angel12

positieve evolutie

Ik was daarstraks op facebook aan het zoeken naar mensen die ik in mijn verleden gekend had...wel specifiek om nog dingen te kunnen uitzuiveren.

Ik vond iemand met wie ik ooit een relatie heb gehad. Ik werd meteen niet goed in mijn maag. Wat ik dacht was, wat heb ik er ooit ingezien ? Wat voor miserie heb ik met die persoon gehad.

Ja, ik had toen wel een en ander te leren maar de manier waarop !!!

Na die relatie ben ik dan ook echt gaan nadenken over wat ik wel en niet meer wil, wat ik wel en niet nodig heb, waar mijn grenzen liggen, mijn waarden en normen enz...
Ik ben dan ook consequent geweest.

Ben ik blij dat ik die oude relatie verbroken had.

Want een engagement kon ik beter aangaan met iemand die mij respecteert, mijn waarden en normen deelt, enz...

En heb zo mijn echtgenoot leren kennen. En het is fantastisch.
Ok, we hebben natuurlijk nog lessen te leren maar er is gelijkwaardigheid.

Dus niet zomaar, omdat er bepaalde gevoelens of aantrekkingskracht of weet ik veel wat, omdat er misschien gemis of pijn de kop opsteken een relatie aangaan maar eerst goed weten wat ik wou enz... is mijn "redding" geweest.

Ik wens iedereen geluk toe op zijn weg, maar weet dat alleen jijzelf je geluk al dan niet kan maken. Niemand doet het voor jou.

Angel
Molecule

Re: positieve evolutie

Dag Angel,

Dank je voor je bericht. Ik denk dat je de nagel op de kop slaat als je zegt dat het zo erg belangrijk is dat we eerst zouden moeten nadenken over wat WIJZELF willen in een relatie (gesteund op ervaringen uit vorige relaties) om dan met die ogen te gaan kijken naar anderen.

Ik denk dat veel mensen, en ik reken mezelf daar zonder enige twijfel bij, inderdaad zoals je zegt kunnen vallen voor iemand in een moment van persoonlijke zwakte, wat dat ook moge zijn. Onbezonnen in relatie stappen onder het mom dat enkel gevoelens tellen. Ik ben iemand die nood heeft aan erkenning en affectie en ben dus geneigd verliefd te worden op "gewild worden". Als iemand interesse toont dan krijg ik het moeilijk.

Ik besef nu dat ik er inderdaad teweinig over heb nagedacht allemaal zeker gezien het feit dat ik absoluut geen mooi voorbeeld heb gekregen van thuis uit. Ik had geen referentie en gaf me over aan wat het gevoel me telkens zei.

De gevolgen voor mij zijn zwaar. Ik voel me nu gevangen in een relatie met twee kinderen die naar mijn gevoel toxisch is geworden. Ik ben er niet fier op maar ik snakte naar die waardering, affectie en ik heb niet zo lang geleden een andere tweede relatie gehad. We hebben recent besloten om die stop te zetten omdat het onhoudbaar werd, ook emotioneel. Ik moet nu eerst een beslissing nemen over mijn relatie en nadenken over wat IK wil in het leven. Sommige dagen geloof ik er nog in en andere dagen niet meer en neem ik me voor uit elkaar te gaan. Die ups en downs kunnen emotioneel heel zwaar zijn.

Dit topic ging niet over mij dus ik besluit met ... Ja, Angel, je hebt gelijk, bezint eer ge begint en als het niet lukt is dat geen schande. Wacht niet te lang en durf moeilijke beslissingen nemen. Leer eruit en ga verder met je leven.
angel12

Re: positieve evolutie

Lieve Molecule,

Blijkt dat je toch al een hele weg hebt afgelegd...dat is al heel positief.
Je ziet ook een en ander in, dat kan je alleen maar helpen op je weg.

Ik wou deze topic starten omdat veel mensen blijkbaar, als je de rode draad van hun ervaringen volgt, iedere keer met hetzelfde geconfronteerd worden.

Ik heb dan de neiging te willen helpen, natuurlijk, het is vanuit mijn ervaring en niemand hoeft mij te geloven of te volgen. Belangrijk is om naar je diepe zelf te luisteren, je intuïtie te volgen. Maar met kennis, inzichten kom je ook al een eindje.

Het is inderdaad niet altijd gemakkelijk en inzichten komen zoals gewoonlijk achteraf maar je kan er dus je lessen uit trekken en het daarna anders doen.
Patronen doorbreken zelfs al heb je de inzichten is ook niet altijd evident maar dat komt, denk ik, omdat er ook vaak angsten spelen.
Maar...dat is op DAT moment. Achteraf zie je in dat je bepaalde stappen misschien veel eerder had moeten doen maar ja, dan had je de inzichten misschien nog niet.

Ik heb ook ondervonden dat je soms dingen aan je partner wil veranderen maar die eigenlijk blinde vlekken bij jezelf zijn. In een "ver" verleden wou ik bv. dat mijn partner zijn grenzen stelde maar ik stelde ze toen zelf niet, alleen zag ik dat toen nog niet. Na de breuk viel mijn frank en sindsdien kan ik mijn eigen grenzen stellen.

Langs de andere kant kan het ook zijn dat je waarden zo verschillen van de ander dat een compromis of tot mekaar komen gewoon onmogelijk is. Ik vind respect bv. heel belangrijk omdat het ook fundamenteel is. Ik heb nu de ervaring met iemand die dat totaal niet heeft en ik kan gewoon niet met haar omgaan. Ok, ik heb wel begrip en mededogen voor haar, ik begrijp dat iedereen zijn tempo heeft en misschien totaal andere lessen te leren heeft maar daar houdt het op.

Maar toch weet ik diep van binnen dat ik daar nog niet helemaal uit ben. Mijn hart is desondanks op slot voor haar terwijl ik toch ook voor eenheid tussen mensen sta. Dus ik heb daar nog wat te leren.

