eenzaamheid

[sojke]

hoi,
Ik zou hier graag mijn verhaal doen, maar ben bang geen reacties te krijgen! Ik heb al ondervonden op andere fora dat dat bij mij het geval is, weinig reacties. Als het zo is dat jullie me niet kunnen helpen, zou ik graag weten waarom.is mijn omschrijving niet goed, snap je niet wat ik wil bedoelen....

3,5 jaar geleden heb ik een gastric bypass operatie laten doen, omdat ik te dik was en diëten niet voldoende was. Allemaal heel goed gegaan en 45 kilo afgevallen! Maar nu droeg ik daar nog het gevolg van, enorm veel buikvel. Vond mezelf lelijk ermee! Na 2 jaar nadenken toch de stap gezet om een buikwandcorrectie te laten doen.
deze week dinsdag ben ik geopereerd, om 15.30u. goed wakker geworden...
De woensdag ben ik heel slecht geweest: bloeddruk gezakt tot 8,5, veel bloedverlies, uitgeput.
heb ondertussen 1,5 liter bloed bijgekregen, ijzerpreparaat enz. kreeg een schimmelinfectie door de anti biotica, een blaasontsteking door,denk ik,de sonde.

Lig hier dus voor de 5 de dag en zou normaal nu naar huis mogen, maar het is al met 5 dagen verlengd!
Op zich,niet zo erg, want liever wa sterker naar huis. Maar ik mis wel de week met de jongens,(co-ouderschap).
Wat mij hier nu doet schrijven, ik voel mij hier zo eenzaam! niemand die me belt, 2 vriendinnen die lagskwamen, meer heb ik er niet, blijkbaar!De jongens zijn 2 dagen na elkaar geweest, maar moeten weer naar school en lig verder weg in een zieknhuis.Mijn ouders zijn er elke dag! Heb van ellende al op facebook gezet dat ik lang moet blijven en bezoek welkom is, enkel reacties van sterkte.
Nu stel ik mezelf dus in vraag, ben ik het niet waard om te bezoeken? hoe komt dat toch dat ik zo weinig vrienden heb???
Heb al verschillende depressies gehad en ben bang nu weer af te glijden hierdoor! Voel me nu zo down, zo eenzaam.Moed houden zeggen ze dan!
Kunnen jullie mij raad geven hoe hiermee om te gaan? wat moet ik nu doen? hoe zet ik dit van me af?
Sonja x

[Minerva]

Tjonge dat is niet niets Sonja. Je hebt al wat voor je kiezen gehad en het gaat niet echt voorspoedig met je herstel. Gelukkig dat je jongens dan wel langskomen. Je zegt dat je kennelijk zo weinig vrienden hebt omdat je zo weinig bezoek hebt en je best wel eenzaam en rot voelt. Ook heb je het over verschillende depressies die je hebt gehad. Dat maakt het niet makkelijk om vrienden te hebben en te houden, als je je zo vaak depressief hebt gevoeld. Het werkt er vaak niet aan mee. En alleen aan Houd moed heb je dan zo weinig.

Weet je waardoor die depressies kwamen ? Had dat ook met eenzaamheid te maken ?

[sojke]

Dag Mystica,

thanks voor je reactie. Mijn depressies zijn gewoonlijk een afsluiten van een nare periode geweest, einde relaties meestal! ik geef dan veel te veel van mezelf en val in een gat als dat allemaal gedaan is...Ook heeft het zeker te maken met een laag zelfbeeld! Vrienden maak ik niet goed, er wordt gedacht dat ik wel eens ASS zou hebben. Ben hiervoor in onderzoek...Zolas nu, ik kan zien dat ik hier alleen ben, maar waarom de andere redenen hebben om niet te komen, die snap ik niet
Vind het gewoon naar om zo alleen te zijn!Kan mij nu even nergens aan optrekken!

[Minerva]

Wellicht is het een optie om het de anderen eens te vragen waardoor het komt dat ze niet langs komen ? Het is zeker naar als je je al niet goed voelt en nog langer moet blijven, dat mensen niet even langs komen. Het verzet je zinnen en dan heb je ook het gevoel dat er iemand om geeft inderdaad. Ga je zelf ook regelmatig langs anderen ?

[sojke]

Gisteren zijn mijn ouders met mijn kinderen langs geweest.En gisterenavond nog 2 jonge mannen.
Nu heb ik wel het gevoel dat ik lig te smeken om langs te komen.... had dit in een mail gezegd dat ik langer moest blijven en graag bezoek zou ontvangen! Apprecieer hun komst wel.
Waar ik het moeilijker mee heb is het rechtstreeks vragen waarom ze niet komen. Dan kom ik vrij verwijtend over, terwijl dat niet de bedoeling is!Neen, ik kom niet vaak bij anderen, vragen ze mij niet of denk ik dat mijn bezoek niet belangrijk is voor hen???
Kan iemand mij helpen uit die eenzaamheid te stappen? Hoe maak ik makkelijker vrienden? Hoe zorg ik ervoor dat het niet bij één ontmoeting blijft, maar dat ze benieuwd zijn naar meer?

