regularjoe

Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Beste mensen,

Ik ben een 27-jarige man die al een tijdje gevoelens heeft van onrust. Ik zit steeds op te schrijven en te bedenken wat ik bereikt heb in mijn leven, wat er nog moet gaan komen en waar ik al moet zijn. Deze gevoelens voeden mijn onrust en maken me enigszins somber. Na het afronden van mijn Master aan de universiteit heb ik 1 maand lang een tijdje een gevoel van blijheid gehad maar gelijk daarna voelde ik me leeg. "wat nu?" is de vraag die ik me constant stel. De universiteit heeft me 4 jaar bezig gehouden en nu dat voorbij is komt de 'grote mensen-wereld' eraan. Ik ben allerminst een nerd of socially awkward of wat dan ook. Wat door mijn hoofd spookt is wat de toekomst zal brengen en of ik er tegen opgewassen ben.

Waar ik nu mee zit zijn een paar dingen: uitzichtloosheid. Ik geef nu weliswaar les maar heb de ambitie om een PHD te doen. Volgens een inmiddels oud-hoogleraar is dat iets wat ik kan. Dat is iets wat ik graag wil doen en waar ik me denk ik prettig en rustig bij zou voelen. Het gevoel wat ik heb is dat er ergens een maatstaf is of moet zijn (een soort benchmark) voor iemand van mijn leeftijd. Als iemand mij nou zou kunnen zeggen van : "jij bent nu hier, dit is wat er gaat komen en als je dit en dit doet dan heb je dit en dit bereikt en dan is het goed" dan zou ik me een stuk rustiger voelen. Echter, dit is niet de echte wereld. Ik heb het erover gehad met vrienden en vriendinnen maar dit is iets waar ik graag wat meer informatie over zou willen hebben.

Daarnaast heb ik one night stands gehad met verschillende vrouwen. Het gaf me op dat moment een goed gevoel maar naderhand voel ik me leeg. Ik denk dat ik toe ben aan een vaste relatie.

Sorry voor mijn ontzettend lange en saaie verhaal maar ik denk dat je mijn huidige situatie het beste kan samenvatten met deze lyrics uit het nummer 'Talk' van Coldplay: "I'm so scared about the future and I don't know what to do".

Hebben jullie tips, ervaringen die jullie willen delen of wat dan ook? Ik zou het zeer op prijs stellen.

Gr
regularjoe
regularjoe

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Samenvattend denk ik dat ik hiermee zit:

1. Wat nu?
2. Wat zal de toekomst brengen? Ben ik er tegen opgewassen? (!!)
3. Heb ik als 27-jarige bereikt wat je van een 27-jarige mag verwachten? Waar ben ik tekort geschoten? Waar heb ik het wel ok gedaan?

Als ik naar mijn ouders ga dan zeggen ze trots op mij te zijn maar toch heb ik het gevoel dat ik iemand moet behagen , dat ik nog iets moet bereiken. Ik kan moeilijk stil zitten. Toch kom ik dan weer terug bij de universiteit: een omgeving waar alles duidelijk was voor me, waar de richtlijnen vast lagen en waar ik wist wat ik moest doen.

Ik heb veel banen gehad en geef momenteel les. Ik zit met een doelgroep (MBO) die ik binnenkort zal verlaten omdat ik meer politieagent ben dan docent. Hopelijk ligt er binnenkort een baan bij het HBO voor mijn in het verschiet. Mijn vader zegt dat dit niveauverschil (universiteit-MBO niveau 1-4) en het constant moeten orde houden zijn tol heeft gevergd . Ik denk dat het gedeeltelijk waar is. Wat ik echter zoek is een soort benchmark van waar ik als 27-jarige moet zijn. Ik weet het even niet.
tommy9119

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Er is geen 'benchmark', je moet simpelweg zijn waar je wilt zijn. Of dit nu op de universiteit is of als leraar op het HBO. Of het MBO, for that matter.