Vanuit mijn ervaringen, inzichten, patronen doorbreken enz...te weten wat ik wel en niet meer wou, wat ik wel en niet meer aanvaard, waar mijn grenzen liggen, wat mijn waarden en normen zijn, kon ik dan ook veel beter keuzes maken en consequent zijn, ook de angst was afwezig. Ik stond veel sterker in mijn schoenen. En zo heb ik dan ook mijn echtgenoot ontmoet.
Zoals ik al zei, er is gelijkwaardigheid en respect. Wat ik belangrijk vind is in de relatie aanwezig. Natuurlijk hebben we elk onze lessen te leren.

Als je zegt dat je behoefte hebt aan erkenning en affectie stel ik me de vraag of je dat jezelf ook geeft. Waar is je zelfvertrouwen ? Waarom heb je dat nodig van anderen ?
Stel dat iemand jou dat niet geeft, dan is dat zijn/haar probleem toch ? Zolang jij maar zeker van jezelf bent.
En als dat niet is, kan je daar wel aan werken. Er is trouwens een interessante site : www.newstart.nl, daar kan je wel iets mee denk ik.

Ok, je hebt nu ingezien dat je er te weinig over nagedacht hebt, maar nu je dat weet kan je er iets mee.
Je hebt bepaalde dingen van thuis uit wel en niet meegekregen. Hoe kan je dat positief ombuigen voor jezelf, want zoals je misschien wel weet, aan elk negatieve gebeurtenis hangt ook iets positief. Wat heeft het jou opgeleverd ?
Welke inzichten heb je nu ? Wat kan je eraan doen ?

De schuld geven zal je niet veel verder brengen, alleen maar ontgoocheling, verdriet, verwijten enz...en je geeft daarmee de verantwoordelijkheid en je krachten uit handen.
Neem je krachten dus weer in eigen handen. Je bent nu al zover, je kan het dus wel.

Je bent tot bepaalde inzichten gekomen, dus, wat kan je nu doen aan de relatie waar je inzit ?

Is therapie bespreekbaar, is dat mogelijk, zit er nog toekomst in, is er nog liefde, kan er gecommuniceerd worden, is het mogelijk om hetgeen jij wilt in de relatie te integreren ?

Wat heeft de ander, dus waar erger je je aan wat misschien ook bij jou aanwezig is maar je nog niet ziet ?

Je komt er wel, geloof in jezelf...

Dikke knuffel,

Angel
Molecule

Re: positieve evolutie

Angel,

Dank je voor je reactie.

Het besef dat ik mogelijk in een slechte relatie zat kwam tijdens een strijd die ik elders voerde... Pesterijen op de werkvloer. Ik heb er indertijd ongelofelijk veel over gelezen ben veel teweten gekomen over de profielen van de daders, van de doelwitten zoals mezelf, de verklaringen en drijfveren, de technieken die pesters gebruiken enzoverder. Ik wist mijn eigen grenzen onvoldoende te stellen en het ging van kwaad naar erger. Dat euvel is ondertussen overwonnen en ik werk nu gelukkig bij een werkgever die mijn inzet en competentie wel weet te waarderen. Oef!

MAAR .. door de kennis die ik hierover opdeed over de mechanismen achter pestsituaties op het werk begon ik ook eigenlijk dezelfde dingen op te merken in mijn relatie. Ik had ondertussen al een zoontje en niet veel later een tweede in aantocht.

Je kan je niet inbeelden wat voor een verwarring dat dit met zich meebrengt ... Kan het zijn dat ik zulke slechte relaties aantrek? Beeld ik me dit in omdat ik nu spoken ben gaan zien (soort trauma van de pestsituatie op het werk).

Ik ben iemand met veel dromen en ideeën. Ik wil deze najagen, vrijwilligerswerk doen, mensen helpen, actief zijn in de sportvereniging, verschillende hobbies erop nahouden, er zijn voor de kinderen, ... The sky is the limit maar je weet wel ... 24u ... Elk initiatief wordt negatief onthaalt door mijn vrouw want elke activiteit naast de kinderen en het huishouden is "des duivels" = tijdverlies. Daardoor en zeker omdat de kinderen daarin vermeldt worden krijg ik een ongelofelijk schuldgevoel en voel me dikwijls tussen twee vuren, namelijk mijn eigen gevoel en wensen en die van mijn vrouw. Gevolg is dat ik persoonlijke plannen pas op de laatste seconde kenbaar maak uit angst voor de negatieve sfeer die er anders heerst.

We zijn reeds twee maal op relatietherapie gegaan met zeer beperkt succes. Onze profielen wijzen erop dat we op heel veel domeinen verschrikkelijk hard verschillen wat communiceren en tot elkaar doordringen zeer moeilijk maakt.

Wat mij het meeste stoort is dat OK, ondanks dat we fel verschillen en een andere visie op vele dingen hebben, ze me soms zo hard kan kwetsen in bepaalde gedragingen en uitspraken.

Vb: Ik had eens de afwas laten staan. Strafmaat: Cadeautjes die mijn kindjes hadden gemaakt voor vaderdag mochten ze niet geven (pas dag erna toen ze gekalmeerd was).
Vb: Afspraak om kindjes in bad te steken tegen 18u30 liep uit tot 18u45. Ik was onverantwoorde vader en slechte partner want ik ging haar opschepen met twee oververmoeide kinderen de dag erna. Dat het ook misschien de reden was waarom als ze pijn hadden altijd naar haar kwamen en niet naar mij. Ik besefte de ECHTE reden van die uitspraak maar al te goed ... Ze had een onaangename ervaring gehad tijdens een afspraak met een vriendin vlak ervoor en werkt dat dan zo uit op mij.

Wat ben ik met deze kennis? De therapeut zegt dat die kennis (dat de reden eigenlijk niet bij mij ligt) ervoor kan zorgen dat ik er niet door gekwetst geraak (loskoppeling). Langs de andere kant is dit toch niet leefbaar! Mijn vrouw moet toch inzien dat ze overdrijft.

Mijn punt: OK, je mag je irriteren in sommige dingen maar de manier waarop ... Daar laat je zien of je in een goede relatie zit. De kwaliteit van een relatie schuilt hem volgens mij in hoe je tegenover elkaar staat als het fout loopt. Een band wordt pas ECHT getest als hij eens onder spanning komt te staan zeg maar.

