowel alles durf, bv 2 jaar geleden naar Garmisch-Partenkirchen geweest, en daar met de kabinelift 2000 meter omhoog tegen de rotsen, niet bang
Kennelijk zit daar een of ander trigger - en dat roept van alles en nog wat aan angst tevoorschijn.frin schreef:nu, bv, het ging vrij goed, overkomt me die angst weer, deze keer gewoon thuis. Ik ben vrij gevoelig, nu hebben we 3 weken geleden een baby houtduifje gevonden (uit de nest gevallen), ik heb dit kunnen redden met een spuit-papje, echter een dilemma, vrijlaten ... we hebben een poes die duiven lust, natuur (jaarlijks worden er 50 000 door fanatieke jagers gedood - ook buizerds, ...), opsluiten (veilig maar zielig). Het klinkt raar maar deze gedachten werden me zondag teveel en ik ben beginnen te wenen (als man). De volgende dagen werden constant belemmerd door angst.
Het zou interessant kunnen zijn, om dit gebueren nader te onderzoeken. Wat doet een dilemma met jou...?
Of: wat doet dit houtduif baby'tje met jou...?
Nu ja, alles staat afgesteld op hard weghollen.... Als je dat niet doet, 'blokkeer' je idd.frin schreef:Zeer goede slaap nochtans, maar bij het wakker worden flitst de realiteit door het hoofd (gedachten zijn eten, eten maken, wat doen, oplossing duifje, binnenkort vrouw verlof, ...), ik voel mijn buik pompen en mijn hart. Ik sta dan ook op met een zwaar hoofd (onuitgeslapen, taai gevoel), zwakke benen als ik de trap afga, vaak naar toilet, eten is moeilijk, rare geuren, ... Alles blokkeert en kan moeilijk energie vinden om de dagelijkse dingen te doen in het huishouden, winkelen, enz.
Neem je lichaam serieus en blijf niet met die sensaties rondlopen, zoek actief een therapeut die jou kan helpen, de angst de nek om te draaien!!
(Daarna zijn de komende jaren een stuk aangenamer...!!)
Re: Steeds meer bang van alles ...
Loslaten is niet eenvoudig. In de loop van ons leven hechten we ons aan onszelf, aan familie en vrienden en aan materiële zaken. Als je echter realiteit vanuit een breder perspectief bekijkt zie je dat alles vergankelijk is. Je vasthouden aan datgene waar je geen macht over kan uitoefenen heeft geen enkele zin. Natuur is vergankelijkheid en daarom kan ze soms zo mooi zijn maar ook zo wreed en hard. Dit is iets waar je maar beter vrede mee kan hebben, want heb je dat niet dan levert het je alleen stress op en geen resultaat. Probeer dingen los te laten. Sterkte en succes!
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Neem waar, de vreugde in het absolute
-
frin
Re: Steeds meer bang van alles ...
dag
momenteel is het terug wat opgeklaard,
als die druk uit mijn hoofd gaat kan ik veel meer aan en ben ik ook niet zo bang, ...
meestal duurt het zo'n 10tal dagen
meestal is het ook een dilemma (geen uitweg, rat in de hoek gevoel)
een teleurstelling is ook vaak een trigger (in mensen, in bv slecht weer op reis, ...)
goed dat ik terug op pad ben maar zou dit in de toekomst toch willen voorkomen, al is het maar om mijn vrouwke wat gelukkiger te maken,
bv. op reis, je mag er zeker van zijn dat ik die nacht hartkloppingen krijg, als ik iets neem is het voor daarna (uitstel ...)
zou een neuroloog me kunnen helpen ?
ook al ga ik niet werken, geloof ik dat mijn stresslevel hoog zit (reset amygdala)
momenteel is het terug wat opgeklaard,
als die druk uit mijn hoofd gaat kan ik veel meer aan en ben ik ook niet zo bang, ...
meestal duurt het zo'n 10tal dagen
meestal is het ook een dilemma (geen uitweg, rat in de hoek gevoel)
een teleurstelling is ook vaak een trigger (in mensen, in bv slecht weer op reis, ...)
goed dat ik terug op pad ben maar zou dit in de toekomst toch willen voorkomen, al is het maar om mijn vrouwke wat gelukkiger te maken,
bv. op reis, je mag er zeker van zijn dat ik die nacht hartkloppingen krijg, als ik iets neem is het voor daarna (uitstel ...)
zou een neuroloog me kunnen helpen ?
ook al ga ik niet werken, geloof ik dat mijn stresslevel hoog zit (reset amygdala)
Re: Steeds meer bang van alles ...
Joepie!!!!frin schreef:dag
momenteel is het terug wat opgeklaard
Nuttig om te weten.frin schreef:meestal is het ook een dilemma (geen uitweg, rat in de hoek gevoel)
een teleurstelling is ook vaak een trigger (in mensen, in bv slecht weer op reis, ...)
Ja, dat lijkt me de oplossing: reset amygdala.frin schreef:goed dat ik terug op pad ben maar zou dit in de toekomst toch willen voorkomen, al is het maar om mijn vrouwke wat gelukkiger te maken (...)
(reset amygdala)
Het goed enieuws is, dat er veel metoden zijn, om dat te doen. Somatic experiencing, emdr, gespecialiseerde kinesiologie, hypnose, er is keuze. (Maar een gewone neuroloog doet dit soort dingen helaas niet.)