Verders ben je zeker tegen de toekomst 'opgewassen', zolang je maar door blijft leren. Dat hoeft niet perse op de uni maar gewoon simpelweg door ervaringen opdoen of het lezen van boeken kan ook. Misschien vrijwilligerswerk, bijlles, of iets dergelijks. Misschien kun je cursussen gaan geven tussendoor. Een nieuwe richting uitproberen, whatever.

Je hebt nog zoveel tijd, doe gewoon waar je in gelooft en dan merk je vanzelf wel waar dat pad je naartoe leidt :). Hoe zweverig het ook moge klinken.
regularjoe

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

tommy9119 schreef:Er is geen 'benchmark', je moet simpelweg zijn waar je wilt zijn. Of dit nu op de universiteit is of als leraar op het HBO. Of het MBO, for that matter.

Verders ben je zeker tegen de toekomst 'opgewassen', zolang je maar door blijft leren. Dat hoeft niet perse op de uni maar gewoon simpelweg door ervaringen opdoen of het lezen van boeken kan ook. Misschien vrijwilligerswerk, bijlles, of iets dergelijks. Misschien kun je cursussen gaan geven tussendoor. Een nieuwe richting uitproberen, whatever.

Je hebt nog zoveel tijd, doe gewoon waar je in gelooft en dan merk je vanzelf wel waar dat pad je naartoe leidt :). Hoe zweverig het ook moge klinken.
Dank. Ik weet niet of het met de magische leeftijd van 27 komt dat je jezelf zo ontzettend onder de loep begint te nemen?! :question:

Ik ben blij met je feedback. Dat er geen benchmark is is natuurlijk iets wat ik van je aanneem omdat ik het vaker heb gehoord maar ik ben zo prestatiegericht van nature. Als Iraniër krijg je dat van je familie mee (LOL). Toch hoop ik wat meer rust te kunnen krijgen. Uitzichtloosheid en niet weten wat er komt maken me soms bijna moedeloos. Misschien ben ik teveel met mijn hoofd bezig en moet ik meer met mijn 'gevoel' bezig zijn..? Ik weet het niet. Mag ik je vragen of jij er wel eens bij stil staat of je het allemaal goed gedaan hebt en of je soms bang bent voor wat de toekomst brengt?
Leeuwtjuh

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

regularjoe schreef: Dank. Ik weet niet of het met de magische leeftijd van 27 komt dat je jezelf zo ontzettend onder de loep begint te nemen?! :question:
Ik weet het niet of dat iets met de magische leeftijd van 27 te maken heeft. Bij mij persoonlijk was mijn 21ste levensjaar het totale keerpunt. Verder ben ik het voor het eerst eens een keer met Tommy eens. Je bent waar je wilt zijn, en de rest telt niet. Als jij door wilt leren, leer door. Wil je dat niet, doe je het niet.
regularjoe

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Leeuwtjuh schreef:
regularjoe schreef: Dank. Ik weet niet of het met de magische leeftijd van 27 komt dat je jezelf zo ontzettend onder de loep begint te nemen?! :question:
Ik weet het niet of dat iets met de magische leeftijd van 27 te maken heeft. Bij mij persoonlijk was mijn 21ste levensjaar het totale keerpunt. Verder ben ik het voor het eerst eens een keer met Tommy eens. Je bent waar je wilt zijn, en de rest telt niet. Als jij door wilt leren, leer door. Wil je dat niet, doe je het niet.
Dank je wel voor je reactie. En waar komt dan die 'angst' voor de toekomst vandaan? Of het willen hebben van een soort benchmark? Iets waaraan je moet voldoen om tot rust te komen? Mag ik overigens vragen (zeer tentatief uiteraard) waarom je 21ste levensjaar je keerpunt was? Ik denk namelijk dat ik ook zit te wachten op een dergelijk keerpunt maar ik weet niet of (en hoe) je zoiets kunt forceren (of beter gezegd bewerkstelligen) ?
tommy9119

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Ik ben nog (lang) geen 27, dus ik zou het niet durven zeggen :P.