Angel, ik heb soms huilend op mijn bed gelegen maar ik heb nooit een verontschuldiging gekregen. Toen ze me eens in het gezicht had geslagen en ik de volgende dag op rustige manier wilde zeggen dat ik dat niet meer wilde, dreigde ze ermee me nog eens te slaan als ik er niet snel over zou ophouden. Weet je, dit is éénmaal gebeurd, niet meer... en ik denk dat ze stiekem wel rekening houdt met wat ik allemaal zeg maar ze zal het nooit openlijk doen. Dan heeft ze volgens mij schrik om de controle te verliezen. Het heeft alles bij elkaar met de andere incidenten zo'n impact op me gehad dat ik er bang van word en serieus overweeg om de relatie te beëindigen.

Ik had veel vroeger moeten ingrijpen toen ik die kleine dingen opmerkte zoals dat ze echt heel moeilijk tegen kritiek kon en dat hoe meer ik haar deed inzien dat ze een gedeelde verantwoordelijkheid droeg hoe feller ze ertegenin ging... Maar ze kan soms oooh zo lief zijn ...

Groetjes,

Molecule
angel12

Re: positieve evolutie

Dag Molecule,

Fijn om van jou te horen en ook jij bedankt om te reageren op mijn topic maar vooral dat het jou aanspreekt, dat het jou hopelijk kan helpen op je weg.

Ik hoop dat je hoe dan ook toch al een fijne dag hebt gehad.

Bij het lezen en laten bezinken van je bericht dacht ik : heeft ze een of andere ziekte zoals een té snel werkende schildklier of iets anders wat haar gedrag kan verklaren, medisch gezien dus ?
Ik stel mij verder ook de vraag of ze altijd zo reageert wanneer het niet naar haar zin gaat.
Of ze vaker niet beheerst reageert ?

Is dat bij jou ook zo ? Dus kan het zijn dat zij jouw spiegel is maar dat je dat bij jezelf nog niet ziet ?

Hoe zit het met jouw eigenwaarde/zelfrespect ? Heb je angst om grenzen te stellen en waarom ?

Zolang jij je als "slachtoffer" gedraagt zal er een "dader" zijn. Dus zolang jij je grenzen niet stelt hoe vaker de kans dat de "dader" zijn gedrag voortzet.

Ik zal dit al doorsturen, kan me inbeelden dat je wat tijd nodig hebt om hierover na te denken.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: positieve evolutie

Je vrouw brengt heel veel schade toe aan jullie relatie met haar destructief gedrag. Op het moment dat er geslagen wordt, gaat het te ver. Geweld gebruik is een grens die nooit overschreden mag worden in een relatie. De strafmaat dat de kinderen geen vaderdagcadeautjes mogen geven op vaderdag omdat jij de afwas niet tijdig had gedaan, dat overtreft ook alle grenzen van redelijkheid. Ze gedraagt zich als een straffende ouder t.o.v. jou en jij gedraagt je als een kwetsbaar kind wat niet opgewassen is tegen haar gedrag. De vraag is niet eens zozeer waarom doet zij zo ? (hoewel die ook interessant is maar daar kan je niets aan wijzigen), de meest interessante vraag is, waarom accepteer jij dit gedrag wat zo schadelijk is voor jezelf en voor je kinderen. Wat voor boodschap geef jij je kinderen hiermee mee ? Dat het OK is dat mamma, pappa venedert, dat mamma slaat ? Daarbij straft ze de kinderen er ook keihard mee als ze zich verheugen op vaderdag om hun zelfgemaakte presentjes te geven in een gezellige veilige omgeving. Ze maakt hiermee de hele vaderdag voor jou maar ook zeker voor de kinderen kapot omwille van een afwasje ?

Hoe triest..

Wat is er met jou gebeurd vroeger dat je je zo laat behandelen ? Besef je hoe weinig eigenwaarde je hebt dat je dit allemaal accepteert en tolereert ? Wat voor rolmodel als vader geef jij je kinderen mee ? Wat voor normen en waarden geef je je kinderen mee ? Dat het OK is dat partners zo met elkaar om gaan ? Je kinderen volgen je voorbeeld of dat van hun moeder. Dat wil zeggen dat als ze zo opgroeien dat ze dadelijk niet beter weten dan dat het zo hoort om elkaar zo te behandelen. Ze zullen dus of slachtoffer of dader te worden (ze leren niet om grenzen te stellen aan destructief gedrag). Ik weet niet of je het door hebt maar je zit in een situatie van huiselijk geweld. Dat is heel heel schadelijk voor een ieder die er mee te maken heeft.
Inzicht als Uitweg..
angel12

Re: positieve evolutie

Dag Molecule,

Inderdaad, het kan zijn dat er een rode draad door je leven loopt die op verschillende vlakken actief is.
Het goede is dat je dat hebt ingezien en dat je er nu wat aan zou kunnen doen.

Het feit dat je met pesterijen werd geconfronteerd is voor mij ook bekend terrein. Bij mij was het ook omdat ik mijn grenzen niet stelde in het verleden en ook niet voor mezelf opkwam.
Dat is nu al geruime tijd helemaal anders, gelukkig.
Ik kan mij dus wel inbeelden dat je blij bent dat dat nu anders is.

Ben je bereid om voor jezelf op te komen, je grenzen te stellen, te gaan staan voor wat jij belangrijk vindt ?

Mensen kunnen heel moeilijk om met veranderingen van hun partner bijvoorbeeld. Ze zijn het zo gewend dat het gaat zoals het gaat dat een breuk in bepaalde handelingen hen bang en onzeker maakt.

Het is mogelijk dat hun omgeving, mensen mee evolueren of blijven staan.

Mensen hebben recht op respect, vrijheid. Als je de ander beknot in zijn vrijheid kan dat wel eens verkeerd aflopen.

Zolang jij blijft doen wat je altijd deed, dus bv. niet voor jezelf opkomen, niet gaan staan voor hetgeen jij belangrijk vindt, zolang zal je echtgenote voort blijven doen. Haar reactie, ik weet natuurlijk niet wat de oorzaak is en ik wil haar ook niet veroordelen of beoordelen maar indien het niet medisch is, kan het zijn dat ze alles naar haar hand wil zetten en geen tegenspraak duldt.