De sombere buien zijn zeker geen hulp! Dan sluit ik me volledig af, ga wenen in gezelschap...

[Leeuwtjuh]

Hoi hoi,

Allereerst; beterschap! Ik hoop dat je snel opknapt.

Heb je niet meer familieleden die langs kunnen komen? Wellicht kun je ze vragen om dingen voor je mee te nemen zoals boeken, tijdschriften en andere dingen zodat je gedachten op iets anders kunt brengen. Verder is het misschien mogelijk om zodra je weer beter bent op een sport of bij een vereniging te gaan of iets dergelijks? Of gewoon lekker op een internetforum en daarbij meetings afgaan. Eenzaamheid is ontzettend rot. [AAI]

[sojke]

Ik heb nog 2 broers, een schoonzus en neef, maar "die komen niet graag" in een zieknhuis...
Als ik een cursus ga volgen of hobby uitoefenen, dan maak ik ook slecht kennis met de anderen! Denk er wel aan om met lotgenoten af te spreken, daar ben ik misschien beter op mijn gemak.

[Minerva]

Of je nou wel of niet graag in een ziekenhuis komt, doet niet zo ter zake lijkt me, als je om iemand geeft en die persoon ligt daar ziek te zijn en zou graag wat visite hebben. Ik kan me niet voorstellen dat als je om iemand geeft, dat je dat dan tegenhoudt om iemand op zoekt die zich rot en eenzaam voelt.

Je zult echter wel aan de buitenwereld dienen aan te geven wat je graag wilt. Wat je nodig hebt. Als jij je behoeften niet kenbaar maakt, dan kunnen anderen daar ook niet op in gaan.

Neen, ik kom niet vaak bij anderen, vragen ze mij niet of denk ik dat mijn bezoek niet belangrijk is voor hen???

Als je niet vaak bij anderen komt, dan zullen ze ook niet vaak bij jou komen. Om een vriend te krijgen zul je een vriend dienen te zijn, luidt een gezegde. Het is geven en nemen. En denken dat jouw bezoek niet belangrijk voor hen is, is een selfforfilling prophecie. Als je de verbinding, het contact niet maakt, niet in stand houdt, dan zal jij niet belangrijk voor hen zijn. Relaties moeten groeien. Die ontstaan niet spontaan maar bouwen zich op.


Het klinkt alsof je nogal minderwaardig over jezelf denkt. Alsof jij niet de moeite waard bent. En als je dat maar lang genoeg denkt of vindt, dan gedraag je je er ook naar. Dit doe je door jezelf af te sluiten van anderen omdat je al voor hen invult dat jij niet de moeite waard bent. En als je je zo teruggetrokken opstelt dan ben je dat ook niet want ze leren je niet echt kennen, je maakt dan een vicieuze cirkel die nog maar moeilijk te doorbreken valt als je je zo opstelt.

Je zult dienen te investeren in anderen, wil je er ook iets voor terug krijgen, wil je er iets uit kunnen halen, wil je de verbinding kunnen maken en ervaren hoe het is om vriendschappen op te bouwen.

Een sociaal netwerk is meer dan namen verzamelen op een Facebook of Hyves.


Als je niet verwijtend of vragend over wilt komen dan kan je zeggen dat je het erg graag hebt dat mensen langs komen omdat je wel wat gezelligheid en belangstelling kan gebruiken. Dat je ze mist...

[angel12]

Ook van mij een spoedig herstel.

Naar mijn mening voel je je inderdaad wel minderwaardig maar dat hoeft helemaal niet. Iedereen heeft wel iets, waarom zou je je minderwaardig voelen.
Wanneer is dat ontstaan ?

Ik begrijp wel wat je wil zeggen ivm mensen ontmoeten tijdens een cursus of zo. Soms klikt het met mensen, soms niet.
Ik ben vandaag met een cursus begonnen en sprak spontaan iemand aan die naast me zat. Vroeg hem een aantal dingen en omgekeerd vroeg ie dingen aan mij. Gewoon niet bang zijn, gewoon doen. Je hebt niets te verliezen.

Ik doe dingen die ik graag doe en automatisch leer ik nieuwe mensen kennen, tja, dat zijn nu niet allemaal blijvende contacten, soms zijn er gewoon geen.

Kijk misschien ook eens wat je wel hebt, welke mensen jou wel graag zien en met je willen omgaan. Waarom zou je veel vrienden moeten hebben, zolang degenen die je hebt maar waardevol zijn, vind je niet ?

Misschien is het handig om aan jezelf te werken, ik weet niet of cognitieve gedragstherapie jou kan helpen. Maar het kan helpen. Geef vooral niet op. Je bent een waardevol mens met kwaliteiten.

Doe dingen die je graag doet. Zo heb ik trouwens mijn echtgenoot leren kennen en ik zocht niet eens naar een relatie. Ik wou gewoon aan mezelf werken en dingen doen die ik graag doe en dat is nog altijd het geval.

Ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt, in ieder geval ik wens je veel succes, je komt er wel.

Groetjes,

Angel