Je kan overigens toch gewoon je eigen benchmark zetten? Iets waar je over 5, 10 of 20 jaar wilt zijn of gedaan wilt hebben. Dan kun je dat als richtlijn, of benchmark, of hoe je het ook wilt noemen, gebruiken :).

Ik sta er erg veel bij stil of ik het wel goed gedaan heb, moet ik zeggen, want zelfs al ben ik pas 16 jaartjes oud, ik heb op het moment ook iets dat erg veel van mijn energie vergt. Maar ik leef er op een mooi tempo naar toe om daar mee om te gaan en heb leuke doelen voor de toekomst gezet (die ongetwijfeld nog gaan veranderen), dus over de toekomst maak ik me dan weer niet heel veel zorgen.

Verders is het verleden, dus de fouten die ik gemaakt heb en de dingen die ik beter had kunnen doen, buiten dat ik er best veel over nadenk, niet zo'n immens probleem. Ik heb het kunnen accepteren dat ik er niets aan kan veranderen en ik er enkel voor kan zorgen dat ik het in de toekomst beter doe :3. Again, positief naar de toekomst duss. Hoewel het verleden me af en toe nog eens langs komt spoken :P.

Nouja, succes in ieder geval :). En inderdaad, volg je gevoel, maar bekijk ook of het rationeel wel ergens op slaat ^^.

Keerpunten komen overigens vanzelf, je kan er redelijkerwijs naartoe leven misschien, maar je kan niets forceren. Dat zou ook niet leuk zijn want dan is de verassing van de toekomst weg.

Oh. Wegens tijdsgebrek gebruik ik nu overigens even geen quote's, maar het is zo ook aardig chronologisch en duidelijk denk ik :).
regularjoe

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Leeuwtjuh schreef:
regularjoe schreef: Dank. Ik weet niet of het met de magische leeftijd van 27 komt dat je jezelf zo ontzettend onder de loep begint te nemen?! :question:
Ik weet het niet of dat iets met de magische leeftijd van 27 te maken heeft. Bij mij persoonlijk was mijn 21ste levensjaar het totale keerpunt. Verder ben ik het voor het eerst eens een keer met Tommy eens. Je bent waar je wilt zijn, en de rest telt niet. Als jij door wilt leren, leer door. Wil je dat niet, doe je het niet.
Bedankt hiervoor overigens. Ik zal het onthouden
regularjoe

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

tommy9119 schreef:Ik ben nog (lang) geen 27, dus ik zou het niet durven zeggen :P.

Je kan overigens toch gewoon je eigen benchmark zetten? Iets waar je over 5, 10 of 20 jaar wilt zijn of gedaan wilt hebben. Dan kun je dat als richtlijn, of benchmark, of hoe je het ook wilt noemen, gebruiken :).

Ik sta er erg veel bij stil of ik het wel goed gedaan heb, moet ik zeggen, want zelfs al ben ik pas 16 jaartjes oud, ik heb op het moment ook iets dat erg veel van mijn energie vergt. Maar ik leef er op een mooi tempo naar toe om daar mee om te gaan en heb leuke doelen voor de toekomst gezet (die ongetwijfeld nog gaan veranderen), dus over de toekomst maak ik me dan weer niet heel veel zorgen.

Verders is het verleden, dus de fouten die ik gemaakt heb en de dingen die ik beter had kunnen doen, buiten dat ik er best veel over nadenk, niet zo'n immens probleem. Ik heb het kunnen accepteren dat ik er niets aan kan veranderen en ik er enkel voor kan zorgen dat ik het in de toekomst beter doe :3. Again, positief naar de toekomst duss. Hoewel het verleden me af en toe nog eens langs komt spoken :P.

Nouja, succes in ieder geval :). En inderdaad, volg je gevoel, maar bekijk ook of het rationeel wel ergens op slaat ^^.