De kunst is rustig te blijven en haar duidelijk maken wat belangrijk is voor jou. En indien dit niet mogelijk is dat daar problemen van kunnen komen, of dat het erger wordt en of ze bereid is die consequenties te aanvaarden.

Kijk, het is niet omdat je gehuwd bent of een relatie hebt dat je met handen en voeten gebonden of gevangen moet zijn. Je bent nog altijd een vrij mens en je hebt rechten en niet alleen plichten.

Het kan best zijn dat je zo'n personen aantrekt en dit omdat je iets te leren hebt, over jezelf in de eerste plaats. Zodoende dat je zal inzien en gaat nadenken over hetgeen waarover ik in de topic begonnen ben.

En zolang je dat niet inziet, hoe zwaarder de lessen. Tot je het inziet. Daarna krijg je natuurlijk nog andere lessen.

Ook jouw echtgenote heeft wat te leren. Wat ik ook belangrijk vind is dat je jezelf afvraagt of ze jouw spiegel is en dat jij net hetzelfde doet als zij of dat jullie compleet anders reageren in soortgelijke situaties.

Ja, ik begrijp heel goed dat je vanalles wil doen, ik heb dat ook en ja, de dag bestaat maar uit 24 u, dus ja, keuzes maken. Maar vooral doen wat je echt graag wil doen. Je bent een vrij mens, weet je wel. Je hebt het recht om aan je zelfontwikkeling te werken. Niemand kan jou verbieden om je dromen na te jagen, te gaan staan voor hetgeen jij wilt.

Er moet wel engagement zijn naar je thuissituatie want waarom heb je anders voor deze situatie gekozen maar je hebt recht om aan je zelfontwikkeling te werken, hoe kun je anders gelukkig zijn ?
Als ik niet mocht doen wat ik graag zou willen doen, zou ik denkelijk wegkwijnen.

Het is niet door je partner gevangen te houden dat ie bij je blijft. Het is natuurlijk ook niet gezegd dat ie bij je blijft als je hem de ruimte geeft maar ieder mens is vrij, heeft rechten, en ik denk toch dat de kans er meer inzit dat je partner bij je blijft als ie ruimte krijgt om te "ademen".
Naar mijn mening maar ik hoor maar één kant is jou gevangen houden niet de juiste methode.
Maar misschien hebben jullie juist deze les nodig om tot bepaalde inzichten te komen en ik hoop dat jullie eruit zullen geraken en weer naar elkaar zullen toegroeien, mét de nieuwe inzichten.

Hoe deelt zij haar vrije tijd in ?

Blijkbaar zit er ook manipulatie in haar gedrag naar jou toe, anders zou jij je niet schuldig voelen. Kijk, gooi dat schuldgevoel al maar buiten en laat je niet manipuleren want zolang je dat toelaat zal er ook niets veranderen. Weet dat je de kracht hebt om te veranderen, dat heb je op je werk al bewezen. Dus, ga voor hetgeen je ECHT gelukkig maakt.

Ik blijf erbij, je hebt recht op persoonlijke ruimte. Maar goed, dat is mijn mening.

Ik begrijp dat je het nu pas op de laatste moment vertelt. Hoe reageert ze daar dan op ?

Wat verschillen betreft. Heb je de boeken van Alfons Vansteenwegen al gelezen ? Liefde na verschil enz... ? Heel interessant.
Het is ook wel zo dat het al niet altijd gemakkelijk is om samen te leven met iemand anders maar als de fundamentele waarden al erg uit elkaar liggen is het zeker niet evident.

Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is om in jullie geval te communiceren en door te dringen.
Ieder heeft zijn wil, zij kan zich niet beheersen, wil blijkbaar alleen dat je naar haar luistert en doet wat zij vraagt/eist, naar haar hand zetten.
Nu, dat is mijn interpretatie en ik wil niet oordelen maar ik wil bepaalde dingen ook niet uit de weg gaan. Dus, het kan zijn dat ik er naast zit hé.

Wees eerlijk over jezelf, dus of zij jouw spiegel is of dat jullie waarden zo verschillen.

Het feit dat ze jou kwetst is dat omdat ze zich niet kan beheersen of jou niet naar haar hand kan zetten ?
In ieder geval, de voorbeelden die je opnoemt vind ik echt heel erg voor jou.
Emotionele chantage, eigenlijk vreselijk. Als ze daar niet mee ophoudt, als je daar zelf geen halte toe oproept zou ze wel eens met haar gezicht tegen de muur kunnen lopen.

Staat ze open om zichzelf in vraag te stellen ?

Er is een interessante site over emotionele chantage enz...: http://www.heinpragt.com/menswerk/emoti ... antage.php

Hoe is ze zelf opgevoed ? Hoe zijn haar ouders ?

Je kan wel zeggen dat ze voordien een negatieve ervaring had maar de emotionele chantage/manipulatie zit veel vaster dan dat. Als elke negatieve gebeurtenis een reden is om een ander persoon te gaan chanteren, amai merci dan.

Nog een mooie tekst : misschien kan het je helpen, mij helpt het om dingen bij anderen te laten : http://www.riakaashoek.nl/ik-beloof-mijzelf/

Zeg vooral niet tegen je echtgenote dat ze overdrijft, dat gaat het alleen maar erger maken.
Zij ziet het nl. anders. Waarom ?

Ja, dat is juist, als er spanningen zijn kan je zien hoe sterk de liefde is maar er zijn grenzen, je moet ook goed zijn voor jezelf en op tijd zeggen dat je ergens niet in meegaat.

Ik vind het zo erg voor je dat je huilend op je bed bent gaan liggen en inderdaad een verontschuldiging kan veel goed maken, doch je altijd verontschuldigen maar niets aan de oorzaak doen is het ook niet.
Heb je er haar daar ooit over gesproken ?

Heb je al eens contact opgenomen met een organisatie rond geweld op mannen. Want kijk, misschien kunnen die jou ook helpen. Het kan wel zijn dat ze jou fysiek niet meer aanvalt maar die emotionele chantages is ook geweld. Psychisch geweld.

