Hallo allemaal,
Bij deze wil ik me even voorstellen , kleine muis ,sinds 11 jaar woonachtig in Frankrijk met nog 2 thuiswonende kinderen en nu in z o n diepe put dat ik er even zelf niet meer doorheen kan komen.
Gescheiden in 2005 en net 3 jaar samenwonen achter me gelaten .
Waar ik voorheen altijd zelf de kracht vond om door te knokken kom ik nu niet door dit verdriet heen....
Voor de buitenwereld moet het maar over zijn, het was tenslotte mijn keuze... maar dat werkt deze keer niet, heb het gevoel dat mijn verdriet met de minuut groter wordt en zie geen perspectief. Vandaar dat ik hier op jullie site terecht gekomen ben...
liefs muis