Keerpunten komen overigens vanzelf, je kan er redelijkerwijs naartoe leven misschien, maar je kan niets forceren. Dat zou ook niet leuk zijn want dan is de verassing van de toekomst weg.

Oh. Wegens tijdsgebrek gebruik ik nu overigens even geen quote's, maar het is zo ook aardig chronologisch en duidelijk denk ik :).
Bedankt voor je tips en feedback! Het verleden te accepteren blijkt je gemoedsrust dus ten goede te komen.. We leen goede tip. Daarnaast positief vooruitdenken.. En ik denk dat je met het stuk dat ik vetgemarkeerd heb mijn issue goed heb samengevat: Ik kan niets forceren en soms zou ik wellicht dingen op me moeten laten afkomen. Raar is dat. Rationeel gezien weet ik dat ik niet precies kan weten wat er morgen gaat gebeuren maar ergens wil ik er toch 100% controle over hebben..
angel12

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Ik heb ergens gelezen dat als je nog geen controle over jezelf hebt, hoe kan je dan controle hebben over anderen !
angel12

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Misschien helpt deze tekst van Inzicht-nu.nl :

Inspiratiemail











Veel existentiële vragen komt voort uit angst.

Het zoeken naar antwoorden is een poging om

controle te krijgen over de onrust die we voelen.

Maar het gaat er niet om dat je overal een antwoord op vindt.

Waar het om gaat is dat je je kunt ontspannen

in het ongemak van niet-weten.



Erik van Zuydam



_____________________________________________


Vrijwel iedereen leeft in de greep van zijn rusteloze verstand (the mind). Het onvrijwillige mentale lawaai van ons denken is de bron van een fundamenteel gevoel van onrust en ontneemt ons veel energie.

Deze toestand, waarin het verstand ons leven regeert, is weleens de toestand van "normale krankzinnigheid" genoemd. Typerend voor deze staat is dat je nooit je aandacht helemaal vrij hebt om in het moment te zijn. Als je de activiteit van het denken nauwlettend observeert zul je merken dat het vaak gericht is op een denkbeeldige toekomst waarin je hoopt meer rust, vervulling of geluk te ervaren.

Dit leidt tot controlezucht en mentaal verzet tegen de ervaring van het huidige moment. Je zou de kern van ieder menselijk probleem kunnen herleiden tot dit simpele beginsel: weerstand tegen de ervaring die er NU is. Maar weerstand is een mechanisme dat de zaken alleen maar erger maakt. Het manifesteert zich vaak als dwangmatig gepieker.



We zijn doorgaans zo in de ban van ons denken dat het ons ontgaat dat er een totaal ander perspectief mogelijk is. Het perspectief van onze natuurlijke staat, waarin je aandacht vrij is en niet aanhoudend in beslag wordt genomen door de overmatige activiteit van het verstand. In deze staat lijkt het mentale geraas ons niet meer zo te raken. Het heeft plaats gemaakt voor het besef van een stille aanwezigheid die niet wordt aangetast door alle mentaal-emotionele onrust. Dit bewustzijn kan worden herkend als onze meest fundamentele natuur, veel wezenlijker dan de identiteit die wordt ontleend aan het denken. Wanneer deze aanwezigheid je sterkste referentiepunt is geworden, betekent dat het einde van zinloos gepieker en komt er een einde aan psychisch lijden.



Het is puur een kwestie van het verleggen van het zwaartepunt. Waar is je aandacht? Waar ligt je prioriteit? Is er een fascinatie voor de onrustige verhalen van het denken, of is er een besef van de onderliggende stilte; het bewustzijn waarin gedachten komen en gaan?

Het verstand is geslepen en kent allerlei trucs om je telkens weer te verleiden en in onbewustheid (identificatie) gevangen te houden. Op die manier blijft het je domineren. Tijdens de dagworkshop krijg je sleutels aangereikt waarmee je dit mechanisme telkens weer op eenvoudige manier kunt doorbreken. Duidelijk zal worden dat iedere vorm van stress, ongemak en psychisch lijden een opening is om weer tot helderheid te komen.