Zie hier eens : https://www.google.be/search?q=heinprag ... 80&bih=661

Ik begrijp maar al te goed dat je bang bent.

Heb je het boek : geweldloze communicatie van Rosenberg al gelezen ?

Tja, ik begrijp ook wel dat je vindt dat je vroeger had moeten ingrijpen, je krijgt als mens snel met de kleine signalen te maken maar ja...
Ook ik heb in een vorig leven de kleine signalen héééél goed opgemerkt maar toch ging ik verder met alle gevolgen vandien. Die les heb ik goed onthouden en dat ook is mijn "redding" geweest.

Het is niet omdat je toen niets met de beschikbare informatie hebt gedaan dat je er nu niets mee kan doen.

En nog een advies, dek niet teveel toe met de mantel der liefde. Je hebt als mens recht op respect, vrijheid enz...Ga na wat jouw fundamentele waarden zijn en ga geen compromis aan als je eronder lijdt.

Dikke knuffel,

Angel
Molecule

Re: positieve evolutie

Mystica schreef: Wat is er met jou gebeurd vroeger dat je je zo laat behandelen ? Besef je hoe weinig eigenwaarde je hebt dat je dit allemaal accepteert en tolereert ? Wat voor rolmodel als vader geef jij je kinderen mee ? Wat voor normen en waarden geef je je kinderen mee ? Dat het OK is dat partners zo met elkaar om gaan ? Je kinderen volgen je voorbeeld of dat van hun moeder. Dat wil zeggen dat als ze zo opgroeien dat ze dadelijk niet beter weten dan dat het zo hoort om elkaar zo te behandelen. Ze zullen dus of slachtoffer of dader te worden (ze leren niet om grenzen te stellen aan destructief gedrag). Ik weet niet of je het door hebt maar je zit in een situatie van huiselijk geweld. Dat is heel heel schadelijk voor een ieder die er mee te maken heeft.
Mystica,

Het is even schrikken om het zo te lezen! Ik denk dat ik weet vanwaar het allemaal komt ...

Mijn moeder gebruikte psychisch geweld tegen mijn vader. Ik herinner mij nog levendig de verbale vernederingen naar zijn adres toe (als zijnde professor aan een gerespecteerde universiteit) omdat hij teweinig geld verdiende ... mijn mama was huismoeder. Of toen mijn papa na veel 5'en en 6'en het aandurfde om een echtscheiding aan te vragen mijn moeder hem psychisch onder druk zette door een zelfmoordpoging te doen... Hij heeft toen zijn vraag tot echtscheiding ingetrokken.

Het is misschien een rolmodel geweest ... Ik ben daarin opgegroeid en weet in principe hoe ik me dan moet gedragen.

Hoe pak ik dit aan? Rechtsomkeer maken en niet meer omkijken? Kan ik de kinderen bij haar achter laten? Ik maak me tegenwoordig zorgen over het feit dat ze hetzelfde zal gaan beginnen doen met de kids ...
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: positieve evolutie

Rechtsomkeert maken zou betekenen dat je vlucht voor het gedrag en de problemen. Je levert dan inderdaad je kinderen over aan je vrouw die zeker niet zomaar zal stoppen met haar destructief gedrag. Het is zaak dat je zorgt voor veiligheid voor jezelf en voor je kinderen. Dat de "macht" van je vrouw ingeperkt wordt. Dat ze niet zich als een veeleisende ouder kan opstellen en jij je niet als een onderdanig kind gedraagt. Jullie horen gelijkwaardig te zijn en je als zodanig te gedragen. En het hoort liefdevol te zijn maar daar zie ik weinig van terug eerlijk gezegd. Ik weet niet in hoeverre er echt sprake is van liefde ? Is er liefde voor elkaar ? Ik ga hieronder even een quote wegzetten en wil je vragen of het voldoet aan "iemand nodig hebben" of voldoet het aan "houden van". Alleen dat laatste heeft een schijn van kans..
Wat mensen verstaan onder "van iemand houden" komt dikwijls neer "op zich goed voelen door wat ze van die ander krijgen" zolang die ander zich tenminste gedraagt op een manier die op hun behoeften aansluit.

Echt van iemand houden heeft te maken met kunnen voelen en begrijpen wat de ander wil en nodig heeft, en hem/haar helpen die behoeften te vervullen. Van iemand houden wil zeggen dat we de behoeften van de ander vervullen, los van de vraag of onze eigen behoeften vervuld wordt.

Ingeborg Bosch: Herontdekking van het ware zelf
Inzicht als Uitweg..
Molecule

Re: positieve evolutie

Hallo allebei,

Wat mijn vrouw betreft ...

Haar vader is chirurg en was zelden thuis, mama is huismoeder en werd zelf emotioneel en fysiek mishandeld door haar mama. Ik herinner mij horror-verhalen van in het pikdonker opgesloten in varkenshok met af een toe een griezelstem die kwam zeggen dat de varkens haar gingen opeten. Haar mama is een dwangmatige kuismachine geworden (anders werd ze geslaan) en is een racist PUR SANG geworden. Vriendelijk in iemand zijn gezicht, geroddel achter de rug.

Mijn vrouw kan heel lief en charmant zijn in publiek maar soms, als ze haar zin niet krijgt gaat haar masker even af. Ze heeft het soms moeilijk op haar werk en is al een paar keer van werkgever veranderd. Collega's van haar zeggen me soms dat mijn vrouw precies wilde dat ik perfect was als ze over me praatte en dat ze dingen zei als: "Ik zal hem wel doen stoppen met die hobby van hem".

God ja, de spiegel voorhouden ... Wij verschillen op zoveel aspecten ... Ik weet het niet. Ik geloof dat je conflicten moet kunnen oplossen door dialoog, niet door (verbaal) geweld. Ik zie de dingen altijd grijs, genuanceerd, nooit zwart-wit.
Molecule

Re: positieve evolutie

Mystica schreef: Ik ga hieronder even een quote wegzetten en wil je vragen of het voldoet aan "iemand nodig hebben" of voldoet het aan "houden van". Alleen dat laatste heeft een schijn van kans..
Wat mensen verstaan onder "van iemand houden" komt dikwijls neer "op zich goed voelen door wat ze van die ander krijgen" zolang die ander zich tenminste gedraagt op een manier die op hun behoeften aansluit.

