Hey Bruno,
We "kruisten" elkaar even op de chat gisteren, en zoals je dus al weet heb ik o.a. een gegeneraliseerde angsstoornis.
Soms krijg ik ook een angstaanval buitenhuis en dat motiveert uiteraard niet bij het minste down-gevoel om naar buiten te komen.
Nu ben ik wel bevoordeeld t.o.v. jou omdat m'n vriendin ook altijd mee kan wanneer ik naar buiten ga, ook al krijg ik dan soms nog angstaanvallen het scheelt wel dat ik niet alleen ben op dat moment.
Tot een paar jaar geleden kon ik me niet voorstellen dat ik nog maar naar de bakker zou gaan zonder haar, en nu heb ik er een soort uitdaging van gemaakt voor mezelf.
Zo'n paar weken geleden was ik al in angstige toestand thuis en moest een paar boodschappen doen.
Zij stelde voor om mee te gaan (was aan het werken in de tuin maar wou dat best even laten liggen), maar ik weigerde absoluut.
Ik ben tot een stadium gekomen dat ik mezelf wil bewijzen dat ik het ook alleen kan : omdat als ik erg angstig ben en ik steun op haar om dan met mij ergens naartoe te gaan, ik achteraf zo ontgoocheld ben in mezelf. In mijn ogen heeft de angst het dan overwonnen van mij.
MP3-speler in m'n oortjes gestopt, puffend buiten en de wereld aanzien als een gevaarlijke omgeving waarin ik me moet verplaatsen van A naar Z en terug, zoals in een game.
Vooral zoals in een game
: de omgeving voelt sowieso al benauwelijk aan, maar in een game is dat soms ook zo en als speler moet je dan ook hindernissen overwinnen.
Het lijkt misschien belachelijk en toch helpt het (al is de angst er niet minder door), en vooral achteraf wanneer ik terug kom ben ik blij dat ik het alleen gekund heb.
Ik moet wel zeggen dat ik 4,5 jaar in dagtherapie geweest ben (2 dagen/week) en dat heeft ook wel geholpen om me iets zelfzekerder
op te stellen t.o.v. de buitenwereld.
Nu kan ik me inbeelden, in jouw geval, dat het niet evident is om contacten te leggen in een grote stad als Leuven.
Ik woonde vroeger in Gent, en ondanks er veel meer volk rondloopt in een drukke stad voel je je sneller "onzichtbaar" of niet "uitgenodigd" om contacten te leggen daar je al blij bent als je een goeiedag krijgt van de mensen die in je eigen straat wonen.
Daarom zou ik in jouw plaats een hobby zoeken waar je de kans krijgt om mensen te ontmoeten die éénzelfde interesse met jou delen.
Op die manier is er al een aanknopingspunt om "het ijs te breken".
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je stap voor stap uit je isolement geraakt