Het gaat daarbij niet om het aanleren van de zoveelste nieuwe methode of techniek. Het draait veel meer om Inzicht, het werkelijk doorgronden van de mechanismen en patronen waarmee we ons denkapparaat voortdurend blijven aanzwengelen. Wanneer deze patronen helder worden doorzien verliezen ze hun greep op ons en is onze aandacht weer vrij en beschikbaar voor het huidige moment. Dit leidt onmiddellijk tot een radicale verschuiving van perspectief: van onrust naar rust, van verwarring naar helderheid, van illusie naar werkelijkheid.



De workshop wordt gegeven door Erik van Zuydam, auteur van het boek ‘De Ontdekking van het Nu’.
Laatst gewijzigd door Minerva op 21 mei 2012 20:34, 2 keer totaal gewijzigd.
Reden: Sluikreclame is niet toegestaan
Leeuwtjuh

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

regularjoe schreef:Dank je wel voor je reactie. En waar komt dan die 'angst' voor de toekomst vandaan? Of het willen hebben van een soort benchmark? Iets waaraan je moet voldoen om tot rust te komen? Mag ik overigens vragen (zeer tentatief uiteraard) waarom je 21ste levensjaar je keerpunt was? Ik denk namelijk dat ik ook zit te wachten op een dergelijk keerpunt maar ik weet niet of (en hoe) je zoiets kunt forceren (of beter gezegd bewerkstelligen) ?
Ik weet niet waar die angst voor de toekomst bij jou vandaan komt? Dat weet je zelf het allerbest, lijkt me. Wat wil je? Huisje boompje beestje - net zoals de rest? Wil je een leuke baan of wat is het? Misschien is het omdat je dat nog niet goed weet, je bang bent om je ergens definitief vast te leggen? Je kunt later altijd nog een andere baan of een carrieremove overwegen of iets.

Mijn keerpunt kwam toen ik nog een relatie had met een niet-zo'n-aardige-partner die ook nog eens niet zo slim was, en ik me bedacht dat ik met de achtergrond en educatie die ik op dat moment had, altijd in hetzelfde soort sociale kringetje zou moeten blijven terwijl ik wist dat ik meer waard was dan dit leven dat ik had. Want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg - als jij niet zelf veranderd, veranderd er niets. En ik had daar alles behalve trek in (zacht uitgedrukt), dus ik ben maar een tussenstudie gaan doen (die voor mijn gevoel eigenlijk te min was omdat ik wist dat ik meer kon), heb hem vervolgens afgerond en ben een volgende studie begonnen en in de tussentijd dat ik met mezelf aan het werk was om 'beter' te worden, draaide de rest van mijn leven/gemoedstoestand en zelfvertrouwen bij en dat gaf me een tevreden gevoel; zo van: ik ben er nog niet, maar ik zit in ieder geval op de juiste koers.
angel12

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Nog een mooie tekst :

There's only one form of security we can attain during our lives. It's inner security--the kind that comes from courage, experience, and the ability and the willingness to learn, to grow, to attempt the unknown. Security isn't what the wise person looks for; it's opportunity. And once we begin looking for that, we find it on every side. You can measure opportunity with the same yardstick that measures the risk involved. They go together.
Earl Nightingale

Living Life Fully home - Our most recent e-zine
Contents - Thinkers - Obstacles - Blog
Quotations - Articles and book excerpts
angel12

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Nog een mooie tekst :
Inzichtkaart

Wie het nieuwe vreest,
moet beseffen
dat het oude ook ooit nieuw is geweest.

Trek zelf een lotuskaartje
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Ik denk niet dat ik depri ben -tips zijn welkom-

Waar ben je nou eigenlijk precies bang voor ?
Inzicht als Uitweg..

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”