Echt van iemand houden heeft te maken met kunnen voelen en begrijpen wat de ander wil en nodig heeft, en hem/haar helpen die behoeften te vervullen. Van iemand houden wil zeggen dat we de behoeften van de ander vervullen, los van de vraag of onze eigen behoeften vervuld wordt.

Ingeborg Bosch: Herontdekking van het ware zelf
Mijn God ... Zo heel droog voorgesteld is het wel confronterend... Ik heb haar dikwijls gezegd dat ik de indruk had dat ze me gewoon nodig had om de dagdagelijkse klusjes vlotter rond te krijgen... Als ik haar sprak over het feit dat ik overwoog om de relatie te beëindigen gaf ze geen kick en vraagt me dan na 5 minuten: "Laat het me weten vanaf je een beslissing hebt genomen". Alsof ze gewoon wil weten wat de acties zijn om te ondernemen, emotieloos...
angel12

Re: positieve evolutie

Lieve Molecule,

Een andere rode draad wordt zowel door jou als jouw echtgenote verder getrokken van het verleden (jullie ouders) naar het heden (jullie huwelijk).

Alleen jij en zij kunnen die rode draad, die gedragspatronen doorbreken.

De vraag is of je dat echt wil. Wil je de verantwoordelijkheid voor je eigen leven, je geluk in eigen handen nemen ?
Mensen verkiezen soms liever een slechte situatie boven een onbekende, andere stap te zetten (die als ze het goed aanpakken, dus de rode draad echt doorbreken, hen meer geluk zal brengen).

Er bestaat echt een ander leven als je dat echt wil.

Het is niet omdat het in het verleden zo was dat jij dat verder moet zetten.
Jij hoeft dat allemaal niet toe te laten. JIJ kan dat stopzetten. Je hebt de kracht in jezelf maar heb je de moed ?

Er is nog een organisatie : WWW.SBO.BE, je kan daar ook je licht eens opsteken.

Weet dat je echtgenote totaal geen macht heeft.
Als iemand in zijn kracht staat, in liefde naar zijn partner dat doet ie zoiets niet.
Ik kan alleen maar zeggen, zoals ik al gezegd heeft, dat ofwel zij medisch iets kan mankeren ofwel het andere.

Ik denk ook dat het belangrijk is om je eigenwaarde/zelfrespect, zelfvertrouwen te werken.
Ieder van jullie dient aan zichzelf te werken, vanzelf gaat dit niet goed komen vrees ik.

Jij kan haar ook niet redden.

Zoals ik al zei, je hebt recht op je eigen ruimte en het is duidelijk dat je die vrijheid totaal niet krijgt. De vraag is dan, ga je dat blijven aanvaarden ?

Voel je hart, voel je intuïtie.

Inderdaad, problemen kan je oplossen via dialoog, maar als mens moet je daarvoor klaar zijn.
Niet iedereen heeft de kracht om naar de ander te luisteren. Ieder heeft zijn wil ook.
En eerlijk gezegd, je echtgenote lijkt mij verre klaar om te luisteren naar jou gelet op haar gedrag en woorden.

Wat heb je hieruit te leren ? Over je verleden en het heden ? Heb je de toestanden tussen je ouders al verwerkt (ik denk het niet, anders zou je dit ook niet tegenkomen en zou je het verleden niet herhalen) ?

Wat heb je te leren van je echtgenote ?

Is het met haar dat je de rest van je leven wil doorbrengen ? Wil je de rest van je leven zo behandelt worden ? Hoe wil je terugkijken op je leven ?

Kijk Molecule, zoals ik al zei, er is echt een ander leven mogelijk, maar jij staat aan het roer van je eigen leven. Jij alleen kan het veranderen.

Doe wat goed is voor jezelf en leef gelukkig.

Dikke knuffel,

Angel
Molecule

Re: positieve evolutie

Hoi,

Even geleden dat ik nog reageerde op dit topic. Enkele maanden verder is de situatie als volgt...

Ik heb op het einde van vorig jaar na veel 5'en en 6'en de beslissing genomen om de relatie met mijn vrouw te beëindigen. Ze stormde op het moment dat ik het haar vertelde weg naar een gemeenschappelijke vriendin. Ze kwam terug, rustig, beheerst en melde me dat ze enkele dagen weg wilde om na te denken. Zo gebeurde het ook. Toen ze terugkwam hebben we een lang gesprek gehad en de teksten tesamen gelezen die ze tijdens haar afwezigheid had geschreven.

Wat me opviele was dat ze nergens een verontschuldiging of spijt vermelde van wat er allemaal gebeurd was maar ze kon wel erkennen dat ze problemen heeft om zich kwetsbaar op te stellen en daaruitvolgend moeite heeft om zich bloot te geven zowel fysiek als emotioneel. Plotseling neemt ze als we wandelen mijn hand vast en zegt ze dat ze me graag ziet en me niet kwijt wilt.

Ik heb zoveel moeite gedaan en gepiekerd om die beslissing te nemen en nu voel ik dat die gemeenschappelijke vriendin komt "bemiddelen" en vragen stelt als "Heb je er wel werkelijk alles aan gedaan?", "Je vrouw heeft problemen met haar emoties te uiten en jij kan haar daarbij helpen als je dat echt wilt". Het maakt me terug onzeker en begin weer te denken dat ik het te snel opgeef, zeker omdat er 2 kindjes in het spel zijn.

Ondertussen begin ik te beseffen dat ik het aangenaam vind wanneer ik naar een andere woonst begin uit te kijken, dat dat me veel positieve energie geeft.

Extra element is dat het meisje waarmee ik gedurende een bepaalde tijd een "buitenechtelijke" relatie had terug in mijn leven is gekomen maar dan vriendschappelijk. Daar waar ze eerst beweerde dat ze geen toekomst zag met iemand met twee kinderen begint ze, nu ik die beslissing heb genomen, ineens wel terug toenadering te zoeken en duidelijke signalen geeft dat ze een eventuele relatie toch ziet zitten, tenminste als haar ouders het zouden goedkeuren (??). Het lijkt erop dat ze ergens de zekerheid wou dat mijn beslissing niets met haar temaken heeft zodat ze zich ook niet schuildig hoeft te voelen als deze nieuwe eventuele relatie zou mislukken. Het is een meisje dat zeer snel schuldgevoelens heeft, onder invloed nog zit van haar ouders, boos kan worden als ik zeg dat iets wat ze tegen me zei me kwetste. Nochtans kan ze ook zo lief en attent zijn.

Enfin, dit alles maakt dat ik me de vraag begin te stellen zoals Angel het hierboven ergens schetst ... Bega ik weer niet dezelfde fout van in het prille begin of ben ik door mijn slechte ervaring paranoia aan het worden.

Groetjes,

Molecule
angel12

Re: positieve evolutie

Dag Molecule,

Fijn om van jou te horen. En goed dat je na lang nadenken een beslissing hebt genomen.

Nu ja, de vraag is nu waarom je begint te twijfelen.
Heb je schuldgevoelens ?
Waarom zou je echtgenote nu ineens veranderen ? Nu ineens wel haar gevoelens tonen ?
En blijft dat dan duren ?

Het is wel goed dat ze rustig en beheerst was, er de tijd voor nam, haar gevoelens en gedachten heeft opgeschreven maar ZIJ zit duidelijk met een probleem. Daar kan zij wel aan werken. Je kan het niet voor haar doen.

Het is nu wel zo dat alleen jij de beslissing al dan niet kan doorzetten. Het enige dat kan gebeuren is dat ze echt wel verandert (maar het is ook wel zo dat een patroon doorbreken al lang duurt, als je geluk hebt 1 maand), dan heb je geluk.
Ofwel dat je er tijd in steekt, voor niets. Het is te zeggen, tijd verspilt omdat er na verloop van tijd toch niets verbetert.
Maar ja, alleen de toekomst kan dat uitwijzen.

Gebruik je verstand, intuïtie, wijsheid, mededogen...en de goedheid voor jezelf.

Tja, wat die verontschuldigingen betreft. Je hebt verwachtingen die zij blijkbaar niet kan vervullen of niet eens inziet. Ik weet uit ervaring en dat dat in jouw geval heel moeilijk is.
En als je verwachtingen hebt, wordt je zeker teleurgesteld als het niet uitkomt. Je kan ook boos worden, verdriet hebben enz...

Hoe zit het nu met je eigen emoties uiten ? Voel jij dat jij je moet verontschuldigen en indien nee, waarom niet ?

Iedereen heeft dingen die moeilijk liggen, waar ie lessen uit moet leren.
De vraag is of jij je leven wilt delen met iemand met zùlk probleem ?
Wat heb JIJ nodig en wat niet, waar liggen jouw grenzen, wat wil je al dan niet aanvaarden ?
En hoe zit dat met haar ?

Wat voor leven wil jij ?

Waarom wil ze je niet kwijt ? Wat heb jij volgens haar te bieden ?

Is het soms niet beter om alleen te zijn ipv alleen te zijn in een relatie ?

Waar heeft ze allemaal angst voor en jij ? Wat zijn jouw angsten ?

Wil jij je geluk, leven, liefde geven aan iemand die jou al dan niet biedt wat jij nodig hebt ?
Ik stel vragen hé, ik tracht open te blijven staan voor jullie beiden.

Wat biedt ze jou ? Wat biedt jij haar ?
Welke lessen kunnen jullie hieruit leren ?
Is het de moeite om eraan te werken ?

Ik kan mij inbeelden dat je door die vriendin onzeker bent geworden. Dus, vertrouw op je eigen wijsheid, intuïtie, verstand. Schrijf de positieve en negatieve dingen op.

Het is fijn om te horen dat je naar iets positief kan uitkijken, iets wat je positieve energie geeft.

Wat hebben jullie nodig om een nieuwe start te maken ? Is een nieuwe start mogelijk ? Is dat hetgeen je eventueel nog zou opteren ?
Wat heb JIJ nodig en kan ze jou dat bieden ? En niet voor één maand maar langer.

Wat je vriendin betreft, ik wil er niet over oordelen maar iemand die nog zegt "eventuele relatie toch ziet zitten, tenminste als haar ouders het zouden goedkeuren (??)." Hoe volwassen ben je dan, hoe sterk sta je dan in je schoenen ? Wil je zo'n relatie verderzetten ?
Is dat hetgeen je nodig hebt ?

Heb je iemand nodig die snel schuldgevoelens heeft ? Bijna niet durft te bewegen bij wijze van spreken ? Heb je iemand nodig die nog onder invloed van haar ouders staat, zo snel boos wordt ? Naar waar hangt dan de weegschaal ?

Wat is de rode draad tussen je echtgenote en zij ? Zolang je iets niet hebt afgewerkt krijg je het in de volgende relatie. Gegarandeerd.

Naar mijn mening ben je zeker niet paranoia geworden maar denk je na.

Ik wens je veel liefde, wijsheid, mededogen, warmte, juiste keuzes en zachte lessen op je weg.

Dikke knuffel,

Angel
angel12

Re: positieve evolutie

Belangrijke vraag : zie je je echtgenote nog graag ?
Wat zie je in je vriendin ?

Waar sta je voor ?

Dikke knuffel,

Angel
Molecule

Re: positieve evolutie

Dankjewel Angel,

Mooie woorden en terechte vragen lijkt me!

Ik heb het gevoel dat het loze woorden en beloftes zijn van mijn vrouw. Neemt uiteraard niet weg dat ze het er heel moeilijk mee kan hebben en plots veel schuldgevoelens krijgt. Ik word er heel ongemakkelijk bij als ze nu zo doet en probeer te snappen waarom ze al die jaren (!) hiervoor zulke dingen niet kon zeggen ook al huilde ik of vertelde ik dat ik twijfelde aan hoe het verder moest en me slecht voelde in de relatie. Toen was de reactie droog, afstandelijk "Laat me weten wanneer je besloten hebt, dan weet ik hoe ik me voortaan moet organiseren".

Ik ging de voorbije maanden naar een life Coach / Psycholoog om over de toestand te spreken. Inzichten daaruit waren dat ik "Behoeftige" mensen aantrek als een magneet door mijn empathie / charmes / ervaring daarin (via mijn moeder). Zulke mensen reageren eerst vol bewondering / veel affectie wat mij verleidt maar na een tijdje komt het onderliggende naar boven: Angstig / onzeker / snel gekwetst en bedreigd als ik voor mezelf opkom. Alles gaat goed als je alles voor HEN doet, dan doen ze ook dingen terug en zijn ze HEEL lief. Als je dan eens iets heel triviaal voor jezelf doet : Zeggen dat je niet lang kan telefoneren omdat je tijdens werkuren (!) in vergadering moet en slechts 5 minuutjes tijd hebt. Die vriendin had stress om iets en moest het kwijt. Oops, ze was teleurgesteld en vertelde me dan maar dat toen ze de dag ervoor uit was geweest ze haar telefoonnummer aan een andere kerel had gegeven. Ik vertel dat dat me kwetste waarop ze nog kwader werd omdat ik haar nu bijkomend een schuldgevoel gaf.

Het rare is, ik besef dat het niet klopt, dat dat geen gedrag is dat ik wil, dat er iets niet pluis is. Iets in mij zuigt me er desondanks toch naartoe. Ik zoek precies de beloning op die dan volgt als ik de situatie kan rechttrekken. Ik kan je garanderen dat de seks en de overgave die je dan krijgt FENOMENAAL is.

Oorsprong van dit alles is wellicht de relatie met mijn moeder waar het net zo ging. Ik moest zorgen voor haar gemoedsrust.

Toch valt het me zwaar om dat patroon te doorbreken, het lijkt sterker als mezelf...
angel12

Re: positieve evolutie

Dag Molecule,

Fijn dat je naar een psycholoog/life coach bent gegaan om inzichten in jezelf, de relaties die je aantrekt enz... beter te begrijpen.

Heb je verder al nagedacht over de vragen die ik je stelde of is het te moeilijk, te confronterend of is het iets anders ?

Waarom denk je dat het loze woorden en beloftes zijn ? Kijk, je bent zelf al niet zeker meer van jezelf. Is dat dan geen projectie die je uit ?

De ander is of een spiegel van jezelf, je projecteert, of je moet maken dat je wegkomt.

Ik kan natuurlijk niet in haar plaats denken en voelen of haar woorden en gevoelens al dan geen waarde hebben.
Het is wel zo dat je in zo'n situatie niet anders kan doen dan onder ogen zien dat er veranderingen op til zijn. Dat maakt mensen meestal ook onzeker, bang.
Mensen willen dingen vnl. bij het oude laten, omdat dat rust en zekerheid biedt, zelfs als het een slechte situatie is.

Waarom voel je je er ongemakkelijk bij ? Wat doet ze precies waardoor jij dat gevoel hebt ?

Naar mijn mening is het duidelijk waarom ze nu zo doet, de grond valt onder haar voeten weg, zoals ik al zei, de zekerheid - wat die ook is maar weet je wat, vraag het haar.

Heb je jezelf al in vraag gesteld waarom jij al die jaren in zo'n situatie bent gaan zitten ? Waarom heb jij jezelf zo laten behandelen ? Waar is je eigenwaarde ?

Het is van essentieel belang voor jezèlf indien je de vragen zou kunnen beantwoorden die ik jou in mijn vorige mail schreef. Nu, niets moet hé maar het helpt je, ik verzeker het je.

Je hebt nu de stap naar de coach gezet, zo kan je tot inzichten komen maar ik vraag mij af of dat het énige antwoord is.

Kijk, een ander mens kan je niet veranderen, alleen jezelf.

Haar afstandelijk antwoord lijkt me ook een uit zelfbescherming. Wat heeft zij meegemaakt waardoor ze zo reageert. Iedereen is oa het product van zijn omgeving. Je kan beperkende patronen doorbreken maar net als bij jou zal dat bij haar stap voor stap zijn.

Wat betreft de behoeftige mensen. Is het omdat je zelf zo onzeker bent, dat je zo'n mensen ook aantrekt ?

Het is natuurlijk heel aangenaam wanneer mensen iets voor mekaar doen en het is ook heel aangenaam als je dingen voor jezelf mag/kan doen zonder dat daar negatieve reacties op komen. Iedereen is een vrije mens. Niemand mag/kan een ander beperken, manipuleren enz...Je moet al héél sterk in je schoenen staan om je daar niet aan te laten vangen. Ik spreek uit ervaring en ik ben blij dat ik wat dat betreft zo in mijn kracht sta.

Trouwens waarom kwetst het je dat een vriendin van je haar telefoonnr aan een ander geeft, dat is haar vrijheid en recht toch ? Zij mag toch advies, steun enz...aan een ander vragen.

Ik vind dat een mens toch wel veel meer respect, waardering enz...verdient dan hetgeen waar jij, voor zover ik daar over kan oordelen nl. het fysieke aspect, mee tevreden bent, of vind je dat niet ? Nu als jij dat voldoende vindt is dat jouw recht natuurlijk. Wie ben ik om daarover te oordelen.

Ja, als jij moest zorgen voor je moeder haar gemoedsrust, wie moest er dan voor jou zorgen ?
Lijkt mij ook een soort van emotionele chantage.
Als je zin hebt, kijk eens op deze site : http://www.heinpragt.com/menswerk/emoti ... antage.php

Ik weet niet of je boeken leest, ik ben deze momenteel aan het lezen : http://www.zelfzorg.be/node/41

Een patroon doorbreken, ja het is niet simpel, het vraagt zelfvertrouwen, inzicht, het beste willen,...maar als je echt het beste wil, dan doe je het gewoon. Wat kan er erger zijn dan waar je nu inzit, wat is het ergste dat je kan overkomen. Schrijf het op.

Dikke knuffel,

Angel

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”